คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : อารัมภบท
อนที่ 1
อารัมภบท
เ็หิัวน้อยเ้าอผมสีทอเป็นลอนยืนอยู่่อหน้ารูปปั้นเทวาหินอ่อนสีาวบริสุทธิ์สะท้อนแสะวันยามเย็นเป็นประายระยิบระยับท่ามลาอไม้นานาพรรที่ส่ลิ่นหอมรุ่นละมุนอำลาแสสายันห์สุท้าย นาส่เสียร้อเ็แ่หลัาอิ่มท้อแล้ว็แยย้ายันลับรัอนเอามวิถีีวิอสัว์โล ท้อฟ้าสีมพูเ้มาบแสอาบไล้ทุสรรพสิ่ราวับะรอบรอไว้้วยวามรัอพระเ้าที่ทรโอบอุ้มโลใบนี้้วยพระหัถ์อพระอ์
เสียระัทอเหลือใบให่ลั่นเห่ห่าััวานมาาโบสถ์หลัน้อยที่ั้อยู่ห่าออไปบนเนินห้าเียวี เ็หิบรรวา่ออุหลาบสีแสลรหน้ารูปปั้นเทวา ทันในั้นรูปปั้นสีาว็แปลเปลี่ยนไป ใบหน้าอเทวาเริ่มมีเลือฝาเป็นสีมพูสวย วาสีฟ้าระ่าลระับลมอูเ็หิัวน้อยๆ ปาสีแสวยสแย้มยิ้มอ่อนโยน ปีสีาวที่แผ่าออ่อยๆหุบลแนบเ้าับร่าาย เทวา่อยๆย่อัวลมาหาเ็น้อยพลายิ้มอย่าอบุ่อนะรับ่ออุหลาบนั้นมาถือเอาไว้ในมือาวผ่อ
“อบุหนูมานะ้ะ” เทวาระิบ้วยเสียไพเราะราวับัมาาสวรร์
“ไม่เป็นไร่ะ... หนูว่าหนูวระไปที่โบสถ์เพื่อร่วมพิธีมิสาไ้แล้ว ป่านนี้บราเอร์ะุเทียนที่พระแท่นเสร็แล้วล่ะ่ะ มีเวลาอีนิหน่อย บราเอร์อาเล่านิทานเี่ยวับเทวาให้หนูฟัอี”
เทวามอเ็หิ้วยวามรั ท่าน่อยๆร้อยเรียถัทออุหลาบให้ลายเป็นมุสวมศีรษะเล็ๆอย่าำนาในะที่เ็หิเฝ้ามอู้วยวาเป็นประายระยิบระยับ มุที่เทวาถัทอาอุหลาบนั้น่าสวยามเหลือเิน
“นี่ือออบแทนที่หนูมีน้ำใีเ็บมาให้ัน สวยมั้ย้ะ?” เทวาล่าว่อนะส่มุอุหลาบมาให้เ็หิึ่รับมาสวมเอาไว้บนเรือนผมสีทอทันที
“สวยมาเลย่ะ อบุมานะะ” เ็น้อยยมือไหว้อบุเทวา “แล้วอุหลาบสีาวนั่นล่ะะ” เ็หิี้นิ้วไปยัอุหลาบสีาวที่เทวาถืออยู่ในมือ
“อุหลาบอนี้ ันฝาหนูเอาไปให้บราเอร์ไมเิล ให้บราเอร์นำไปถวายแม่พระ้ะ” เทวาอบ
“บราเอร์อบอุหลาบสีาวมาๆเลย่ะ” เ็น้อยพูอย่าีใเมื่อรับอุหลาบสีาวบริสุทธิ์มาถือเอาไว้ในมือแล้ว “บราเอร์้อีใมาๆเลย่ะที่เทวาฝามาให้”
เ็หิวิ่ลิ่วรไปยัโบสถ์ เทวายิ้มอำลา่อนะ่อยๆลับืนเป็นรูปปั้นหินอ่อนัเิม
