คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4 First Step
นทจ้ำอ้าวออกจากตัวบ้านไปอย่างไม่พอใจ โกรธจนควันออกหูและไม่สามารถจะทนฟังยัยเด็กบ๊องนั่นพร่ำคำไร้สาระได้อีกต่อไป น้ำเสียงฉอเลาะกับรอยยิ้มแป้นแทบทำให้เธออยากจะปาดคอตัวเองตาย ใครที่ไหนไปร้องขอความผิดชอบจากยัยเด็กบ๊องนั่นกัน ไม่เห็นมีสักคน !
“พี่นทคะ ถ้าแอปทำผิดพี่ก็ควรจะให้โอกาสแอปได้ไถ่โทษซี นี่แอปยกตัวแอปให้พี่นทเอาไปใช้งานได้เต็มที่มันยังไม่พออีกเหรอคะ”
ยัยเด็กบ๊องใช้ขายาวๆก้าวกระโดดมาใกล้ๆตัวเธอในระยะเวลาอันสั้น พร้อมพร่ำถ้อยคำน่ารำคาญไม่หยุด … จนนทต้องรีบเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นเพื่อไปยังรถยนต์ส่วนตัวของตัวเองโดยด่วน อาการแฮงค์ดูเหมือนจะไม่มีผลกับเธอเท่าเสียงของยัยเด็กคนนี้ เสียงที่ร้องดังแจ๊ดๆๆๆ ที่รังแต่จะสร้างความรำคาญหัวใจไม่จบไม่สิ้น !
และมันก็ไม่มีทีท่าว่าจะจบลงง่ายๆเสียด้วย …
“พี่นทคะ… หยุดๆๆๆก่อน”
แอปเปิ้ลแทบถลาไปจับประตูรถยุโรปคันหรูไม่ทัน … แน่นอน เธอรู้ว่าพี่นทปฏิเสธจะเสวนากับเธอ แค่หน้ายังเมินผ่าน แต่นั่นคือสิ่งที่เธอยอมไม่ได้ ! แค่ไม่กี่วินาทีที่ชัดแจ้งว่านี่คือคนที่เธอเฝ้ารอมานาน เธอก็สัญญากับตัวเองว่าจะไม่ปล่อยพี่นทให้หลุดลอยจากเธออีกต่อไป ไม่ว่าจะหนทางใด จะต้องใช้ความพยายามแค่ไหน … ให้มันรู้กันไปว่าคนอย่างเธอทำไม่ได้ !
นทส่งเสียงจิ๊จ๊ะในลำคออย่างรำคาญ … ดวงตาที่เคยหวานฉ่ำจาดจ้าวาววับด้วยความไม่พอใจ ก่อนที่แววเหล่านั้นจะเลือนหายไปเมื่อนทยอมเงยหน้าขึ้นมามองแอปเปิ้ลให้เต็มตา เธอสามารถซ่อนอารมณ์ต่างๆไว้ภายใต้ความเย็นชาได้ดี …
น้ำเสียงกระด้างหูไถ่ถามหาข้อสรุป สีหน้าและท่าทางดูไร้อารมณ์และขาดความสนใจ … แต่สำหรับแอปเปิ้ลมันกลับเป็นถ้อยคำที่ระรื่นหูที่สุดในโลก
พี่นทขรึมสุดๆ … โคตรน่ารักเลยว่ะ !
“เธอจะเอายังไง ?”
