คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : #ฟิคกรุ่มกริ่ม 1 การพบเจอที่สร้างกระแสได้ถึงขีดสุด
{01}
ณ โรงเรียนเอกชนสถาบันการศึกษาที่ใหญ่ที่สุดในโซล หรือเรียนง่ายๆ โรงเรียนคุณหนู เหล่าบรรดาพ่อแม่ที่ส่งลูกมาเรียนที่นี้ ล้วนแต่เป็นคนมีเงิน มีอำนาจ แถมลูกๆยังต้องมีสมองอันเฉลี่ยวฉลาดอีกด้วย ความจริง ระดับปานกลางก็สามารถรับได้เพราะเนื่องจากโรงเรียนแห่งนี้ ต้องอาศัยชื่อเสียงจากตระกูลของนักเรียนเหล่านั่นเช่นกัน
และวันนี้ คือวันเปิดเทอมแรกของม.ปลายปี2 ทุกคนต้องมาแต่เช้าเพื่อที่จะวิ่งเข้าไปแย่งกันดูบอร์ดว่าตัวเองได้อยู่ห้องไหน กับใคร แล้วก็ต้องรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องเพื่อจองที่นั่งกันอย่างตื่นเต้น
ผิดกับผู้ชายคนนี้..
RRRRRRRRRRR
“อือออ ~”
RRRRRR
“โอยรำคาญ.. อยู่ไหนวะเนี่ย”
เสียงงัวเงียของเด็กชายม.ปลายปีสองที่พึ่งลืมตาขึ้นจากเตียงก่อนจะคลำๆหาโทรศัพท์ของตัวเองอยู่อย่างรำคาญหูรำคาญตา เพราะการนอนคือสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับเค้า
“ฮัลโหล”
หลังจากเจอโทรศัพท์ตัวปัญหาก็รีบกดรับสายทันที โทรมาขนาดนี้ คงไม่ใช่ใครที่ไหน คงจะเป็นไอ่ยอลไม่ก็ไอ่ฮุน เพราะนี่พึ่งเปลี่ยนเบอร์มาใหม่
“เชี่ย มึงอยู่ไหน”
“บ้าน ไมวะ?”
เสียงปลายสายดูรีบร้อนเหมือนกับกำลังวิ่งหนีอะไรสักอย่าง สงสัยสาวคงรุมล้อมพวกมันเอาไว้ ถ้าเป็นไอ่ยอลมันไม่วิ่งหรอก งั้นนี่คงเป็นไอ่ฮุน
“มึงไม่มาโรงเรียนเหรอวะ”
“มึงจะรีบไปเร็วทำไมนักหนา”
“เร็วพ่อง กูวิ่งสี่คูณร้อยเข้าโรงเรียนเกือบไม่ทัน”
“อ่าว มึงรีบไมวะ”
“มึงควรแหกตาดูนาฬิกา!”
“เหยดเข้ แปดโมงตรง!!”
“เออ! กูว่าละ ว่าคนอย่างมึงมันพึ่งไม่ได้ กูโทรหาไอ่ยอลถามห้องดีกว่า คุยกับมึงแม่งเสียเวลา!”
ติ๊ด!
“…….”
กูผิดกูเสียใจโอเค กูขอโทษละกัน แต่ตอนนี้ขอเวลาวิ่งเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะ เพราะทุกอย่างดูจะผิดพลาดตั้งแต่ปลุกนาฬิกาแล้ว
หลังจากอาบน้ำ แต่งตัว ฉีดน้ำหอม ทำผม เรียบร้อยแล้วเด็กนักเรียนผิวเข้มก็รีบคว้ากุญแจรถคันหรูก่อนจะขับรถออกบ้านไปอย่างรวดเร็ว
ใช้เวลาในการเดินทางไม่ถึง 20 รถคันหรูก็จอดรถพร้อมกับเดินลงรถมาอย่างมาดแมน ให้สมกับเป็นคนดังของโรงเรียนนี้สักหน่อย
“กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“หึ รูปหล่อพ่อรวย นี่มันกูชัดๆ”
ร่างสูงแสยะยิ้มไปทางสาวๆทางด้านสนามกีฬาก่อนจะเหวี่ยงกระเป๋ามาหิ้วพาดบ่าอย่างเท่ห์ๆ ตามสไตล์คนแมนๆในฉบับของตัวเอง
“แฮ่กๆ.. แฮ่ก อ๊ะ!”
