คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2
“แกขับไปถูกเหรอไงบริษัทพ่อยัยเอิงเพื่อนพี่อ่ะ” ฉันถามปลายที่ฉันบังคับให้มาส่งเพราะฉันไม่มีรถ ตั้งแต่ขับออกจากบ้านมายัยปลายก็ขับอย่างเดียวไม่ถามอะไรฉันสักคำ
“ก็แยกหน้าเลี้ยวขวาก็ถึงล่ะ” ยัยปลายพูด
“เลี้ยวซะ” ฉันยังพูดไม่จบเสียงโทรศัพท์ของยัยปลายก็ดังขึ้น ยัยปลายใส่บลูที่กูแล้วกดรับก่อน
“ฮัลโหล มีอะไรเหรอเอม” ยัยชะเอมโทรมามีอะไรรึป่าวนะ หรือว่ารถฉัน ! ไม่นะ ไม่ๆๆ ไม่จริงมันต้องไม่จริง รถฉันจะต้องปลอดภัย
“ เอมเลี้ยวซ้ายนะ แล้วตรงไปจะเจอทางแยกให้เลี้ยวขวา “ อ่อ ยัยเอมโทรมาถามทางลัดไปมหา’ลัยนี่เอง เราไม่น่าตกใจเวอร์เลย - -+
“เลี้ยวซ้ายนะปลายบริษัทน่ะ” ฉันพูด
“ เลี้ยวขวานะ เลี้ยวซ้ายสิ เลี้ยวขวา ๆ เอมเลี้ยวซ้าย “ ยัยปลายพูดออกมา ฉันทำหน้าเอ๋อกินทันทีเมื่อได้ยินสิ่งที่ยัยปลายพูด “แกอย่ามาหัวล้านนอกครู เลี้ยวซ้ายเว้ย !” ฉันบอก
“อ้าว อยู่ดีๆสายก็หลุดยัยเอมตัดสายเหรอไง” ปลายบ่น “ว่าแต่เลี้ยวขวาใช่ป่ะ” ปลายถามอีกครั้ง
“ซ้าย !” ฉันขึ้นเสียงและทำให้ยัยปลายหน้าซีดทันที
เมื่อถึงหน้าบริษัทพ่อเอิงฉันขอบคุณยัยปลายก่อนจะเดินลงจากรถแล้วนึกขึ้นได้ว่าตอนเย็นจะชวนยัยปลายไปห้างฯ อยากไปช็อปชื้อนู้นนั่นนี่ >< เพราะที่มีอยู่มันก็เยอะแล้ว แต่อยากชื้ออีก
“ไม่ไปอ่ะ พรุ่งนี้ปลายมีสอบอีกกะว่ากลับมาจะอ่านหนังสือ” ยัยปลายบอก
“ไม่ได้ ! แกต้องไป” ฉันพูดจบแล้วเดินเข้ามาในบริษัทพ่อยัยเอิงทันที ใครจะไปยืนเถียงกับยัยปลายอายคนจะตาย ยังไงก็นะไม่มีใครปฏิเสธฉันได้ ;p
เมื่อเข้ามาภายในบริษัทพ่อยัยเอิงฉันก็กดโทรหาทีมเขียนบทเพื่อถามว่าอยู่ในแล้ว ฉันกดโทรหาติงลี่เมื่อติงลี่รับฉันกรอกเสียงถามลงไปทันที
“พวกแกอยู่ไหนแล้ว ?”
“รอแกอยู่นั้นแหละแม่คุณนาย พวกฉันนั่งรออยู่ในห้องพ่อยัยเอิงนานแล้วย่ะรากงอกแล้วมั้ง แกขึ้นมาเลยๆ” ติงลี่พูดประชด
“ได้ทีประชดใหญ่เลยนะแก อย่าให้ถึงคราวฉันบ้างจะประชดให้แสบเลย” ฉันพูดแค่นั้นก่อนจะว่างสายแล้วกดลิฟต์ไปชั้น 40 ทันที เมื่อลิฟต์เปิดออกฉันก็รีบเดินไปที่ห้องของพ่อยัยเอิงทันที หน้าเกียดมั๊ยเนี่ยปล่อยให้ผู้ใหญ่รอนานขนาดนี้ เมื่อถึงหน้าห้องฉันยิ้มให้เลขาของพ่อยัยเอิงเป็นเชิงทักทาย
เลขาสาวลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานยิ้มให้ฉันแล้วเปิดประตูให้ฉัน ฉันเดินเข้ามาภายในห้องก็เห็นพวกเพื่อนๆฉันนั่งกินขนมและเมาท์แตกกันอย่างสนุกสนาน
