คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 เขิน
Chapter 2
บ่ายแก่ๆ จวนสี่โมง หมดคาบเรียนของวันทั้งวัน .. เพื่อนๆหลายๆคนทยอยออกจากห้องกันไปหมดแล้ว เหลือเพียงนท จูเนียร์ และกลุ่มเวรประจำวันที่ยังคงนั่งเอื่อยเฉื่อยอยู่ในห้องไม่ลุกไปไหน
จูเนียร์กวาดของใส่กระเป๋าอย่างชุ่ยๆเหมือนทุกครั้ง ส่วนนทก็ค่อยๆหยิบแต่ละชิ้นเข้ากระเป๋าอย่างประณีต , เพื่อนรักต่างขั้ว ที่เข้าอกเข้าใจกันทุกเรื่อง ...
ทั้งสองพากันเดินลงจากตึกสูง ตรงไปยังร้านน้ำที่โรงอาหาร เพื่อซื้อก่อนกลับบ้านเหมือนเช่นทุกๆครั้ง , จูเนียร์ค้นหาเหรียญสิบในกระเป๋าที่ใส่ไว้ หาอยู่นาน แต่ก็ไม่พบแต่อย่างใด !
จนนทที่ยืนคอยอยู่นานชักเซ็ง ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากระโปรง หยิบแบงค์ยี่สิบออกมา แล้วเดินตรงลิ่วไปร้านน้ำทันที ...
แถวร้านน้ำปั่นที่ยาวเหยียด .. นทต่อท้ายแถวอย่างใจเย็น
"ขอโทษนะคะ.." เสียงหวานทุ้มคุ้นหูดังขึ้นข้างหลังแว่วๆ .. นทตัวเกร็งขึ้นมาทันทีที่ได้ยิน แม้จะได้ยินเพียงประโยคสั้นๆ เธอก็รู้ ว่านี่เป็นเสียงใคร
นทหลับตาปี๋ สะกดกลั้นอารมณ์ความรู้สึกของตัวเองเต็มความสามารถ .. แต่หูก็ยังคงเงี่ยฟังความเคลื่อนไหวของแอปเปิ้ลอยู่ตลอด ..
จนนทวางใจว่าแอปเปิ้ลคงยืนอยู่ไกลๆไปแล้ว เธอก็ลืมตาขึ้นมา ถอนหายใจเฮ้ออย่างโล่งอก ...
พี่ชอบเธอก็จริงนะแอปเปิ้ล แต่ถ้าได้เห็นหน้าใกล้ๆ กลัวว่าจะหัวใจวายเอา :(
"อ้าวพี่ !"
"พี่คนที่ให้ปิ๊กกีต้าร์แอป ใช่ไหมคะ ?"
ผ่าง ผ่าง ผ่าง !
สุดท้าย แอปเปิ้ลก็มาหยุดยืนอยุ่ที่แถวข้างๆเธอนี่เอง แถมแม่เจ้าประคุณยังหูไวตาไว , เห็นเธอปุ๊ป ก็ทักปั๊ป แถมยังฉีกยิ้มสดใสให้อีกต่างหาก
โห .. น้องแอป ยิ้มให้พี่แบบนี้ เอามีดปาดคอพี่เลยเห้อะ !
"เอ่อ ... ค่ะๆ" นทตอบแอปเปิ้ลสั้นๆ ก่อนจะหันหน้าหนีไปทันทีอย่างเสียมารยาท .. แอปเปิ้ลที่กำลังจะพูดประโยคต่อไปถึงกับชะงัก เห็นอีกฝ่ายหันหน้าหนีไปความสงสัยก็ผุดขึ้นมาเล็กๆ ...
มือเรียวแตะที่ไหล่รุ่นพี่ตัวเล็ก ส่งเสียงหวานทุ้มพูดคุยต่อ
"พี่ทำเองใช่ไหมคะ ?"
