คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 3
บทที่ 3
สุเมธ มัุพร มัทนพร และวรยศ เ็บอาุ้มมรมเสร็แล้ว พวเา็เินออมาา้าในอาารพละศึษา รไปยัรถเ๋สีำันหนึ่ึ่เป็นรถอมัุพร
“นี่ีนะ
ที่พวมันไม่ีใบรายื่อผู้สมัรสมาิมรมทิ้เนี่ย ไม่ั้นพวเราแย่แน่” สุเมธอยู่ๆ็บ่นึ้นมา
ะที่ในมือ็ถือเอสารรายื่อผู้สมัร
“็ริแหละ
แ่ีนะที่อนเ้านสมัรันเยอะ ไม่ั้นพวเราแย่อ่า” วรยศเสริม
“่ามันเถอะ๊ะ
มันผ่านมาแล้วนะ” มัทนพรพูเสียหวาน
าทั้
4 ู่มาหยุอยู่รรถเ๋สีำันนั้น พวเามอูนวิ่ออำลัายอยู่บริเวนั้นเป็นลุ่มมามาย
แล้วหันมามอหน้าันพร้อมับรอยยิ้มที่เผยบนใบหน้า
“นี่พวเธอ
ลับับันไหมวันนี้ ันไปส่็ไ้นะ” มัุพรวนเพื่อน พร้อมับเปิประูรถ
“ไป็ไปสิ
ัน็ี้เียรอแม่มารับเหมือนัน น่าเบื่อ ..”สุเมธพูเิบ่นๆ แล้วเินึ้นรถไป
“เี๋ยวันรอแม่มารับีว่า๊ะ
บายๆนะ มั เมที้” มัทนพรพูพลาโบมือลาเพื่อน
“ยศล่ะ
เอารถมาไหมวันนี้” มัุพรถาม เพราะปิเพื่อนายะเอารถมาบ้าและไม่เอามาบ้า
“อ๋อ
เอามาอยู่ ออยู่หน้าะโน่น” วรยศพูพลายิ้ม
“อืม ั้นันไปแล้วนะ” มัุพรพูบ็้าวาึ้นรถ
และับออไป โยมีสายาอเพื่อนที่ยัไม่ลับสอนมอามไป
“แล้วยศะไปไหน่อเปล่าเนี่ย
วันนี้” มัทนพรหันไปถามวรยศที่ยืนอยู่้าๆ
“อือ...็ว่าะลับเลยนะ
ั้นเอันพรุ่นี้นะ มัท” วรยศล่าวเสร็็เินออไป
“ั้น
บายๆนะ” มัทนพรโบมือส่เพื่อนไป
ภูวลับรถมาส่วรรพรที่ร้านไอศรีมแล้ว็ับรถาไป
โยมีมืออันเรียวเล็อสาวสวยโบมือามหลัไป เธอยัไม่เ้าไปในร้านไอศรีมแ่ำลัยืนรอใรสันอยู่หน้าร้าน
ับพลันวรยศ็ปราอยู่รหน้าเธอ ทำให้เธอ้อสะุ้ใมา
“ยศอ่า
ไม่รู้ทำอะไรใหมเลย”วรรพรสายาวั้อน แล้วทุบีหน้าอวรยศ
“แหมวรร็..
ยศแ่อยาะมาทำเอร์ไพรส์” วรยศพู แล้วยิ้มหน้าบ้าน
พลันวแนวรรพรเ้าร้านไอศรีมไป
“นั่โ๊ะไหนี
วรร” วรยศถามพลามอหาที่นั่
“โ๊ะโน้นีไหม”
วรรพรี้ไปทามุมในสุอร้าน
วรยศพยัหน้าเป็นำอบ
แล้วเินนำหน้าหิสาวไป
โยที่ทัู่่ไม่รู้เลยว่าโสภิาำลัแอบถ่ายรูปพวเาอยู่อย่าลับๆ
ทัู้่นัุ่ยัน้วยอารม์ระรื่น
โยไม่มีวามละอายแ่ใแ่อย่าใทั้สอฝ่ายที่แอบบหาูใันอยู่ลับๆแบบนี้ พลันเ้าอร้านเินเ้าไปถาม
“เอาอะไระน้อ”
“เอาบานาน่าสปริท
หนึ่ที่รับ” วรยศอบ แล้วหันไปุยับวรรพร่อ
“ว่าแ่ใรมาส่วรรที่นี่เหรอ”
วรยศถาม
“อ๋อ
็ลไ”
ำอบอวรรพร
ทำให้ทัู้่ถึับหน้าเศร้าึ้นมาทันที
วรรพรถอนหายใ แล้วพยายามะเปลี่ยนประเ็นารสนทนา
“ยศ
ทำไมทำหน้าเศร้าล่ะ ยิ้มๆนะ”
“ไม่ให้เศร้าไ้ไล่ะ แล้วเราะแอบบันแบบนี้อีนานแ่ไหนเนี่ย”
วรยศพูแล้วถอนหายใยาว แววาูเศร้าล
“วรรไม่น่าทำแบบนี้เลยอ่ายศ
มันเหมือนทรยศล ยัไ็ไม่รู้?”
วรรพรพูพลาใบหน้าสวยูเศร้าล
“ยศ็ไม่อยาทำแบบนี้หรอนะ
แ่ยศห้ามใไม่ไ้ริๆ ยศอบวรร่อนลอีนะ” วรยศอธิบายถึวามหลั
วามหลัั้แ่สมัยปี1 ที่เาับภูวลเอับวรรพรรั้แร
ึ่ไม่น่าเื่อเลยว่าายหนุ่มทั้สอนะหลรัผู้หินเียวัน
“แล้วทำไมยศไม่ีบวรร่อน
ลล่ะ” วรรพรพูพลาสายาวั้อน
“็ยศมันเห็นแ่เพื่อนมาไป
ความคิดเห็น