Short FIC # 'album' THESTAR 7 .. *67 & all

ลำดับตอนที่ #7 : Chapter Four # part one "รักแบบไม่ต้องแอบรัก"

Chapter four ' part1

รักแบบไม่ต้องแอบรัก

เอารูปใส่ลงมือถือ

พิมพ์ข้อความไม่ได้ส่ง

กี่คนมาแล้วยังคง ฝันแค่ในใจ

ต้องอยู่แบบคนแอบรัก

คนที่เขามองข้ามเราไป

คนไม่มีคู่ ไปเดินอยู่มุมไหนกัน

"พี่ก็แค่ ... อยากมีรัก แบบไม่ต้องแอบรัก แค่นั้นเอง"
พูดจบ นทก็หน้าแดงขึ้นมาแทบจะทันที แต่ยังคงส่งยิ้มหวานๆ ให้คนที่นั่งอยู่สูงกว่า พร้อมกับสายตาที่เต็มไปด้วยความหมาย ...

เห็นอีกฝ่ายนิ่งไป... นทก็ชักไม่แน่ใจกับการกระทำตัวเองว่ามันถูกไหม มันดีไหม มันเหมาะไหมนะ ...

"แล้วพี่นทมาบอกแอปทำไมล่ะค่ะ" ได้ยินเสียงน้ำเสียงเขินๆของอีกฝ่าย พร้อมกับที่แอปเปิ้ลหันกลับไปจดจ่ออยู่กับเปียโนตรงหน้า แม้จะมองเห็นแค่ด้านข้าง แต่แก้มแดงใสนวลก็เด่นชัดให้เห็น น่าหอมเข้าให้ซักฟอด

เห็นท่าทางแบบนี้ นทก็ตอบตัวเองได้ทันที ...

ที่พูดไปนี่ เหมาะสุดและ ถ้ารู้ว่าแอปเขินน่ารักขนาดนี้ พูดไปนานและ ><

"ก็..."

"นท พี่เอาขนมมาเผื่อ" ไม่ทันจะได้หยอดคำหวานต่อ นทก็ถูกขัดจังหวะด้วยขนมจานเบ้อเร่อจากพี่แอมป์ พร้อมรอยยิ้มสดใสสไตล์ตี๋เต้าหู้ ที่โผล่เข้ามาแทรกกลางระหว่างเธอกับแอปเปิ้ลโดยไม่ทันตั้งตัว

โว๊ะ = = นทเซ็ง !

"ขอบคุณค่ะ ^^" นทรับจานขนมมาแล้วฉีกยิ้มแบบแสนจะฝืนใจให้ แต่ดูเหมือนหนุ่มแอมป์ก็ยังไม่รู้ตัว ... พยักหน้ารับเขินๆ

"ครับ" ถือโอกาสยืนเอียงจ้องหน้านทอยู่นาน ... จนนทรู้สึกได้ ถึงความผิดปกติ

"คือ ... พี่แอมป์ มีอะไรกับหน้านทหรือเปล่าคะ ? เช่น เหม็นหน้า สิวขึ้นหน้า หน้านทคล้ำลง อะไรแบบนี้" นทถามด้วยความสงสัยเต็ม100เปอร์เซ็นต์ ...

"อ่อ ไม่มีอะไรครับ หน้านทปกติดี แต่ เอ่อ..." ตี๋เต้าหูเกิดอาการพูดไม่ออกติดขัดขึ้นมาซะงั้น แต่ก็เด้งตัวขึ้นมาแทบจะทันที นทเอียงคอมองแบบสงสัย ... สายตางงขัดเจน

"คะ ?"

"เอ่อ ... พี่ขอตัวนะนท" แล้วพี่แอมป์ก็หันหลังเก้าขาฉับๆหายไป ทิ้งไว้แต่ ความสงสัยของนท ความขุ่นใจของแอปเปิ้ล และขนมจานเบ้อเร่อ

"อะไรของพี่เค้านะ หึหึ" นทหัวเราะแล้วมองตามพี่แอมป์ไปขำขำ พร้อมกับหยิบจานขนมขึ้นมาถือไว้ เตรียมจะหยิบกิน...