เหมือนไฟชอร์ตจนตัวชาไปหมด .. ความรู้สึกจี๊ดจ๊าดมันเริ่มต้นที่หัวไหล่ จนตอนนี้กระจายไปยันหัวแม่เท้าแล้ว
อย่ามาแตะเนื้อต้องตัวได้ไหมแม่คุณ อดไม่ไหวเดี๋ยวจะจับกินแล้วนะ
"ค่ะ..." นทตอบสั้นๆอย่างระวังคำพูด ระวังอาการ เธอหันกลับมารักษามารยาทด้วยการมองตาแอปเปิ้ลนิดๆ ... แก้มใสใส เห่อร้อนขึ้นมาจนรู้สึกได้ , ป่านนี้ หน้าเธอคงแดงเป็นมะเขือเทศไปแล้วเป็นแน่
"แก้มแดงมากพี่ ไม่สบายหรือเปล่าคะเนี่ย ?" รูปประโยคดูเหมือนจะเป็นห่วงเป็นใย แต่น้ำเสียงที่ใช้ เจือไปด้วยเจตนาล้อล้วนๆ แอปเปิ้ลยิ้มกรุ้มกริ่ม ชอบใจที่เห็นรุ่นพี่หน้าเห่อแดงและทำท่าหลุกหลิกแบบนี้ต่อหน้าเธอ ... มันดูน่ารักดีน่ะ
"เปล่าค่ะ... ป้าคะ โกโก้สองแก้ว" นทเลี่ยงการตอบด้วยการหันไปสั่งน้ำโกโก้ วางแบงค์ยี่สิบลง แล้วคว้าแก้วน้ำปั่นแก้วเบิ้มเดินเลี่ยงไปทางซ้ายมือของแถวทันที
แอปเปิ้ลหันมองตามรุ่นพี่ไปอย่างขำๆ เธอเดินออกจากแถวน้ำปั่นทันทีโดยไม่ต้องคิด ... ยิ่งเห็นรุ่นพี่ร่างเล็กเดินลิ่วๆไป ความอยากพูดอยากคุยด้วยก็ยิ่งพูนทวีโดยที่เธอไม่ทราบสาเหตุ
"เนียร์..." นทเรียกชื่อเพื่อนสนิทเบาๆ ก่อนจะยื่นแก้วน้ำโกโก้ปั่นให้ , ท่าทางกระสับกระส่ายอย่างเห็นได้ชัดของนท ปลุกความสงสัยของจูเนียร์ให้ตื่นขึ้นมา จูเนียร์เอามือข้างนึงจับไหล่เพื่อนนทไว้แน่น ถามเสียงฉงน...
"เป็นไรของแกวะนท ดูลนๆ เหมือนไปปล้นน้ำมางั้นแหล่ะ ฮะเฮ้ย !"
จูเนียร์ผงะ ... ถอยหลังไปสองก้าวกว่าๆทันทีที่พบแอปเปิ้ล , สาวแก้มป่องผิวขาว แม่ยอดดวงใจของไอ้เจ้านทนี่เอง , ที่ทำให้นทกระสับกระส่ายถึงเพียงนี้
นทหันหน้ามามองจุเนียร์นิดหนึ่ง พยักหน้ากันพอให้เข้าใจกันสองคน .. แต่จูเนียร์กลับเข้าใจผิดไปคนละทาง ยัดแก้วโกโก้ใส่มือนทแล้วก็หันหลังเดินไปอีกทาง โดยไม่ร่ำลาสักคำ ...
"เฮ้ยไอ้เนียร์ ไปไหนของแก !"
นทหันขวับเมื่อเห็นว่าเพื่อนหายไปจากครรลองสายตา , จูเนียร์ยิ้มกริ่ม ได้ยินน้ำเสียงโวยวายของนทแล้วยิ่งชอบอกชอบใจ นึกว่าเพื่อนแอคติ้งแนบเนียน ทำเป็นโวยวายเรียกตนทั้งที่อยากอยู่กับน้องแอปสองต่อสอง
ว่าแต่น้องแอปมาได้ไงวะเนี่ย ... ไอ้นทเสน่ห์แรงฉับพลันปานนั้นเชียว ?