นทสบตาแอปเปิ้ล นิ่งรอคอยคำตอบด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัวเกินจะเดาได้ … เห็นเด็กสาวตรงหน้ายิ่งยิ้มกว้างเธอยิ่งไม่พอใจ อยากจะดึงประตูปิดใส่หน้าให้รู้แล้วรู้รอด เด็กคนนี้ทั้งประหลาดทั้งกวนประสาท ตื๊อตอแยเธอทั้งๆที่ไม่ใช่เรื่องจำเป็น …
“แอปขอโทษพี่นทนะคะที่ทำให้พี่นทอารมณ์ไม่ดี ขอโทษที่เมาจนเข้าไปนอนให้ห้องพี่นท … ขอโทษที่ทำพี่นทรำคาญจนถึงตอนนี้ ขอโทษจริงๆค่ะ”
และเมื่อเด็กกวนประสาทอย่างแอปเปิ้ล เปลี่ยนสีหน้าเป็นโหมดจริงจัง เธอก็ทำได้ดีอย่างน่าตกใจ
นทขมวดคิ้วแน่นอย่างไม่ใคร่จะชอบใจนักกับคำพูดเหล่านั้น … หรือสาเหตุจริงๆแล้ว คือคนที่ไม่ใช่ ทำอะไรก็ผิดมากกว่า ไม่ว่ายัยเด็กต๊องคนนี้จะพยายามพูดดีสักแค่ไหน แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความรู้สึกรำคาญในใจเธอลดลงเลย ตรงกันข้าม มันกลับมากขึ้น มากขึ้นและมากขึ้น เติบโตเบ่งบานยิ่งกว่าเชื้อราและดอกเห็ดไม่จบสิ้น
“แต่เรื่องที่แอปจะรับผิดชอบพี่นท แอปพูดจริงค่ะ … แอปไม่อยากให้พี่นทต้องเปลืองตัวเปลืองอารมณ์เปล่าๆ อย่ารำคาญแอปเพราะแอปอยากขอโทษเลยนะคะ”
แอปเปิ้ลคิดจนหัวแทบแตกก็ยังไม่รู้ว่าเธอมีต่อมคิดคำพูดชวนอ้วกอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไร รู้แต่ในใจเต้นอย่างรุนแรงเหลือเกินเมื่อได้เห็นสีหน้าเข้มคมที่แสนจะดูดีของอีกคน … แอปเปิ้ลบีบมือตัวเองแน่น เรียกกำลังใจจากส่วนลึก ในวินาทีที่เธออยากจะเริ่มต้นสานสัมพันธ์กับผู้หญิงที่เธอเฝ้ารอมานาน … นี่ไม่ใช่การสารภาพรัก แต่นี่คือจุดเริ่มต้นเพื่อนำไปสู่คำคำนั้น
“พี่นทเก็บเบอร์แอปเอาไว้ก่อนแล้วแอปจะติดต่อพี่นทไปอีกทีแล้วกัน” แอปเปิ้ลพยายามอย่างยิ่งที่จะเมินเฉยต่อสีหน้าน่าหวั่นเกรงของพี่นท ตบๆกระเป๋ากางเกง พลางเสนอวิธีที่ดูจะง่ายที่สุดให้อีกคนได้รับรู้ไปด้วยกัน … หมุนตัวหลายสิบรอบ แต่ยังไงก็ไม่มีปากกาติดตัว สิ่งที่เกิดขึ้นทำเอาแอปเปิ้ลแอบหัวเสียนิดๆ เธออยากจะติดต่อพี่นทใจจะขาด แต่ทำไมอะไรๆถึงได้ดูไม่เอื้ออำนวยนักก็ไม่รู้
