{Short fiction} Unconditional love #grandappnote'

ลำดับตอนที่ #3 : UNCONDITIONAL LOVE - 2.5 -

 

“งั้นนทไปหาลูกค้าเลยนะคะ”

“แอป พี่ไปนะ ไว้เดี๋ยวโทรหา …”

นทยิ้มหวานให้แอปเปิ้ล ก่อนจะยกนิ้วชี้และนิ้วโป้งขึ้นมาเป็นรูปโทรศัพท์ เขย่าไปมาข้างหู ขาสองข้างก้าวถอยหลังในขณะที่ดวงตายังจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าสดใสของแอปเปิ้ล การได้มาพบกันโดยบังเอิญครั้งนี้ มันทำให้นทได้รู้ว่าสำหรับเธอแล้ว ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลย

เด็กน้อยหน้าใสคนนี้ยังเป็นคนพิเศษสำหรับหัวใจเธอเสมอ…

นทเดินยิ้มมองเบอร์โทรศัพท์แอปเปิ้ลในมือถือตลอดทาง ใครจะว่าเธอบ้าก็ว่าไป เธอมีความสุขเกินกว่าจะเก็บไว้คนเดียวเงียบๆได้ …

ชาร์ทอันใหญ่ถูกโยนไว้เบาะหลังรถ พร้อมกับเอกสารเกี่ยวกับกรมธรรม์อีกหลายๆฉบับ ถ้าไม่ติดว่าวันนี้โดนสั่งให้เร่งหาลูกค้าล่ะก็ … นทคงเบี้ยวงานพาแอปเปิ้ลไปหาอะไรๆอร่อยๆทานสักมื้อเป็นแน่ รถยุโรปโบราณสุดชิคของเธอค่อยๆเลี้ยวออกจากสำนักงานใหญ่อย่างช้าๆ ใบหน้าเจ้าของรถเปื้อนรอยยิ้มสดใส บรรยากาศเงียบๆในรถคลอด้วยเสียงผิวปากของนทที่กำลังอารมณ์ดี

สองปีที่แล้ว … สมัยที่เธอยังเป็นเพียงนางสาว นท พนายางกูร นักเรียนชั้นม.หกของโรงเรียนมัธยมมาตรฐานสากลไม่ระบุชื่อ เธอเป็นรุ่นพี่นักดนตรีสุดเซอร์ที่แวดล้อมไปด้วยรุ่นน้องมากมาย ใครๆก็ตามกรี๊ด ใครๆก็ชอบพอในน้ำเสียงของเธอ … แต่เธอไม่เคยชอบใคร นอกจากรุ่นน้องม.สี่หน้าใส ผู้เรียบร้อย พูดน้อย และก็ขี้อาย ที่ไม่มีวี่แววว่าจะสนใจเธอสักนิดเดียว

โค้งสุดท้ายของช่วงมัธยม อะไรก็รุมเร้านทไปหมด … จนนทรู้สึกว่าเธอเจอแอปเปิ้ลช้าไปมากเหลือเกิน แต่ด้วยความอัธยาศัยดีขั้นเทพของเธอ มันก็ทำให้เธอได้สานสัมพันธ์กับแอปเปิ้ลได้ไม่ยาก … ยิ่งรู้จัก รุ่นน้องขี้อายของเธอยิ่งน่ารักขึ้นทุกวัน แม้เธอจะไม่เคยบอกแอปเปิ้ลว่าคิดอย่างไร แต่เธอก็มั่นใจว่าแอปเปิ้ลคงรู้บ้างแน่นอน

ยิ่งใกล้ช่วยแอดมิชชั่นมากขึ้นเท่าไหร่ เวลาในการพบกันของเธอและแอปเปิ้ลยิ่งน้อยลงเรื่อยๆ … จนวันอำลาอาลัย วันสุดท้ายของนักเรียนชั้นม.หก วันนั้น เธอก็ตัดสินใจที่จะสารภาพความรู้สึกทั้งหมดให้แอปเปิ้ลรู้

นึกถึงตรงนี้หัวใจเธอก็เจ็บแปล๊บๆขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ … ที่สุดท้าย สุดท้ายเธอก็ไม่ได้บอกความรู้สึกของเธอให้แอปเปิ้ลรู้จนได้

รุ่นพี่ปีก่อนที่คงไม่ประสงค์ดีต่อเธอเท่าไหร่นัก ส่งคำพูดร้ายๆเบรกเธอเสียหัวทิ่ม !