หมับ ~

"แอปกินด้วย !" แต่ไม่ทันได้หยิบ มือขาวๆของนักเปียโนประจำวงก็ดึงขนมทั้งจานไปครอบครองไว้แต่เพียงผู้เดียว พร้อมกับหยิบกินเอาๆ แบบไม่เกรงใจใคร

นทได้แต่กระพริบตา ปริบๆ ปริบๆ ~

มองจานขนมในมือแอปเปิ้ล สลับกับหน้าตาขาวใสนวลเนียนน่าหยิก ที่กำลังบูดสนิท ~

โว๊ะ ! น่ารักซะ

จนอดไม่ได้ที่จะ ...

"พี่นท แอปเจ็บ ! " หยิกเข้าให้ ! นทบีบแก้มใสใสนั่นแล้วโยกไปโยกมาอย่างหมั่นเขี้ยว สนุกสนานและก็แฮปปี้มากมาย .. ผิดกับคนโดนหยิก ที่หน้าขมวดคิ้วทำหน้าเหมือนลิงโดนตี ดึงมือคนหยิกออก

"หยิกแก้มแอปทำไมเนี่ย ชิ" แอปเปิ้ลว่าพลางผลักจานขนมคืนพี่นท "หวงนักหรือไง ขนมน่ะ ? จะกินก็บอกดีดี อย่าหยิก เจ็บ! "

สะบัดสะบิ้งได้ไร้สาเหตุที่สุดในโลก แอปเปิ้ลเหวี่ยงพี่นทเสร็จก็หันไปจิ้มๆเปียโนแบบระบายอารมณ์

จนคนเบื้องล่างที่นั่งมองตาปริบๆอย่างพี่นท ได้แต่ ไม่แน่ใจกับท่าที แต่รู้ว่ามีความหมาย ~

บ๊ะ ! = ='

"แอป เป็นไรคะ" เอานิ้วจิ้มๆแขนขาวๆนั้นเบาๆ ส่งเสียงออดอ้อนถามพลางยิ้มให้อย่างน่ารัก แอปเปิ้ลหันหน้ากลับมามองน้อยๆ ส่งเสียงจิ๊จ๊ะ เหมือนจะรำคาญ ...

แต่จริงๆแล้วเปล่าเลย ><.

"จะเป็นอะไรล่ะพี่นท คิดว่าแอปจะเป็นไรเล่า !?" ตีหน้ายักษ์ แว๊ดเสียงเหวี่ยง แต่พอเห็นหน้าตา จ๋อย ๆงง ๆของพี่นทแล้ว ...

ก็เผลอยิ้มออกมาแทบจะทันที หลุดหัวเราะออกมาเบาๆ

"อ้าว เผลอขำซะแล้ว ฟอร์มหลุด ฮ่าฮ่า" พี่นทหัวเราะใส่คนฟอร์มหลุดอย่างอารมณ์ดี ยิ้มจนตาปิด

แอปเปิ้ลก็หัวใจพองๆ ยิ้มหวานคืนกลับไป ...

ผลักหัวคนหัวฟูที่นั่งอยู่เบื้องล่างอย่างหมั่นไส้

"พี่นทบ้า !"

"อ่าวว ว่าพี่ทำไมเนี๊ยะ"

หยอกล้อกันอย่างมีความสุข บรรยากาศดูสดใสอย่างบอกไม่ถูก

ใครบอกว่าเดี๋ยวมันก็มา

ใครบอกว่าเดี๋ยวเราก็เจอ

ไม่เคยมีใครแวะมาพูดคำว่ารัก

"มีใครค้างบ้านพี่ได้มั่งเนี๊ียะ " แล้วเสียงตูมตามก็ดังขัดจังหวะสองสาวขึ้นมา นทส่งเสียงตอบกลับโดยแทบจะไม่หันไปมองทางต้นเสียง

"นทค้างได้ค่ะพี่"

"แอปได้ค่ะ" ตามด้วยแอปเปิ้ล ที่ยกมือแสดงความจำนงในการนอนค้างที่บ้านพี่ตูมตามด้วยอีกคน ...