ร่างสูงที่มัวแต่เก๊กหล่อกับนักเรียนชายตัวน้อยที่แม้อายุจะเท่ากัน แต่ใบหน้าและรูปร่างช่างต่างกันอย่างสิ้นเชิงแต่ตอนนี้ไม่มีใครสนอะไรทั้งนั้นนอกจากนักเรียนผิวขาวอีกคน
“โอ้ยยย!”
คนผิวเข้มแค่เจ็บปวดทางกายเล็กๆน้อยๆ ผิดกับอีกคนที่ตอนนี้กระเด็นไปข้างหน้าบวกแผลสดที่มีเลือดไหลเล็กน้อยบริเวรหัวเข่านั่นทำให้เรียกสายตาร่างสูงในทันที
“เฮ้ย เป็นไรมากป่ะวะ”
“ฮึก..”
เด็กนักเรียนผิวขาวตัวเล็กที่ตอนนี้กำลังก้มหน้ากลั้นน้ำตาเอาไว้สุดขีด เพราะแม่สอนไว้ว่าลูกผู้ชายจะต้องไม่ร้องไห้ให้ใครเห็น แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะกลั้นไว้ไม่อยู่ซะแล้ว
“เอ่อ.. ให้กูช่วยพามึงไปห้องพยาบาลมั๊ย?”
“ฮึก.. ไม่เป็นไรฮะ อ๊ะ!!”
เด็กนักเรียนผิวขาวพยายามจะลุกขึ้นแต่ขาก็ดันอ่อนแอล้มลงไปนั่งอีกที ก็นะ โดนเลี้ยงมาแบบคุณหนูนี่นา โดนอะไรนิดอะไรหน่อย คุณพ่อคุณแม่ คุณนมก็เข้ามาโอ๋กันใหญ่
“มึงนี่มันปากเก่งจริงๆ ตัวก็เล็กยังมาทำอวดดี ดูดิสุดท้ายมันก็นั่งอยู่กับที่”
“ทะ..ทำไมถึงต้องว่าด้วย.. ฮึก”
“เอ่อ.. โทษๆ กูปากไม่ดีเอง”
“ฮะ”
เด็กนักเรียนชายตัวขาวค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปส่งยิ้มให้อีกคนก่อนจะค่อยๆลองพยุงตัวเองขึ้นอีกครั้ง ผิดกับคนผิวเข้มที่ตอนนี้ดูเหมือนช็อคเพราะรอยยิ้มของคนตรงหน้า
“มึงเพศชายใช่ป่ะ ?”
เนื่องจากเพราะความไม่แน่ใจของตัวเองจึงหันไปถามเอาความจริงจากอีกคน เพราะถ้าอีกคนเป็นผู้หญิง เค้าคงจะต้องโชว์แมนอุ้มท่าเจ้าหญิงแล้วพาไปห้องพยาบาลสักหน่อย -_,-
“เราเป็นผู้ชาย (._.) อยู่ม.ปลายปี 2 แล้วล่ะ”
“อ่อ -_- แล้วไป กูไปละ บาย”
หนุ่มผิวเข้มได้โชว์ความจัญไรออกไปอย่างทุเรศลูกตามาก เนื่องจากบุคคลที่ชนกับเค้าเมื่อกี้เป็นเพศชาย แม้จะหน้าตาน่ารักมากๆก็เถอะ แต่ยังไงมันก็คือชาย -_- เพราะงั้น บายว่ะ
“อื้อ.. อ๊ะ!”
เด็กนักเรียนผิวเข้มที่กำลังเดินก้าวไปข้างหน้าได้ไม่ถึง 3 ก้าว ก็ต้อวหยุดชะงักเพราะนึกขึ้นได้ว่าคนตัวเล็กข้างหลังหกล้มจนเลือดออก ยังไงน้ำใจนักกีฬาคงต้องโชว์สักหน่อย
“มาเดี๋ยวกูพามึงไปห้องพยาบาลละกัน”
“อ่า ไม่เป็นไรหรอก เราเกรงใจ (._.)”
“มึงนี่มันประเสิร์ฐจริงๆ วิ่งมาชนกู ล้มต่อหน้ากู แล้วกูเสนอหน้าจะช่วย ยังปฏิเสธกูอีก”
“อ่า..”