เหตุการณ์ในวันนั้น ในวันที่โรงเรียนทั้งโรงเรียนมีแต่คราบน้ำตา

แต่ต่างออกไป น้ำตาของเธอมันไม่ใช่เพราะการอำลา

มันเป็นเพราะการอาลัย … รัก ที่ยังคงเป็นไปไม่ได้ต่างหาก

‘นท เอาจริงอ้ะ ถ้าแกพูดแล้วพลาด แกชวดน้องแอปตลอดชีพเลยนะเว้ย’

ชุดนักเรียนม.ปลายที่จะได้มีสิทธิ์สวมวันสุดท้าย กับเท้าสองข้างที่ตรึงเธอไว้บนพื้นสนามในวันที่มีศักดิ์เป็นศิษย์ปัจจุบัน เสียงเพลงประจำโรงเรียนที่ได้ยินกี่ครั้งก็ต้องยกมือไหว้ กับเพลงชมพูฟ้าอาลัยที่เพิ่งจบไปก่อนหน้าบทเพลงนี้ … มันคือเครื่องยืนยันที่ทำให้นทรู้ตัวว่าอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า เธอจะแปรสภาพเป็นเพียงศิษย์เก่าที่มีแต่ชื่อหลงเหลืออยู่ในหนังสือรุ่น

มีแต่ภาพในความทรงจำของรุ่นน้อง ที่นับวันรอการลืมเลือน

มีแต่รอยยิ้มในรูปถ่ายบนบอร์ด ก่อนที่มันจะถูกดึงไปตามกาลเวลา

กุหลาบสีสดในมือ อีกไม่นานก็จะแห้งเหี่ยวไป … อีกไม่นาน มันก็จะเป็นเพียงซากกุหลาบที่ไร้ค่า ไร้กลิ่นหอม มีสภาพราวกับเศษซากความทรงจำที่จะเหี่ยวแห้งไม่ต่างกัน

แต่ถ้าวันนี้เธอได้ทำทุกอย่าง อย่างที่ใจคิด …

แต่ถ้าวันนี้เธอยอมพูดคำนั้นออกไปและรอคอยบทสรุปอย่างใจเย็น

‘อย่างน้อยๆถ้าได้รู้ว่าน้องเขาชอบใครอยู่แล้ว ฉันจะได้เลิกหวังลมๆแล้งๆซะที’

นทตอบเพื่อนรักอย่างมั่นใจ นามกุหลาบคมทิ่มมือน้อยๆของเธอจนเลือดซึม แต่มันก็ไม่ได้มีผลอะไรกับหัวใจที่เต้นระทึกอยู่ในตอนนี้

รุ่นน้องหน้าใสของเธอยืนอยู่ไม่ไกล … ใกล้ๆนี่เอง เธอยืนอยู่ท่ามกลางกลุ่มเพื่อนฝูงของเธอ ที่ล้วนแต่ปลาบปลื้มนทคนนี้จนออกนอกหน้า

บ่อยครั้งที่นทนึกสงสัย ทำไมแอปเปิ้ลถึงไม่เป็นเหมือนเพื่อนเธอ แค่เพียงแอปเปิ้ลแสดงออกว่ารู้สึกต่อกันเกินกว่าพี่น้องบ้าง อะไรๆมันก็คงจะง่ายดายกว่านี้

