[All SF] ★ EXOストーリー ｜CHANBAEK

ลำดับตอนที่ #4 : [SF] アイアイ傘 [AIAI GASA] :: CHANBAEK

アイアイ傘 [AIAIGASA]♥

Author : TANNITCH

Pairing : CHANBAEK

………………………………………………………….

[テゴマス　―　アイアイ傘]
http://www.youtube.com/watch?v=BxWzleHg8mE 


 

สายฝนที่กำลังกระหน่ำอยู่ภายนอก แถมด้วยลมแรงประหนึ่งพายุเข้า ทำให้นักศึกษาหลายคน ที่นั่งงหลบฝนอยู่ใต้ตึกคณะนิเทศศาสตร์เริ่มมองหาที่หลบฝนใหม่ เนื่องจากสายฝนที่โดนลมพัดเข้ามาใต้ตึก จนเหมือนเป็นการไล่ที่พวกเขากลายๆ มีหลายคนเลือกที่จะวิ่งผ่าฝนออกไปแล้ว และที่ตรงนี้ ก็มีอีกสองคน ที่ยืนเถียงกันอยู่ทั้งๆที่ฝนยังคงตกหนัก. . .

“ชานยอล ให้มันไวๆดิว่ะ รอมึงกางร่มจนกุจะเปียกไปทั้งตัวละเนี่ย”

“แปปนะครับ คุณนายปาร์ค ใจเย็นๆ” คนตัวสูงว่า ก่อนจะหันไปง่วนกับร่มสีดำคันใหญ่ต่อ โดยที่มีคนตัวเล็กกว่ายืนมุ่ยหน้า และเตะข้อเท้าของชานยอลเต็มแรง

“คุณนายปาร์ค พ่อง! ใครเมียมึง” ถามเสียงสูง ชานยอลหันมายักคิ้วใส่กวนๆ ก่อนจะคว้าข้อมือบางให้มายืนอยู่ใต้ร่มคันใหญ่ และพากันเดินตากฝนออกไป

“ชานยอล เขิยบเข้ามาอีกดิ ไหล่เปียกละนะ” ยิ้ม ชานยอลได้แต่ ยิ้มให้กับความน่ารักของแบคฮยอน ที่มีกระใจเป็นห่วงว่าเค้าจะเปียก

“เดินไปเหอะ กูไม่เป็นไรหรอก ขาสั้นอย่างมึง เดินอย่างเดียวก็พอ อย่าพูดมาก” เอ่ยแซวจนคนตัวเล็กชูนิ้วกลางใส่ ก่อนจะรีบก้าวยาวๆ แต่ต่อให้ก้าวยาวยังไง ช่วงขาของแบคฮยอนก็ยังสั้นกว่าชานยอลอยู่ดี

เพราะชานยอลไม่อยากให้แบคฮยอนเปียก เลยเอนร่มไปข้างหน้า เพื่อป้องกันแบคฮยอนจากสายฝนให้ได้มากที่สุด แบคฮยอนอาจจะไม่รู้ ว่ายิ่งเจ้าตัวเดินเร็วมากเท่าไหร่ ชานยอลก็แค่เปียกฝนมากขึ้นเท่านั้น และต่อให้ชานยอลต้องเปียกฝนจนไม่สบาย แลกกับแบคฮยอนที่สดใส ชานยอลก็พร้อมที่จะแลก. . .

..................................................................................