“หนูต้องขอโทษคุณพ่อด้วยนะค่ะที่ปล่อยให้รอ TT” ฉันพูดแล้วยกมือขอโทษพ่อยัยเอิงทันที
“ไม่เป็นไรจ๊ะลูกมีนๆ พ่อก็ไม่ได้รีบอะไรมากมายนั่งฟังพวกลูกๆนั่งเมาท์กันก็สนุกดี”พ่อยัยเอิงบอก
“ค่ะๆ ถ้าน้องสาวหนูไม่เอารถไปหนูขับแปปเดียวก็ถึงแล้ว” ฉันบ่น
“ลูกมีนนั่งก่อนสิ แล้วเวลาเราขับรถน่ะไม่ต้องรีบมันอันตราย ^^”
“อ่าค่ะ แหะๆ” ฉันนั่งลงที่โซฟาข้างยัยแบม
“นี่หล่อน ! ไม่ขอโทษพวกฉันบ้างเหรอย่ะ” ติงลี่พูดและเอานิ้วมาจิ้มหน้าผากฉันสองครั้ง
พลั่ก ! ฉันยกเท้าถีบไปที่อกกว้างของเพื่อนหนุ่มใจสาวของฉันทันที ติงลี่ลงไปนอนกับพื้นบนห้องของพ่อยัยเอิง ทุกคนที่เห็นหัวเราะออกมาทันที พ่อยัยเอิงเป็นคนเส้นตื้นอยู่แล้วจึงหัวเราะซ่ะน้ำตาไหลพรากๆเลย
“ว๊ายยย ! อีเพื่อนเลว TOT” ติงลี่โวยวาย
หลังจากคุยกับพ่อยัยเอิงเรื่องงบประมาณ รวมถึงเรื่องต่างๆที่บริษัทพ่อยัยเอิงต้องจัดการรวมถึงเนื้อเรื่องของทีวีซิทคอมเรื่องนี้เสร็จก็เป็นเวลาเที่ยงแล้วพวกฉันจึงชวนกันไปหาอะไรกินที่ร้าน’อร่อยเวอร์’ ร้านประจำของพวกฉันนั่นเอง ระหว่างที่รออาหารที่สั่งไปมากกว่า 10 อย่าง อย่าตกใจพวกฉันสั่งมากินปกติแบบนี้ประจำถามว่าฉันกลัวอ้วนมั๊ย ตอบได้เลยว่าไม่อ้วนเพราะฉันออกกำลังกายตลอด >< ฉะนั้นความอ้วนไปไกลๆเลย
“ตกลงแกคิดรึยังว่าจะให้ใครรับบทเป็นพระเอก ?” ซีเกลถาม
“ยังเลยอ่ะคิดไม่ออก” ฉันตอบซีเกล
“งั้นเรามาช่วยกันคิดว่าจะให้ใครเล่นเป็นนางเอกและตัวละครอื่นๆกันดีกว่า” เอิงบอก
“เริ่ด !” ติงลี่พูดเสริม
“โอเคๆ เริ่มจากตัวนางเอกนะ” ฉันบอก
“ฉันเสนอน้อง เอ็นจอย พราวแสง จินดาวรรณ” แบมพูด
“ไม่เอาอ่ะ เรื่องมากฉันได้ยินพี่ซอลพูดที่ในห้องน้ำหญิง” ติงลี่บอก
ห้องน้ำหญิง - -* ติงลี่เธอกล้ามาก ...หรือฉันควรจะชินได้แล้วนะ เพราะมันทำมาตั้งแต่สมัยเรียนที่ภาคิณแล้ว มันเข้าแต่ห้องน้ำหญิงทุกครั้งไป
“งั้นฉันเสนอ น้องเปียโน พิมนภา” มะนาวเสนอบ้าง
เปียโน พิมนภา เลิศธรรม นักแสดงสาวหน้าใหม่ที่กำลังโด่งดังในขณะนี้เธอมีผลงานมากมายเดินไปไหนมาไหนก็เห็นแต่รูปของเธอแปะตามนู้น โผล่บนป้ายโฆษณานั่น นับว่าเธอเป็นนักแสดงสาวอายุน้อยมากความสามารณอีกคนเลยทีเดียว เธอเรียนอยู่ปี 1 เองนะ เรียกฉันว่าป้าได้เลยนะนั้น - -+ และที่สำคัญน้องเปียโนเพิ่งเขียนหนังสือชื่อว่า ‘หนูชื่อเปียโน’ เนื้อหาข้างในก็เขียนเกี่ยวกับประวัติของเจ้าตัว แต่ที่ทำให้เป็นประเด็นนั่นก็คือ น้องเปียโน อกหัก มาสิบครั้งในสองปี !!