จูเนียร์เดินไปตามทางเพียงลำพัง พร้อมกับขบคิดปัญหานี้ไปด้วยอย่างจริงจัง ..
แอปเปิ้ลยืนมองรุ่นพี่ร่างเล็กพร้อมรอยยิ้มบางๆ รออีกฝ่ายหันกลับมามองตนอย่างใจเย็น ...
นี่ถ้ารุ่นพี่คนนี้ไม่มอบปิ๊กกีต้าร์สุดสวยให้เธอ ไม่หน้าแดงตลอดเวลาที่คุยกัน เธอคงคิดไปอีกทาง , คิดว่ารุ่นพี่คนนี้เกลียดขี้หน้าเธอเหมือนคนอื่นๆเป็นแน่
"ถ้าไม่รีบกลับบ้าน พี่อยู่นั่งคุยกับแอปได้ไหมคะ ?"
แอปเปิ้ลถามคำถามนั้นออกไปอย่างที่ใจต้องการให้เป็น , ในช่วงเวลาที่ไม่มีใครเคียงข้างสักคน เธอต้องการใครก็ได้ ที่จะมาพูดคุย สนิทสนม สร้างความผูกพันฉันท์เพื่อนเพื่อทดแทนความรู้สึกอ้างว้างที่มี
แกรนด์ไม่ได้ว่างจะมารับเธอตรงเวลา พี่สาวคนสนิทของเธอคนนี้มีทั้งเรื่องเรียนที่วุ่นวาย กิจกรรมที่มากมาย และงานที่ต้องทำ ...
ฉะนั้น หากเธอจะมีพี่สาวดีดีอีกสักคน .. คงไม่ใช่เรื่องที่ผิดแปลกอะไร
นทตัวเกร็ง มือสองข้างบีบแก้วโกโก้แน่น ... ไม่อยากจะเชื่อหูด้วยซ้ำ ว่าแอปเปิ้ลพูดประโยคนี้กับเธอ
ค่อยๆขยับเท้าทีละนิด ทีละนิด กลับหลังหันไปเผชิญหน้ากับแอปเปิ้ลตรงๆ .. เอียงคอเลิกคิ้วข้างหนึ่งเป็นเชิงถาม
ก่อนจะผงะ ช็อคเข้าไปอีก เมื่อเจอรอยยิ้มหวานฉ่ำของสาวรุ่นน้องแก้มป่อง ...
ทุกอย่าง นทพร้อมทิ้ง เพียงแลกกับช่วงเวลาดีดีแบบนี้ ...
มือข้างนึง ยื่นแก้วโกโก้ปั่นไปตรงหน้าแอปเปิ้ล นทค่อยรวบรวมกำลังใจ กระตุกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้มเขินๆ ที่น้อยคนนักจะได้พบ
"น้ำไหม ?"
...
"คุยไรกะน้องแอปบ้างนท !" เกือบๆห้าโมงเย็น นทขี่เวสป้าคันเก๋ากลับบ้านพร้อมอณูความสุขที่แผ่กระจายฟุ้งรอบๆตัว .. ยังไม่ทันจอดรถดี จูเนียร์ที่คอยอยู่นานแล้ว ก็กระโดดเกาะรั้วเตี้ยๆที่คั่นบ้านสองหลังไว้ ยิงคำถามที่เต็มไปด้วยความสนอกสนใจใส่ทันที
"จุ๊ๆ .." นทเอานิ้วชี้มาจุ๊ปาก พร้อมกับยิ้มตาปิด ท่าทางน่ารักน่าเอ็นดูของนท เรียกเสียงหัวเราะชอบอกชอบใจจากจูเนียร์ได้ดังลั่น
"เล่ามาเลยๆ คุยไรกันบ้าง นานอยู่นะ !"