“ไปอาบน้ำดิ เดี๋ยวไม่สบาย” ทันทีที่ถึงหอพัก ประโยคแรกที่แบคฮยอนพูด คือการไล่เพื่อนตัวสูงไปอาบน้ำ

“เดี๋ยวค่อยอาบ หาข้าวให้มึงกินก่อน”

“กูทำกินเองก็ได้ รีบไปอาบเลย เดี๋ยวไม่สบายขึ้นมา เหนื่อยกูอีก” โยนผ้าเช็ดตัวมาใส่ชานยอล เป็นการไล่

หลังจากจัดการชานยอลเสร็จ แบคฮยอนก็มุ่งหน้าเข้าครัว ถ้าชานยอลเป็นคนทำอาหารเย็นวันนี้ก็คงได้แค่ข้าวผัด เพราะวัตถุดิบในตู้เย็นแทบจะไม่เหลือแล้ว และนี่คือแบคฮยอนเป็นคนทำ อาหารเย็นวันนี้เลยได้ แต่. . .รามยอน

“อย่างน้อยก็มีปูอัด” พูดปลอบใจตัวเอง ก่อนจะหาอะไรที่ดูมีคุณค่าทางอาหารในตู้เย็น ใส่ลงไปในรามยอนด้วย ปูอัด ต้นหอม มีคุณค่าทางอาหารได้แค่นี้ละ คนตัวเล็กถอนหายใจ ถ้าเป็นชานยอลมาทำ คงจะได้อะไรที่น่ากินมากกว่ารามยอนอืดๆของแบคฮยอน

“หูยยยยยยยยยยยยยยยยยยย แฟนทำอะไรเนี่ยน่ากินจัง” ชานยอลที่พึ่งอาบน้ำเสร็จ เอ่ยชมคนตัวเล็ก

“ใครแฟนแก ไอ้หูกาง”

“อยากเป็นแฟนใจจะขาด แต่แบคฮยอนไม่อณุญาติสักที” ชานยอลยักคิ้วหล่อใส่แบคฮยอน ที่อยากจะเอาส้อมจิ้มตาไอตาโปนตรงหน้านี่เหลือเกิน

เป็นเรื่องจริง ที่แบคฮยอนกับชานยอลไม่ได้เป็นแฟนกัน ไม่ใช่ว่าแบคฮยอนไม่อยากให้ชานยอลเป็น แต่เป็นเพราะ คนตัวสูงไม่ชัดเจน ใช่ แบคฮยอนไม่มั่นใจ ว่าที่ชานยอลคอยหยอด คอยไปรับไปส่งเค้า ติวข้อสอบ หาอะไรให้กิน เป็นเพราะเราเป็นเพื่อนกันมานาน หรือเป็นเพราะอีกฝ่ายรักเค้าจริงๆ แบคฮยอนไม่ผิดหรอกใช่มั้ย? ถ้าเค้าจะไม่มั่นใจ. . .

..................................................................................

“สรุป คือมึงไม่มั่นใจในตัวชานยอล?” แบคฮยอนพยักหน้าหงึกหงัก ให้คนหัวชมพูตรงหน้า เซฮุนที่นั่งดูชาไข่มุกอยู่ ถอนหายใจในรอบที่สามร้อยของปี เกี่ยวกับปัญหาชีวิตรักของแบคฮยอน

“กูว่า ชานยอลมันก็จริงใจนะ เช้าก็มาส่ง เย็นก็มารับ หิวข้าวก็พาไปกิน จะสอบก็ช่วยติว ทั้งๆที่มันเรียนวิศวะนะ ยังมาช่วยติวเด็กนิเทศน์อย่างมึงเลย แล้วดูตึกวิศวะ ไกลขนาดไหน แม่งหอบสังขารมาแดกข้าวกับมึงทุกเที่ยงด้วยนะ ลงทุนสัดๆ”

“ที่มันมา เพราะจงอินจะมากินข้าวกับมึงหรอก” เซฮุนถอนหายใจ แบคฮยอนก็เป็นแบบนี้ พอเค้าขุดความดีของชานยอล เจ้าตัวก็หาเหตุผลมากรบทับความดีนั้นจนไม่มีเหลือ

“ต่อให้จงอินไม่มา ชานยอลก็ต้องมา”

“รู้ได้ไง?”

