:Baby yessir! ♡

ลำดับตอนที่ #4 : Chapter : 4

Chapter 4

- ชอน บู กอ จิ มัล อิ จึล ซู อิจ ตัน มัล ... -

 

เสียงริงโทนโทรศัพท์มือถือของมีรีดังขึ้นในตอนเช้า

ใช่ .. เพลงของยูยองแจที่เธอแอบโหลดริงโทนมาใช้เมื่อไม่กี่วันก่อน 

 

มีรีงัวเงียขยี้ตาดูว่าใครโทรมา 

แต่เมื่อเห็นเป็นเบอร์แปลกเธอก็วางโทรศัพท์ทิ้งไว้และพลิกตัวไปอีกทางเพื่อนอนค่อ

 

- ชอน บู กอ จิ มัล อิ จึล ซู อิจ ตัน มัล ... -

 

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง

มีรีที่เริ่มจะหงุดหงิดลุกขึ้นมาและกดรับ

 

"ฮัลโหลค่ะ!"

 

เธอกระแทกเสียงเล็กน้อยหวังให้ปลายสายรับรู้ว่าเธอไม่ค่อยจะพอใจนัก

 

"ใช่ชเวมีรี .. หรือเปล่าครับ?"

 

เสียงที่ดูเหมือนจะคุ้นหูดังขึ้น แต่เธอก็ยังนึกไม่ออกว่าเสียงใคร

 

"อ่า .. ค่ะ ใช่ค่ะ นั่นใครคะ?"

"พี่ยงกุกเองนะ นึกว่าเธอจะเปลี่ยนเบอร์แล้วซะอีก ขอโทษทีนะที่พี่โทรมากระทันหัน นี่เช้าไปหรือเปล่า?"

 

แล้วมีรีก็ตื่นโดยอัตโนมัติ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าบังยงกุกจะโทรมาหาเธอ!

จริงๆ พวกเขามีเบอร์กันและกันอยู่แล้ว

แต่ตลอดเวลาหนึ่งปีที่รู้จักกันมา ใช่ว่าทั้งคู่จะได้โทรหากันบ่อย

นอกจากโทรมาถามเรื่องงาน ก็จะมีนานๆ ครั้งที่เขาจะโทรมาถามไถ่สารทุกข์สุขดิบบ้าง

 

แต่ก็ไม่ใช่เวลาเช้าขนาดนี้อยู่ดี .. นี่พึ่งจะหกโมงเองนะ!

 

"อ่า ไม่เป็นไรค่ะๆ .. ว่าแต่พี่มีธุระอะไรด่วนหรือเปล่า? อยู่ดีๆ ก็โทรมาหาฉันแบบนี้.."

"พอดีมีคนอยากคุยธุระกับเธอน่ะ เธอว่างมาหาพี่ที่ร้านไหม?"

 

'ว่างอยู่แล้ว คิก..'
 

มีรีคิดในใจ โชคดีที่ช่วงนี้เธอกำลังจะปิดเทอม เหลือสอบอีกแค่สองวันเท่านั้น

เธอมีแผนจะไปเล่นที่ร้านเขาบ่อยๆ อยู่แล้ว

อยู่ดีๆ บังยงกุกโทรมาชวนถึงที่แบบนี้ .. มีหรือมีรีจะพลาด?

 

"ว่างค่ะ วันนี้เลยไหมคะ?"

"อื้ม วันนี้เลย.. เจ้านั่นก็ว่างเฉพาะช่วงเช้าซะด้วย ยังไงก็รีบหน่อยนะ"

"อ่า .. ได้ค่ะๆ ไม่เกินแปดโมงฉันจะไปถึงนะคะ"

 

มีรีแปลกใจเล็กน้อยเมื่อยงกุกกล่าวถึงบุคคลที่สาม

แต่เธอก็เดาไม่ออกว่าเป็นใคร 

เธอจึงได้แต่ลุกจากเตียงไปอาบน้ำแต่งตัวแบบติดสปีดเท่านั้น

 

----------------------------------------------------

 

 

ตอนนี้พึ่งเจ็ดโมงครึ่ง .. แต่มีรีมาถึง Bang's Cafe แล้ว

.

.

.

ไม่ค่อยรีบเท่าไหร่เลย .. จริงๆ นะ

 

แต่ที่เธอลืมไปอย่างนึงคือ 

.. ร้านกาแฟนี้เปิดแปดโมง

 

มีรีมายืนเก้ๆ กังๆ อยู่หน้าร้านได้ประมาณสองนาทีเท่านั้น

ยงนัมก็เปิดประตูออกมา

 

"อ้าวมีรี .. นัดกับยงกุกไว้ไม่ใช่เหรอ? เข้ามาข้างในก่อนสิ เดี๋ยวยงกุกก็มาแล้วล่ะ"

 

ตามแบบฉบับพี่ชายใจดี ..ยงนัมเปิดประตูให้เธอเดินเข้าร้านไป

 

มีรีเลือกที่โต๊ะมุมหนึ่งของร้าน 

เธอหยิบไอพอดคู่ใจขึ้นมาก่อนจะเสียบหูแล้วนั่งฟังเพลงโปรดอยู่ในมุมเล็กๆ คนเดียว

ตอนนี้เพลง It's all lies ของนักร้องหน้าใหม่อย่างยูยองแจเป็นหนึ่งในเพลงโปรดของเธอไปเรียบร้อยแล้ว

 

ไม่กี่นาทีต่อมา ..

