Davil of Love / fic SUPER JUNIOR

ลำดับตอนที่ #4 : การเริ่มต้นการเป็นทาส

ขอพูดสักน่อยคือแบบว่า.....
ขออภัยด้วยเจ้าค่ะผู้อ่านทั้งหลาย
คนแต่งมันคิดมุขไม่ออกแล้วจิงๆ
เพราะชะนั้นถ้าตอนนี้ไม่ถุกใจก็ต้องขออภัยด้วย

..................................................................

"พี่ลีทึกกกกกกกกกก" อ๊ากกกกกกกกกหมาตัวไหนมันมาหอนแถวนี้! ผมค่อยๆเอามือขยี้ตาแล้วค่อยๆลืมตาช้าๆ มันไม่ใช่หมาตัวไหนหรอกมันคือน้องผมเอง

"มีไรซองมิน ถ้าชวนพี่ไปเที่ยวพี่ไม่ไปนะ" ผมละเหนื่อยกับน้องคนนี้จริงๆ วันๆเอาแต่เที่ยวทั้งที่ไม่ค่อยมีตังค์

"พี่มีความลับอะไรกับผมบอกมานะ" ซองมินจ้องมาที่ผมอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อกันเลยทีเดียว

"เปล่านี่" ถ้าเกิดไอ้น้องตัวแสบมันรู้ละก็..ผมตายแน่เลย

"หรอ~งั้นพี่มาดูอะไรนี่ มา" ว่าแล้วเจ้าน้องตัวแสบก็ชุดกะชากลากถูผมลงมาจากที่นอน

"แปปสิ พี่ยังไม่ได้ล้างหน้าแปรงฟันเลยนะ"

"ไม่ต้องล้างแล้วพี่" แล้วมันก็ลากผมต่อโดยไม่สนใจเสียงร้องอันแสนเจ็บปวดของผมเลย...

"จ๊ากกกกกกกกกกก!" ผมกรีดเสียงร้องดังลั่นเมื่อน้องของผมมันลากผมมาถึงข้างล่างได้สำเร็จ ทำให้ผมได้มาเจอะกับ

"กลัวฉันขนาดนั้นเลยรึไง" ฉันไม่กลัวนายหรอกฮันฮยองแต่ฉันกลัวนายลืมฮยอกแจไว้ที่บ้านเหมือนเมื่อวานนะสิ

..................................

ย้อนกลับไปเมื่อวาน
........
......
...
..
.

หลังจากฮันฮยองไปแล้ว ผมก็เดินขึ้นมาบนบ้านแล้วเดินตรงเข้าไปในห้องน้องของผม เมื่อเปิดเข้าไปผมก็เจอฮยอกแจมันนั่งเล่นเกมกับน้องของผมอยู่

"พี่มีไรหรอ" น้องของผมเปิดปากพูดเป็นคนแรกในขณะที่ฮยอกแจยังเล่นเกมต่อไปอย่างเมามันส์

"ฮันฮยองกลับไปแล้วแระ" ผมพูดด้วยน้ำเสียงเฉยๆก่อนจะชำเลืองมองไปยังบุคคลอีกบุคคลหนึ่ง

"เออดี กลับแล้วหรออ๊ากกกกกกกกก" ผมแทบจะปิดหูไม่ทันจากน้ำเสียงอันทรงพลังของฮยอกแจ มันจะร้องทำไมเดี๋ยวข้างบ้านก็ได้มาว่าผมพอดี

"แล้วฉันจะกลับอย่างไง!" ฮยอกแจร้องลั่นพลางนั่งเล่นเกมต่อไปเหมือนไม่เดือดร้อนอะไร - - แต่ปากของมันก็ยังร้องลั่นไม่หยุด

"ทำไมนายไม่โทรไปบอกให้ฮันฮยองมารับละ" ผมพูดขึ้นมาเพราะทนเสียงร้องของฮยอกแจไม่ไว้

"เออ จริงด้วย" แล้วมันก็โทรไปบอกฮันฮยอง สักพักฮันฮยองก็มารับตัวฮยอกแจกลับด้วยสีหน้าเอือมระอาสุดๆ แต่กระนั้นฮยอกแจก็ยังยิ้มได้หน้าตาเฉย

"ไปก่อนน้าที่รัก"

"จร้า" แล้วก็ร่ำลากันเสร็จสักที เฮ้อ


.......................................