คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1
ตอนที่ 1
“กูวว ว่านะชานยอลมันไม่ใสใส ชัวร์เลยมึง ดูดิมึงง ดูดแล้วว สัสส อิยอลลลลลล”
“ อื้ออ “ เสียงครางเบาออกจากลำคอของร่างบางเล็กของชานยอล ชานยอลดันตัวให้ชายหนุ่มออกจากตน
“อ่าส์ ปากคุณนี่หวานจังนะครับ”ชายหนุ่มเอ่ยแล้วโอบเอวบางให้แนบชิดอีกครั้ง ก่อนจะกดจูบไปที่คอร่างบาง
“อย่านะครับ พอเถอะไม่อายคนอื่นหรือไงครับ”ชานยอลเอ่ยแล้วผลักให้อีกคนออกห่างไป
“งั้นเราไปต่อกันที่อื่นไหมครับคนสวย”ชายหนุ่มเอ่ยแล้วจูงมือพาร่างบางออกจากผับไป ร่างบางก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรกับเดินเดิมไปเฉยๆ
.
.
“พวกมึง อิยอลไม่ใช่มันธรรมดาจริงว่ะ ดูสิ ไปเฉยเลย ห่า”คยองซูเอ่ยด้วยน้ำเสียงเซ็งๆก่อนจะยกแก้วเหล้าสีเข้มมาดื่มหมดแก้ว
“มึงๆครับกูว่ากลับเถอะว่ะ เจ้ามือโดนลากซะแล้ว”แบคฮยอนเอ่ยแล้วก็เช็ดบิลเครื่องดื่มก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้าน
.
.
.
02.30 น.
ณ.บ้านตระกูลปาร์ค
ร่างบางที่เดินเข้ามาให้บ้านที่สว่างอยู่ ร่างเดินผ่านห้องโถงของตัวบ้านไปด้วยไม่สมใจบุคคลที่นั่งอยู่ให้ห้องโถงนั้น
“ ปาร์ค ชานยอล!!!” เสียงของชายวัยกลางคนเอ่ยตะคอกเรียกคนเป็นลูกที่กลับบ้านเอาดึกดืก ร่างบางทำเป็นไม่สนใจก่อนจะเดินขึ้นห้องไป ชายวัยกลางคนที่เห็นลูกชายเพียงเดียวดื้อด้านแบบนี้จึงเดินตามไปถึงๆ
“ พ่อจะตามผมมาทำไมครับ!!” ชานยอลเอ่ยหันมาเดิมคนเป็นพ่อที่ไล่ตามมาถึง
“กูไปไหนมา!! ทำไมกลับซะดึกปานนี้ห้ะ!!”ผู้เป็นพ่เอ่ยถามก่อนจะบีบแขนเรียวบางของชานยอลแน่นจนชานยอลแสดงสีหน้าเจ็บปวด
“ผมจะไปไหนก็เรื่องของผมนะพ่อ พ่อจะให้ผมทำอะไรอีกล่ะ ว่ามาสิ!!”ชานยอลเอ่ยตวาดใส่คนเป็นพ่อที่บีบแขนของตนแน่น
“หึ รู้นี่ แกไปเก็บเด็ดหัวนายใหญ่ของของพรรค์ตรงข้ามให้ฉันหน่อย ค่าจ้างฉันให้แก 20000 ล้านวอน” พ่อของชานยอลเอ่ยก่อนจะปล่อยแขนชานยอลแล้วเดินไปยังห้องนอนของตนเอง
“ครับพ่อ แต่ขอค่ามัดจำเป็นบ้านสักหลังก็คงดีนะครับคุณพ่อ” ชานยอลเอ่ยแล้วเข้าห้องของตัวเองไป
“เฮ้ออ” ร่างบางถอนหายใจก่อนจะล้มตัวลงนอนกันกับเตียงกว้าง ก่อนจะหยิบโทรศะทเครื่องหรูออกมาเปิดโปรแกรมแชท เพื่องส่งข้อความให้พี่คนสนิทที่ร่วมงานกันบ่อยๆ
“ แทยอนฮยอง คืนนี้ไปกับผมนะครับงานใหญ่พอตัวเลย “
ร่างบางกดส่งข้อความแล้วก็วางโทรศัพท์ของตนไว้ที่โต๊ะเล็กใกล้เตียงก่อนจะลุกไปชำระร่างกายอีกครั้ง ร่างบางเดินเข้าห้องน้ำไป
.
.
.
.