“ก็ ชานยอลมันออกจะเป็นห่วง ประคบประหงมมึงซะขนาดนี้ ที่สำคัญ มัน. . .รักมึง”

“กูไม่มั่นใจ” เซฮุนตบโต๊ะ! แบคฮยอนก็เป็นซะอย่างนี้ เค้าก็ไม่รู้จะให้คำปรึกษาอีกฝ่ายยังไงแล้ว แบคฮยอนมองไอหัวชมพู ที่ทำเป็นนั่งดูดชาไข่มุข ไม่สนใจเค้าตรงหน้า ก่อนจะสวดยับ จนอีกฝ่ายต้องเอามือปิดหู

ภาพของแบคฮยอนที่โวยวายเสียงดังจนเซฮุนต้องเอามือปิดหู อยู่ในสายตาของจงอินและชานยอล เพื่อนผิวเข้มหัวเราะน้อยๆ กับภาพตรงหน้ามันดูน่ารักไม่หยอก สำหรับหนุ่มวิศวะที่เรียนหนัก แถมต่อถ่อจากคณะตัวเอง ที่ไกลแสนไกล มากินข้าวกับหวานใจที่โรงอาหารนิเทศน์ทุกวัน

“แล้วนี่ มึงกับแบคฮยอนได้เป็นแฟนกันยังว่ะ” หันมาถามเพื่อนตัวโย่งข้างๆ ที่ยังคงยิ้มค้างอยู่

“ใจแข็งออกขนาดนั้น”

“กากว่ะ” ชานยอลหันไปตบหัว คนตัวดำข้างๆเสียงดัง ที่กล้ามาว่าเค้ากาก

“คิดมาก น้ำหยดลงหินทุกวันยัง หินมันยังกร่อน นับประสาอะไร กับใจดวงน้อยๆของแบคฮยอน” จงอินตบไหล่ชานยอลเป็นการให้กำลังใจ ก่อนจะเดินร่วงหน้าไปหาแฟนสาว(?)หัวชมพู

“ถ้ามันง่าย อย่างที่มึงพูดก็ดีสิว่ะ”

“ถ้างั้น กูไปก่อนนะ มึงเข้าไปหลบในๆหน่อยสิ เดี๋ยวฝนสาดใส่” แบคฮยอนมุ่ยหน้าใส่เซฮุน ที่สั่งเค้าอย่างกับเป็นแม่ ก่อนจะถามจงอินว่าชานยอลไปไหน ทำไมยังไม่มา ทั้งๆที่เย็นนี้พวกเค้านัดกันว่าจะไปหาซื้อของมาใส่ตู้เย็น

“มันลืมร่มนะ เลยกลับไปเอา มันฝากมาบอกด้วยนะ ว่าถ้าฝนจะตกแล้ว ให้นายไปรอที่ซูเปอร์ก่อนได้เลยนะ” ผงกหัวส่งๆให้จงอิน ก่อนะเงยหน้ามองท้องฟ้า ที่ตอนนี้ดำมืด เพราะมีฝนตั้งเค้ามาแล้ว ก่อนจะหันมาเจอเซฮุน ในชุดกันฝนสีชมพู จนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

“เห็นมั้ย เสื้อกันฝนตัวนี้มันตลกจะตาย แถมฝนยังไม่ทันจะตก นายจะบังคับให้ฉันใส่ทำไมเนี่ย!” เซฮุนที่แหววใส่จงอินเสร็จ ก็เดินนำหน้าไปทิ้งให้แฟนหนุ่มตัวดำ รีบวิ่งทั่กๆไปกางร่มซ้ำให้อีกที แบคฮยอนส่ายหัวหน่ายๆให้กับคู่นี้ ก่อนจะหันไปมองหาชานยอลต่อ

“อ้าว แบคฮยอนมายืนตากฝนอะไรตรงนี้ ติดร่มไปกับเรามั้ย?” แบคฮยอนหันไปตามเสียงเรียก ก่อนจะพบ จื่อเทาหนุ่มจีน คณะวิศวะยืนแจกยิ้มให้เค้าอยู่

