คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : Class 's Hint 1 : Mad Hatter & Dormouse & Caterpillar
อะคิวลาโยนรถไฟของเล่นลงในหม้อสามขาตามด้วยผงยาสีน้ำตาลแดง จากนั้นเธอก็โยนช่อดอกไม้ประหลาดสีฟ้าลงไป เธอคนวัตถุดิบที่กำลังละลายในหม้อให้เข้ากัน
เมื่อเวลาผ่านไปไม่นานนัก หญิงสาวก็ตักซุปสูตรพิเศษของวาร์ชาใส่ถ้วยสามถ้วยที่วางเรียงรายบนโต๊ะ น่าแปลกที่ซุปมีสีเหมือนซุปธรรมดาทั่วไปแถมยังส่งกลิ่นหอมฉุยอีกด้วย
ถ้วยแรกเป็นสีขาวลายดอกไม้สีฟ้า ถ้วยนี้เป็นของไอริช
ถ้วยที่สองเป็นสีน้ำตาลลายใบไม้สีเขียว ถ้วยนี้เป็นของมาร์คัส
และถ้วยสุดท้าย ถ้วยใบที่สามเป็นสีดำสนิท มีขอบสีแดงสลับกับขอบสีฟ้า ถ้วยนี้เป็นของเบียงโก้
รอยยิ้มประหลาดผุดขึ้นบนใบหน้าของอะคิวลา เธอพึมพำเสียงเบาว่า “...หนูทดลองยาชัดๆเลยน้า...”
เมื่อหลายชั่วโมงก่อนจดหมายปริศนาพร้อมกับสูตรอาหารพิสดารถูกส่งมาที่ห้องพักของอะคิวลา บนซองจดหมายนั้นมีเพียงแสตมป์ที่เหมือนตราประจำตระกูลกับชื่อของอะคิวลาเท่านั้น เนื้อความในจดหมายคือวัตถุดิบกับถ้วยชามอยู่ใต้โซฟา เธอช่วยปรุงซุปนี่ให้หน่อย แล้วจะรอรับที่หน้าประตู ให้วางไว้ได้เลย
เมื่ออะคิวลาวางซุปสามถ้วยไว้หน้าประตูแล้วหายกลับไปในห้องพัก ร่างเล็กของใครบางคนก็โผล่มาแล้วหายไปกับถ้วยซุป
…
..
.
ถ้วยแรกเป็นสีขาวลายดอกไม้สีฟ้าถูกวางไว้หน้าห้องของไอริช อลาบาสเตอร์ ฮาดีน เหยื่อผู้โชคร้ายรายแรกที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่เปิดประตูมาตามเสียงเคาะแล้วเก็บซุปเข้าห้อง แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไร ถ้วยซุปเจ้ากรรมก็ตกแตกเสียก่อน น้ำซุปหกเลอะพรมของไอริช เธอจึงร้องโวยวายอย่างไม่พอใจ
ควันสีครามลอยขึ้นมาจากน้ำซุปที่หกแล้วฉายภาพอะไรบางอย่างให้หญิงสาวได้ดู
...
..
.
ภาพคนนั่งจิบน้ำชา คนหนึ่งผมทอง อีกคนผมสั้นสีส้ม ทั้งสองคนใส่ชุดแนววิคตอเรี่ยน มีหมวกปักขนนก และบนโต๊ะมีของว่างเบาๆอย่างสโคนกับครีม คุกกี้และเค้กนมสดคนละชิ้น
“ทำไมไอริชไม่มาสักทีล่ะ?” หญิงสาวเจ้าของเรือนผมสีทองถามเสียงใสแล้ววางถ้วยน้ำชาลง
“อ่อ..เห็นว่าจะไปหาช่างทำหมวกน่ะ”
“งั้นเหรอ”
“ฉันเลยอดฟังไอริชร้องเพลงเลย...”
“เห? แต่ไอริชเล่นไวโอลินไม่ใช่เหรอ?”
“อ้าว...ไม่ใช่ร้องเพลงเหรอ?”
“...หรือว่าเล่นเปียโนกันนะ?”
ฉึบ!
“คะ...แค่เนี้ยยยยย?!”
“เพื่อออ!?”
เสียงฉึบดังขึ้นแล้วควันก็มลายหายไป เหลือเพียงแต่ไอริช อลาบาสเตอร์ ฮาดีนที่กำลังงงงวย แต่สักครู่ต่อมาหญิงสาวก็ได้สติ
“ใครมาเล่นบ้าอะไรเนี่ยยยยยยย!”
...
..
.
มาถึงเหยื่อรายที่สอง มาร์คัส โรเจอร์ เซฟิลิสท์ รายนี้เองก็ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร แต่บังเอิญ (?) นั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องสมุดแล้วน้ำอะไรบางอย่างก็หยดใส่หัว
“หลังคารั่วงั้นเหรอ..” เขาพึมพำแล้วเงยหน้าขึ้นไป
ภาพที่เขาเห็นคือถ้วยซุปลอยได้ที่กำลังหมุนจนน้ำซุปในถ้วยกระเด็นลงมา
“..หืม?!”
ปุ้งงง~
ควันสีชมพูลอยออกมาจากถ้วยแล้วปกคลุมไปทั่วหอสมุด เขาได้ยินเสียงโวยวายของใครอีกคนดังขึ้นพร้อมกับเสียงของความโกลาหล
“จ๊ะเอ๋~!!!” ภาพของแมวเชสเซอร์สีม่วงเด้งขึ้นมาจากหนังสือที่มาร์คัสกำลังถืออยู่
“ว้อท!?!?”