รุ่งเช้าของวันใหม่
“ ชานยอลโว๊ยยยยยยย แกรตื่นนนน “ เสียงของคยองซูโวยวายเมื่อมาถึงห้องของชานยอล คยองซูมุ่งตรงไปที่เตียงที่มีร่างบางนอนอยู่ ก่อนจะกระโดดโถมตัวเข้าใส่เพื่อปลุกให้เพื่อนที่นอนหลับไม่รู้เวลาเอาซะเลย
“โอ๊ยย ลงไปคยองซูหนัก ฉันจะนอน” ชานยอลเอ่ยก่อนจะเอาหมอนฟาดไปที่คยองซู
“แกร ลืมนัดวันนี้หรือป่าวชานยอล ตื่นเลยย เด่วสายย คนอื่นพร้อมกันหมดแล้วเนี่ย” คยองซูบ่นชานยอล
“เอ่อใช่ พ่อสั่งงานไว้นี่หว่า”ชานยอลเอ่ยแล้วเด้งตัวลุกขึ้นจากเตียงโดยไม่สนใจเพื่อนที่นั่งทับอยู่ ชานยอลลุกทันทีแล้วเดินเข้าไปห้องน้ำทันที
“โอ๊ยยย ฃานยอลมึงงไม่เห็นกูววหรอ สัสส โอ๊ยยย หลังกูวว”คยองซูที่นอนหงายอยู่ข้างล่างเตียงร้องควรญครางด้วยความเจ็บที่ชานยอลปัดตนเองตกเตียง
.
.
“อ้าวคยองซู ทำไมนายนั่งแบบนั้นล่ะ” แบคฮยอนเอ่ยถามคยองซูที่พึ่งลงมาจากห้องนอนของชานยอล แล้วมานั่งตัวงอข้างๆตัวเอง
“ก็ชานยอลอ่ะดิ มึงแม่งปัดกูตกเตียงมันเนี่ย โคตรเจ็บหลังอ่ะมึง”คยองซูเอ่ยแบบเซ็งๆแล้วทำหน้าไม่สบอารมณ์
“เอาน่า ชานยอลมันซื่อบื้อจะตายมึง มันคงไม่ได้ตั้งใจหรอกมึงคยองซู”เลย์เอ่ยก่อนจะลูบหลังเพื่อนของตัวเองเบาๆ
“ซื่อบื้อมึงสิ มึงความจำเสือมไงว่ะ ชานยอลโดนลากไปขนาดนั้น”คยองซูเอ่ยแล้วถอนหายใจ
“กูว่านะ ชานยอลมันไม่ใสซื่อหรอว่ะ”แบคฮยอนเอ่ยก่อนจะชี้นิ้วไปทางร่างบางที่กำลังลงมาจากขึ้นสองของบ้าน
ร่างบางในชุดลำลองชิวๆ เสื้อเชิ๊ตสีขาวไม่บางมากกับกางเกงขาสั้นสีดำ ผมสีส้มแดงที่เซทแบบยุ่งๆทำให้ร่างดึงดูดสายตาของคนในบ้านเอามาก ร่างบางเดินไปหาบรรรดาเพื่อนๆที่นั่งรอตนอยู่ที่ห้องรับแขก
“โอ้โหหห ไหนกับชานยอลคนใสใสของพวกเรา”เลย์เอ่ยถามร่างบางที่เดินมาถึงก่อนจะดึงให้ชานยอลลงมานั่งข้างๆ
“มีอะไรเนี่ยมากันแต่เช้าเลยเนี่ย”ชานยอลเอ่ยถามเพื่อนๆที่มารวมตัวกันที่บ้านของตัวเอง
“เช้าห่าไรว่ะ ชานยอลนี่จะบ่ายสองแล้วครับคุณหนู”แบคฮยอนเอ่ยก่อนจะโชว์จอโทรศัพท์ให้ชานยอลดู
“อ้าวฉันคิดว่ามันยังเช้าอยู่นี่หว่า”ชานยอลเอ่ยก่อนจะหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูของตัวเองออกจากกระเป๋ากางเกง
“ ชานยอลพี่คงไปกับชานยอลไม่ได้นะครับ แต่พี่รู้งานที่ชานยอลจะให้พี่ช่วยแล้วนะ เด่วพี่จะส่งข้อมูลของเจ้านายใหญ่พรรค์ให้นะครับ พี่ขอโทษจริงๆที่ไปด้วยไม่ได้ คราวนี้ชานยอลต้องไปคนเดียวแล้วล่ะนะ “
“เฮ้อออ พี่แทยอนนะพี่แทยอน”ชานยอลอ่านข้อความจะแทยอนก่อนจะถอยหายใจ
“เป็นไรชานยอล ถอนหายใจซะดังเลย”คยองซูเอ่ยถามชานยอลที่ตอนนี่คิ้วขมวดอยู่อย่างสงสัย
“แกงานเข้าว่ะ พวกแกกลับไปก่อนเลยว่ะ ฉันไม่อารมณ์ไปเที่ยวแล้วว่ะ เฮ้ออ ฉันปวดหัว ฉันอยากพักผ่อน” ชานยอลเอ่ยก่อนจะลุกจากโซฟาแล้วเดินขึ้นห้องไป
