ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter Three' # part one "แอบมีน้ำตา"
Chapter three ' part1
แอบมีน้ำตา
ซิลวี่เดินลงจากชั้นสอง แล้วปล่อยให้จูเนียร์กับตูมตามอยู่กันตามลำพัง แม้จะไม่ค่อยเต็มใจ แต่ก็ไม่มีปัญญาจะไปขัดขวางได้
เดินไปจะกลับไปหาพี่แอมป์กับพี่เนส ... แต่ก็เห็นพี่ชายทั้งสองคน นั่งร้องเพลงอยู่ที่สวนเล็กๆหน้าบ้าน ท่ามกลางแสงแดดอุ่นๆ และร่มเงาของต้นไม้ต้นใหญ่
นทกับแอปเปิ้ล .. ก็นั่งจ้องหน้ากันพร้อมกับยิ้มตาปิดทั้งคู่ แก้มแอปเปิ้ลเป็นสีแดงชัดเจน อณูความสุขดูรายล้อมอยู่รอบตัวทั้งคู่ ...
"มีใครค้างบ้านพี่ได้มั่งเนี๊ียะ " ซิลวี่หันไปทางต้นเสียง เห็นตูมตามเดินลงมากับจูเนียร์ สีหน้าก็สลดไปยิ่งกว่าเดิมอีก
"นทค้างได้พี่"
"แอปได้ค่ะ"
"ผมได้พี่ "
"แหม่ะ ไอ้เนียร์ เดี๊ยะ ๆ กวนประสาท" ตูมตามหันไปหัวเราะหัวใคร่กับจูเนียร์ นทกับแอปเปิ้ลก็คิกคักกันเบาๆตามไปด้วย
ดูเหมือนจะเป็นแ่ต่เธอคนเดียว ที่นั่งอมทุกข์ ... นิ่งคิดอยู่กับเรื่องราวภายในหัวใจ
"แล้วซิลวี่ล่ะ ?" ตูมตามหันหน้ามาถามทางซิลวี่ เธอนิ่งไปนิดหนึ่ง ก่อนจะพยักหน้า
"ได้ค่ะพี่ เดี๋ยวหนูโทรบอกแม่ก่อนแล้วกัน"
"โอเค ! ... ค่อยกลับบ้านกันวันศุกร์แล้วกัน ได้ใช่ไหม"
"ได้ค่ะ"
"งั้นเดี๋ยวพี่ไปบอกพี่เนสกับแอมป์ก่อนแล้วกัน"
และตูมตามก็ผละไปจากวงสนทนา เหลือแต่จูเนียร์ที่ยืนนิ่งอยู่ที่เิดิม นทกับแอปเปิ้ล ก็หันหน้ากับคุยกันเหมือนเดิม...
ซิลวี่ได้แต่มองหน้าพี่เนียร์ของเธอ ด้วยความรู้สึกหลากหลาย มันอึดอัด มันเต็มล้น ... มันเป็นความรู้สึกที่บรรยายออกมาไม่ได้
จูเนียร์เองก็ดูเหมือนจะรู้ว่าซิลวี่คงไม่สบายใจ กับอะไรสักอย่าง ซึ่งนั่นเขาไม่รู้ .. เดินตรงเข้ามาหาน้องสาว แล้วแตะไหล่เธอเบาๆ ไถ่ถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความห่วงใย
"เป็นอะไรซิลวี่..."
คำถามของจูเนียร์ทำเอาซิลวี่น้ำตาแทบทะลัก ... แต่ก็กลั้นใจเก็บมันเอาไว้อย่างเต็มที่ ส่ายหน้าปฏิเสธพร้อมกับยิ้มกวนประสาทกลับไป
"เปล่าซะหน่อย..."