เห็นแล้วก็นึกอยากแกล้ง นทยิ้มเจ้าเล่ห์ ถกแขนเสื้อขึ้นทำตัวเหมือนจิ๊กโก๋ กดเสียงให้เข้ม แล้วใช้ปลายนิ้วเขี่ยใต้้คางแอปเปิ้ลเบาๆ .. เจตนาหยอกล้อให้อีกฝ่ายหน้าแดงอีกซักรอบ

"งั้นนอนด้วยกันนะน้องสาวว"

"ไอ้พี่นทบ้า !" ได้ผล หน้าแอปเปิ้ลแดงแป๊ดขึ้นมาทันที คว้าหมอนได้ก็เอามาทุบเข้ากลางหัวพี่นทแบบเขินจัด ... คนโดนทุบก็ได้แต่โอดโอย แต่ก็หัวเราะคิกคักชอบอกชอบใจ

"ปกติก็นอนด้วยกันนะ ทำเป็นเขินไปได้แอปบ้า 55555"

"พี่นทว่าแอปบ้า ?"

"ก็ทีแอปว่าเค้าบ้าอ้ะ ตั้งสองทีเค้าไม่ว่าไรเธอเลยน้ะ !"

"เถียงไง๊ !"

"ก็ไม่ได้เถียง ~ อ้ะเพียงแค่ประท้วง"

"โอเค ! ... ค่อยกลับบ้านกันวันศุกร์แล้วกัน ได้ใช่ไหม" พี่ตูมตามหันมาพูดกับเธอสองคน และคนอื่นๆอีกรอบ นทกับแอปเปิ้ลจึงสงบศึกชั่วคราว ตอบพี่ตูมตามเสียงดังฟังชัด

"ได้ค่ะ"

"งั้นเดี๋ยวพี่ไปบอกพี่เนสกับแอมป์ก่อนแล้วกัน"

แล้วตูมตามก็เดินออกจากวงสนทนา มุ่งหน้าไปหาเนสและแอมป์ที่นั่งชิลกันอยู่หน้าบ้าน ... เหลือก็แต่จูเนียร์ที่ยืนหน้าแฉล้มอยู่ตั้งแต่แรก นทเห็นจูเนียร์นั่งคุยกับซิลวี่ ที่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ...

แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องสลักสำคัญอะไร ที่สำคัญตอนนี้คือต้องเถียงแอปเปิ้ลให้ชนะก่อน !

"หยุดเถียงเลยพี่นท จะยอมแพ้แอปหรือจะให้แอปชนะ" แต่ก็โดนเบรคด้วยน้ำเสียงเข้มจริงของแอปเปิ้ล นิ้วเรียวๆชี้หน้านทไว้อย่างมาดหมาย ...

นทเบ้หน้าบูดอย่างเซ็งจิต มองปลายนิ้วของอีกคนแล้วก็นึกหมั่นเขี้ยวในความเซี้ยวซน ยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์กว่าเิดิมม

อ้าปากเตรียมจะงับนิ้วที่จ่ออยู่ตรงหน้าซะให้หายหมั่นเขี้ยว ...

"เดี๋ยวแอปก็ยัดเปียโนเข้าปากซะให้หรอก ... ชิ" แอปเปิ้ลดึงนิ้วกลับทัน ทำหน้าบู้บี้ และก็เอาสองมือขยุ้มผมพี่นทให้ฟูเข้าไปอีก นทได้หัวเราะแห้งๆ ขำท่าทางประหลาดของอีกฝ่าย

"ถ้ามันเข้าได้ก็ดีนะ พี่จะได้ยัดแอปเข้าไปอีกคน" จู่ๆนทก็เก๊กขรึม เอ่ยทีเล่นทีจริงกับอีกฝ่ายแล้วยิ้มหวาน

ทำเอาแอปเปิ้ลไปต่อไม่ถูก ๆ ที่อยู่ดีดีก็โดนหยอดอีกแล้ว ... ขยันทำให้เขินจริงๆ พี่นทบ้า ><.

พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นซิลวี่นั่งเงียบ หน้าเครียด ผิดวิสัยปกติของเธอ .. แอปเปิ้ลสะกิดพี่นทที่ก้มหน้าเขินๆ ให้เงยหน้ามองไปตามทิศทางเดียวกัน

แล้วพูดพลางชี้ๆเสียงแผ่วเบา

"พี่นทดูซิลดิ เป็นไร ไปดูหน่อย" นทหันมองตามมือ แล้วพยักหน้า ลุกขึ้นตรงไปหาน้องสาวคนสนิท ....

"เป็นไรซิล ... บอกพี่ดิ้"

"เมื่อกี๊นี่เล่นเพลงได้ตรงกะอารมณ์มากเลยนะ มีร้องเองด้วย สนใจมาซิงวิทมีไหมเธอ" หลังจากผละจากซิลวี่มาได้พักหนึ่ง นทก็เดินมาหาแอปเปิ้ลที่นั่งกดเปียโน แต่วแต่ว แล้วเอ่ยแซว ... แอปเปิ้ลเงยหน้ามามองพี่นทหัวเราะเบาๆ ยิ้มกว้าง แล้วส่ายหัว

"ไม่เอาอ่ะ ... ร้องเล่นๆพอได้" แล้วยิงคำถามทันที "แล้วทำไม แอปเล่นเพลงแอบมีน้ำตาแล้วมันตรงกะอารมณ์ยังไงอ่ะพี่นท !"

นทยิ้มเอ็นดู ... เบียดแอปเปิ้ลนั่งเก้าอี้ตัวเดียวกัน แล้วกดเปียโนมั่วไปเรื่อยๆ

"ตรงยังไงน่ะเหรอ " นททำหน้าตาครุ่นคิด จ้องตาแอปเปิ้ลแบบจริงจัง แอปเปิ้ลก็นั่งจ้องหน้าพี่นท สายตาลุ้นๆ

"ความลับ ! 55555555555555555555"

"โห่ พี่นท เดี๋ยวเตะลอยไปนอกบ้านเลย"

"ถ้าจะเตะก็บอกพี่ก่อนนะ จะได้ไปบอกพี่แอมป์ว่ารอรับนทด้วย 55555." นทเอ่ยติดตลกแล้วก็หัวเราะสะอกสะใจ ... แต่หารู้ไม่ ประโยค 'ขำขำ' ของพี่นท ทำเอาอีกฝ่ายเซ็งขึ้นมาทันที แอปเปิ้ลลุกขึ้นจากเก้าอี้ หน้าตา 'ยิ้มยิ้ม' กลายเป็น 'บูดบึ้ง' ภายในเวลาแปปเดียว

"งั้นเดี๋ยวแอปไปเรียกพี่เนสมาช่วยเตะมะ !" เอ่ยเสียงเหวี่ยง แล้วก็คว้าจานขนมว่างเปล่า เข้าครัวไป ... ทิ้งนทให้กดเปียโนมั่วๆ อย่าง งงๆ อะไรกันหว่า

อยู่ดีดี ก็เหวี่ยง เหวี่ยง ๆๆๆ งงวุ้ย = ='

เช้าวันต่อมา ... นทเดินกัดแอปเขียวลูกโตแล้วเดินออกจากครัวมานั่งที่เก้าอี้เปียโน บรรยากาศตอนเช้าๆ เงียบๆเหงาแบบบอกไม่ถูก นึกประหลาดใจอยู่เหมือนกัน ที่ยังไม่มีใครตื่นนอน ปกติแอปเปิ้ลต้องตื่นแล้วนี่นา

แต่ตอนตื่นมา ก็ไม่ได้นอนอยู่ข้างนี่นะ ....