ยูยองแจที่ไม่มีตารางงานตอนเช้าพอดี ก็รีบมารอตามที่เขา'ขอ'ให้ยงกุกนัดใครบางคนไว้ให้

เขาเดินตรงเข้ามาในร้าน โค้งหัวให้ยงนัม 

และยงนัมก็บอกอย่างเดียวกันกับที่บอกมีรีคือ .. "เดี๋ยวยงกุกก็มา"

 

- ชอน บู กอ จิ มัล อิ จึล ซู อิจ ตัน มัล ... -

 

เสียงริงโทนโทรศัพท์ของยองแจดังขึ้น .. เขารีบกดรับแล้วปลีกตัวไปหาที่คุยโทรศัพท์

ยองแจเลือกนั่งที่นั่งที่ไม่ห่างจากมีรีนัก 

 

แน่นอนว่าเขาไม่สังเกตเห็นเธอ

 

"ว่าไงครับฮานะ .. ว้า ช่วงนี้ผมไม่ค่อยว่างเลยนะ แถมโดนปาปารัซซี่ตามถ่ายอีกต่างหาก .. ครับ .."

 

เมื่อมีรีรู้สึกว่ามีบางเสียงดังอยู่ใกล้ๆ เธอจึงถอดหูฟังออกข้างหนึ่ง

 

" .. ผมก็คิดถึงคุณนะ ครับ แล้วเจอกันครับ"

 

เสียงนี้ .. เธอจำได้ ยูยองแจ! 

ปลายสายนั่น คงเป็นแฟนเขาสินะ?

 

ยังไม่ทันที่มีรีจะได้คิดอะไรต่อ เสียงโทรศัพท์ของยองแจก็ดังขึ้นอีก

 

- ชอน บู กอ จิ มัล อิ จึล ซู อิจ ตัน มัล ... -

 

มีรีรีบควานหาโทรศัพท์มือถือตัวเอง แต่ก็พบว่ามันว่างเปล่า .. ไม่มีสายเข้า

จะบังเอิญไปไหมที่พวกเขาจะใช้ริงโทนเสียงเดียวกัน?!

 

มีรีเงี่ยหูฟังอีกครั้ง

 

"ครับดาร่า .. กลับจากฟิลิปปินส์แล้วเหรอครับ? ช่วงนี้ตารางงานผมยุ่งมากเลย .. ว่าแต่คุณได้ดอกไม้ที่ผมส่งไปแล้วใช่ไหม .. ครับๆ โอเคครับดาลิ้งค์ แค่นี้นะ"

 

แล้วยองแจก็กดวางสาย

 

'ไอ้คนเจ้าชู้ .. ฉันมองคนแบบนายผิดไปใช่มั้ย!'

 

มีรีคิดในใจอย่างหงุดหงิดแบบบอกไม่ถูก

 

ปัง!!

 

เธอตบโต๊ะแล้วลุกขึ้นยืน ทำให้ยองแจที่พึ่งวางสายหันมามองเธออย่างตกใจ

มีรีหันมามองหน้าเขาพร้อมกับทำหน้าตาบูดบึ้ง

ส่วนยองแจที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวก็กำลังจะยกมือจะทักทายเธอ ..

 

ไม่รอให้เขาได้พูดอะไร มีรีคว้าของๆ ตัวเองแล้วเดินออกไปจากโต๊ะหวังจะหาที่นั่งใหม่

 

'น่ารำคาญจัง ฉันไม่อยากฟังเสียงโทรศัพท์เขาดังเป็นครั้งที่สามหรอก!'

 

มีรีเดินก้มหน้างุดอย่างหงุดหงิดตรงไปที่ประตู

เป็นเธอเองที่เดินไม่ดูทาง ทำให้ชนเข้ากับยงกุกที่พึ่งเดินเข้ามาอย่างจัง

 

"โอ๊ย!"

"เฮ้ย!"

 

มีรีเกือบจะล้มแต่ยงกุกคว้าไหล่เธอไว้ได้

 

"อ้าว มีรี นี่เธอจะไปไหนล่ะเนี่ย?"

"อ่า .. เปล่าค่ะ"

 

มีรีรีบถอยออกมาแล้วโค้งให้ยงกุกเล็กน้อย

 

"พี่มาพอดีเลย ไหนล่ะคะคนที่มีธุระกับฉัน?"

 

มีรีพูดเสียงหงุดหงิดเล็กน้อย ทำให้ยงกุกขำเบาๆ ก่อนจะพลิกตัวเธอให้กันหลังกลับไปทางเดิม

 

"อย่าพึ่งโมโหสิสาวน้อย .. นั่นไงยองแจ มาพอดีเลย"

 

ยงกุกพูดพลางดันหลังมีรีให้ตรงไปยังโต๊ะที่ยองแจนั่งอยู่

สาวน้อยคนที่ว่าพยายามเอาเท้าขืนไว้ .. เธอไม่อยากไปใกล้เขาเลยให้ตาย!

 

แต่สุดท้ายมีรีก็ไม่สามารถต้านเเรงของยงกุกได้ 

 

.. ตอนนี้ยูยองแจมานั่งอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว -_-

 

 

-----------------------------------------------------
มาลงอีกตอนแล้ว .
ใครที่ผ่านมาอ่านยังไงก็ขอคำติชมด้วยนะคะนะเลิ้บ  - _ -.
 

:)  Shalunla