การพัฒนาของยุโรปสมัยกลาง

ลำดับตอนที่ #2 : พัฒนาการยุโรประยะต้น

พัฒนาการของยุโรปกลางระยะต้น

เริ่มตั้งแต่การล่มสลายของจักรวรรดิโรมันตะวันตก จนถึง ค.ศ. 1000 เป็นสมัยของการก่อรูปของอารยธรรมและสังคมยุโรปซึ่งมีความตกต่ำทางการเมือง เศรษฐกิจ สังคม และวัฒนธรรม เรียกช่วงนี้ว่า ยุคมืด

ด้านการเมืองก่อนโรมันตะวันตกล่มสลาย เผ่าเยอรมันบางกลุ่มเข้ามาตั้งถิ่นฐานในดินแดนโรมันเป็นเวลานานแล้ว บางคนเป็นทหารของโรมัน แต่หลังจากโรมันล่มสลาย เผ่าเยอรมันเหล่านั้นได้ตั้งอาณาจักรปกครองส่วนต่างๆของโรมัน ได้แก่

1.

2.

ชนเผ่าแฟรงค์ ตั้งถิ่นฐานในดินแดนประเทศฝรั่งเศสและเบลเยียม เป็นพวกแรกที่สามารถรวมยุโรปตะวันตกเป็นจักรวรรดิเดียวกันได้สำเร็จ ชนเผ่าออสโตรกอธ ตั้งอาณาจักรในประเทศอิตาลี แต่ถูกไบแซนไทน์ปราบปรามใน ค.ศ.554

3

. ชนเผ่าลอมบาร์ด ตั้งอาณาจักรในอิตาลีใน ค.ศ.568

4

. ชนเผ่าแองโกล-แซกซันตั้งอาณาจักรในเกาะอังกฤษ

5

. ชนเผ่าเบอร์กันเดียน ตั้งอาณาจักรในภาคใต้ของฝรั่งเศสแถบลุ่มแม่น้ำโรน

6

. ชนเผ่าวิสิกอธ ตั้งอาณาจักรในประเทศสเปน ต่อมาถูกพวกอาหรับรุกรานในค.ศ.711

7

. ชนเผ่าแวนดัล ตั้งอาณาจักรในภาคเหนือของทวีปแอฟริกา

 ช่วงนี้การเมืองในยุโรปตะวันตกมีความปั่นป่วนและเกิดสงครามขึ้นตลอด เพราะแต่ละเผ่าพยายามขยายอาณาเขต จนถึงปลายคริสต์ศตวรรษที่7 พวกแฟรงค์มีอำนาจมาเรื่อยๆจึงผนวกดินแดนต่างๆเป็นของตน อาณาจักรแฟรงค์จึงมีอาณาเขตกว้างขวางที่สุดในสมัยจักรพรรดิชาร์ลเลอมาญ พระองค์ทรงได้รวบรวมดินแดนยุโรปตะวันตก ยุโรปกลาง และอิตาลีเป็นจักรวรรดิเดียวกันได้สำเร็จเป็นครั้งแรก และได้รับการอภิเษกจากสันตะปาปาแห่งกรุงโรมให้เป็นจักรพรรดิแห่งโรมันตะวันตกค.ศ.800 พระองค์ทรงพยายามฟื้นฟูการปกครองแบบศูนย์รวมอำนาจ โดยรับแนวคิดจากคริสต์ศาสนา การปกครองส่วนกลางรวมศูนย์อำนาจที่องค์จักรพรรดิ ส่วนการปกครองแบบภูมิภาคจะแบ่งเป็นมณฑล โดยส่งขุนนางไปปกครอง ต่อมา จักรวรรดิเสื่อมอำนาจลง ขุนนางมีอำนาจต่อรองกับกษัตริย์ได้ หลังจากจักรพรรดิชาร์ลเลอมาญสิ้นพระชนม์ จักรวรรดิก็เริ่มแตกแยกจนในที่สุด จักรวรรดิถูกแบ่งแยกเป็น 3 ส่วน ซึ่งพัฒนามาเป็นอาณาจักรฝรั่งเศส เยอรมันและอิตาลีในเวลาต่อมา ขุนนางท้องถิ่นมีอำนาจมากขึ้นเรื่อยๆจนสามารถแยกดินแดนออกเป็นแคว้น นำไปสู่การปกครองระบบศักดินาสวามิภักดิ์ในช่วงต่อมา