เห็นรอยยิ้มทะเล้นของซิลวี่แล้วจูเนียร์ก็สบายใจขึ้นมาก ยกมือขึ้นลูบหัวน้องสาวอย่างเอ็นดู
"เออ งั้นก็ดี ไปหาไรกินดีกว่า"
ว่าแล้วก็ผละเดินเข้าครัวไปอย่างสบายอกสบายใจ ... ผิดกับซิลวี่ ที่ยังคงนั่งหน้านิ่ง อมทุกข์อยู่คนเดียว ...
แล้วพี่นทก็ตรงเข้ามานั่งข้างๆน้องสาว แทนที่จูเนียร์ที่เพิ่งลุกขึ้นไป ใช้แขนโอบน้องสาวให้เข้ามาใกล้ชิดกัน เอ่ยปลอบโยนไถ่ถามพร้อมสายตาห่วงใย
"เป็นไรซิล บอกพี่ดิ้"
ซิลวี่กอดพี่นทแน่น ปล่อยน้ำตาให้ไหลรินออกมาอย่างไม่อายใคร ... ยึดพี่สาวคนนนี้เป็นที่พึ่ง
นทลูบหัวลูบหลังน้องอย่างสงสาร ค่อยๆตะล่อมถามถึงอารมณ์ ...ที่เดายากเหลือเกินของซิลวี่
ยากเหลือเกินที่จะบอกความในใจออกไป ซิลวี่ได้พยายามเก็บกลั้นน้ำตาที่ดูเหมือนจะไหลออกมามากขึ้นทุกที ... ทุกที กลั้นใจตอบคำถามของพี่นทเสียงสั่น
"ซิลแค่อึดอัด"
"อึดอัดเรื่องอะไร โอ๋ๆ... " นทลูบหัวคนในอ้อมกอดอย่างสงสารเห็นใจ มองไปทางแอปเปิ้ลที่ส่งสายตาสงสัยมาทางตัวเองกับซิลวี่ ก็แอบหัวเราะเบาๆด้วยความเอ็นดู
จูเนียร์เดินถือน้ำแดงมาสองแก้ว ตั้งใจจะเอามาให้ซิลวี่ที่เหลือบๆเห็นว่าร้องไห้ ... แต่ยังเดินได้ไม่ถึงตัว
"พี่เนียร์..." ซิลวี่เรียกชื่อพี่เนียร์ออกมา พร้อมกับซับน้ำตาในตาตัวเองให้แห้งลงไป พี่นทก้มลงมองน้องด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม ... ส่วนจูเนียร์กำลังจะขานรับชื่อตน แต่ก็ยอมนิ่งไว้รอฟังประโยคถัดไป
"พี่เนียร์ทำไมซิลวี่" นทเอ่ยน้ำเสียงสงสัย รุกไล่น้องด้วยสายตา ซิลวี่เม้มปากแน่น เงียบสนิท ตัดใจสินผิดจริงๆที่พูดไป..
"ไม่มีอะไรพี่ !" ปฏิเสธเสียงแข็ง หน้าเครียดจัด
"ทำไมคะ ชอบพี่เนียร์หรือไง ฮ่าฮ่า" นทจึงเปลี่ยนเป็นหยอกล้อแทบจะทันที ด้วยกลัวน้องจะเครียดไปกว่าเดิม ...
แต่พอได้เห็นสายตาแปลกๆของซิลวี่แล้ว ... นทก็แทบทำทะเล้นต่อไม่ออก
จูเนียร์เงียบไปกว่าเดิม บีบแก้วน้ำแดงในมือแน่น รอคอยคำตอบที่ไม่อยากได้ยินจากปากซิลวี่
แอปเปิ้ลนั่งไม่รู้เรื่องอยู่ที่เปียโน เห็นทุกคนเงียบไป เลยตัดสินเล่นเปียโนเพลงหนึ่งดังขึ้นทำลายความเงียบ ..
นานแล้วที่มองเธออยู่ไกลไกล
ได้คบในใจก็อบอุ่นเหลือเกิน
เธอไม่มองมา แต่ก็ไม่ได้เมิน
คอยเธอยิ้มให้ เฝ้าคอย...