ขาสองข้างก้าวไปตามความเร่งของหัวใจ… ใกล้แล้ว อีกเพียงนิดเดียว เธอก็จะได้เข้าใกล้ความจริง ความจริงที่ไม่ว่าจะออกหัวหรือก้อยเธอก็จะยิ้มรับมัน

“เฮ้ยน้อง !” แต่ไม่ทันที่สองขาจะพาไปให้ถึงตัวแอปเปิ้ล เสียงแหบพร่าของใครบางคนที่ระบุอาวุโสให้แล้วเสร็จสรรพ ก็ดังรั้งเธอไว้ พร้อมกับร่างเล็กที่พุ่งมายืนจังก้าขวางเต็มทางเดิน … ส่งผลให้คนเกือบกล้าอย่างนทชะงักกึก ก้มมองคนที่เรียกเธอว่าน้อง ด้วยสีหน้าประหลาดใจและไม่ชอบใจนัก

ใบหน้าหมวยๆแต่ก็เจือไปด้วยความสวยคมอย่างน่าประหลาด เงยคอจ้องกันแบบจงใจหาเรื่อง !

“พี่จะบอกน้องให้นะว่าแอปเปิ้ลน่ะมีคนที่เขาชอบแล้ว”

“อย่าสู้เลย ไม่มีหวังหรอก”

ประโยคที่หลุดออกจากริมฝีปากสีแดงสดนั่นทำให้เธอตกใจ … ตกใจจนเกินจะพูดอะไรได้

ดวงตาเรียวเล็กของรุ่นพี่หน้าหมวยตรงหน้า หรี่มองเธออย่างจริงจัง จดจ้องราวกับจะสะกดเธอไว้ให้ยืนนิ่งอยู่กับที่ อย่าแม้แต่จะเดินต่อไป นี่คือคำสั่งที่ถูกเปล่งออกมาอย่างเงียบงันผ่านสายตา

ในกระแสอารมณ์ที่ยากเกินจะมองเห็น นทรับรู้ได้ถึงความเข้มแข็ง จริงจังและมั่นใจของรุ่นพี่หน้าหมวยคนนี้ คำพูดไม่กี่คำที่ได้ยิน ทำลายความพยายามทั้งหมดของเธอได้อย่างง่ายดาย

นทอ้าปากจะเถียงออกไป แต่ก็ต้องหยุดกึกเมื่อภาพบางภาพได้ยืนยันกับเธอผ่านสายตาชัดๆตรงหน้าแล้ว

“พี่แกรนท์ ว่างมาด้วยเหรอเนี่ย โอ๊ยคิดถึงจัง” เสียงสดใสของคนคุ้นเคย แอปเปิ้ลร้องเสียงดังทันทีที่เห็นรุ่นพี่หน้าหมวยคนนี้ ร่างสูงโปร่งโถมกอดร่างเล็กนั่นไว้ทั้งตัว จนคนที่แอปเปิ้ลเรียกว่า ‘พี่แกรนท์’ เซไปนิดๆเพราะไม่อาจรับความแรงได้ไหว

เหตุการณ์สั้นๆ มันทำให้นทชาไปทั้งร่าง เธอโดนผลักดันออกจากเหตุการณ์ที่ยังไม่เกิด รุ่นพี่หน้าหมวยคนนี้กระโดดมาขโมยฉากที่ยิ่งใหญ่ในชีวิตของเธอไป

ดวงตาเรียวเล็กของรุ่นพี่คนนั้นจับจ้องที่เธออย่างเย็นชา พร้อมกับวงแขนขาวเนียนที่ค่อยๆเลื่อนลงมาโอบรอบเอวแอปเปิ้ลเบาๆ นทไม่รู้ว่าในสายตาคู่นั้นกำลังจะสื่ออะไร สมองเธอคิดวนเวียนแต่คำว่าพ่ายแพ้และเจ็บปวด

