คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เริ่มเรียน
วิงๆๆๆๆ เสียงเตือนเสียงเตือนประหลาดของโรงเรียนดังขึ้นเพื่อบงบอกถึงวิชาเรียน ตึกๆๆเสียงวิ่งมาแต่ไกลของนักเรียน ตึงเสียงเปิดประตูดัง เธอมาสายนะนันทกร เสียงจากอาจารย์ วันแรกก็เป็นแบบนี้เสียแล้วหาที่นั่งแล้วเริ่มเรียนได้ “ครับ” ผมตอบ วันนี้จะเริ่มเรียนกันเลยวิชานี้กล่าวถึงเวทมนต์ที่ว่าด้วยดาราศาสตร์ ซึ่งมีอยู่มากมาย แต่สิ่งที่จำเป็นในการ ใช้คาถานั้นคือตัวกลาง ตัวกลางมีอยู่หลายแบบเช่น ไม้เท้า แหวน ไม้คาถา และอื่นๆ ซึ่งสามารถทำได้จากวัตถุหลายอย่าง แต่ส่วนมากก็จะทำจากไม้ของต้น Giant Sequoias เอาละวันนี้อาจารย์จะให้นักเรียนไปหาวัตถุดิบ มาทำตัวกลางในการใช้เวทย์มนต์ เอาละไปได้ เมื่อจบเสียงพูดผมเดินออกจากห้องเรียนเพื่อหาวัตถุดิบ “เธอๆๆ” เสียงจากเด็กหญิง “มีอะไรหรือครับ” ผมตอบ “อ้าว ......เธอนี้เองจำเราได้ไหมวันที่มาสมัครเรียน” เด็กหญิงพูดขึ้น “ครับจำได้สิ” ผมตอบ ฉันชื่อมีนา เธอละชื่อ? เด็กหญิงกล่าวขึ้น ผมนันทกร ครับ ผมตอบด้วยน้ำเสียงดีใจ “เธอก็มาเรียนวิชานี้หรือ” “ครับผม”ตอบออกไป “เธอคิดว่าควรใช้อะไรทำไม้ดีละ” มีนา ถามผม “ไม่รู้สิครับผมก็ยังไม่ได้ตัดสินใจ” ผมกล่าว “งั้นเราไปที่ป่าหลังโรงเรียนกันดีไหม” มีนาช่วน ครับ ก็ได้
“ถึงแล้วนี้ละ” มีนากล่าวออกมา “ฉันคิดว่าจะไปเอากิ่งของต้น Bristlecone Pine แล้วเธอละนันทกร” มีนา ถาม
“ยังไม่รู้เหมือนกันครับผมขอเดินดูก่อนครับ” “ งั้นฉันขอแยกไปเอาก่อนนะเดียวเรามาเจอกันที่เดิมนะ” “ครับ” ผมตอบ
ผมเดินมาได้สักพักก็ได้พบกับต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง มันดูเก่าแก่มาก ซึ่งผมอยากได้ไปทำไม้คาถา มาก
“เธอทำอะไรน่ะ” เสียงผู้ชายกล่าวดังขึ้น “เปล่าครับผมไม่ได้ทำอะไร” ผมรีบตอบ “เธอรู้ไหมว่าต้นBaobab มีอายุมานานมากแล้วแล้วเธออยุ่ปีอะไร” “ ปี1ครับ” ผมตอบ “หะปี1 รู้ไหมที่นี้อนุญาตเฉพาะเด็กปีสามเท่านั้นที่สามารถเข้ามาได้ ที่มีมีสิ่งมีชีวิตที่สามารถฆ่าพวกเธอได้อยุ่นะ เช่นมังกร Bunyips Chimera เป็นต้น” กรีด เสียงดังขึ้น
ผมกับรุ่นพี่คนนั้นรีบวิ่งไปสิ่งที่ผมเห็นคือ มีนากำลังถุกมังกรตัวหนึ่งทำร้าย “Allez. (จงไป)” เสียงการร่ายคาถาของรุ่นพี่ “มันไปแล้ว”มีนากล่าว “ฉันบอกแล้วใช้ไหมว่าที่นี้มันอัตราย แล้วพวกเธอเข้ามาทำอะไรที่นี้ละ” รุ่นพี่ถาม