"จริงเหรอซิลวี่ ?" นทพยายามทำเมินกับเสียงเพลงของแอปเปิ้ล อยากตั้งใจกับการซักไซร้น้องสาว .. แม้จะตื่นเต้นกับเสียงร้องที่แอปเปิ้ลไม่ได้เปล่งออกมาบ่อยๆ แต่ความอยากรู้ ความสงสาร ความห่วงใยในตัวซิลวี่ ... มีมากกว่า
ซิลวี่ได้ยินทั้งเสียงเพลงของแอปเปิ้ล ได้เห็นทั้งสายตาของพี่นท ได้ยินทั้งเสียงแห่งความอัดอั้นของตัวเอง ...
ตัดสินใจพยักหน้าเบาๆ ... เพราะทนต่อแรงกดดันไม่ได้อีกต่อไป
"ซิลวี่ !" นทหวีดเสียงขึ้นมาอย่างตกใจ สาบาน ... เรื่องนี้เธอไม่เคยคาดคิด
ไม่เคยคิดว่าน้องจะชอบคนที่คอยทะเลาะกันตลอดเวลา
ไม่นึกว่าคนในอารมณ์อินเลิฟของวิลวี่ในบ่อยครั้ง จะเป็น จูเนียร์
และไม่คิดอีกเหมือนกัน เวลาซิลวี่หน้าบูดเพราะพี่ตูมตามเดินเข้ามา ... จะเกิดเพราะ ตูมตามมาพร้อมกับจูเนียร์
จูเนียร์ได้แต่ช็อค ช็อค ช็อค ... จ้ำอ้าวเข้าครัวไปโดยไม่ทันให้ใครได้เห็น
สีหน้าขาวเผือดของเขา ตกใจ ตกใจมาก !
"ได้ยังไงกันนะซิลวี่ เธอคิดแบบนี้กับพี่ได้ยังไง! "
แต่เห็นภาพเธอ พร้อมกับคนนั้น
แทบเหมือนใจมันจะขาดหลุดล่องลอย
หยุดฝันกลางวัน บอกตัวเองให้ปล่อย
หมดเวลาเฝ้าคอย แล้วใจ
วันต่อมา ...
ซิลวี่นั่งซ้อมร้องเพลงอยู่กับตูมตามตามลำพัง ในห้องนอนที่คลอไปด้วยเสียงดนตรีที่มิกซ์เสร็จเรียบร้อย ประตูและหน้าต่างห้องเปิดกว้าง รับลมค่ำที่พัดโชยเข้ามา
เสียงเพลงอันไพเราะของตูมตามและซิลวี่ดังแผ่วๆไปทั่วบ้าน จูเนียร์ที่กำลังเดินขึ้นบันไดมาอมยิ้มในความไพเราะ เขาชอบจริงๆ เสียงของซิลวี่
เสียงของผู้หญิงคนนี้ เป็นสิ่งที่สวยงามที่สุดเท่าที่เขาเคยเจอมา ...
นึกแล้วจูเนียร์ก็หน้าแดงขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ
"โอ๊ย อะไรว้ะเนี๊ยะ" ทึ้งหัวตัวเองแล้วยิ้มเิขินๆ
"เนียร์ ผีเข้าเหรอ ..." เนสที่นั่งจิบชาอยู่บนโซฟากลางบ้าน ส่งเสียงถามจูเนียร์ด้วยความสงสัย จูเนียร์ชะงักกึก รีบหันไปยิ้มเฝื่อน ... ปฏิเสธพี่เนส
"เปล่าครับพี่ แหะๆ"
แล้วก็เดินถึงหน้าห้องสักที จูเนียร์กำลังจะเดินเข้าไป แต่ก็พบสายตาของซิลวี่ที่กำลังมองมาทางเขา เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ... คิดแล้วก็เขินตัวเองในใจ
'มันจะมีอะไรเกิดขึ้นวะ เขาไม่ได้รู้ว่าเรารู้ซะหน่อย = ='
... ข้างๆซิลวี่ พี่ตามเองก็มองมาทางเขาอีกเหมือนกัน ก่อนจะส่งคำถามที่ทำเอาเขาลืมไปเลย ว่ามาเืพื่ออะไร
"มีอะไรเนียร์ ?"
