คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3 Dream comes true
แต๊ด แต แด๊ด ตึ่ง… แช๊ด ตึ่ง …แช๊ด ตึ่ง
งานกีฬาสีสุดจะยิ่งใหญ่ครั้งแรกในชีวิตของเด็กมัธยมหนึ่ง ดูสนุกสนานและน่าตื่นเต้นขึ้นเป็นกอง เมื่อวงโยธวาทิตที่เพิ่งชนะระดับจังหวัดมาหมาดๆ เคลื่อนขบวนใหญ่โตเข้าสู่สนามหญ้าผืนใหญ่ของโรงเรียน เด็กผู้หญิงในชุดกีฬาสีสุดเฉิ่ม กลุ่มเพื่อนรักผมติ่งทั้งสามคนแทบจะลุกฮือจากสแตนด์เชียร์แล้ววิ่งหวือลงไปดูใกล้ๆ เร่งสปีดเต็มฝีเท้าจนถึงที่หมาย มือสองข้างเกาะลูกกรงที่กั้นพื้นที่ระหว่างตัวสแตนด์กับสนามไว้ ยิ้มมองตามวงโยธวาทิตไปอย่างมีความสุข
“โหยซิล วงโยโรงเรียนเรานี่เจ๋งไปเลยว่ะ พี่พราวนี่สุดยอดจริงๆเลย …”
เด็กหญิงมุก … ลูกสาวเจ้าของร้านทองในตลาด พึมพำออกมาเบาๆ พร้อมกับหันไปเขย่าแขนเพื่อนสาวร่างท้วมผิวหมึกอย่างซิลวี่จนหัวคลอน ตาตี่ๆของเธอไม่ได้มีไว้เพื่อใคร นอกจากพี่พราว … รุ่นพี่ม.สาม มือฟลูตดาวรุ่งสุดสวยคนเดียวเท่านั้น ใบหน้าเก๋ๆที่แสนจะคมเข้มของพี่พราวเตะตามุกจนหงายเงิบ หัวใจเต้นระรัวทุกครั้งที่พบกันไม่ว่าจะครั้งใดก็ตาม
ไม่ว่าจะเป็นพี่พราวในชุดนักเรียน … พี่พราวในชุดฟอร์มวงโยธวาทิต … พี่พราวในชุดนอนบนรูปโปรไฟล์ของมายสเปซ … อะไรที่เป็นพี่พราวก็น่ารักถึงใจไปหมด
“ได้แค่ติ่งเดียวของพี่นทเท่านั้นแหล่ะ”
เสียงใสใสกับประโยคกวนโซนทีนของเด็กหญิงอีกคนดังขึ้นข้ามหัวซิลวี่ครั้งหนึ่ง… กับถ้อยคำที่ดูจะเป็นการเกทับพี่พราวของมุกเสียจนน่าเจ็บใจ … แอปเปิ้ล คือเจ้าของประโยคนั้น … แอปเปิ้ลพูดออกไปด้วยความมั่นใจเกินร้อย เพราะตั้งแต่ครั้งแรกที่เธอได้เห็นหน้าใสใส กับทรงผมสวยๆของพี่นท หัวใจเด็กน้อยก็วิ่งกระเจิงไปไกลเสียแล้ว
เพราะว่าเธอ คือของขวัญจากบนฟ้า … ที่ลงมาให้ฉันได้เรียนรู้และให้ฉันได้รู้จักคำว่าความรัก
หากจะหาประโยคสวยหรูสักประโยคหนึ่ง มาแทนความมหัศจรรย์ของพี่นท … คงเป็นได้แค่ประโยคนี้เท่านั้น
พี่นทเรียนอยู่ห้องคิงส์ ที่ปูพื้นฐานสำหรับแผนการเรียนคณิตวิทยาศาสตร์อย่างเข้มข้น เป็นลูกสาวของผู้มีอุปการคุณใหญ่สุด ผู้ที่วิ่งเต้นช่วยจนมีตึกที่สี่ของโรงเรียนขึ้นมาในเวลาอันสั้น เป็นน้องสาวของว่าที่นักบินสุดหล่อ นักศึกษาหมาดๆของโรงเรียนการบินชื่อดัง ที่เพิ่งจบออกไปจากโรงเรียนนี้เมื่อปีการศึกษาที่แล้ว มีญาติสนิทเป็นหนุ่มม.ปลายหน้าใสกิ๊ก ว่าที่นศ.แพทย์ในอนาคตชัวร์ๆ ที่เรียนหนังสือได้ 4.00 มาตั้งแต่อนุบาล แล้วแถมพี่นทยังเป็นนักดนตรีคนสำคัญของวงโยธวาทิต ที่วงไม่มีวันยอมให้ขาดไปได้อย่างแน่นอน !
