คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
...........บทเพลงแห่งความไพเราะลอยมากระทบหูเด็กหนุ่มอายุ 14 เจ้าของฉายานางฟ้าไร้ปีกที่ตอนนี้กำลังคลานเอ๊ย!เดินหาแหล่งเงินอย่างใจจดใจจ่อ
"เพลงรัยอะ เพราะดีจัง" เด็กหนุ่มเดินตามหาที่มาของเสียงเพลงจนกระทั่งมาถึงที่แห่งหนึ่ง ที่ที่เป็นต้นต่อของเพลง
"เฮ้ย!พลับนี้หว่า" มาผิดที่แล้วลีทึกเอ๋ย
"น้อง!น้องคนนั้นอะ" ยามหน้าตาดีคนหนึ่งเรียกขณะที่เขากำลังเดินหันหลังกลับ
"เอ่อ...ครับ" ถึงแม้ยามจะหล่อก็เถอะแต่แบบนี้มันก็น่ากลัวเหมือนกันนะ ยามค่อยๆเดินมาหาทีละนิดละนิดจนมาหยุดอยู่ตรงหน้าผม
"เงยหน้าขึ้นสิ" ยามคนนั้นจับคางผมให้เงยหน้าขึ้น เอือก!ยามรัยฟระหน้าตาดีชะมัดเลย เคลิ้มสิครับท่านเคลิ้มเลย /ลีทึกนายเป็นผู้ชายนะ-คนแต่ง//อ้าวกอชอบแต่งให้ฉันเป็นเคะยุเรื่อยเลยมันก็เลยติดมาอะ-ลีทึก/
"มองหน้าฉันทำไม" ยามถามผมด้วยสีหน้าบ๊องแบ็วสุดๆ
"น่ารัก..หล่อ..เท่ห์...ดูดีจัง" อ๊ากกกกกกกกกกกอยากกัดให้ลิ้นตัวเองให้ขาดซะเดี๋ยวนี้เลยพูดไปได้ไงน่าอายชะมัด
"หึๆ" ง่าขำรัยหว่า
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" เก็บไว้ไม่อยู่แล้วใช่ไหมนี่
"ขำรัยพี่ยาม" กึก!หยุดทำไมอะ พี่ยามคนนั้นค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา เอือก!ดูสายตาซิช่างน่ากลัวเสียจิงๆเลย
"เธอบังอาจมากนะ!มาเรียกฉันว่ายามเนี้ย!" อึย!น่ากลัวจัง
"ขอโทษครับ..ผมนึกว่าพี่เป็นยาม..." ผมพูดออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆถ้าคนอื่นเห็นต้องขำแน่ๆเลย
"หึ!ครั้งนี้ฉันจะยกโทษให้" เฮ้อ~รอดตายแระเรา
"แต่.." เอือก!รัยอีกละ
"นายต้องมาเป็นทาสรับใช้ฉันokไหม" ทาสหรอออออออ โอ้ววววววววม่ายยยยยยยย แล้วถ้าเกิดฉันไม่เป็นละ
"ฉันก็จะยึดบ้านยึดทุกสิ่งทุกอย่างไงละ" มันอ่านใจผมได้ด้วย
"เอาไง" เฮ้อ~ชีวิตคนสวยต้องรันทดตกลงกอตกลงวะ
"ตกลง"
"อืม ก็ดีหึๆ" เออ!แล้วหมอนั้นมายึดของๆผมได้ไงอะ
"แล้วรู้ไว้ซะด้วยว่าฉันนะคือ" คือ...
"มาเฟียอับดับหนึ่งของโลก" มาเฟียหรอ...งั้นก็..ฮันฮยองนะสิ
"แล้วเจอกัน ปาร์คจองซู " รู้ชื่อเราด้วย/ก็ปักชื่อไว้อยู่อะ-คนแต่ง/
"แล้วเจอกันหรอ....."
....................................................................
5555+
ด้วยความอยากของ/เพื่อน/เรา
ทำให้บังเกิดฟิคขึ้นมาเหนื่อยนะเนี้ยแค่บทเดียว
แล้วบทต่อไปละ
โฮๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเหนื่อยตายเลย
ปายดีกว่า
ป.ล.อย่าลืมเม้นละ
........................................................................
ความคิดเห็น