ขาสองข้าง พาเธอก้าวเดินถอยหลังไปและไม่คิดจะเดินกลับมาอีก … หนามกุหลาบที่ทิ่มมือไม่เพียงแต่ทำให้เลือดไหลซึม แต่มันกำลังบีบหัวใจเธอให้แหลกลาญและเจ็บปวดไปหมด

คำตอบของเธอ มันเฉลยออกมาโดยไม่ต้องถามวินาทีสุดท้าย

เธอไม่ใช่คนที่แอปเปิ้ลต้องการ

แค่บอกว่าแอปเปิ้ลมีคนที่ชอบแล้ว ไม่ระบุว่าใคร

แค่บอกให้เธอเลิกสู้ไป เลิกหวัง…

แล้วมาแสดงความสนิทสนมที่มากกว่า มาทำลายความหวังลมแล้งของเธอให้ย่อยยับไม่มีชิ้นดี …

รอยยิ้มที่แอปเปิ้ลมอบให้รุ่นพี่หน้าหมวยสุดเท่คนนั้น นทยังจำได้ดี

มันเต็มไปด้วยความดีใจขั้นสุด …

นทเสียความมั่นใจ และเสียใจ เธอล้มเลิกความตั้งใจในวันนั้นไปเสียหมดสิ้น เอาความเสียใจน้อยใจไปทุ่มเทกับการศึกษา อ่านหนังสือ อ่านหนังสือ อ่านหนังสือ , การติดต่อระหว่างกันถูกงดไปโดยปริยาย

จนนาน นานจนตอนนี้ … จนเธอเกือบจะหลงๆลืมๆเด็กน้อยยิ้มสวยคนนั้นไปแล้วด้วยซ้ำ

และเมื่อได้กลับมาพบกันอีกครั้ง … ได้รู้ว่าหัวใจตัวเองยังคงมีให้แอปเปิ้ลคนนี้เหมือนเดิม

ความหวังครั้งใหม่ ก็ผุดกรายขึ้นมา แทนที่ความผิดพลาดที่เธอยอมแพ้ ไม่แม้แต่จะคิดสู้ในครั้งนั้น

นทมองตรงไปข้างหน้าอย่างมุ่งมั่น , ไม่มีอะไรจะมาฉุดรั้งเธอได้ ไม่มีอะไรจะมาทำให้เธอเปลี่ยนใจแม้แต่เวลา มั่นใจว่าความรักที่ให้แอปเปิ้ล มีมากกว่า และหากแอปเปิ้ลไม่ปฏิเสธกันต่อหน้า เธอก็จะไม่มีวันไป

อาจจะเคยแพ้ แต่วันนี้ ยอมไม่ได้อีกแล้ว

.

.

“สนิทเหรอ กับนทน่ะ ?”

คิดผิดจริงๆที่ออกจากออฟฟิศมาตอนสี่โมงกว่า … เย็นวันศุกร์ รถติดบรม

แกรนด์ส่งเสียงแข็งๆถามตัวแสบข้างๆที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียวตั้งแต่เจอน้องนท เธอพูดได้เต็มปากเต็มคำว่าไม่พอใจเลยที่ตัวแสบของเธอจะสนิทสนมกับใคร รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความดีใจ ประกายตาที่ล้นไปด้วยความสุข มันทำให้แกรนด์รู้สึกหมือนตัวเองถูกลดความสำคัญ

ทั้งๆที่พบนทแค่ครู่เดียวเท่านั้น …

แต่แอปเปิ้ลกลับเก็บรายละเอียดของนทมาพูดได้จ้อยๆไม่หยุด น้ำเสียงสดใสเห็นได้ชัด มันก่อกวนอารมณ์ของเธอเสียจนไม่อาจเก็บอารมณ์ได้

‘เนี่ย พี่นทยิ้มเหมือนเดิมเลยนะพี่แกรนด์ ตอนนั้นพี่นทก็ยิ้มแบบนี้ ยิ้มสวยสุดๆเลย’

