คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : chapter 2 รู้ไหมว่าฉันคิดถึง (?)
... เย็นมากแล้ว
บ้านเช่าๆหลังเล็กๆอันเป็นที่อยู่อาศัยของแอปเปิ้ล แว่วเสียงไวโอลิน ที่เศร้าบาดหัวใจ ลอยออกมาตามกระแสลม พาให้คนในละแวกนั้น ต่างเพลิดเพลินไปกับฝีมือขั้นเทพของแอปเปิ้ล
เพลงแล้วเพลงเล่า ถูกบรรเลงแก้เหงาไปเรื่อย ๆ
ยิ่งเล่นก็ยิ่งเศร้า
ยิ่งเล่นก็ยิ่งเหงา ...
แอปเปิ้ลวางไวโอลิน ทรัพย์สินมีค่าชิ้นท้ายๆของบ้านไว้ข้างตัวอย่างถนุถนอม พลางนั่งเอนหลังกับพนักพิงโซฟา ปล่อยอารมณ์ให้ล่องลอยไปเรื่อยเปื่อย
บรรยากาศในบ้านที่แสนเงียบงัน ชวนให้นึกถึงวันคืนในบ้านหลังนั้น ...
บ้านของพี่ตูมตามที่แสนดี บ้านที่เสียงหัวเราะไม่เคยหายไป ..
บ้านที่มีเสียงดนตรี บ้านที่มีรอยยิ้ม
บ้านที่มีภาพวันและคืนของความสุข บ้านที่มีพวกเราทั้งแปดคน
.
.
แต่พอนึกถึงบ้านหลังนั้น หัวใจแอปเปิ้ล ก็หดหู่ชอบกล ...
ดวงตาสีหม่นของแอปเปิ้ล ทอดมองไปยังเจ้าเครื่องดนตรีอีกชิ้นที่เธอมี ที่วางนิ่งสงบอยู่ใกล้ๆกับทีวี
ตั้งคำถามกับตัวเอง ?
นี่เราไม่ได้จับมันนานแค่ไหนแล้วนะ ...
ลิ่มของเปียโน หกปีแล้วสินะที่ไม่ได้สัมผัสมันเลย แต่หลังจากที่ออกจากบ้านพี่ตูมตามมา เธอก็เก็บหอมรอมริบ รวมทั้งขอเงินจากแม่บางส่วน เพื่อมาซื้อคีย์บอร์ดตัวนั้นเก็บไว้ในครอบครองจนได้
แม้จะไม่กล้าจับมันเลยก็ตาม
ซิลวี่ คือผู้ที่แกะมันออกจากกล่อง วางไว้ในจุดที่หันมองไปเพลินๆที่ไร ต้องสะดุดตากับคีย์บอร์ดที่ตั้งตระหง่านอยู่ทุกครั้ง
และตั้งแต่ซิลวี่ไปญี่ปุ่น คีย์บอร์ดตัวนี้ก็ไม่ถูกแตะต้องอีกเลย มันยังคงต้องยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น และไม่ได้ทำหน้าที่ 'เครื่องดนตรี' อย่างที่ควรจะเป็น
และวันนี้ เธอคิดถึงเสียงเปียโนจับหัวใจ ...
.
.
.
หลังจากที่วันนี้ได้พักผ่อนกันเกือบทั้งวัน ตกเย็น... นทและแกรนด์ก็ร่วมกันทำอาหารเย็นมื้อใหญ่ ฉลองปิดกล้องละครของแกรนด์ กันเพียงลำพังสองต่อสอง ...
แต่สวีทกันได้ไม่นานนัก ผู้จัดการส่วนตัวสาว หรือที่พวกเธอเรียกว่า 'พี่ซี' สาวสวยแสนสปอร์ตที่คอยดูแลเธอมานาน ก็เดินถือของพะรุงพะรังเข้ามาในห้อง
ร่างสมส่วนของเธอทิ้งตัวลงบนโซฟาระหว่างสองศิลปินสาว ถอนหายใจเหนื่อยหอบ ...
"เหนื่อยอะไรมาเนี่ยพี่ซี ?" แกรนด์เห็นพี่ที่สุดแสนจะเคารพ หอบอย่างเอาเป็นเอาตาย ก็ยกกระดาษขึ้นพัด พลางถามอย่างเป็นห่วงเป็นใย
ซียกมือโบก ใจความประมาณว่า ไม่เป็นอะไรมาก
ก่อนจะอธิบายเหตุผลของความเหนื่อยมาด้วยคำพูดสั้นๆ
"ลิฟท์เสีย !"
"อ๋ออ อย่างนี้นี่เอง !" แกรนด์พยักหน้ายิ้มๆ อย่างไม่ทันคิดอะไร ส่วนเจ้านท ที่เคี้ยวมะม่วงอยู่อย่างเมามันส์ พอได้ยิน ก็ร้องเห้ยขึ้นมาอย่างตกใจ !
"เห้ย งี้พี่ซีก็เดินขึ้นมา13ชั้นอ่ะนะ !"