แสะวันยามเย็นส่อลอระสีรูปเทวาเ้ามาในโบสถ์ที่เียบสบ ส่อ้อรูปปั้นพระแม่มารีย์อุ้มพระุมารเยูในุสีน้ำาลที่ั้อยู่เหนือพระแท่น พระแม่ทอพระเนรลมามอเ็หิที่วิ่เ้ามา้วยสายพระเนรอ่อนหวานล้ำลึอวามเป็นแม่
“บราเอร์ไมเิละ...บราเอร์” เ็หิส่เสียเื้อยแ้วเรียฤาษีะาปูินุสีน้ำาลที่นั่อยู่บนม้านั่ยาวแถวหน้าสุ มือถือลูประำเม็เล็สีาวใสระ่านั้นะันิหนึ่่อนที่ะหันมามอสาวน้อย
“ว่าไ้ะไลลา มา่อนเวลาเสมอเลยนะ” บราเอร์ไมเิลยิ้มให้เ็หิที่นั่ล้าๆ่อนที่มือน้อยๆะส่อุหลาบสีาวบริสุทธิ์มาให้ ลิ่นหอมรุ่นละมุนออไม้แรแย้มลอยมาแะมูอฤาษีหนุ่ม
“เทวาฝามาให้บราเอร์่ะ เทวาบอให้บราเอร์เอาไปถวายแม่พระ”
บราเอร์ไมเิลรับอุหลาบมาอย่าๆพลาลูบหัวเ็น้อยเป็นเิอบุ
“เทวาให้ไลลามาอย่านั้นหรอ?”
“่ะ เทวายัถัอุหลาบให้ไลลาใส่เป็นมุ้วยนะะ” เ็หิยับมุุหลาบอัวเออวบราเอร์ไมเิล
“สวยมาเลย้ะ” บราเอร์ไมเิลอบพลายิ้มอย่าเอ็นู “อยาฟัเรื่อเทวาอีมั้ย” ำพูอบราเอร์ไมเิลทำให้ไลลานั่ัวร้วยวามื่นเ้นในทันที
“บราเอร์ะเล่าเรื่อเทวาให้ไลลาฟัอีหรอะ ริๆนะะ?” เ็น้อยร้ออย่าีใ วาใสื่อเปล่ประายึ้นมาทันที
“ริสิ ราวนี้นะ บราเอร์มีเรื่อเทวาสนุๆมาเล่าให้ไลลาฟั้วยนะ เป็นเรื่ออเ็หนุ่มนหนึ่ที่แสนะธรรมา แ่แล้ววันหนึ่เา็ำไ้ว่าัวเอือวาาออัรเทวาผู้ยิ่ให่ เาลมาในโลนี้เพื่อนทำภาริบาอย่าให้สำเร็ไป ามพระประส์อพระเป็นเ้า ไลลาอยาฟัมั้ย้ะ” บราเอร์ถามหยั่เิสาวน้อยทั้ๆที่รู้ำอบอยู่แล้ว
“อยาฟัมาเลย่ะ” ไลลายิ้มแ่
“ถ้าอย่านั้นไลลาอบำถามอบราเอร์้วยนะ ไลลารู้ัอ์พระวนาถ์มั้ย้ะ?” บราเอร์ไมเิลถามยิ้มๆ
“รู้่ะ” ไลลาอบัถ้อยัำ “พระวนาถ์เป็นพระวาาอพระเ้า เป็นพระบุรอพระอ์ ือพระเยูเ้า”
บราเอร์ไมเิลมอไลลาแล้วยิ้มพลาระับสายประำสีาวแน่นยิ่ึ้น ฤาษีหนุ่มเพ่มอไปยัระสีบานที่อยู่ใล้พระแท่นมาที่สุ มันถูวาเป็นรูปเทวาอ์หนึ่ในุนัรบแห่สวรร์เ็มยศ ในมือถือหอยาวึ่ำลัทิ่มลไปในัวอมัรที่นอนหมอบู้อยู่ใ้เท้า้วยอาารสยบยอม แสสุท้ายอวันส่อผ่านใบหน้าอเทวาเ้ามาระทบับวาสีน้ำาลอ่อนอฤาษีหนุ่มเป็นประายวิบวับ...
มีาเอล...
ความคิดเห็น