“พี่นทของแกนี่ติ่งสูงนักนะ … ร้อยหกสิบ ร้อยเจ็ดสิบ” มุกเปรยข้ามหัวซิลวี่ลอยๆ … ถึงส่วนสูงที่ต่างกันถึงสิบเซนติเมตรของพี่พราว และพี่นท ประโยคที่ทำเอาคนชอบกวนอย่างแอปเปิ้ลถึงกันหันขวับ อารมณ์ฮึ่มฮึ่ม เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างฉุนเพื่อนสนิทเล็กๆ
“สกิลการเล่นดนตรี …” แอปเปิ้ลกดเสียงต่ำ อย่างคนที่กวนขึ้นอย่างถึงที่สุด และนี่ก็เป็นอีกหนที่คนกลางอย่างซิลวี่คอยรับน้ำลายของสองเพื่อนสนิท ตาคมคมเหลือบมองเพื่อนซ้ายทีขวาทีอย่างไม่ใคร่จะพอใจเท่าไรนัก…
“ฟลูตตตตต ฉาบบบบบ” แล้วเสียงสูงเสียงต่ำของมุกก็ทำแอปเปิ้ลตาลุก … เครื่องดนตรีที่พี่พราวเล่น กับเครื่องดนตรีที่พี่นทเล่น สองอย่างเรียงกันแต่แตกต่างชัดเจน ทำแอปเปิ้ลฟิวส์ขาดผัวะ เถียงกลับเสียงแข็งโดยไม่ไว้ฟอร์มแม้แต่นิดเดียว
“ฟลูตมีตั้งหลายตัว แต่ฉาบมีแค่ตัวเดียวนะเว้ยไอ้มุก ! แค่นี้ก็รู้แล้วว่าใครสำคัญกว่า …”
แต่มันยิ่งทำให้เด็กหญิงมุกยิ่งยิ้มยะเยือกยียวน ไม่กลัว กลับยิ่งกล้าเถียง … แน่นอน เห็นแอปเปิ้ลอารมณ์ร้อนแบบนี้ เพื่อนกันมานานย่อมรู้ว่ายังไงคราวนี้ต้องเถียงชนะแอปเปิ้ลอย่างไม่มีทางติดฝุ่น
“สกิลการเล่นดนตรี”
“โว้ยยยยยย อิแอป อิมุก เมิงไปเถียงไกลๆหัวกูเหอะ ! หัวกูเปียกหมดแล้ว นังบ้า !” ก่อนที่การทุ่มเถียงทั้งหมดจะพังครืนไม่เป็นท่าด้วยการระเบิดอารมณ์ของซิลวี่ … เด็กหญิงร่างกลมร้องเสียงดังจนเพื่อนสาวสองคนผงะกันไปคนละทิศละทาง ทั้งแอปเปิ้ลทั้งมุกมองตากันปริบ ๆ ลืมเรื่องที่เถียงกันไปหมดจด …
“เมิงเห็นไหม พี่นทพี่พราวเขาจะเดินเลี้ยวออกนอกขอบสนามแล้ว ! เถียงกันอยู่ได้ ประสาท !”
“ประสาท !”
“ประสาท !”
“ประสาท !”
“ประสาท !”
“ประสาท !”
“ประสาท !”
“ประสาท !”
“ประสาท !”
“ประสาท !”
“ประสาท !”
“ประสาท !”
“ประสาท !”
“แช่ด แช่ด แช่ด !!!!!!!!”
แอปเปิ้ลลืมตาตื่นขึ้นมางงๆ กับเช้ามึนมึนที่มีความฝันประหลาดมาหลอกมาหลอน … เรื่องราวเมื่อหกปีที่แล้ววิ่งวนเวียนอยู่ในหัวเหมือนยังเป็นเหตุการณ์สดใหม่ เสียงฉาบจากวันนั้นดังก้องอยู่ในหูชัดเจนและไม่มีทีท่าว่าจะเลิกราไปง่ายๆ อะไรๆก็ดูมึนชาไปหมด เว้นแต่ที่เอว … ที่รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นเหมือนโดนสวมกอดเข้าแน่นๆ
มันอบอุ่นและแน่นหนา … ราวกับมีวงแขนของใครคนหนึ่งรัดรึงมันเอาไว้อย่างหวงแหน
แอปเปิ้ลสะบัดไล่ความมึนไปมา … แต่ยังไม่ได้ออกแรงขยับตัวไปไหน ชัดเจนแล้วว่าทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะแอลกฮอลล์ ความฝันค้างปีที่เกิดขึ้นก็เพราะแอลกฮอลล์ … แต่มันก็ทำให้แอปเปิ้ลยิ้มออกมาได้ในเช้าวันนี้ เพียงนึกถึงอดีตที่สดใสเหลือเกิน
ไอ้มุก ซิลวี่ … พี่นท
แอปเปิ้ลนอนนิ่งอยู่นาน จนแน่ใจว่อาการมึนๆที่ว่าคงจะสร่างซาไปบ้างแล้ว … แต่สิ่งที่ชัดเจนขึ้นกลับเป็นสัมผัสที่เอว สัมผัสที่เริ่มขยับและอยู่ไม่สุข บริเวณเอวของเธอที่เริ่มจะชา…
คิ้วโก่งสองข้างขมวดเข้าหากันอย่างสงสัย …
ก่อนแอปเปิ้ลจะยกคอขึ้นมองดูลงไป …
สิ่งที่เห็นทำเอาแอปเปิ้ลตะลึง แขนขาวๆของใครบางคนโอบรอบเอวเธอไว้แน่น และใบหน้าเธอใครคนนั้นก็ซุกอยู่ใกล้ๆกันกับหน้าท้องของเธอ เรือนผมเป็นลอนใหญ่สีเทาเข้มทอดอยู่บนเตียงสีขาว มองต่ำลงไป ก็เห็นขา … ขาของใครคนนั้นพาดตัวเธอราวกับเธอเป็นหมอนข้างชั้นดี แอปเปิ้ลเบิกตาโพล่งจนสุดม่านตา เธอตกใจจนสุ้มเสียงหายสาบสูญ ทำไม่ได้แม้แต่ตะโกนร้อง …
และในวินาทีที่เสียงของแอปเปิ้ลกลับคืนมา !
“ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !”
“แอป แกเข้าไปนอนในห้องเค้าอย่างนั้นได้ยังไง ตายๆๆๆ ! น้องนท พี่ขอโทษนะคะ…”
สุดท้าย เรื่องยุ่งๆก็มาจบลงที่โถงรับแขกของบ้าน บนโซฟาตัวที่แกรนด์เอาน้องสาวมาปล่อยไว้เมื่อคืน … พี่สาวเดินพล่านไปมาด้วยความรู้สึกเกรงใจเจ้าของบ้านอย่างสุดซึ้ง มีแอปเปิ้ลนั่งอึ้งๆอยู่บนโซฟา ทั้งอึ้งที่ตลอดคืน… เธอนอนร่วมห้องกับผู้หญิงคนหนึ่งโดยไม่รู้ตัวเลย และอึ้ง ! ที่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นคือพี่นท ! พี่นทมือฉาบวงโยที่เคยครองหัวใจแอปเปิ้ลในวัยสิบสองขวบถ้วนมาแล้ว
นทในเสื้อผ้าชุดใหม่ ยืนพิงหน้าต่างกระจก กอดอกแล้วมองเมินไปนอกหน้าต่าง … ใบหน้าหวานขมวดคิ้วเข้มจนดูน่าเกรงขาม … นททั้งฉุนทั้งโมโหจนทำอะไรไม่ถูก เธอต้องพยายามอธิบายกับยัยเด็กขี้เมานี่นานสองนานว่านี่มันบ้านเธอไม่ใช่บ้านของยัยเด็กคนนั้นอย่างที่เข้าใจไปเอง ต้องตื่นขึ้นมาทั้งที่ยังพักผ่อนไม่เต็มที่ ต้องมายืนปวดหัวข่มอาการแฮงค์ของตัวเองที่เกิดจากโซจูหลายขวดเมื่อคืน ทั้งๆที่เลือกมานอนบ้านพี่หมอริทเพราะอยากพักผ่อนแท้ๆ แต่สิ่งที่ได้กลับเป็นผลลัพธ์ตรงข้าม …
วุ่นวาย วุ่นว๊าย วุ่นวาย ! วุ่นวายสุดชีวิต !!!