นทกัดแอปเปิ้ลไป คิดไป ... แล้วก็ใช้มือข้างที่ว่างจิ้มเปียโนไปเรื่อยๆ แก้เหงา

"เล่นมั่วตลอด ไม่เคยจะเล่นเป็นเพลงสักที แอปเบื่อจะฟังจริงจริ๊ง"

และแล้วคนในความคิด ก็เดินออกมาจากหลังบ้านพร้อมดอกไม้ช่อใหญ่ ... หน้าตาแอปเปิ้ลสดใส และสดชื่น เหมือนช่อดอกไม้สีสันสดใสที่อยู่ในมือไม่มีผิด

แอปเปิ้ลถือกอดช่อดอกไม้ไว้แนบอก เดินเลี้ยวไปหยิบถังน้ำไปเบ้อเร่อ แล้ววางมันลงไปอย่างอ่อนโยน

นทมองตามแอปเปิ้ลแล้วอมยิ้ม อ้าปาดกัดแอปเปิ้ลเขียวดังกรุบ ...

"ไปเอาดอกไม้ที่ไหนมา"

"ขโมยมาจากตลาดค่ะ" แม้จะสาละวนอยู่กับบรรดาดอกไม้แสนสวย แต่ก็ยังสามารถกวนประสาทนทได้เรื่อยๆ นทหัวเราะชอบใจ จิ้มเปียโนมั่วๆรัวๆ แกล้งคนอารมณ์สุนทรีย์ ...

"โอ๊ยพี่นท รำคาญจริงๆเลย เลิกเล่นซะทีเถอะ แอปจะเล่นเปียโนเพี้ยนเพราะพี่แล้วเนี่ย !"

ได้ยินแอปเปิ้ลเหวี่ยงใส่ก็ยิ้มกริ่ม ...

"มาสอนเปียโนพี่หน่อยดิ อยากเรียนมั่ง !"

"ก็เท่านี้แหล่ะ น่าจะบอกแอปตั้งนานและ นี่ก็นั่งกดมั่วอยู่ได้ตั้งเกือบสองปี..." บ่นไปเรื่อยเหมือนคนแก่ก็ไม่ปาน แอปเปิ้ลคว้าถังน้ำที่เต็มไปด้วยดอกไม้ ไปวางไว้ยังชั้นวางของอันใหญ่ แล้วเดินวกกลับมาทางเปียโน...

"ก็ตอนแรกยังไม่ชอบนี่ - -" นทบ่นอุบอิบ อมยิ้ม

"เหยิบดิ ! แอปนั่งด้วย" เบียดคนที่นั่งอยู่ก่อนแรงๆ แล้วก็ยิ้มแย้มสะใจ หารู้ไม่ คนสมใจกว่าน่ะคือนท ชิดใกล้ๆ ใกล้ชิด ><.

"มา กดคอร์ดเลยมั้ย ข้ามขั้น !"แอปเปิ้ลจดจ่ออยุ่กับเปียโนตรงหน้าอย่างตั้งใจ ... นทก็เช่นกัน ลอบจ้องหน้าคนข้างๆอย่างตั้งใจ

"ไม่ แอปเล่นให้ฟังเพลงนึงก่อน..."

"อ่อ ได้ๆ เพลงไรดี"

"ภาษาดอกไม้มะ ! เดี๋ยวพี่ร้อง" เสนอยิ้ม ๆ สายตาปรายไปทางดอกไม้ช่อโตที่วางอยู่บนชั้นอย่างมาดหมาย

"ได้เลย..." ตกลงแล้วก็เริ่มบรรเลงเพลงอย่างคล่องแคล่ว แอปเปิ้ลถนัดเพลงนี้เป็นพิเศษ เพราะวงใช้เพลงนี้ประกวดหลายต่อหลายครั้ง และก็ดูจะเป็นเพลงนำโชค ที่นำชัยชนะมาสู่วงบ่อยๆ

นทเห็นแอปเปิ้ลนั่งเล่นเปียโนเพลินๆ ก็ลุกจากเก้าอี้มาอย่างเงียบๆ ปากก็ร้องเพลงคลอไปด้วย ... สองเท้าก้าวเข้าไปใกล้ช่อดอกไม้เรื่อย แล้วก็หยิบดอกไม้ไม่ทราบสายพันธุ์สีส้มมาด้วยหนึ่งดอก ...

แอปเปิ้ลก็ยังคงนั่งกดเปียโนไปอย่างไม่รู้เหนือรุ้ใต้ ไม่รู้ร้อนรู้หนาว ไม่รู้แดดรู้ฝนต่อไป ...

