รักสุดใจยัยสาวหน้าหล่อ

ลำดับตอนที่ #7 : รักสุดใจยัยสาวหน้าหล่อ 7

แต่ผมเพิ่งนึกได้ ตอนที่พายัยแบมมาโรงพยาบาล

ยัยแวมพายนี่มากับรถโรงเรียนนี่หว่า แล้วจะกลับยังไงฟ่ะเนี่ย

 ผมจึงท้วงขึ้นมา

“เอ้อ... เดี๋ยวก่อน แล้วเธอจะกลับบ้านยังไงล่ะ นี่มันก็มืดค่ำแล้ว”

“ก็ไม่ยากอะไรนี่ แค่เดินออกไปจากโรงพยาบาล 

แล้วก็หายตัววับกลับบ้านไปเลย”

ยัยทอมหัวเราะร่า ดูจะพอใจกับมุขฝืดๆ ของเธอมาก

“นี่ยัยบ้าชั้นถามเธอดีๆ น่ะ เธอจะเรียกแท๊กซี่กลับรึไง

เธอเป็นผู้หญิงน่ะ ถึงจะแค่ 40 %ก็เหอะ 

มันอันตรายน่ะ เกิดไปเจอแท๊กซี่หื่นกามเข้าให้หล่ะ ฮึ”

ผมแกล้งทำเป็นหื่นกาม ลวนลามเธอ

“ผั๊วะ”  “โอ๊ย”  ยัยทอมพุ่งหมัดเข้าใส่ตาข้างซ้ายของผมเต็มๆ

“อย่ามาทะลึ่งกับชั้น”

ยัยหน้าหล่อ ตวาดใส่ผมอย่างหัวเสียที่สุด แต่ผมยังเจ็บไม่พอ

 หาเรื่องเข้าไปอีก

“ ซาดิสถ์ อย่างนี้  พี่ชอบ มามะ ให้หอมแก้มซะดีๆ”

ผมได้ ใจเลยยิ่งเอาใหญ่   ผมรุกต่อไปเรื่อยๆ

จนเธอถอยกรูดไปชิดกำแพง

“ฮ่ะ ฮ่า หมดทางหนีแล้วน้องสาว”

ผมพูดด้วยอารมณ์คึกเต็มที่

“ยังไม่หมดเฟ้ย นี่แน่ะ” “ตุ๊บ” “อ๊ากสสสสส์”

ยัยทอมบ้า ชกท้องผมอย่างแรง คราวนี้ผมถึงกับจุก 

ทรุดลงไปกองกับพื้น หมดลายไปทันที

“ยัยแวมพาย บ้าเอ๊ย ล้อเล่นแค่นี้ ทำไมต้องรุนแรงขนาดนี้ด้วย  โอะ โอ๊ย”

ผมพยายามพยุงตัวเองให้ลุกขึ้น แต่ทว่า ปากหาเรื่องอีกแล้วล่ะสิ  เ

มื่อตะกี๊ผมหลุดปากว่ายัยทอมเป็นแวมพาย... ... ... และก็แน่นอน

“ผัวะ” “โอ๊ย”   หมัดของเธอพุ่งมายังตาขวาของผมอีกข้าง

ทีนี้ ผมนอนลงแผ่หรากลางพื้นโรงบาล ไปเลย

“โธ่เฟ้ย!!! ตัวก็เล็กนิดเดียว แรงเยอะยังกะกินควายเป็นอาหารหลัก

โอ๊ย ทั้งสองข้างเลยกรู ”

ยัยแวมพายบ้าเลือด ยกบาทาขึ้นมาเหนือตัวผม 

เตรียมจะกระทืบผมซ้ำ เพราะผมซ้ำ

เพราะผมดันไปว่าเธอกินควายเป็นอาหารหลัก

“ชั้นไม่ได้กินแค่ควายเป็นอาหารหลักน่ะ ชั้นยังกิน

ยำหมีควาย ปลาวาฬราดพริก ผัดเผ็ดฮิปโป ช้างพะโล้

 ยังมีแรงกระทืบนายอีกเยอะเลย”

ยัยนี่คงจะโกรธผมมาก ประชดผมเป็นชุดๆ เลยอ่ะ

“เฮ้ย เฮ้ย ไม่เอาแล้วเฟ้ย นี่เธอกะจะให้ชั้นเข้า ไอซียู อีกคนรึไง”

ผมรีบปรามเธอซะก่อน ไม่งั้นผม ได้เข้าห้องไอซียูอย่างที่บอกแน่ๆ

“ก็อยากปากปีจอทำไมหล่ะ  ”  ยัยพายสวนขึ้นมาทันควัน

“เอาละ เอาละ หยุดก็ได้ ให้ชั้นไปส่งเอามั๊ย ชั้นพามอร์’ไซค์มา”

ผมเริ่มเข้าเรื่อง ถามยัยพาย ต้องการคำตอบ

ยัยทอมคิดนานมาก หรือว่าเธอกลัวผม โอ๊ะ ไม่ ไม่มีทางเด็ดขาด

ผมไม่หน้ามืด ปล้ำยัยทอมอย่างเธอหรอก

“อืม... ไม่กลัวชั้นกัดหรอ ช้ า น เ ป็ น แ ว ม พ า ย น๊ า า า า”

ยัยทอมกระโจนเข้ากัดคอผมอย่างจัง

“อ๊ากสสสส์ อู๊ยย ไม่ต้องทำเหมือนจริงก็ได้ยัยบ้า”

ผมร้องออกมาด้วยความเจ็บ เห็นยัยหน้าหล่อยิ้มกริ่ม สะใจมาก

“ชิ แค่นี้ ก็เอาตัวเองไม่รอดแล้วยังจะ สะเออะมาส่งไปส่งคนอื่นกลับบ้าน ”

ยัยบ้านี่พูดไม่คิดมั่งเลยน่ะ ไ อ้เราก็อุตส่าห์หวังดีจะพาไปส่งที่บ้าน

ที่ผมเป็นแบบนี้เพราะใครหล่ะ อัดซะน่วมเลย

“งั้นก็  up to you (แล้แต่คุณ) แล้วกันน่ะ ชั้นจะกลับบ้านแล้ว

ระวังแท๊กซี่หื่นกามแล้วกันหล่ะ”

ผมกัดทิ้งท้าย

“เอ้อ เดี๋ยว คิดไปคิดมา ขอกลับด้วยดิ่”

ยัยทอมดูท่า เสียฟอร์ม เอามั่ก มั่ก ผมแอบยิ้มบางๆ  ที่เธอคิดอย่างนั้น

และสุดท้าย เธอก็ยอมกลับกับจนได้ เธอทำหน้าบึ้งตึงตลอดทาง

 จนกรทั่งถึงบ้านองเธอ เธอก็รีบโดดลงจากรถ

 โดยที่ขอบคุณผมสักคำ

วันนี้เป็นวันแรกที่ผมได้พูดได้คุยกับคนที่ผมกลัวนักหนา

แท้จริงแล้ว ยัยทอมนี่ก็ไม่ได้มีพิษสงอะไรเลย

แต่ตัวเธอดูลึกลับซับซ้อนชวให้น่าค้นหามาก

ผมเองก็ชักอยากจะค้นหาตัวเธอซะแล้วสิ