"เอ่อ ซิล ... ร้องท่อนนี้เสร็จแกลงไปข้างล่างเลยนะ พี่มีเรื่องจะคุยกับพี่ตามนิดหน่อย" จูเนียร์พยายามปั้นหน้าให้ดูปกติที่สุด แถมความเข้มขรึมคมเช้าไปอีกหน่อย ... ทำเอาซิลวี่ชะงักไป หยุดเสียงร้องอันไพเราะที่กำลังถ่ายทอดออกมาให้พี่ตูมตามฟัง... แล้วจ้องหน้าพี่เนียร์ด้วยสายตาสงสัย ระคนไปด้วยความน้อยอกน้อยใจเบาๆ
"มีอะไรวะเนียร์ น้องอยู่คุยไม่ได้เหรอ" ตูมตามถามน้องอีกที ใบหน้าดู งงๆ มากกว่าจะอยากรู้เรื่องราว ... จูเนียร์พูดติดๆขัดไปครู่หนึ่งทีเดียว แต่ใบหน้ายังคงเข้มสนิทดั่งเดิม
"มะ ไม่ได้พี่ เรื่องส่วนตัว ..." จูเนียร์ว่าแล้วก็ปรายตามาทางซิลวี่ "ลงไปเลยดีกว่าไป..."
เอ่ยกับเธอด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ซิลวี่คอแข็งขึ้นมาทันที แววตาเจือปนด้วยความเสียใจเล็กๆ ในใจรู้สึกผิดหวังเสียใจกับการกระทำแบบนี้ของเขา แต่เก็บซ่อนมันไว้อย่างมิดชิด
พลางกระตุกยิ้มมุมปากกวนประสาทกลับไป
"ไม่ไป ใครจะทำไม ? พี่เนียร์มีความลับกับคนในวงหรือไง" ส่งเสียงรวนอารมณ์ จงใจกวนประสาทจูเนียร์เหมือนดั่งที่เคยกระทำบ่อยๆ แต่คราวนี้จูเนียร์กลับชักสีหน้าเข้ม แววตาก็ดูดุจริงจัง ไม่มีแววโมโห หรือขี้เล่นแบบครั้งที่ผ่านๆมา ...
"มันไม่ใช่ความลับเว่ย มันคือความเป็นส่วนตัว..." จูเนียร์เอ่ยเสียงเข้ม ทำเอาทั้งซิลวี่ทั้งตูมตามนิ่งสนิท ทำตัวไม่ถูกกับท่าทางแบบนี้ของจูเนียร์ ...
"งั้นไม่เป็นไรพี่ เดี๋ยวไว้ค่อยคุยกันก็ได้ เดี๋ยวผมลงไปข้างล่างหาอะไรกินหน่อย ซิลวี่เอาอะไรไหม ?" ก่อนจะเปลี่ยนท่าทีเป็นอารมณ์ปกติ ... ซิลวี่ทำหน้าไม่ถูกไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้นยืน คว้าเนื้อเพลงมาถือไว้ เตรียมตัวจะออกจากห้อง
"เดี๋ยวซิลไปหาพี่นทก่อนดีกว่า ... พี่เนียร์คุยกะพี่ตามไปก่อนก็ได้ อย่าเพิ่งลงไป เดี๋ยวแย่งของกินหนูหมด" เอ่ยติดตลกแล้วหันหลังเดินออกจากห้องไป แล้วปิดประตูให้เบาที่สุด ..