แล้วจู่ๆ นทก็ร้องเพลงแหกคอกแหกคีย์ขึ้นมาแบบไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ...

"อยากมีรักแบบไม่ต้องแอบรัก อยากมีรักแบบไม่ต้องแอบฝัน

แค่อยากรักคนที่มีรักกลับมาให้ฉัน"

"อยากมีรักแบบไม่ต้องแอบคิด นั่งสบตา บอกรักได้ในทุกคืนวัน

รู้ไหมว่าคนอย่างฉัน มันก็มีหัวใจ ..."

แอปเปิ้ลมือค้าง เล่นต่อไม่ถูกตั้งแต่พี่นทร้องเพลงนี้ท่อนแรก ... นั่งนิ่งฟังอย่างตกตะลึง

ดอกไม้ไม่ทราบสายพันธุ์สีส้ม ถูกยื่นเข้ามาตรงหน้า พร้อมกับเสียงเล็กๆ ที่เธอคุ้นเคยยิ่งกว่าอะไร

"จะไม่บอกไม่พูดก็กลัวแอปไม่รู้ ที่พี่ทำแบบนี้เพราะพี่รู้สึกกับแอปจริงๆ... พี่ไม่ได้อยากเรียนเปียโนหรอก แค่อยากอยู่ใกล้แอป พี่ไม่ได้ชอบเปียโน แต่พี่ชอบเสียงเปียโนของแอป..."

"..."

"พี่ไม่ได้ชอบเปียโน ... แต่พี่ชอบแอป แล้วถ้าแอปคิดเหมือนกัน"

"..."

"พี่จะพอมีโอกาสได้เอารูปคู่ของเรา ขึ้นหน้าจอมือถือไหม ..."

"พี่จะพอมีโอกาสส่งเมสเสจหาแอปทุกครั้งที่พี่คิดถึงไหม ..."

"พี่จะพอมี ชะตา ... ที่จะได้ทำ อะไรแบบนั้นไหม"

ถึงวินาทีนี้ แอปเปิ้ลก็พูดอะไรแทบไม่ถูก หันหน้าไปมองพี่นทที่เขินจนแดงไปถึงหูอย่างคาดไม่ถึง

"พี่ก็แค่อยากมีรักแบบไม่ต้องแอบรัก ... แอปตอบพี่ที พี่ไม่ต้องแอบรักแอปแล้วใช่ไหม ?"

"รับดอกไม้จากพี่ เก็บเรื่องนี้ไปคิด พี่ไม่เร่งรัด ไม่รีบร้อน พี่รอได้" นทเอ่ยแล้วยิ้มกับตัวเอง ทำใจไว้แล้วส่วนหนึ่ง

"ไหนๆก็รอมาจะสองปีแล้วโน้ะ..."

แล้วนทก็วางดอกไม้ไว้บนแป้นเปียโน พร้อมกับหันหลังเดินขึ้นห้องไป แอปเปิ้ลได้นั่งเงียบงัน มองดอกไม้นิ่งๆแล้วพูดไม่ออก

ถึงห้อง นทก็นอนแผ่ลงบนเตียง ถอนหายใจดังฟู่ ทั้งโล่งอก ทั้งอับอาย...

"โว้ยยยยยยยยยยยยยยย" 

เสียงนั้นดังลั่นไปทั่วบ้าน ทุกคนได้ยินหมด ... แม้กระทั่งแอปเปิ้ลที่นั่งอยู่ชั้นล่าง ...
สองมือประคองเจ้าดอกไม้สีส้มขึ้นมา แล้วบรรจงถือไว้แนบอก ยิ้มอย่างเป็นสุขใจ
"ไอ้พี่นทบ้า" แอปเปิ้ลพึมพำกับตัวเองยิ้มๆ แล้วใบหน้าก็เห่อแดงเพราะความเขินที่ท่วมท้น



TO BE CONTINUED' 

 

PS.ขอโทษที่ทำให้รอนานค่ะ ><.
เจอกันภายในอาทิตย์นี้ กับภวังค์ และ
ตอนจบของ part one "จินตนาการ"

หลับฝันดีนะคะ :D