“แล้วเทาจะไปไหน ถึงให้เราติดร่มไปด้วยอ่ะ" 


"เราจะกลับหอ นัดแฟนไว้” แบคฮยอนยิ้มล้อ ให้กับคำว่าแฟนของจื่อเทา ก่อนจะเซ้าซี้อีกฝ่ายนิดหน่อย ว่าผู้โชคดีคนนั้นเป็นใครกัน? จื่อเทาก็เอาแต่บ่ายเบี่ยง และเปลี่ยนประเด็นว่าแบคฮยอนจะติดร่มไปกับเค้ามั้ย? คนตัวเล็กมองตามหาเพื่อนตัวสูงอีกทีนึง แต่ก็ไม่พบ จึงตัดสินใจจะไปกับจื่อเทาจนถึงหน้าซูเปอร์ เพราะยังไงก็เป็นทางผ่านไปหอของอีกฝ่ายอยู่แล้ว

ชานยอลมองร่มสีดำในมือของตัวเอง ก่อนจะเงยหน้ามองภาพตรงหน้าอีกครั้ง แบคฮยอนกำลังเดินไปกับเทาที่กางร่มอยู่  จื่อเทาที่. . .เคยจีบแบคฮยอน ตอนนี้ ปาร์คชานยอล คงไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว. . .

..................................................................................

ชานยอลกำลังนั่งมองประตูห้อง มองมาเป็นชั่วโมงๆ ก็ไม่มีท่าทีว่าจะมีใครเปิดเข้ามา เงยหน้ามองนาฬิกาอีกครั้ง ชานยอลขมวดคิ้วมุ่ย เพราะตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มแล้ว ปกติแบคฮยอนไม่เคยกลับดึกขนาดนี้ จริงๆต้องบอกว่าแบคฮยอนไม่เคยไปไหนคนเดียวดึกขนาดนี้ เพราะทุกครั้ง ชานยอลจะไปกับแบคฮยอนตลอด

ชานยอลพยายามจะเข้าใจว่า แบคฮยอนไปกับจื่อเทาที่เป็นแฟนกัน ถึงเพื่อนตัวเล็กจะยังไม่ได้บอกอะไรเค้า แต่ก็พอจะจำได้คร่าวๆว่าอีกฝ่ายเคยเล่าว่าโดนจื่อเทามาขายขนมจีบให้ นี่คงจะตกลงเป็นแฟนกันไปแล้วละสิ ถึงได้สลัดนัดไปซื้อของกับเค้า แล้วไปกับจื่อเทาแทน

“เลขหมายที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ~”

ชานยอลโดนผู้หญิงคนนี้พูดกรอกหูมาไม่รู้กี่รอบแล้ว คนตัวสูงเงยหน้ามองนาฬิกาอีกที ก่อนจะพบว่านี่ก็สามทุ่มครึ่งแล้ว ชานยอลมองเม็ดฝนที่กระหน่ำอยู่ข้างนอก ก่อนจะตัดสินใจคว้าร่มออกไปตามหาแบคฮยอน ถึงเจ้าตัวจะไปกับจื่อเทาซึ่งเป็นแฟน แต่ชานยอลก็อดเป็นห่วงไม่ได้จริงๆ. . .

แบคฮยอนห่อไหล่ด้วยความหนาว เสื้อนักศึกษาตัวบางไม่อาจกันความเย็นจากสายฝนได้ คนตัวเล็กมองไปรอบข้างซึ่งมืดสนิท ไร้ซึ่งผู้คนที่ป้ายรถเมลล์หน้ามหาวิทยาลัยในเวลานี้ คิดแล้วก็ได้แต่ขบฟันแค้นจื่อเทา พอเดินมาถึงหน้ามหาลัยฝนก็เทลงมาอย่างหนัก เจ้าตัวกลัวพี่อี้ชิงหวานใจ (ในที่สุดแบคฮยอนก็รู้ ว่าแฟนจื่อเทาเป็นใคร)จะเปียกเลยขอโทษ ขอโพยแบคฮยอน ว่าคงส่งเค้าได้แค่นี้ แล้วขอตัวไปรับพี่อี้ชิงแทน