หลังจากมะนาวพูดชื่อน้องเปียโนออกมาก็ทำให้เกิดความเงียบและความเงียบที่เกิดขึ้นทำให้พวกเราทั้งหมดมองหน้ากันและกันก่อนจะพูดออกมาพร้อมกันว่า
“คนนี้แหละนางเอก ! ><”
อาหารที่สั่งไว้มาเสริฟบนโต๊ะทันทีที่อาหารทั้งหมดวางลงพวกฉันทั้งหมดเลิกใช้ความคิดทันทีและลงมือกินอย่างผู้ดี >< อ๊ะๆ พวกฉันก็รู้จักรักษาภาพจน์นะค่ะ หลังจากพวกฉันกินอาหารที่สั่งมาเสร็จเรียบร้อยพวกฉันก็เริ่มกลับมาใช้สมองคิดและเสนอนักแสดงกันอีกครั้ง
“มาดาม ! หกโมงเย็นแล้วอ่ะ” ติงลี่อุทานขึ้น
“เฮ้ย” มะนาวอุทานตาม
“เหวอ !” ยัยเอิง
“OMG !” ยัยซีเกลและยัยแบม
“เป็นไปได้ไง ?” ฉัน
ฉันนวดขมับเพื่อผ่อนคลายเพราะรู้สึกปวดหัวและเมื่อยล้าจากการใช้ความคิดมาครึ่งวัน พวกฉันไม่รู้เลยนะเนี่ยว่าทำงานทางความคิดจะทำให้ลืมเวลาขนาดนี้
“เอ่อ ...” ยัยเอิงทำท่าจะพูด
“อะไรเอิง ?” แบมถาม
“ดูบนโต๊ะดิ” ยัยเอิงพูดแล้วชี้ไปบนโต๊ะที่พวกเรานั่ง พวกฉันทั้งหมดหันไปมองก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อพบแก้วน้ำเป็นสิบ จานเป็นสิบ - [] –
“ให้ตายสิ มันเยอะมากอ่ะ !” ซีเกลพูด
“มากกกกกก” ฉันเสริม
“ตกลงเอาตามที่วางไว้นะ” เอิงบอก
“อืมๆ คิดกันมาทั้งวันไม่เอาได้ไงไอ้รายชื่อนักแสดงนั่น” ฉันพูด
รายชื่อนักแสดง[1]
แทน รับบทโดย __________________ (พระเอก)
ริต้า รับบทโดย เปียโน พิมนภา เลิศธรรม (นางเอก)
เจ๊อ้อ รับบทโดย บุษ บุษตรี ราศีผ่อง
มาร์ค รับบทโดย ลูปิน ดี บรูโน่
เมเปิ้ล รับบทโดย ดาเดีย ดี บรูโน่
คุณปิติ รับบทโดย ป้อง ศิริทัส เกตุสิริ
“ติงลี่ ไปส่งบ้านหน่อยดิ” ฉันบอก
“ย่ะ ! ขึ้นรถเลย”
หลังจากที่ติงลี่มาส่งที่บ้านฉันก็รีบวิ่งไปข้างบนเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนชุดไปห้างฯไปช๊อปแก้เครียดอ่ะ แต่ความคิดนั้นก็ต้องหยุดเมื่อมีเสียงจากชะเอมเรียกฉัน
“พี่มีน (. .)”
“ว่าไงเอม มีอะไรพี่รีบ” ฉันบอก
“คือ ...” ชะเอมเงียบไป
“คืออะไร ฉัยบอกแล้วไงว่ารีบ” ฉันย้ำ
“คือฉันทำรถพี่เป็นรอยถลอกอ่ะ เพราะเอมขับไปชน (. .)” ชะเอมบอก
“ก็แค่นั้นเอง” ฉันวิ่งขึ้นบันไดต่อแต่ก็ต้องหยุดชะงักเพราะนึกถึงประโยคสยองเมื่อกี้
“ว่าอะไรนะ ?”
“เอมบอกว่า เอมเอารถพี่ไปชนและรถพี่ก็เป็นรอยถลอก”
หลังจากได้ฟังอีกรอบฉันเหมือนกับตกบันไดไปเลยทีเดียว เมื่อฉันตั้งสติได้และบอกตัวเองว่าใจเย็นๆแต่ก็ ...
“กรี๊ดดดดดดดดดด ! ยัยชะเอม !” ฉันวีนแตกทันที
“เอมขอโทษค่ะ TOT” ชะเอมพูดและทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
“ฉันไม่น่าให้แกยืมรถเลย ! OMG !!” ฉันตะโกนบอก
“เอมขอโทษ”
“ฉันจะหักค่าขนมแก 1 อาทิตย์ และแกต้องตรวจสอบตักอักษรในบทของฉันให้ด้วย !” ฉันลั่นวาจาจนยัยชะเอมหน้าซีดเป็นไก่ต้ม
“ไม่นะพี่มีน”
“ชะเอม !” ฉันขึ้นเสียง
“ก็ได้ค่ะ (. .)”
ฉันต้องไปช็อปแก้เครียดด่วนเลย ไม่อยากนั้นฉันอกแตกตายแน่ๆยัยชะเอมนะรู้ว่าฉันรักรถขนาดไหนยังกล้าเอาไปชนอีก ต้องช็อปแก้เครียด !
ความคิดเห็น