“แม่งชานยอลเป็นเหี้ยไรอีกว่ะ”คยองซูเอ่ยถามเพื่อนอีกสองคนที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ทะเลาะกับพี่แทยอนล่ะมั้ง เราไปกับสามคนก็ได้ว่ะ ป่ะเถอะมึง”เลย์เอ่ยแล้วลุกเดินนำหน้าเพื่อนทั้งสองออกไป
ตกดึกของวัน
ร่างบางให้ชุดสีดำเดินเข้ามาภายในผับดังเพื่อมาล่าหัวเจ้านายใหญ่คนใหม่ของพรรค์มังกร ผู้คนที่โยกตัวตามเสียงเพลงอย่างสนุกสนาน ร่างบางมองหาเป้าหมาย ไม่นานก็เจอคนที่ตัวเองต้องเก็บทิ้ง ร่างบางมุ่งตรงไปนั่งข้างๆเป้าหมายของตัวที่นั่งอยู่เคาร์เตอร์ ร่างทำเป็นไม่สนใจคนข้างๆก่อนจะสั่งเครื่องดื่มมาดื่ม ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆร่างบางหันมองร่างบางด้วยความสนใจ
“ สวัสดีครับ มาคนเดียวหรอกครับคนสวย “ ชเว ซีวอนเอ่ยทักชานยอลที่กำลังโยกตัวตามเสียงเพลงเบาๆ
“ ใช่ครับ พอดีเพื่อนๆไม่ว่างมาด้วย “ ชานยอลเอ่ยมองชายหนุ่มร่างสูงก่อนจะหยิบบุหรี่ในกระเป๋าเสื้อออกมาสูบ
“ อ่าครับผม ชเว ซีวอนนะครับ คุณ...”ซีวอนเอ่ยก่อนจะเว้นนคำ
“ ชานยอลครับ ปาร์ค ชานยอล ” ชานยอลเอ่ยก่อนจะเป่าควันบุหรี่ใส่หน้าคมของซีวอน
“ อ่าส์ คนสวยสนใจไปต่อกันผมไหมครับเด่วผมจะพาไปขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ด สนใจไหมครับ”ซีวอนเอ่ยก่อนจะยื่นมือไปลูบไล้คางมนของร่างบาง
“ หึ ก็ไปสิครับ “ ชานยอลเอ่ยเอ่ยแล้วบี้บุหรี่ทิ้งแล้วเดินนำหน้าซีวอนไป
“ อ่อยกันจริงน่าคนสวยหึหึ ” ซีวอนเอ่ยเบาๆก่อนแล้วเดินตามร่างบางไปติด
.
.
.
ภายในห้องน้ำของผับดัง
ชายหนุ่มโอบเอวร่างบางให้ร่างกายแนบชิดกันทั้งสองคนจูบปากกันอย่างร้อนแรงร่างสูงดันตัวร่างบางให้เข้าไปในห้องน้ำแคบก่อนจะดึงมานั่งตักของตนเองแล้วจัดการปลดกระดุมเสื้อของร่างบางออก แต่ยังไม่ทำอะไรก็โดนร่างบางห้ามปรานไว้
“ อย่านะครับ “ ร่างบางเอ่ยห้ามร่างสูงที่จะจูบที่อกของตนเอง ร่างบางดันอีกคนออกห่างแต่ร่างสูงกับโอบเอวแน่นขึ้น ก่อนจะป้อนจูบที่รุนแรงให้กันร่างบาง ทำให้ร่างเคลิ้มตามไปได้สักพัก แต่ร่างบางก็นึกขึ้นได้ก็ตั้งสติก่อนจะล้วงมือหยิบเข็มยาพิษจากกระเป๋ากางเกงก่อนจะปักปลายเข็มลงที่คอหนาของร่างสูง
“โอ๊ย!! แกรเอาอะไรมาแทงฉันเนี่ย”ร่างสูงเอ่ยมองหน้าร่างบางด้วยสีหน้าเจ็บปวด
“ ก็แค่พิษงู ” ร่างบางเองก่อนจะดึงเอาเข็มออกแล้วทำลายหลักทิ้ง
“ แกเป็นใครกันแน่ แกต้องการอะไร” ซีวอนเอ่ยแล้วน้ำเสียงแห้งๆมองร่างบางที่ยืนตรงหน้า
“ ลูกชายตระกลูปาร์คไง ” ร่างบางเอ่ยก่อนจะหยิบปืนพกมี่อยู่ที่เอวซีวอนออกมาถือไว้
“ กะ แก จะทำอะไร ” ซีวอนเอ่ยด้วยเสียงที่ขาดหายตอนนี้ร่างกายของเขาไร้แรงเพราะพิษงูที่ชานยอลฉีดเข้ามาให้ตัวของตนตอนเผลอ
“ ก็ช่วยให้แกตายเร็วขึ้นไง “ชานยอลเอ่ยก่อนจะหยิบกระบอกกันเสียงใส่เข้ากันปลายปืน
“ แกมันยัยงูพิษ ปาร์ค ชานยอล “
ปัง!
TBc.
ปล.อ่านแล้วเม้นด้วยน้า
#คุณหนูมาเฟียKY
ความคิดเห็น