"อื้มมมมม" ซีตอบเสียงยาน ยกแก้วน้ำแดงสีสวยของสองสาวขึ้นมากระดกจนหมดแก้วอย่างกระหาย
"แถมแบกของกินมาอีกเพียบ" นทหยิบถุงของนับสิบถุงอันแสนหนักขึ้นมาถือประกอบคำพูด... ทำหน้าตาตื่นตะลึง
"ช่ายยย" ซีพยักหน้าๆ พร้อมทำหน้าตาน่าสงสาร
"สปิริตมากจริงๆค่ะพี่ซี" แกรนด์เอ่ยชมเปาะ พร้อมกับอึ้งในความอึดถึก ของผู้จัดการส่วนตัวสาวสวยแสนดี
ส่วนซี ก็ยิ้มรับคำอย่างภาคภูมิใจ
"ใช่ พี่มันสปิริต พี่มันเก่งมากจริงๆ อิอิ"
.
.
.
หลังจากเลี้ยงฉลองกันผ่านไป ... ทั้งสามสาวก็นั่งแช่อยู่ที่โซฟาแบบหมดสภาพ อิ้มแปล้มากมาก จนลุกไม่ไหว ...
ซีที่ตั้งใจจะมาเพื่อแจ้งข่าวร้าย มองหน้าสองสาวสลับไปมาอย่างชั่งใจ
"เนี่ยเมื่อคืน กลับมาจากอัดเสียง แกรนด์ก็นอนหลับเป็นตายเลยพี่ซี เหนื่อยมากๆๆ กลับมาพร้อมนทเลย มาถึงก็แย่งกันอาบน้ำ แย่งกันนอน สรุปเมื่อเช้าตื่นเกือบเที่ยงแหน่ะ 5555." แกรนด์บ่นแทรกขึ้นมาพร้อมเสียงหัวเราะ หันไปพยักเพยิดกับนทอย่างคนที่เห็นอกเห็นใจกันดี นทรีบสำทับขึ้นมาทันที...
"ใช่เลยพี่ซี ! พี่นกรับงานให้นทเยอะไปนิดป้ะ นทนั่งรถตู้กลับมาจากสมุทรปราการ ถึงคอนโดตีสองอ้ะ เหนื่อยสุด TT"
ซีมองน้องสาวสองคนสลับไปสลับมาอย่างลำบากใจ
ก่อนจะเอื้อมมือทั้งสองข้าง ไปจับมือคนที่ตัวเองรักเหมือนน้องสาวแท้ๆ ส่งความรู้สึกให้...
"พี่จะไปเรียนต่อ... ซัก2-3ปี อีกสองอาทิตย์ก็น่าจะเดินทางแล้ว พี่หาโอกาสจะบอกพวกเธอหลายครั้งแล้วล่ะ แต่แบบ... พวกเธอก็ดูวุ่นวายกันอยู่ทุกวัน พี่ก็เลยมาบอกเอาซะป่านนี้ ขอโทษนะคะ"
แจ้งข่าวร้ายพร้อมกับมองหน้าสองสาวสลับกันอย่างกังวลใจเล็กๆ
.
.
"พี่ซี ! อะไรกันเนี่ยล้อเล่น" ทั้งนทและแกรนด์ แผดเสียงขึ้นมาพร้อมกัน จนคนนั่งกลางอย่างซีถึงกับหูแทบแตก...
ซียิ้มมแหยๆ พยักหน้าเบาๆ เป็นการยืนยันนว่าที่พูดไปนั้น จริง-ทุก-คำ
เท่านั้นแหล่ะทั้งสองสาวก็ดึงแขนซีไว้คนละข้าง ส่งคำถามมากมายให้รัวๆๆๆ ในระยะเวลาที่ซีไม่ทันตั้งตัว
"พี่ซีใจร้าย จะทิ้งนทไปเฉย... ช่วงนี้นทงานยุ่งมากนะคะ ขาดพี่ซีไป จะได้ยังไง?"
"ถูกค่ะ แกรนด์เองก็ยุ่งๆกับอัลบั้มใหม่ ไหนจะโปรโมตละครอีกสองเรื่อง เดือนหน้าเปิดกล้องอีกเรื่องนึงอีก ไม่มีพี่ซี ใครจะมาดูแลเวลาให้แกรนด์ล่ะคะ"
"พี่ซี อย่าเล่นแบบนี้ นทจะร้องไห้แล้ว TT"
"แกรนด์ด้วย นี่ไง น้ำตาๆ ร้องแล้วจีจี" เอานิ้วชี้ ชี้ไปที่ดวงตากลมโตของตัวเองด้วยท่าทางของเด็กๆ ... แต่ก็แสนน่ารักน่าเอ็นดูเป็นที่สุด
"เอ่อคือ... พี่"
คนโดนรุมอย่างซีได้แต่นั่งมองซ้ายทีขวาที กระพริบตาปริบๆ กะไว้แล้วต้องเจอแบบนี้ ...
