คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : รักสุดใจยัยสาวหน้าหล่อ 8
“กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง”
เสียงนาฬิกาปลุกดังสนั่นลั่นห้อง “โอ๊ย ง่วงนอนชะมัด โอ๊ะ โอ๊ยยย เฮ้ย!!!”
เสียงนาฬิกาปลุกดังสนั่นลั่นห้อง
“โอ๊ย ง่วงนอนชะมัด โอ๊ะ โอ๊ยยย เฮ้ย!!!”
”ผมงัวเงียตื่นขึ้นมา เห็นหน้าตัวเองในกระจกก็ต้องตกใจกับสภาพของตัวเองเป็นอันมาก
ก็ตาทั้งสองข้างของผมบวมเป่ง เพราะโดนยัยทอมบอยนั่นชกเอา
แล้วผมจะเอาหน้าอย่างนี้ไปเจอสาวๆ น่ะหรอ มีหวังหนีหายกันหมด
เฮ้อ….. คิดแล้วกลุ้ม แล้วจะทำยังไงดีฟ่ะเนี่ย
ในขณะที่ผมกำลังมืดแปดด้าน สายตาผมก็บังเอิญไปเห็น แว่นตาสีดำ ที่ผมเพิ่งจะซัดทิ้งไปเมื่อ 2 วันที่แล้ว
โชคดีจริงๆ ที่สภาพมันยังใช้ได้อยู่ ผมจำได้ว่าวันนั้น ผมจะเหยียบมันทิ้งซะด้วยซ้ำ เอามันมาใส่ซะเลย
- - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
“ลุงคร้าบบบบ ซื้อลอตเตอร์รี่ สองใบ ฮิฮิฮิ”
ไอบอมบ์มันแกล้งแซวผมเล่น แต่ดูๆไปผมก็คล้ายคนขายล๊อตเตอร์รี่เหมือนกัน “กรูไม่ได้ตาบอดเฟ้ย เดี๊ยะ เดี๊ยะ ” “ไอ้บาส เมิงเกิดบ้าอะไรขึ้นมาอีกแล้วฟ่ะ ถึงได้ใส่แว่นตาดำมาอย่างเนี๊ยะ” ไอบอลเอานิ้วมาจิ้มตรงตรงแว่นตาของผม “เมิงอยากรู้มากใช่มั๊ย อ่ะ ดูกันเอาเอง ” ผมถอดแว่นตาที่ใส่อยู่ออก พวกมันถึงกับกลั้นหัวเราะไม่อยู่ “เป็นไง ไม่ให้กรูใส่ได้ยังไงบวมเป่งยังกะลูกมังคุด” ผมสวมแว่นกลับเข้าที่เดิม “หึ หึ ไปมีเรื่องกับใครมาอีกฟ่ะ ก็เมื่อวานเมิงอยู่โรงพยาบาลไม่ใช่หรอ” ไอบอลถามผม “นั่นไง เดินมาแล้วนั่นน่ะ ดูเอาไว้ซะ ยัยคนนั้นนั่นแหละที่ทำให้หน้าหล่อๆของกรูต้องเป็นแบบเนี๊ยะ” ผมชี้นิ้วไปทางยัยพายที่กำลังจะเดินมาทางนี้ “หา….. เมิงว่าไงน่ะน้องคนนั้นน่ะหรอ ที่ทำให้เมิงยับเยินซะขนาดนี้อ่ะ” ไอบอมบ์ไม่เชื่อที่ผมพูด ก็ยัยคนนี้นี่แหละที่ต่อยผมที่โรงพยาบาลเนี่ย “เอ๊ะ น้องคนนั้นใช่คนที่เข้ามาบอกอาจารย์เรื่องน้องแบมรึเปล่าฟ่ะ” ไอบอลหรี่ตามองให้ชัดๆ “ถูกเผงเลย ยัยนี่น่ะ แสบใช่ย่อย แล้วก็ยัยคนนี้อีกนั่นแหละที่กรูเล่าเรื่องน้องนุ่นให้ฟังอ่ะ ยัยทอมบอยนี่แหละ” “หา คนนี้น่ะหรอ” ไอบอมบ์กับไอบอลอุทานขึ้นพร้อมๆกัน “เฮ้ย หน้าหวานปานน้ำอ้อยขนาดนี้เนี่ยน่ะจะทำอย่างนั้นได้” โธ่!!