“พวกผมก็แค่จะเข้ามาเอาวัตถุดิบไปทำตัวกลางการร่ายเวท ครับ” ผมตอบ “ทำไมพวกเธอไม่บอกละฉันจะได้ไปเอาให้ตามมาละกัน” รุ่นพี่กล่าว “เอาพวกเธอเลือกไปกัน ที่นี้เป็นห้องเก็บวัสดุ เอาไปเฉพาะที่จำเป็นละ นี้ Bristlecone Pine ที่เธอต้องการ” “แล้วรู้ได้ไงค่ะว่าฉันต้องการ”มีนาถามอย่างสงสัย “อ๋อฉันน่ะสามารถอ่านใจคนได้ เธอชื่อนันทกร แล้วเธอก็ชื่อมีนาสินะ ฉันชื่อไวพจน์(ความจริงเป็นเวทมนต์)” “แล้วเธอละนันทกรต้องการอะไร” ไวพจน์ถาม “ผมยังไม่ทราบเหมือนกันครับ” ผมตอบ “เอานี้ไปสิมันคือเขี้ยวมังกรมันเป็นของที่ฉันได้มาจากการชนะการแข็งเวทมนต์น่ะ ฉันให้เธอ เพราะฉันคงไม่ได้ใช้อีกแล้วละ” “จริงหรือครับขอบคุณมากคุณไวพจน์” ผมกล่าวขอบคุณด้วยความดีใจ เอาละฉันจะไปส่งเธอละกัน
“เอาถึงแล้ว”ไวพจน์พูด “ขอบคุณมากครับ ผมขอตัวก่อน” ผมกล่าวขอบคุณอีกครั้ง
“ไวพจน์เธอนี้ใจดีเหลือเกินนะ”เสียงผู้หญิงกล่าวขึ้น “ทำไมละครับบางครั้งผมก็อยากจะให้อะไรคนอื่นบางผิดด้วยหรือครับ” “ฉันไม่ได้ว่าอะไรเธอหรอกนะ แต่เธอเป็นถึง1ใน7เทพสภานักเรียนนะก็ควรทำอะไรให้มันดีหน่อยเดียวคนอื่นเค้าจะว่านายเลือกที่รักมักที่ชังเอาได้นะ”เสียงผู้หญิงกล่าวขึ้น “นั้นสิครับแต่ผมไม่ให้อะไรใครฟรีๆอยู่แล้วละครับท่าผมไม่เห็นว่าเด็กคนนั้นมีแวว ผมไม่ให้ไปหรอก” “จริงหรองั้นขอฉันรองหน่อยได้ไหม”
เธอกล่าวขึ้น“คุณจะทำอะไรครับคุณเองก็เป็นถึง1ใน7เทพสภานักเรียนเหมือนผมท่าคุณจะทำอะไรนันทกรก็ข้ามศพผมไปให้ได้ก่อน” “จะเอาหรือคุณไวพจน์ Energii elektrycznej(กระแสไฟฟ้า)” "Désintégrer (สลายตัว)” เสียงกล่าวคาถาของไวพจน์ ตูม!!! เสียงการระเบิด “อ๊อก...” “เป็นไงละไวพจน์ที่นี้รู้แล้วยังว่าใครเหนือกว่า” เธอพูดขึ้น “ผมก็แค่ประมาทคุณเท่านั้นเอง ผมไม่สามารถสลายพลังเวทของคุณได้หมด”
ไวพจน์กล่าว “อืมก็อาจจะจริงก็ได้แต่ไวพจน์เธอไม่มีโอกาสอีกแล้วละ thunderclapเ(สียงฟ้าผ่า)”
ตึกๆๆๆๆเสียงวิ่งของหน่วยแพทย์ “เกิดอะไรขึ้นกันแน่นนะ” มีนากล่าวยังสงสัย
ตื๊ด ตื๊ด เสียงจากวิทยุสื่อสาร เกิดเหตุนักเรียนได้รับบาดเจ็บสาหัสนักเรียนคือนักเรียนปี3ชื่อไวพจน์
“หะคุณไวพจน์” ผมกล่าวอย่างตกใจ
ความคิดเห็น