บทเพลงแห่งความเงียบ (The Symphony of Silence)

Sebastian Blackwood เป็นอัจฉริยะที่แตกต่างและแปลกแยก แม้จะมีเสน่ห์และความเฉลียวฉลาดอย่างน่าประหลาด แต่ความสามารถและความคิดของเขากลับเต็มไปด้วยความมืดตั้งแต่วัยเด็ก ความอัจฉริยะของเขาแสดงออกมาในรูปแบบที่เยือกเย็นและน่าสะพรึง เพราะเขาสามารถควบคุมอารมณ์ได้อย่างสมบูรณ์ มองโลกด้วยสายตาของผู้ที่เข้าใจทุกสิ่ง แต่ไม่รู้สึกผูกพันหรือเห็นใจใครเลย

ตั้งแต่วัยเยาว์ Sebastian แสดงให้เห็นถึงความสามารถที่เหนือกว่าเด็กทั่วไป เขาสามารถวิเคราะห์สถานการณ์และอ่านใจผู้คนรอบตัวได้อย่างแม่นยำ เมื่อเข้าสู่วัยรุ่น เขาใช้ทักษะเหล่านี้ในการสร้างความสัมพันธ์และควบคุมผู้อื่นโดยที่พวกเขาไม่ทันรู้ตัว เขารู้วิธีการหลอกล่อและใช้เสน่ห์แบบที่ผู้ใหญ่เองยังตกหลุมพรางโดยง่าย ความอัจฉริยะของเขามีความเยือกเย็นและแตกต่างจนผู้คนรอบข้างมองว่าเป็นเพียงความสำเร็จในแง่วิชาการ แต่เขากลับใช้มันเป็นเครื่องมือในการควบคุมและสร้างความทุกข์ทรมานให้ผู้อื่น

Sebastian ไม่ได้แสดงความสนใจในเรื่องที่คนทั่วไปหลงใหล การเป็นศัลยแพทย์ของเขาไม่ได้มาจากความต้องการช่วยเหลือผู้อื่น แต่เป็นเพราะเขาหลงใหลในการควบคุมทุกอย่างอย่างพิถีพิถัน ความแม่นยำในการใช้มีดและความสามารถในการทำให้ทุกอย่างไร้ที่ติทำให้เขารู้สึกทรงอำนาจ เขามองเห็นเหยื่อเป็นผืนผ้าใบที่ใช้สร้าง "งานศิลป์" ซึ่งเป็นการแสดงออกถึงอัจฉริยภาพที่บิดเบี้ยวและแปลกแยก

การที่เขาไม่รู้สึกผูกพันหรือมีความเห็นใจ ทำให้เขาสามารถใช้ชีวิตในสองบทบาทได้อย่างแนบเนียน Sebastian สวมหน้ากากของศัลยแพทย์หนุ่มผู้ใจดีในยามกลางวัน แต่ในยามค่ำคืน เขาเผยด้านที่มืดมิดซึ่งเต็มไปด้วยความสนุกสนานจากการลงมือทำร้ายและควบคุมผู้อื่น ความเยือกเย็นและไร้ความเมตตาของเขาทำให้ Sebastian กลายเป็นอัจฉริยะที่แปลกแยกและน่าขนลุกอย่างยิ่ง