‘พี่นทสวยขึ้นตั้งเยอะ ตอนม.ปลายเซอร์สุดๆ เสื้อผ้าไม่รีด นี่ใส่ชุดนักศึกษาเรียบกริ๊บเลย เป๊ะอ้ะ’

‘ตอนแรกแอปแทบจำพี่นทไม่ได้แหน่ะพี่แกรนด์ เจอรูปพี่นทครั้งล่าสุดในเฟส พี่นทย้อมผมสีชมพูด้วย’

และรายละเอียดในอดีตของนทอีกมากมายที่เธอไม่อยากฟัง…

“สนิทค่ะ สนิทมากๆๆๆ” เด็กน้อยตอบพร้อมกับยิ้มตาปิด พี่นทเป็นพี่สาวที่เธอสนิทสุดๆเลยก็ว่าได้ พี่สาวคนนี้ของเธอยิ้มเก่ง มีเวลาให้ ช่างเอาอกเอาใจ ไม่เคยปล่อยให้เธอต้องคอย แถมยังเล่นดนตรีเก่ง ร้องเพลงเพราะ ปลื้มสุดๆ

แม้จะห่างเหินกันไปเกือบสองปีแต่มันก็ไม่ได้ทำให้ระยะห่างระหว่างกันเพิ่มขึ้น ไม่ได้เจอกันนานๆ เธอก็คิดถึง

“สนิทแค่ไหน ?”

“รองจากพี่แกรนด์ พี่แกรนท์ ก็เป็นพี่นทนี่ล่ะค่ะ… โหย ดีใจจริงๆที่ได้เจอ”

คำตอบแบบสวนทันควันของแอปเปิ้ลทำเอาผู้จัดการภาคคนเก่งยิ้มออก … พอใจที่อย่างน้อยน้องนทก็ไม่ได้สำคัญไปกว่าเธอ

สิบแปดปีที่มีเด็กน้อยคนนี้เข้ามาในชีวิต แกรนด์มั่นใจว่าเธอไม่ได้สำคัญน้อยไปกว่าใคร แอปเปิ้ลให้เธอเป็นที่หนึ่งในทุกๆเรื่อง ไม่ว่าจะมีปัญหาอะไรจะเป็นเธอคนแรกที่ได้รับรู้ ความรู้สึกที่มีต่อกันชัดเจนโดยไม่ต้องพูดอะไร เธอก็รู้ แอปเปิ้ลก็รู้ … คำจำกัดความระหว่างเรามันไม่ได้มีความหมาย

ฉะนั้นไม่แปลกเลย หากเธอจะรู้สึกไม่ดีที่แอปเปิ้ลจะมีใคร … ไม่ว่าใครคนนั้นจะเป็นคนดีแค่ไหน เธอก็มั่นใจว่าไม่มีวันรู้ใจแอปเปิ้ลมากไปกว่าเธอแน่นอน

“พี่ยังเป็นที่หนึ่งของแอปอยู่ใช่ไหม ?” มือข้างนึงที่ว่าง แกรนด์เลื่อนไปแตะที่มือบอบบางของตัวแสบเบาๆ ละความสนใจจากท้องถนนหันไปสบตาแอปเปิ้ลอย่างคนที่ต้องการความมั่นใจ แม้นาทีนี้เธอจะยังคงเป็นที่หนึ่งสำหรับแอปเปิ้ล แต่ในอนาคตข้างหน้าเธอก็ไม่อาจแน่ใจ

“พี่แกรนด์เป็นที่หนึ่งของแอปตลอดไปค่ะ”

แอปก็จะเป็นที่หนึ่งของพี่ตลอดไปเหมือนกัน…

แกรนด์พูดประโยคนี้ในใจเพียงลำพัง มือที่แตะกันเบาๆเปลี่ยนเป็นกุมกระชับแน่นเพื่อส่งผ่านความรู้สึกล้ำลึกข้างในหัวใจ , รอเพียงแค่วันเวลาเท่านั้น เมื่อแอปเปิ้ลก้าวข้ามมาถึงช่วงเวลาที่เหมาะสมเมื่อไหร่ เธอจะเป็นคนแรกที่สารภาพความรู้สึกข้างในหัวใจให้แอปเปิ้ลได้รู้โดยไม่ปิดบัง