นทโคลงหัวไปมาอย่างหนักใจ … หนักใจที่ต้องฟังยัยเด็กต๊องที่พร่ำเพ้อเรื่องราวที่ไม่เป็นเรื่อง และแถมยัยเด็กนี่ยังมาเปิดโชว์หมุนรอบตัวเอง ที่ดูตลกและน่าสงสารมากพอกับวิธีการแปลกๆที่แอปเปิ้ลจะมารับผิดชอบกัน ไม่รู้แอปเปิ้ลจะรู้สึกผิดอะไรนักหนากับเธอ แม้เธอจะโกรธมากตอนตื่นขึ้นมาพบว่าถูกรุกล้ำอาณาเขตส่วนตัว แต่เธอก็เชื่อว่าอีกไม่นานมันจะหายไป
และความรำคาญบวกรวมกับความเบื่อหน่ายเต็มที ก็สั่งให้นทเอื้อมมือไปหยิบโพสท์อิทและปากกาโคปิคหน้ารถส่งให้
สิ่งที่เกิดขึ้นทำแอปเปิ้ลถึงกับชะงักและหยุดหมุนในทันใด พี่นทยื่นโพสท์อิทสีเหลืองอ๋อยพร้อมปากกาหน้าตาแปลกๆให้เธอ สายตาคมเข้มก็จ้องมองราวกับคุณครูดุนักเรียน … แต่นั่นก็ไม่อาจทำให้แอปเปิ้ลสลด เธอยิ้มกว้างพร้อมฉกกระดาษและปากกาเหล่านั้นมาอย่างฉับไว รีบเขียนเบอร์โทรศัพท์ของเธอลงในกระดาษแผ่นนั้นยิกๆราวกับทำสถิติโลก
"บ๊ายบายค่ะพี่นท”
และทันทีเธอยืนของสองสิ่งนั้นคืนพี่นท … รถบีเอ็มคันสวยก็พุ่งตัวออกจากตัวบ้านแทบจะทันที ทิ้งแอปเปิ้ลให้ยืนยิ้มหวานพึมพำอยู่กับตัวเองอย่างคนที่มีความสุขเต็มหัวใจ แม้พี่นทไม่ใส่ใจกับการโบกมือลาของเธอเลยสักนิด แม้พี่นทจะไม่แยแสกับเลขสิบตัวที่เธอตั้งใจให้ไป แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น เมื่อเธอเองก็รู้ดีว่านี่เป็นเพียงการเริ่มต้นเท่านั้น …
เธอจะโทรไปหาพี่นทวันไหนตอนไหนดีนะ ... จะพาพี่นทไปทำอะไรดี ดินเนอร์ ดูหนัง ฟังเพลง ? อะไรที่จะเหมาะสมกับการเริ่มต้นใหม่...
โดยที่แอปเปิ้ลแทบจะลืมนึกไปเลยว่า
หาเบอร์พี่นทให้ได้ก่อนดีกว่าไหม ... แอปเอ๊ยยย
.
.
“เฮ้ยไอ้นท … มีอะไรทำไมไม่บอกกันเลยวะ มานี่ดิ๊”
และทันทีที่รถบีเอ็มมาจอดสนิทลงยังสถานที่คุ้นเคยแห่งหนึ่ง พี่ชายผมยาวก็เดินหน้าเข้มออกมากวักมือเรียกนทด้วยท่วงท่าที่น่าเกรงขามกว่าใคร ตามมาด้วยขบวนเพื่อนรุ่นพี่กลุ่มใหญ่ที่สนิทกันมากๆ เดินหน้านิ่งทยอยตามกันออกมาเรื่อยๆจนครบ … นทค่อยๆเปิดประตูรถลงมาช้าๆ ใบหน้าหม่นเศร้าจำต้องหยิบรอยยิ้มขึ้นมาฉาบหน้าจางๆ เมื่อต้องมาปะหน้ากับคนที่รู้ใจกันดีกว่าใคร
พี่ดิว เจ๊กวาง พี่กิ่ง ปู่รุจ และลุงเนส … นทไล่สายตามองหน้าทีละคน ครบแก๊งค์
มือเรียวสวยวางลงหนักๆที่ไหล่ของน้องสาวอย่างถือความสนิทสนม คิ้วเข้มยิ่งขมวดเข้าหากันเมื่อเห็นตัวแสบฝืนยิ้มแบบนี้ … มือข้างที่ว่างคันยุบยิบ เขาขอยอมรับด้วยความสัตย์จริงว่าอยากจะอัดหน้าใครบางคนให้หงาย ใครบางคนที่บังอาจมาทำลายหัวจิตหัวใจน้องสาวเขา