“ใครจะรู้เล่า เมานี่นา …” แอปเปิ้ลอุบอิบแก้ตัว พร้อมทั้งเหลือบตาขึ้นมองพี่สาวอย่างรู้สึกผิด … แต่ในความรู้สึกรู้สึกผิดนั้นกลับแฝงไปด้วยความรู้สึกดีอย่างเต็มเปี่ยม แอปเปิ้ลรู้สึกได้ว่าตัวเองหน้าแดงแจ๋ … มันร้อนขึ้นและร้อนขึ้นเมื่อนึกถึงวินาทีที่สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่รอบเอว เมื่อนึกถึงกลิ่นหมอนข้างหอมๆที่เธอสูดดมไปตอนก่อนจะหลับตา เมื่อนึกถึงเนื้อนุ่มๆที่เธอแอบฟัดด้วยความความมันเขี้ยว…
ไม่อยากจะเชื่อ ว่าสิ่งที่เธอได้สัมผัสมาทั้งหมดคือพี่นท … พี่นทจริงๆ เหมือนฝันไปเลย
ภาพจำพี่นทครั้งสุดท้าย แอปเปิ้ลแทบจะเลือนๆไปแล้วด้วยซ้ำ แต่ที่ติดแน่นคือใบหน้านิ่งขรึม … กับบุคลิกเงียบๆ และชอบยืนกอดอกแบบที่พี่นทเป็นอยู่ตอนนี้ พี่นทแวดล้อมไปด้วยคนเก่งคนดังมากมาย แต่พี่นทก็ไม่เคยก็ทำตัวเสมือนคนดังแบบที่พวกคนหน้าตาดีๆในโรงเรียนเขาทำกัน … นานนานทีที่พี่นทจะยิ้ม และนานนานทีนั้นแหล่ะ แอปเปิ้ลรับรู้ได้เลยว่ามันเป็นโชคดีที่ยิ่งกว่าการถูกลอตเตอรี่รางวัลที่หนึ่ง
เห็นขรึมๆอย่างนั้น พอบทจะยิ้มกว้างขึ้นมา ก็เตะตาอย่าบอกใคร …
พี่นทในวันอำลาอาลัยม.สาม วันสุดท้าย … แอปเปิ้ลจำได้ว่าตัวเองรวบรวมเงินค่าขนมทั้งเนื้อตัวซื้อดอกไม้ปลอมไปให้พี่นทดอกนึง กับเจ้าอมยิ้มรสโคล่ายี่ห้อดัง พี่นทรับไปพร้อมกับยิ้มเบาๆเป็นการตอบแทน … น่ารัก ติดตา
ก่อนที่พี่นทจะหายไปจากครรลองใสใสของเด็กมัธยมต้น … โรงเรียนมัธยมเอกชนที่เธอเรียนมีเพียงแค่ชั้นม.สาม ไม่เพียงแค่พี่นทที่หายไป พี่พราวก็หายไปด้วย
ทั้งสองคนหายไป พร้อมทั้งพาหัวใจเธอ หัวใจเพื่อนเธอหายไปด้วย…
แอปเปิ้ลซ่อนยิ้มกับตัวเองแทบไม่อยู่ เมื่อนึกถึงโชคชะตาที่พาเธอกับพี่นท กลับมาพบกันในอีกในวันนี้ … แถมพระพรหมท่านก็ช่างคิดวิธีแปลกๆ ให้เธอเดินเมาเข้าห้องนอนไปกอดไปหอมพี่นทแบบถึงใจขนาดนั้นด้วยนะ
“พี่นทคะ …” แอปเปิ้ลเงยหน้าขึ้นเรียกชื่อพี่นททที่ยืนตีขรึมอยู่ไม่ไกล แววตาสดใสวาววับเมื่อยามได้มอง … นทสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ ก่อนจะผินใบหน้าเข้มๆกลับมามองช้า ๆ ส่งสายเป็นคำถามถึงสาเหตุของการเรียกชื่อเธอ ด้วยความไม่พอใจที่ยังกรุ่นอยู่ในอกเต็มเปี่ยม
คิดถึงเรื่องที่แอปเปิ้ลมากอดซุกเข้ากับเธอ
คิดถึงเรื่องที่แอปเปิ้ลมาเกยก่ายเธอราวกับเป็นหมอนข้างส่วนตัว
คิดถึงเรื่องที่แอปเปิ้ลมาสูดกลิ่นเส้นผมของเธอไปหลายฟอด
ไม่เคยมีใครได้ใกล้ชิดเธอขนาดนี้ … แม้กระทั่งแฟน เธอยังให้ได้แค่ปลายนิ้วก้อย !
โกรธจนไม่สามารถจะต่อว่าด้วยคำใดได้ แม้ผู้ที่ทำมันทั้งหมดจะเป็นผู้หญิงด้วยกันก็ตาม…
โกรธตัวเองที่รู้สึกแปลกๆ หวั่นๆ หวิวๆ อยู่ภายใน
“แอปขอรับผิดชอบความผิดในครั้งนี้ ด้วยทุกอย่างที่แอปมี …”
“พอจะทำให้พี่นทหายโกรธแอปได้ไหมคะ ?”
แอปปแหมม !
นอนร่วมเตียงกันคืนเดียวนี่ถึงกับตีสนิท เสนอตัวเลยนะ !!!!!!!!
>///<
แอร๊ยยยย
วับวาวนี่ดูกระแสตอบรับดีกว่าที่คิดไว้นะคะ
ชอบพี่นทขรึมๆไหม ?
ชอบแอปเปิ้ลกวนประสาทไหม ?
ชอบเจ๊แกรนด์สวยเริ่ดไหม ?
อยากเจอเพื่อนคู่รักคู่แค้น อย่างมุกหรือเปล่า ?
อยากเจอสาวสวยหุ่นดีซิลวี่ภาวิดา ไหม ?
อยากจะอ่านตอนต่อไปหรือยัง ...
ฝันดีนะคะ ^____________^
ความคิดเห็น