ทำได้ ทำไม่ได้ ก็เห็นจะจะอยู่บนหน้ากรูนี่ไง “เฮ้ย ไอบาสน้องเค้าจะเดินมาทางโต๊ะเราแล้ว เอาไงดีฟ่ะ” อึ๋ยย ยัยทอมนั่นกำลังเดินมาที่โต๊ะผมแล้ว ยิ่งไม่อยากจะเจอหน้ายัยนี่อยู่ด้วย ถ้าเอาถังขยะข้างๆตัวมาครอบหัว มันจะดีมั๊ยเนี่ย ไม่ทันแล้วๆๆ ยัยนั่นหันมาเจ๊อะกับผมพอดี “หึ หึ หึ ใช่นายจริ งๆด้วย โห!! ถึงขนาดกับต้องใส่แว่นดำเลยหรอฟ่ะ หมัดชั้นก็หนักไม่เบาเหมือนกันน่ะเนี่ย ” ยัยนั่นหัวเราะหึๆ ก็ใช่น่ะสิ หมัดเธอหนักจะตาย สงสัยยัยนี่ต้องเรียนชกมวยมาแหงๆ “สมน้ำหน้า” ยัยทอมบ้านี่ ตะโกนใส่หน้าผมจังๆ แล้วก็เดินไป บ้าชะมัดยังมีหน้ามาเยาะเย้ยผมอีก “โฮ้ย เชื่อแล้วๆ เชื่อสนิทใจเลย กะว่าจะจีบสักหน่อย แห้วเลย หน้าตาก็ออกจะน่ารัก ไม่น่าเล้ย” คราวนี้พวกมันเชื่อสนิทใจ ไอบอมบ์นั่งปลงตกอยู่นั่นแหละ “เอ้อ แล้วน้องเค้าชื่ออะไรฟ่ะ” “ชื่อ พาย ถามทำไมอ่ะ” ไอบอมบ์มันจะอยากรู้ไปทำไม ทั้งๆที่มันรู้อยู่ ว่ายัยนั่นจีบให้ตายก็ไม่ติด “ก็ไม่ทำไมหรอก แค่อยากรู้”
ไอบอมบ์มันแกล้งแซวผมเล่น แต่ดูๆไปผมก็คล้ายคนขายล๊อตเตอร์รี่เหมือนกัน
“กรูไม่ได้ตาบอดเฟ้ย เดี๊ยะ เดี๊ยะ ”
“ไอ้บาส เมิงเกิดบ้าอะไรขึ้นมาอีกแล้วฟ่ะ ถึงได้ใส่แว่นตาดำมาอย่างเนี๊ยะ”
ไอบอลเอานิ้วมาจิ้มตรงตรงแว่นตาของผม
“เมิงอยากรู้มากใช่มั๊ย อ่ะ ดูกันเอาเอง ”
ผมถอดแว่นตาที่ใส่อยู่ออก พวกมันถึงกับกลั้นหัวเราะไม่อยู่
“เป็นไง ไม่ให้กรูใส่ได้ยังไงบวมเป่งยังกะลูกมังคุด”
ผมสวมแว่นกลับเข้าที่เดิม
“หึ หึ ไปมีเรื่องกับใครมาอีกฟ่ะ ก็เมื่อวานเมิงอยู่โรงพยาบาลไม่ใช่หรอ”
ไอบอลถามผม
“นั่นไง เดินมาแล้วนั่นน่ะ ดูเอาไว้ซะ ยัยคนนั้นนั่นแหละที่ทำให้หน้าหล่อๆของกรูต้องเป็นแบบเนี๊ยะ”
ผมชี้นิ้วไปทางยัยพายที่กำลังจะเดินมาทางนี้
“หา….. เมิงว่าไงน่ะน้องคนนั้นน่ะหรอ ที่ทำให้เมิงยับเยินซะขนาดนี้อ่ะ”
ไอบอมบ์ไม่เชื่อที่ผมพูด ก็ยัยคนนี้นี่แหละที่ต่อยผมที่โรงพยาบาลเนี่ย
