คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTRO
INTRO
เฮ้ยยย... เลย์โรงเรียนของเราเหมือนจะมีทัศนศึกษาต่างประเทศว่ะ น่าสนชิบ.. เสียงของเฉินที่แหกปากดังสามบ้านแปดบ้าน(?)มาแต่ไกลที่พยายามเรียกเลย์ที่ยืนมึนมัวแต่ฟังเพลงอยู่
ห๊ะ?? ... เอ่ออ ทัศนศึกษาหรอแกไปรู้มาจากไหนทำไมฉันไม่รู้ฉันมาโรงเรียนก่อนแกหยุดน้อยกว่าแกฉันยังไม่รู้เลยนะแกไปรู้ได้ไงเฉินเตี้ย
.
.
.
.
.
ปั้กก.. โอ๊ยย ไอ้เฉินเตี้ยแกเอาหนังสือตีหัวฉันทำไมเล่าเจ็บนะเว้ย TOT เสียงของเลย์ที่ยืนร้องโอดโอยหลังจากที่ร่ายยาวใส่เฉินไปทำให้คนแถวๆนั้นมองกันอย่างตกใจแล้วก็เดินผ่านไปเพราะความเคยชิน
ก็เพราะเป็นแบบนี้ไงหล่ะเลย์ลี่ มัวแต่มึนแต่เอ๋อมาโรงเรียนทุกวันอยู่ทั้งวันอยู่กับโทรศัพท์เพลงแกเคยสงสัยอะไรในบอร์ดประกาศข่าวบ้างหล่ะห๊ะ แล้วไม่ต้องมาโอดโอยเลยแกอยากมาเรียกฉันว่าเฉินเตี้ยเองแกก็ไม่ต่างอะไรกับกูเลยครับ เลย์ลี่..
เฉินพูดจบก่อนที่จะลากเพื่อนแสนมึน(?)ของตัวเองมานั่งที่โต๊ะใต้ต้นไม้ก่อนที่จะหยิบใบประกาศอะไรสักอย่างมาแปะใส่หน้าเพื่อนตัวเอง
อ่ะ.. ดูสะแกจะได้หายมึนแล้วตกลงจะไปไหม หรืออะไรยังไง ถ้าไปแล้วจะทำยังไงแล้วถ้าม๊ากับป๊าไม่ให้ไปจะเอาไง... @#$@#$@##$@%$@!#$.... บลาๆอีกมากมายที่หลุดออกมาจากปากเฉิน
โอ๊ยจงแดแด้ แกจะบ่นอะไรนักเนี่ยแกก็น่าจะรู้ว่าฉันมีแต่พี่ซูโฮที่มาเป็นครูอยู่ที่โรงเรียนแล้วก็อยู่กับฉันพ่อแม่ฉันก็อยู่จีนแล้วนี่จะได้ไปทัศนศึกษาที่จีนไม่ใช่หรอฉันก็ไปได้สบายอยู่แล้วหล่ะ แล้วอย่างแกก็คงไปได้สบาย ได้ข่าวว่าป๊าม๊าแกไปฮันนีมูนกันรอบที่สามล้านเก้านี่(?) เลย์พูดตอบด้วยหน้าเบื่อโลกและเบื่อเสียงของจงแดแปดหลอดที่ต้องเจอทุกวันเช้ายันเย็นก่อนที่จะหยิบใบใส่กระเป๋าแล้วเดินไป
เฮ้ยย เลย์ลี่แกจะไปไหนหน่ะ รอด้วยดิเว้ย เป็นเพื่อนกันยังไงไม่เห็นรอกันเลยรอด้วยย ย พูดจบเฉินก็ออกวิ่งด้วยขาอันสั้น(?) เพื่อที่จะเดินให้ทันเพื่อนที่ลุกเดินไปตั้งนาน
จะไปไหนว่ะ.. ไปเรียนหรือไง ยังไม่ถึงเวลาเลย รอก่อนดิเข้าช้าก็ได้อาจารย์ไม่ว่าหรอก เฉินรีบก้าวด้วยขาอันสั้นแล้วพูดถามเพื่อนไปตลอดทาง
ไปเรียนนั่นแหละทีหลังแกหัดพกนาฬิกาบ้างนะจงแด้ - - นี่มันกี่โมงแล้ว เซฮุนรออยู่ไปเร็วๆเลย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ณ ห้องเรียน..