“อ่ะเอางี้ มึงเห็นสาวๆพวกนั้นมั๊ย ?”
ชายหนุ่มผิวเข้มได้ชี้นิ้วไปทางสนามกีฬาเพราะมีพวกสาวๆจ้องมองการกระทำของเค้าอยู่ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว นี่จึงเป็นเหตุผลที่ทำให้คุณชายจงอินโชว์ความแมน
“อ่า.. เห็นสิ”
“เห็นแล้วก็รีบเก้าขาขึ้นมาขี่หลังกูซะ”
“ทะ..ทำไมต้องขี่ด้วยล่ะ”
“มึงรู้จักน้ำใจนักกีฬาป่ะ กูรูปหล่อพ่อรวยขนาดนี้ มึงอย่างพูดมาก รีบๆขึ้นมา”
เด็กนักเรียนผิดขาวตาโตรีบก้าวขาขึ้นขี่หลังอีกคนอย่างจำใจ แต่หน้าก็ขึ้นสีโดยไร้สาเหตุ .. คุณหนูนี่นาเจอคนมาทำงี้หน่อยก็เขินละ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด ~
“หึหึ”
แน่นอนว่าผลตอบรับของสิ่งที่ทำไปมันดีเกินคลาด ป่านนี้ทุกคนคงอัพรูปลงเว็บปอร์ดโรงเรียนเรียบร้อยแล้วมั้ง เฮ้อออ ทำไงได้ รูปหล่อพ่อรวยว่ะ
“เอ่อ.. เราชื่อโด คยองซู”
“อ่อ.. เอ่อกู คิม จงอิน”
“ขะ..ขอบคุณมากนะ”
“เดี๋ยว นี่มึงไม่รู้จักกูเหรอ -_-?”
ร่างเล็กที่ขี่หลังคนตัวสูงได้ส่ายหน้าไปมาพร้อมกับฉายแววตา ที่ใสซื่อออกมาอย่างจริงจัง ทำให้คิม จงอินผู้มากับไฟถึงกับโกรธแค้นเล็กน้อย
“ไอ้คยองซู..”
“เอ่อ..คือเราชื่อคยองซู”
“ไอ้คยองซู..”
“คือจริงๆเรานามสกุลโดนะ ไม่ใช่ไอ้ (._.)”
“…….”
แววตาที่ฉายความใสซื่อออกมาอย่างจริงใจของคยองซูตัวน้อยและคำพูดที่พูดออกมาอย่างใสซื่อทำให้ชายหนุ่มผิดเข้มแทบจะคลั่ง!
โอเค หายใจเข้า.. หายใจออก..
“โอเค เอาใหม่ แล้วมึงเคยได้ยินชื่อนี้ป่ะแบบ พี่ไคคนแมนไรงี้”
“เค้าเป็นใครเหรอ”
“มึงทำกูปรี๊ด..”
“(._.) พอดีเราไม่ค่อยรู้จักใครหรอก ขอโทษนะ”
“ช่างเหอะ มึงดูเหมือนพวกเด็กหัวกระทิ กูจะไม่ถือสาแล้วกัน -_- ”
ร่างสูงได้หยุดชะงักที่หน้าห้องพยาบาลก่อนจะค่อยๆเปิดประตูเข้าไปพร้อมกับวางอีกคนลงบนเตียง ก่อนจะส่งเสียงเรียกคุณครูห้องพยาบาล
“คุณครูครับ มีคนหกล้มเลือดไหลครับ”
{45%}
ขอดูเม้นก่อนเน้ว่าพน.จะมาอัพดีรึเปล่า
ถ้าเม้นไม่มีเลยก็อาจจะหยุดอัพ
T^T
ติดแท็ก #ฟิคกรุ่มกริ่ม ด้วยน้า
ช่วยดูหน่อยนะว่าติดขัดยังไงเนื้อเรื่องสนุกมั๊ย
เพราะแต่งแต่แนวเด็ก ไม่เคยแต่งแนวนี้มาก่อนเลย
ฝากติดตามอนุบาลชายล้วนด้วยน้า
{http://my.dek-d.com/dekdee/writer/view.php?id=1146543}
อนุบาลชายล้วน
ความคิดเห็น