“เอ๊ะ น้องคนนั้นใช่คนที่เข้ามาบอกอาจารย์เรื่องน้องแบมรึเปล่าฟ่ะ”
ไอบอลหรี่ตามองให้ชัดๆ
“ถูกเผงเลย ยัยนี่น่ะ แสบใช่ย่อย แล้วก็ยัยคนนี้อีกนั่นแหละที่กรูเล่าเรื่องน้องนุ่นให้ฟังอ่ะ ยัยทอมบอยนี่แหละ”
“หา คนนี้น่ะหรอ”
ไอบอมบ์กับไอบอลอุทานขึ้นพร้อมๆกัน
“เฮ้ย หน้าหวานปานน้ำอ้อยขนาดนี้เนี่ยน่ะจะทำอย่างนั้นได้”
โธ่!!ทำได้ ทำไม่ได้ ก็เห็นจะจะอยู่บนหน้ากรูนี่ไง
“เฮ้ย ไอบาสน้องเค้าจะเดินมาทางโต๊ะเราแล้ว เอาไงดีฟ่ะ”
อึ๋ยย ยัยทอมนั่นกำลังเดินมาที่โต๊ะผมแล้ว ยิ่งไม่อยากจะเจอหน้ายัยนี่อยู่ด้วย
ถ้าเอาถังขยะข้างๆตัวมาครอบหัว มันจะดีมั๊ยเนี่ย ไม่ทันแล้วๆๆ ยัยนั่นหันมาเจ๊อะกับผมพอดี
“หึ หึ หึ ใช่นายจริ งๆด้วย โห!! ถึงขนาดกับต้องใส่แว่นดำเลยหรอฟ่ะ หมัดชั้นก็หนักไม่เบาเหมือนกันน่ะเนี่ย ”
ยัยนั่นหัวเราะหึๆ ก็ใช่น่ะสิ หมัดเธอหนักจะตาย สงสัยยัยนี่ต้องเรียนชกมวยมาแหงๆ
“สมน้ำหน้า”
ยัยทอมบ้านี่ ตะโกนใส่หน้าผมจังๆ แล้วก็เดินไป บ้าชะมัดยังมีหน้ามาเยาะเย้ยผมอีก
“โฮ้ย เชื่อแล้วๆ เชื่อสนิทใจเลย กะว่าจะจีบสักหน่อย แห้วเลย หน้าตาก็ออกจะน่ารัก ไม่น่าเล้ย”
คราวนี้พวกมันเชื่อสนิทใจ ไอบอมบ์นั่งปลงตกอยู่นั่นแหละ
“เอ้อ แล้วน้องเค้าชื่ออะไรฟ่ะ”
“ชื่อ พาย ถามทำไมอ่ะ”
ไอบอมบ์มันจะอยากรู้ไปทำไม ทั้งๆที่มันรู้อยู่ ว่ายัยนั่นจีบให้ตายก็ไม่ติด
“ก็ไม่ทำไมหรอก แค่อยากรู้”
“ติ๊งหน่อง ติ๊งหน่อง”
ติ๊งหน่อง ติ๊งหน่อง”“ไปเข้าเรียนกันเหอะ”
ยังไม่ทันที่ผมจะตอบมัน ไปว่า วันนี้ขี้เกียจเข้าเรียนก็ไม่ทันซะแล้ว ไอบอลไวกว่ามันลากผมวิ่งไปทันที เจ็บน่ะว้อย ไอ้เพื่อนบ้า - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ยังไม่ทันที่ผมจะตอบมัน ไปว่า วันนี้ขี้เกียจเข้าเรียนก็ไม่ทันซะแล้ว ไอบอลไวกว่ามันลากผมวิ่งไปทันที เจ็บน่ะว้อย
ไอ้เพื่อนบ้า
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ให้ตายสิ ผมเป็นบ้าอะไรไปเนี่ย นั่งคิดถึงยัยทอมบ้านั่นตลอดวันเลย เรียนก็เรียนไม่รู้เรื่อง
โฮ้ย!!นี่คงไม่ใช่เพราะว่าผมชอบเธอเข้าแล้วใช่มั๊ย ไม่หรอกมั้ง เฮ่อ… กลับบ้านดีกว่า
ความคิดเห็น