เซฮุนนี่ นี่... มีอะไรจะให้ดูว่ะ เผื่อจะไปด้วยโรงเรียนรับจำกัดนะเว้ยไปหรือเปล่า เซฮุนหันไปตามเสียงเรียกของเลย์ที่เดินแรด(?)ดี๊ด๊าเข้ามาในห้อง
อะไร.. ไหนเอามาดูดิ๊ข่าวดีอะไร เซฮุนแบมือยื่นไปข้างหน้าก่อนที่เลย์จะเดินถึงตัว
อะไรว่ะ ทีอยู่กับเรามีแต่ด่าพอเจอเซฮุนแม่งดี๊ด๊าสะ แรดจริงๆเลย์ลี่ อี้ชิง จงแดเดินบ่นอุบอิบผ่านทั้งสองคนไปนั่งที่โต๊ะตัวเอง
อะไรจงแด้บ่นอะไรฉันได้บินนะ เลย์เงยหน้าจ้องจงแดก่อนที่จะก้มหน้าลงไปดี๊ด๊ากับเซฮุนต่อ
นี่ไงง ทัศนศึกษาที่ต่างประเทศครูเค้ารับสมัครแค่ไม่กี่คนเองนะ ฉันว่าแกต้องเพิ่งรู้แน่เลย ฉันฉลาดใช่ไหมล่ะ ฮ่าๆ ภูมิใจตัวเอจริงเลย แล้วแกจะไปด้วยใช่ไหม ฉันรู้แกอาจจะไปเหล่สาวแถวๆที่นู่นก็ได้(แลลุงทุนเนอะ) เซฮุนนั่งมองด้วยหน้าตาเบื่อโลก
คือว่าฉันรู้นานแล้วหล่ะอี้ชิงเลย์ลี่ฉันเป็นคนเอาไปติดเอง ภูมิใจอะไร.. เซฮุนพูดจบก็ฉีกยิ้มให้อีกฝ่ายได้เห็น
แล้วปล่อยฉันบ่นพูดไปตั้งนานเนี่ยนะเซฮุน ตายสะเถอะ พูดจบเลย์ก็วิ่งเข้าไปดึงหัวเซฮุนกระชากไปมา (จะฆ่ากันตายไหม..)
โอ๊ยย พอๆ อาจาร์ยมาแล้วนู่น ไปนั่งไป เซฮุนชี้มือไปทางที่อาจารย์กำลังมาก่อนที่ร่างของเลย์จะหายแว๊บกลับไปนั่งอยู่ที่ของตัวเองด้วยความเรียบร้อย
เร็วจริงๆ.. จงแดพูดพร้อมกับส่ายหน้าแล้วหันไปตั้งใจเรียน
หึหึ ฉันจะต้องไปให้ได้ ฉันจะต้องไปให้ได้ ฉันจะไปเที่ยวจีนจะไปปป จะไปป อี้ชิงนั่งนึกความคิดตัวเองว่าไปแล้วจะอยู่อย่างไรไปเที่ยวที่ไหนดีจนไม่ได้ตั้งใจเรียน
.
.
.
.
.
โป๊กก โอ๊ย! เจ็บนะอาจาร์ยอ่ะ อี้ชิงพูดพร้อมกับลูบหัวตัวเองปอยๆที่เพิ่งโดนสมุดปาใส่ไป
เรื่องของเธออี้ชิง แล้วเธอมัวแต่นึกอะไรอยู่ วันนี้ไปหาอาจาร์ที่ห้องด้วยแล้วกัน สิ้นเสียงอาจาร์ยเสียงจงแดก็หัวเราะขึ้นมาอย่างดังพร้อมกับอาจาร์ยที่หันมาคาดโทษจงแดอีกคน
ขอโทษครับอาจาร์ย... จงแดพูดขึ้นทันทีที่เห็นสายตาอาจาร์ย
.
.
.
.
.
อี้ชิงนะอี้ชิงแกหลุดแหกปากจนได้แต่เอาเถอะยังไงฉันก็จะไปให้ได้ จีนที่รักกก อี้ชิงพูดกับตัวเองเบาๆพร้อมกับลุกเดินตามอาจาร์ยไปก่อนที่จะไปกินข้าว
จบอินโทรไปแล้วหวังว่ามันจะไม่สันไป(?) เป็นเรื่องแรกด้วยแฮะถ้ามีผิดพลาดอะไรต้องขอโทษด้วยนา รักรีดเดอร์จุ๊บบ
ความคิดเห็น