แบคฮยอนคนดีก็เลยต้องมารับกรรม นั่งแกล่วอยู่ตรงป้ายรถเมลล์ไม่รู้กี่ชั่วโมงแล้ว มือถือก็แบตหมด แค่คิดว่าชานยอลไปยืนรอแบคฮยอนที่หน้าซูเปอร์มาเก็ตจนถึงตอนนี้ ความรู้สึกผิดก็จุกอยู่เต็มอกแบคฮยอนแล้ว

“ทำไมหมอนั่นไม่ไปส่งนายที่หอ?” เสียงปริศนาที่เรียกแบคฮยอนให้เงยหน้าขึ้นไปมอง ก่อนจะเบิกตากว้าง ชานยอลตากร่มไว้ที่พื้น ก่อนจะเดินมานั่งข้างๆแบคฮยอนที่ทำหน้างงๆอยู่

“หมอนั่น?”

“จื่อเทาแฟนนายไง” ชานยอลยิ่งพูด แบคฮยอนก็ยิ่งไม่เข้าใจ จื่อเทาจะมาเป็นแฟนแบคฮยอนได้ยังไง ในเมื่อเค้ารู้กันทั่วมหาลัย ว่าอีกฝ่ายคบกับพี่อี้ชิง

“ไปเอามาจากไหน ว่าจื่อเทาเป็นแฟนฉัน”

“ฉันเห็นนายเดินกลับกับหมอนั่นเมื่อตอนเย็น” แบคฮยอนขมวดคิ้ว ถ้าเรื่องแค่นี้ทำให้เค้ากับจื่อเทาเป็นแฟนกัน ตรรกะของชานยอลนี่ถือว่าติ๊งต๊องสุดๆ

“ถ้าแค่นี้ทำให้กูกับอาเทาเป็นแฟนกันนะ ที่กลับหอกับมึงทุกวัน อยู่หอเดียวกัน ไม่ใช่ผัวเมียกันละไง” ชานยอลขมวดคิ้ว เมื่อแบคฮยอนใช้คำหยาบ แต่ก็ดีใจที่อีกฝ่ายปฏิเสธเรื่องคบกับจื่อเทา วิญญานชานยอลคนขี้เล่น จึงเข้าสวมแทนที่บรรยากาศมาคุเมื่อกี้

“โคตรอยากจะเป็นเลย ผัวเมียกับแบคฮยอนเนี่ย ไม่รู้เมื่อไหร่จะใจอ่อนสักที” แบคฮยอนเงียบ ชานยอลเองก็เงียบ ไม่มีใครเอ่ยอะไรต่อจากประโยคเมื่อกี้ ชานยอลเข้าใจ ว่าต่อให้แบคอยอนไม่ใช่แฟน จื่อเทาหรือใครๆ เค้าก็ไม่มีวันได้เป็นแฟนแบคฮยอน ถึงจะไม่รู้สาเหตุ แต่ผู้ชายอย่างชานยอล ก็คงไม่มีทางไปได้ไกล เกินคำว่า. . .เพื่อน

คนตัวสูงถอนหายใจเสียงดัง จนแบคฮยอนเงยหน้าขึ้นไปมอง ชานยอลเดินไปหยิบร่มที่วางทิ้งไว้ ก่อนจะฉุดแขนแบคฮยอนให้ลุกขึ้น

“ฝนยังไม่หยุดตกเลยนะ”

“จะนั่งอยู่ป้ายรถเมลล์ทั้งคืนเลยมั้ยล่ะ?” แบคฮยอนมุ่ยหน้า ก็ไม่เข้าใจว่าถามดีๆทำไมชานยอลต้องกวนตีนด้วย