เธอรู้ … รู้ว่าตัวเองคิดแบบไหน รู้ว่าคนรอบข้างต่างก็รู้ แต่ในเมื่อไม่มีใครเร่งรัดมัน เธอก็อยากจะปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ ยังไงเธอก็ไม่คิดปล่อยตัวแสบของเธอไปให้ใครอยู่แล้ว

มันอาจเป็นความคิดที่เห็นแก่ตัว แต่เปล่าเลย…

เธอก็แค่อยากเป็นคนสำคัญเพียงคนเดียวของคนสำคัญคนเดียวของเธอ ก็เท่านั้นเอง

“คืนนี้ไปนอนกับพี่นะแอป ?” น้ำเสียงอ่อนหวานที่ชักชวนแอปเปิ้ลให้ไปนอนด้วยกันในค่ำคืนนี้ เกิดจากความหวั่นไหวในหัวใจที่ก่อตัวขึ้นมาเงียบๆ แม้เธอจะรู้ว่าวันนี้ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนไป แต่ก็อยากสร้างความมั่นใจก่อนที่จะไม่มีโอกาส

ตัวแสบเอียงคอมองรุ่นพี่คนสวยอย่างงงๆ ปกติพี่แกรนด์หวงห้องนอนแบบสุดๆ น้อยครั้งที่จะอนุญาตให้เธอไปนอนร่วมเตียงเดียวกันได้ แถมทุกครั้งต้องมีเงื่อนไขยากๆเป็นข้อแลกเปลี่ยนเสมอ แต่ครั้งนี้กับชักชวนด้วยตัวเอง แถมยังออดอ้อนกันผ่านสายตาอีกต่างหาก

แปลก … แปลกมากๆ

“ถ้าจะร้องเพลงกล่อมแอปก่อนนอน ก็ตกลง”

แต่ก็ตอบตกลงไปพร้อมเงื่อนไขน่ารักๆอีกหนึ่งข้อ … เงื่อนไขที่เธอจะไม่ยอมหลับตาหากพี่แกรนด์ไม่ยอมให้น้ำเสียงทุ้มหวานน่าฟังนั้นเป็นเสียงสุดท้ายในค่ำคืนที่นอนข้างกัน เชื่อไหม ? เพียงประโยคสั้นๆในเพลงโปรดเริ่มขึ้น กายและใจเธอก็รู้สึกผ่อนคลายจนสามารถหลับตาสนิทได้อย่างง่ายดาย

‘หลับตาเถอะนะ นะคนดี ขอให้เวลานี้ เธอหลับและพักผ่อน…’

พี่แกรนด์ของเธอยิ้มหวาน พยักหน้ารับคำเบาๆ พร้อมกับเอ่ยประโยคเรียบๆ ที่แฝงความนัยชวนให้หัวใจปั่นป่วนไปมากมาย…

“พี่ร้องเพลงกล่อมแอปได้ทุกคืน…”

  




>//<
แอร๊ยย เขิน อยากเป็นแอป อยากเป็นแอป...
อ๊ากกกก ....


เพลงในฟิคชื่อ unconditional love - TAB 123soul ค่ะ
เพลงนี้คือตัวแทนของพี่นทเลย วะฮ่ะฮ่า !


น้องดาวพูดถูก !!! พี่นทต้องเป็นพระเอก ...
และพระเอกก็ต้อง หล่ออ+แสนดี
^________________^

ปล. พี่นทเรื่องนี้เสื้อไม่รีดอีกและ = =;
ปล2. ถูกต้องค่ะ แกรนด์คู่ลูกไม้ แกรนด์ลูกไม้ อิสเรียล .