"พี่ซีจะทิ้งนทไป ? ใครจะคอยรับส่ง ใครจะคอยดูแลห้อง ใครจะคอยมาให้กำลังใจเวลานทท้อ มีข่าวอะไร นทจะขาดพี่ซีไปได้ยังไง หาเหตุผลที่ดีเพียงพอมาให้นท ไม่งั้นไม่ยอม..."
"แกรนด์ก็ไม่ยอม !!!"
"พี่ต้องไปจริงๆนท แกรนด์ แต่พี่ก็หาคนใหม่ไว้ให้เราแล้วน้า ... สวย เก่ง ดี เล่นดนตรีเยี่ยม ความสามาระตะลึมตึม ทำงานได้แน่นอน" ซีอธิบาย บวกกับแอบโกหกคุณสมบัติของเด็กสาวในหัวนิดหน่อย เพื่อความน่าเชื่อถือ พลางยิ้มยิงฟันขาวให้สองสาว ...
แต่ทว่านั่นล่ะ กลับทำให้ทั้งนทและแกรนด์ วีนขึ้นกว่าดิมอีกยี่สิบเท่า
"สวยกว่าสิบเท่าก็ไม่เอา"
"เด็กไปทำงานไม่โปร !"
"ดีกว่าพี่ซีตรงไหน"
"ความสามารถที่ว่านี่ใช่สลับตารางเวลาขั้นเทพแบบพี่ซีหรือเปล่า"
"เล่นดนตรีเก่งจะเอามาทำไม นทกะพี่แกรนด์ไม่ได้จะฟอร์มวง"
"เอ่อ...."
ทุกทุกคำถามจากสองสาวทำเอาซีได้แต่ใบ้กิน พูดไม่ออกบอกไม่ถูก... ความลังเลใจผุดขึ้นมาน้อยๆ
แต่ทว่าความมั่นใจกลับมีมากกว่า เมื่อนึกไปถึงเด็กผู้หญิงตัวสูง ที่มีอาชีพเดิมเป็นครูสอนไวโอลิน
ใบหน้าสวยแถมลุคส์ก็ดูมั่นใจ หากเป็นครูสอนดนตรีได้ การดูแลศิลปินเพียงสองคนคงไม่ยากเกินความสามารถแน่นอน ...
และ ณ ปัจจุบัน เธอคนนี้ก็นอนท้องแห้งไปวันวันอยู่ที่ข้างๆบ้านเธอนี่เอง...
มาทำงานนี้แก้ขัดไปก่อนก็ไม่ผิดแปลกอะไร แถมเงินเดือนก็ดีอย่างแรงซะขนาดนี้...
สิ่งนี้แหล่ะที่ทำให้เธอมั่นใจ ว่า 'แอปเปิ้ล' คงไม่ปฏิเสธงานนี้แน่นอน
ไม่ปฏิเสธ... แน่นอน ><.
.
.
.
รู้ไหมว่าใจมันหวิว เมื่อตอนที่เธอบอกลา
รู้ไหมว่าฉันโหยหา เมื่อตอนที่เธอจากไป
รู้ไหมว่าฉันคิดถึง รู้ไหมว่าฉันห่วงใย
รู้ไหมรักมากแค่ไหน.... หัวใจฉันมีแต่เธอ
เป็นการจับลิ่มคีย์บอร์ดครั้งแรก ในรอบหกปีของแอปเปิ้ลก็ว่าได้ ...
เพลงแรกที่เธอไม่ได้ตั้งใจจะบรรเลงด้วยซ้ำ เพียงแต่เธอเปิดหนังสือรวมเพลงพี่เบิร์ดธงไชย แล้วมาเจอเพลงนี้เท่านั้น
เธอจึงบรรเลงมันออกมา ...
และพอได้เล่น ได้ฟัง ได้ร้อง เธอถึงได้รู้ ว่ามันเหมือนแต่งออกมาแทนหัวใจของเธอเหลือเกิน
รู้ไหม ว่าแอปคิดถึง ...
ซี ฉัตรปวีณ์ ตรีชัชวาลวงศ์ค่ะ ><.
หรือพี่ซี เจ้าหญิงแห่งวงการไอทีนั่นเองง !!
รับเชิญตอนสองตอนค่ะ :D
พี่เค้าสวยโน้ ะ ๆๆๆๆๆ แอร๊ยย
สำหรับที่หลายๆท่าน ตะลึง กังวล สงสัย สีใจกันนั้น
นทแกรนด์ (?)
อย่ากังวลใจไปค่ะ 5555.
นี่แค่เพิ่งเริ่ม ตอนท้ายๆ ทุกคนอาจจะสงสาร พี่แกรนด์ขึ้นมาก็ได้
(ซึ่งยังอีกนาน อิอิ)
ขออนุญาตแว่บไปทำการบ้านก่อนล่ะค่ะ
เยอะมากจีจี ><
แวะมาอัพนิยายแปปเดียว + มาดูว่านิยายที่ลูกไม้ติดงอมแงมอยู่
อัพหรือยัง
ซึ่งยัง 5555555. ! TT
จุ้บๆ ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคะ
ร้ากกก ทุกคน :D
ความคิดเห็น