แต่ยังคงยืนนิ่งอยู่หน้าประตู อึ้งๆกับท่าทางของจูเนียร์ที่อยู่ดีดีก็แปรปรวนได้ขนาดนั้น
"ว่ายังไงเนียร์" เสียงตูมตามดังแว่วออกมาจากห้อง สาบานได้ เธอคิดว่าประตูมันจะปิดสนิทแล้ว แต่เปล่าเลย ... มันยังคงแง้มอยู่นิดเดียว นิดเดียวเท่านั้น
"เอ่อ คือ ... อ้อ ผมจะไปญี่ปุ่นน่ะพี่" เสียงจูเนียร์ก็ดังแผ่วๆตามออกมาอีกเช่นกัน ซิลวี่เลื่อนตัวเข้าไปใกล้ประตู หูแนบสนิท ... พลางคิดเข้าข้างตัวเองในใจ ว่ารู้ก่อนก็ไม่เห็นเป็นอะไร เพราะถึงยังไงก็ต้องรู้ภายหลังอยู่ดี
"หะ อะไรนะ..." ซิลวี่แทบหยุดหายใจ ลุ้นด้วยใจระทึก...
"คือ ผม ... ผมจะไปญี่ปุ่น"
เธอจับมือ สบสายตาซึ้งกัน
สองคนตรงนั้น มันช่างบีบตรงใจนี้
ซิลวี่ได้ยินเต็มสองรูหู ชะงักค้างไป เนื้อเพลงหลุดร่วงลงจากมือ
ภายในเวลาครู่เดียว ความตกใจ เสียใจ ประดังประเดเข้ามาจนซิลวี่แทบฟีลไม่ถูก ... แต่อารมณ์โกรธแซงขึ้นมาก่อนใคร ถ้าจบมอหก ก็คืออีกแค่สองอาทิตย์เท่านั้น ...
ทำไมไม่บอกกับทุกคน
ทำแบบนี้หมายความว่ายังไง ?
ซิลวี่น้ำหูน้ำตาไหล ไม่รู้ไม่สน ไม่เข้าใจอะไรทั้งสิ้น เดินกระแทกเท้าตึงตังออกมาโดยไม่แคร์ไม่สนว่าใครจะได้ยินอะไรไหม
และเสียงนั้นดังพอที่จะทำให้ตูมตามกับจูเนียร์รับรู้ได้ว่า สาวน้อยตัวโต ... คงมาแอบฟังจนได้ยินประโยคที่ว่า 'จูเนียร์จะไปญี่ปุ่น' นั้นเข้า
แล้วคงโมโหโกรธา เสียอกเสียใจเป็นแน่
จูเนียร์ชะงัก ส่งเสียงจิ๊จ๊ะอย่างขัดอกขัดใจ ... บอกพี่ตูมตามว่าขอตัวไปเคลียร์กับน้องสาวตัวป่วนสักครู่
เปิดประตูออกมาก็เห็นซิลวี่นั่งกอดเข่าอยู่ที่หัวบันไดชั้นบนสุด มองไกลๆเห็นเช็ดน้ำตาอยู่ป้อยๆ ... ก็ถอนหายใจอย่างเซ็งในอารมณ์
ซิลวี่กำโน้ตเพลงแน่น ร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่กับตัวเองคนเดียวเหมือนทุกครั้ง
"ซิลวี่ ... อย่าร้องไห้ หันหน้ามาคุยกับพี่ แล้วคิดให้ดีดี" จูเนียร์ส่งเสียงเนิบนาบ สืบเท้าเข้าไปใกล้น้องสาว ตัดสินใจแล้วที่จะพูดกันให้รู้เรื่อง ทำให้น้องสบายใ
"แน่ใจมั้ยว่าที่ใจเรารู้สึกอยู่ตอนนี้ ... จะเก็บมันไว้เป็นความลับจริงๆ"
แอบรัก เลยต้องแอบมีน้ำตา
แอบกลับมานอนกอดหมอนร้องไห้
อยากเผยใจไปวันนี้ ก็รู้ตัวดีว่าสาย
มันน่าเสียดาย ตอนทำได้ไม่ทำ
ซิลวี่หันขวับ ! ได้ยินเสียงนั้นแล้วก็ตกใจ ... ยกสองแขนปาดน้ำตาที่ไหลรินด้วยอารมณ์รุนแรง หันหน้าไปหาพี่จูเนียร์ทั้งน้ำตา ตอบเสียงกร้าว !
