รักสุดใจยัยสาวหน้าหล่อ

ลำดับตอนที่ #5 : รักสุดใจยัยสาวหน้าหล่อ 5

การเรียนคาบแรกของผมก็ผ่านไปด้วยดี

 คาบแรกผ่านพ้นไปคาบสองก็มาถึง

 มันช่างสบายใจอะไรอย่างนี้ ผมเดินไปผิวปากไป

เข้าเรียนคาบที่2 คือคาบภาษาไทย ไอบอมบ์ดูจะสงสัยกับชีวิตผมเหลือเกิ๊นน

“บาส กรูถามจริงเหอะเมิงเป็นอะไรรึป่าวฟ่ะ

มันผิดปกติน่ะเฟ้ย กรูไม่เคยเห็นเมิงเป็นอย่างนี้มาก่อนเลยอ่ะ”

           “ก็กรูบอกแล้วไง ว่าจะเป็นเด็กเรียนสักวันไม่เข้าใจรึไง ถามมากจริง”

ผมเปรยออกมาเบาๆ แล้วรีบจัดกระเป๋าเข้าที่

เอาก้นแนบเก้าอี้ เตรียมตัวเรียนหนังสือ

“นักเรียนเคารพ”

เสียงบอกชั้นเปล่งออกมาจากลำคอของผู้ที่ได้รับเลือกให้เป็นหัวหน้าห้อง

 ก็ไม่ใช่ใครหรอก ไอบอลนั่นแหละ มันเป็นเรื่องที่แปลกมาก

ที่เด็กหน้าห้องอย่าง จะมาคบกับเด็กหลังวัง เอ๊ย!! หลังห้องอย่างผม

“สวัสดีครับ/ค่ะ”

นักเรียนทุกคนในห้องพร้อมเพรียงกันทำความเคารพอาจารย์

ผมหยิบอุปกรณ์การเรียนขึ้นมาวางบนโต๊ะ

เพื่อเขียนหนังสือ (คงไม่ได้เอามาทำชามะนาวหรอกมั้ง)

ในขณะที่อาจารย์กำลังกรีดกราย คัดอักษรวบรรจงเต็มบรรทัด

“ขออนุญาตค่ะ”

จู่จู่ก็มีสาวนางหนึ่งโผล่พรวดเข้ามา

เธอแต่งตัวด้วยชุดนักเรียนหญิง

ดูสะอาดสะอ้าน แต่ดูท่าทางเธอรีบร้อนมาก

อาจารย์ผู้สอนรีบวางปากกาลง หันไปมอง ประมาณว่า ใครเชิญมามิทราบย่ะ

 แต่เนื่องจากผมอยู่ข้างหลังห้องจึงไม่สามารถที่จะมองเห็นได้ว่าเธอเป็นใคร

น่ารักมั๊ย (อันหลังนี้ส่วนตัวน่ะครับ) 

ด้วยความอยาก(รู้) ผมจึงกระเถิบเข้าไปด้านหน้าอีกนิดนึงเพื่อให้มองเห็นชัด

อ่ะจ๊าก!!!    นั่นมันยัยหน้าหล่อคนนั้นนี่

ผมจึงรีบกระเถิบถอยหลัง

แล้วรีบก้มหน้าก้มตาไปโดยอัตโนมัติ

 ต่างจากอีก 23 ชีวิตที่อยู่ร่วมห้อง  และผมก็ยังก้มหน้าอยู่ต่อไป

เงยหน้าขึ้นมาอีกที ยัยทอมนั่นก็หายไปแล้ว

เห็นแต่ไอบอล กับ ไอบอมบ์ที่วิ่งหน้าตาตื่น

เหมือนหนีแผ่นดินไหวยังไงอย่างนั้น

“เป็นไรไปฟ่ะ วิ่งหน้าตื่นมาเลย สึนามิจะถล่มโรงเรียนรึไง”

“ปั๊ดโธ่เฟ้ย!!ยังจะมาเล่นอีกน่ะ น้องสาวเมิงชื่อวารินท์ใช่มั๊ยฟ่ะ”

ไอบอมบ์ไม่ตอบคำถามของผมแต่มันดันมาถามผมแทน

“อืม...ใช่ ยัยแบมชื่อ วารินท์”

ผมตอบกลับไปในใจยังงงๆที่อยู่ๆพวกมันก็มาถามถึงน้องสาวคนเดียวของผม

“แล้วอยู่ ม. 4/2 ด้วยใช่มั๊ย”

ไอบอมบ์ก็อีกคน มันถามผมสีหน้าวิตกกังวล

“ก็ใช่อีกนั่นแหละ อะไรกันฟ่ะมายุ่งอะไรกับน้องสาวกรูอ่ะ”

ผมก็ยังไม่เข้าใจที่พวกมันมาถามถึงน้องสาวผม มันเกิดอะไรขึ้น

“โธ่!! เมิงไม่ฟังน้อง คนเมื่อกี๊ที่เข้ามารึไง น้องเค้าบอกว่า วารินท์ ม. 4/2

เป็นโรคหัวใจกำเริบ อยู่ห้องถัดไปเนี๊ยะ ป่านนี้คงพาไปโรง‘บาลแล้วมั้ง ไอ้

หล่อแต่ควายเอ๊ย(โง่นั่นแหละ)”

ผมได้ฟังคำตอบจากปากของไอบอมบ์ก็กระจ่างใจและตกใจไประคนกัน

 ผมรีบตั้งสติ แล้วไปโรงพยาบาลทันที