“ผมไปคุยแล้วนท มันไม่พูดอะไรนอกจากบอกว่านทเข้าใจมันผิด ผมก็ไม่รู้จะ … อ้าว ใส่แว่นลงมาด้วยเหรอเนี่ย” เมื่อหนุ่มหล่อมาดสุขุมเริ่มเอ่ยขึ้นมา บรรยากาศเคร่งขรึมในวงสนทนาก็รู้จะผ่อนคลายลงไปอย่างง่ายดาย ‘ปู่รุจ’ … หนุ่มหล่อเจ้าเสน่ห์ที่มีมุมโก๊ะๆอย่างไม่น่าเชื่อ ยกมือขึ้นขยับแว่นอย่างเคยชิน ก่อนจะหลุดหัวเราะเมื่อทราบว่าตัวเองได้เผลอสวมแว่นลงมาเดินเพ่นพ่านอีกแล้ว …
นทยิ้มหน่อยๆ หน่อยให้พี่ชายที่แสนดีคนนี้ ก่อนที่คอทั้งคอนทจะถูกจับหันไปด้วยสองมือของใครบางคน ... ใครบางที่แอ๊บดุเสียจนน่ากลัว
"นท นทต้องให้พี่ไปคุยกับมันให้รู้เรื่องนะ ... มันทำน้องพี่ขนาดนี้ ไม่รู้หรือไงว่าต้องเจอดี !" พี่กิ่งนั่นเองที่ตอนนี้ยกสองมือขึ้นมากำแน่นอย่างไม่พอใจ เธออุตส่าห์ใจเย็นรอคอยทุกวินาทีนับแต่ปู่รุจก้าวเท้าออกจากบ้านเพื่อไปไถ่ถามและเจรจากับไอ้หนุ่มนั่นให้แน่ ... แต่คำตอบของปู่ก็ไม่อาจทำให้เธอสบายใจได้ ในอกยังรู้สึกกรุ่นๆ แค้นเคืองและโมโห กับพฤติกรรมน่ารังเกียจของผู้ชายคนนี้อยู่ดี ... ผู้ชายหลายใจ ผู้ชายไร้ความรับผิดชอบ
"เดี๋ยวเจ๊ไปกับกิ่งด้วยนท รับรอบไม่ยอมให้กิ่งต่อยหน้ามันหรอก !" เจ๊กวาง ... สาวสวยอีกคนให้กลุ่มรีบรุดหน้าออกมาสำทับ ให้ความมั่นใจกับนทด้วยสุ้มเสียงที่เป็นผู้ใหญ่เกินตัว ดวงตาวาววับคมกริบและแน่วแน่ตั้งใจ จนนทต้องส่งยิ้มจืดจางให้เป็นการตอบรับความหวังดีที่ไม่มีวิธีที่เหมาะสมนัก
เธออยากจะห้ามจะปรามแต่ก็รู้ดีว่าไม่มีประโยชน์ ...
ก่อนที่ตัวเล็กๆของนท ... ตัวทั้งตัว จะถูกโอบล้อมด้วยอ้อมกอดที่แสนอบอุ่น ของพี่ชายที่แสนดีคนหนึ่งในชีวิต
ความอบอุ่นที่ถ่ายทอดผ่านร่างกาย ความปารถนาดีที่มีจากใจถึงใจ ...
อ้อมกอดที่ทำนทน้ำตาหยดแหมะ
"ในวินาทีที่เจ็บที่สุด ... เนสรู้ว่านทต้องการความรักที่สุด" มือหนานุ่มของ 'ลุงเนส' ลูบไปตามเส้นผมสีเทาเข้มของนทเบาๆ โอบอุ้มทุกความรู้สึกเหนื่อยล้าของน้องสาว ไว้ด้วยความรักและความหวังดีที่มีมากเกินใคร
โยกตัวหนูน้อยในอ้อมกอดไปมา ราวกับจะเสกมนตร์ คลายเป่าความเจ็บปวดทั้งหลาย แล้วนำพาร่างนี้ให้หลับใหล
"พวกเราทุกคน .. รักนทนะ"
.
.
"เฮีย พี่หมอกลับมาเมื่อไร ?"