“หนึ่ง สอง สาม ปลาฉลามขึ้นบก สี่ ห้า หก จิ้งจกยัดไส้~” เสียงร้องเพลงดังขึ้นพร้อมกับเสียงกรีดร้องที่ดังมาจากทางห้องพักของผู้แปรเปลี่ยน
“แอนเชอร์รี่จั๊กจี้หัวใจ แอนตกบันไดหัวใจจิ้มมมมม...” แล้วแมวเชสเซอร์ก็ร้องว้าย (?) ออกมาเมื่อหนูวิ่งผ่านเท้าเขาไป
วูบ..
จู่ๆควันสีชมพูก็หายไปเสียเฉยๆ โดยที่มาร์คัสยังคงค้างแข็งอยู่ที่เดิม..
“หา!?”
...
..
.
มาถึงเหยื่อรายที่สาม เบียงโก้ วลาดิเมียร์ – โรเซเรีย ผู้ที่กำลังเดินไปตามทางของหอสมุดอยู่
“ใครมาเล่นบ้าอะไรเนี่ยยยยยยย!”
“ว้อท!?!?”
“ว้ายยยยยย!”
เบียงโก้ขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยร้องโหวกเหวกโวยวาย แต่แล้วเขาก็ยักไหล่ “เรื่องของคนอื่นน่ะไม่เห็นจะต้องสน..”
โครม! เคร้ง! ตุ๊บ!
อุปกรณ์ทำครัวหล่นลงมาตรงหน้าผู้สืบทอดเจตนารมณ์แห่งอัตตา มีดปักลงพื้นตรงที่เขากำลังจะก้าวไป หม้อตกลงมาข้างมีด กระทะหล่นมาเกือบโดนหัวเขา เบียงโก้ขมวดคิ้วมองฝน (?) ที่ตกลงมาเป็นอุปกรณ์ทำครัว
และแล้ว (?) อะไรบางอย่างก็หล่นลงมาในมือเบียงโก้พอดิบพอดี..
สิ่งนั้นคือ.. “ถ้วยซุป”
...
..
.
“..หา?”
ซุปส่งกลิ่นหอมฉุยยั่วน้ำลายเขาเหลือเกิน แต่ว่าอยู่ดีๆมันก็หล่นลงมาจะไม่แปลกไปหน่อยเหรอ? ดวงตาสองสีจ้องลงไปในถ้วยซุปราวกับจะหาอะไรบางอย่าง เบียงโก้หยิบช้อนที่หล่นอยู่บนพื้นมาตักของต้องสงสัยขึ้นมาทันที มันคือลูกปัดสีแดงก่ำ
ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะได้ทำอะไร ลูกปัดสีแดงก็ขยายตัวขึ้นเป็นตุ๊กตาหน้าเบียงโก้แบบ SD ซึ่งกำลังมีผีเสื้อเกาะที่นิ้วแถมมีป้ายผ้าสีขาวที่เขียนไว้ว่า “ตุ๊กตาหน้าเบียงโก้ วลาดิเมียร์ – โรเซเรียสุดเซ็กซี่ (?) Made in Llyrvaseos Organization โดย LovePotionNo.9”
...
..
.
“อะไรเนี่ย!”
สิ้นเสียงของเบียงโก้ ปังตอก็ตกลงมาเฉียดแขนของชายหนุ่มไปนิดเดียว
“...”
...
..
.
“ฮิฮิๆ~” หญิงสาวเจ้าของเรือนผมสีชมพูยาว ดวงตาสีแดงแก่ก่ำดั่งโกเมนฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี หลังจากไปสร้างหายนะให้ชาวบ้านชาวเมือง (?)
“ไว้เจอกันใหม่นะจ้ะ <3~ด้วยรัก จากเลิฟโพชั่นนัมเบอร์ไนน์”
...
..
.
“ปอลอ (?) ผู้ใดเดาคำใบ้ได้บ้าง? ฮิฮิ” ...ว่าแต่แน่ใจเหรอว่ามันคือคำใบ้...
...
..
.
ร่างของหญิงสาวเจ้าของเรือนผมสีทองกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ในมุมใดมุมหนึ่งของห้องสมุด หลังจากเล่นสนุกซุกซนเมื่อตอนบ่าย หญิงสาวก็มานั่งหาความสงบสุขด้วยการอ่านหนังสือ
แต่ทว่าความสงบสุขนั้นได้หายไปตั้งแต่ร่างของเกล ชีค ราเวีย ออร์บเนอร์เดินเข้ามาหาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เกลบอกกับเธอว่าวันนี้เป็นวันแรกของเกม แต่ว่ายังไม่มีคำใบ้ของวันนี้เลย เธอขอให้วาร์ชาช่วยใบ้ให้หน่อย
หญิงสาวนิ่งไปครู่นึงก่อนจะใบ้ไปสามคำตามสามคลาสที่เกลต้องการ
“ฝนตก...โรงเก็บเมล็ดพืช...กระต่ายขาว”
...
..
.
“มนุษย์เอ๋ย...อะไรที่เรียบง่ายมักแฝงความหมายที่ซับซ้อนเสมอ (?)”
ความคิดเห็น