"เรื่องส่วนตัวน่ะพี่เนียร์" ยอกย้อนกับสิ่งที่เคยได้ยินจากเขา ความเสียใจแน่นจุกอก
"ซิลวี่..." เรียกด้วยน้ำเสียงอ่อนอกอ่อนใจ เห็นอีกฝ่ายจะลุกขึ้นยืนก็ยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือ
"อย่ามายุ่ง !" กล่าวเสียงแหลม พร้อมทั้งสะบัดแขนจูเนียร์ให้หลุดพ้น กระแทกเท้าลงตามบันได เสียงตึงตัง ...
"ซิลวี่" จูเนียร์ผวาตามไปด้วยความหงุดหงิด สับขาลงบันได ไปกางแขนดักหน้าซิลวี่ไว้ ..
"ถ้าพี่เนียร์ไม่หลบ ซิลจะถีบให้ตกบันไดคอหักตายแม่งเลย !" ซิลวี่ส่งคำขู่อันแสนน่ากลัว ? ให้จูเนียร์ ที่ยืนหน้าเข้มอยู่เบื้องหน้า ... แต่พอได้ยินคำขู่นั้น จูเนียร์ก็หลุดหัวเราะออกมาอย่างอดขำไม่ได้ ส่ายหัวให้น้องสาวอย่างเอ็นดู
"ขำไรพี่เนียร์ !" ซิลวี่แหวถามอย่างหงุดหงิดใจกว่าเก่า
"ขำเธอไง..."
"พี่เนียร์ " ซิลวี่ฉุนขาด เดินลงบันไดชนพี่เนียร์เต็มแรง !
"เห้ย ..." จูเนียร์ที่ยืนท้าทายอยู่ถึงกับเสียหลักไปมากทีเดียว เซไปเซมาจนเกือบจะล้ม...
"เห้ยยยยยยยยยย" หวีดเสียงขึ้นมาอย่างตกใจ ร่างเล็กสมส่วนของจูเนียร์กลิ้งหลุนๆจากบันไดขั้นต้นๆ มานอนนิ่งสนิทอยู่ที่พื้นชั้นล่างแทบเท้าซิลวี่...
ทันทีที่เห็นคนสภาพตรงหน้า ... เสียงสองพันเดซิเบลของซิลวี่ก็ดังลั่นบ้านไปทั่ว
"พี่เนียร์ !!!!!"
แอบรัก ก็ต้องแอบเช็ดน้ำตา
เปิดเพลงฟังดังกลบความช้ำ
ปลอบหัวใจที่สลาย บอกรักในใจอีกคำ
แล้วลืมคนใจร้ายที่เค้า รักคนอื่น TO BE CONTINUED '
PS. หนึ่ง chapter มีสองพาร์ท หนึ่งพาร์ทคือหนึ่งเพลงนะคะ ><
ตอนนี้ไรเตอร์กลับมาจากค่ายก่อนเพราะไม่สบายแบบฝุด ๆ 55555
แต่ก็อยากอัพ
!!!!!
ภายในไม่เกินอาทิตย์หน้า พบกับ
Chapter four ' part1 "รักแบบไม่ต้องแอบรัก"
และ Chapter five ' part1 "ภวังค์"
ได้แน่นอนค่ะ ^^
ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคะ จุ๊ฟ ๆ><.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น