ถึงบ้านได้ นทก็โยนกระเป๋าสะพายใบนั้นลงบนโซฟาตรงหน้าพี่ชาย พี่ชายที่อยู่ในชุดนักเรียนนักบินในสภาพเกือบตาย ... ขานทพาเธอตรงไปยังตู้เย็นของบ้าน และมือนทก็เปิดมันออกมาเพื่อดื่มน้ำเย็นๆให้ฉ่ำใจ ก่อนที่จะเป็นหน้าที่ขาอีกเหมือนเดิม ที่พานทกลับมาทิ้งตัวอยู่ข้างๆพี่ชาย ... เพื่อรอคำตอบจากคำถามที่เพิ่งถามไป
โตโน่เงยหน้าหล่อๆของเขาขึ้นมองน้องสาว ... ในดวงตาตี่ๆมีแววตัดพ้อชัดเจน
"มีอะไรคุยกับเฮียก่อนไม่ได้หรือไง ?"
เขาเพิ่งได้รู้ว่าน้องสาวเขาเป็นอะไร จากปากของกลุ่มเพื่อนสนิทที่นทพาตัวเองไปพึ่งพิงเมื่อเช้า กลุ่มเพื่อนสนิทที่เขาคบมาแต่เล็กแต่น้อย คนพวกนั้นเอ็นดูนทเหมือนๆเขา รักนทเหมือนๆเขา และเห็นมันตั้งแต่ตัวแดงๆเหมือนๆกับเขา แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่เหมือนเขาคือความไว้วางใจ ... ไม่ว่านทจะมีปัญหาอะไร รองจากหมอริทแล้ว คนกลุ่มนี้จะเป็นที่พึ่งพิงอันดับต่อไปเสมอ ... และถึงต่อจากคนกลุ่มนี้ ที่พึ่งพิงของนทก็ยังไม่ใช่เขาอยู่ดี
ทั้งๆที่มีกันแค่สองคนพี่น้อง ...
ทั้งๆที่เขาก็มั่นใจว่าเขารักมันไม่แพ้ใคร
แต่สิ่งที่นททำ ไม่นึกถึงความเป็นพี่เป็นน้องกันบ้างเลย ... น้อยใจ
"เฮียเป็นไรป่ะเนี๊ยะ" คำถามที่เหมือนจะใส่ใจ กับกิริยาที่ไม่มีความใส่ใจ เกิดขึ้นพร้อมๆกับการกดรีโมตเปิดทีวี ... ไม่แปลกที่ความสนใจของนททั้งหมดจะไปตกลงที่ทีวี และโตโน่ก็ชินกับมันเหลือเกิน
"เปล่าเป็น ... ไอ้ริทกลับมาพรุ่งนี้"
ชิน แต่ไม่เคยชอบมันเลย .. โตโน่ยุติการพักผ่อนสบายบนโซฟา ลุกขึ้นยืนและเดินออกไปอีกทางอย่างอารมณ์ไม่ค่อยจะดี ... ไอ้เจ้าริทโทรบอกเขาเมื่อไม่นานมานี้ว่าจะถึงบ้านพรุ่งนี้เช้า เขาเองก็ดีใจที่ว่าที่คุณหมอจะได้กลับมารักษาสภาพจิตใจที่ดูจะป่วยหนักของน้องสาวเขาให้หายๆไปซะที
เดี๋ยวพอริทมาถึง เขาจะเป็นคนขับรถไปส่งไอ้น้องสาวตัวแสบเขาด้วยตัวเอง ...
ทำหน้าที่พี่ชาย อย่างที่ไม่ค่อยมีโอกาสได้ทำ
แอปมีพี่สาวที่ไม่ค่อยสนใจ
ส่วนนทมีพี่ชายแต่ไม่เคยใส่ใจ
ประเด็นนี้น่าเล่นแฮะ ๕๕๕๕๕๕๕๕
เอายังๆ !!!!
จะเริ่มให้แอปจีบพี่นทยัง !!!!!!!!!!!!?
อยากได้เมื่อะไรก็บอก เพราะพร้อมจัดมาก ฮูเร่ ~
#สวัสดีแขกรับเชิญเจ๊กวางพี่กิ่งปู่รุจพี่ดิวและลุงเนส :')
ความคิดเห็น