อาจจะเป็นเพราะฝนที่ตกหนักตั้งแต่ตอนเย็น แม้แต่ตอนนี้ก็ไม่มีท่าทีจะซาลง คนตัวเล็กหันไปมองด้านข้างเห็นไหล่ของชานยอลมีน้ำหยดใส่ แบคฮยอนถอนหายใจ เค้าไม่เข้าใจว่าชานยอลจะใจดีกับเค้าไปถึงไหน ยอมให้ตัวเองเปียก ทำให้แบคฮยอนหวั่นไหว แต่ก็ไม่ค่อยจะทำอะไรให้มันชัดเจน บางที ถ้าแบคฮยอนไม่กล้า พวกเค้าคงต้องอยู่ในสถานะนี้กันไปยันตาย

“ปาร์คชานยอล” แบคฮยอนหยุดเดินและหันมาสบตากับชานยอลที่ทำหน้างงๆอยู่

“. . .”

“นาย บอกว่าอยากเป็นแฟนกับฉันใช่มั้ย?”

“. . .”

“ถึงจะพูดอย่างนั้นทุกวัน แต่ก็ไม่เคยทำให้ฉันมั่นใจในตัวนายเลยสักครั้ง”

“ฉัน. . .”

“เงียบ! แล้วฟัง เป็นเพราะนายไม่ทำให้ฉันมั่นใจ เราเลยต้องอยู่กับสถานะบ้าๆนี่มาเป็นปีๆ ปากก้บอกว่าเพื่อน แต่จริงๆพวกเราก็เลยจุดที่เรียกว่าเพื่อนมานานแล้วใช่มั้ยละ เพราะงั้น ถ้าฉันไม่กล้า น้ำหน้าอย่างนายก็คงไม่พูดสักที”

“. . .”

“ปาร์คชานยอล!”

“ครับ!”

“มาเป็นแฟนกันเถอะ!”

“ไม่ปฏิเสธเลยครับ!” ชานยอลเอามือข้างที่ว่างอยู่ ขึ้นมาตะเบ๊ะเหมือนทหาร ท่าทางแข็งขันนั่นทำให้แบคฮยอนหัวเราะ ก่อนจะโดนคนตัวสูงโขมยหอมแก้มไปฟอดใหญ่

“ไอ้บ้าชานยอล!”

“แหม่ แค่หอมแก้มเอง คนเคยๆกันอยู่ โอ้ย!” หลุดร้องออกมาเสียงดัง เพราะโดนแบคฮยอนหยิกเข้าที่ไหล่กว้าง

ในขณะที่ฝนตกหนัก ภายใต้ร่มสีดำคันใหญ่มีความรักของคนสองคน ที่กำลังเบ่งบานอยู่. . . ร่มแห่งรัก♥

THE END.

พลอตมีมาสักพัก หลังจากได้ฟังเพลงAIAI GASA ของวง NEWS จากแดนปลาดิบ
ด้วยความที่เราเป็นเด็กศิลป์ญี่ปุ่น #อวด ฟังเพลงแล้วก็เกิดอยากแต่งชานแบค
แต่กว่าจะแต่งนั้น ก็เกือบจะหมดฟีลซะแล้ว เพราะติดสอบไฟนอลค่ะ แฮ่ๆ 
แต่สุดท้ายก็เข็น ฟิคป่วงๆเรื่องนี้ออกมาจนเสร็จ 
แน่นอนว่านิชจะมาพร้อมคำผิดค่ะ รบกวนทุกคนมโนให้ถูกต้องด้วยนะคะ
ส่วนตัวเนื้อเรื่องถ้าสดุด ก็คิดว่าคงจะแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว
เชิญทำร้ายร่างกายนิชให้เต็มที่ค่ะTT" #วิ่งหนี
ยังไงก็ขอฝาก ปาร์คชานยอลและบยอนแบคฮยอนไว้ด้วยนะคะ<3
หวังว่าทุกคนจะชอบและเอนจอยกับฟิคนะคะ
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์มากเลยนะคะ^^

© Tenpoints!