ว่าพลางกระโดดข้ามรั้วมายังฝั่งบ้านนท ... แล้วนั่งคร่อมบนรถเวสป้าสีฟ้าอ่อน จ้องหน้าเพื่อนสาวที่กำลังหน้าแดง
"ก็ไม่มีไรมากหรอกน่า... น้องเขาแค่ถามชื่อฉัน ถามห้อง แล้วก็ชมเรื่องปิ๊กกีต้าร์ แล้วก็จบ ไป ปีนกลับบ้านไปได้แล้ว" นทเปิดปากเล่าสั้นๆ ไม่เจาะจงรายละเอียด .. เอื้อมมือไปดึงกุญแจรถมาไว้ในมือ เอ่ยปากไล่เพื่อน ก่อนจะเดินลิ่วๆเข้าบ้านไปโดยไม่สนใจจูเนียร์อีก
จูเนียร์ทำปากบู้อย่างเซ็งสุดๆ ที่เขามานั่งทนรอมันตั้งเกือบชั่วโมงเพื่ออะไรหนอ = ='
เพื่อฟังมันเล่าเรื่องน้องแอปให้ฟังอย่างละเอี๊ยดดด ไม่ใช่เรอะ ?
ทำไมรู้สึกว่ามันไม่คุ้มรอเลยว้ะ ...
....
"พี่แกรนด์ แอปมีเพื่อนใหม่แล้วด้วยแหล่ะ , จริงๆไม่ใช่เพื่อน เป็นรุ่นพี่มอห้า" แอปเปิ้ลนั่งขัดสมาธิอยู่ที่เบาะหน้ารถเลกซัสของพี่แกรนด์เช่นทุกๆเย็น พร้อมกับเล่าถึงพี่นท พี่สาวคนใหม่ที่เธอเพิ่งสานสัมพันธ์ไปเมื่อเย็น อย่างอารมณ์ดี
แกรนด์ยิ้มนิดๆอย่างพอใจ เธอดีใจมากถ้าจะได้เห็นน้องสาวสุดที่รักมีรุ่นพี่ดีดีไว้ปรึกษาอีกสักคนนึง ...
"แล้วไปรู้จักกันได้ไงอ้ะ ?"
"ก็พี่เขานี่แหล่ะที่ให้ปิ๊กกีต้าร์แอป..." แอปเปิ้ลตอบพลางยิ้มแก้มตุ่ย นึกถึงเหตุการณ์ที่นั่งคุยกันเมื่อเย็น แล้วก็นึกเอ็นดูไม่หาย ...
พี่นทยื่นแก้วโกโก้ให้เธอ เดินนำเธอไปนั่งที่โต๊ะในโรงอาหาร หลังจากนั้นก็ก้มหน้างุด นิ่งเงียบ ไม่ชวนพูดจา ไม่มีการสานสัมพันธ์ใดใดสักคำ
เป็นเธอทั้งหมด ที่เริ่มชวนคุยทุกๆเรื่อง ...
"พี่ชื่ออะไรคะ ?"
"นทค่ะ"
"โกโก้อร่อยดีเน้อะ..."
"อื้ม"
"พี่นทกลับบ้านยังไงเนี่ย ?"
"มอไซค์ค่ะ"
ตัวอย่างอาการถามคำตอบคำของพี่นท ที่เธอไม่รู้ว่าจะขำ หรือโมโหดี ...
แต่ก็นะ พี่นทเขาคงเขินเธอจริงๆนั่นแหล่ะ , แต่ก็ไม่รู้จะเขินอะไรนักหนาเหมือนกัน !
"แล้วเราก็ไปชวนพี่เขาคุยเลยนี่นะ..." แกรนด์ถามเสียงสูงอย่างฉงน ช่วงนี้ น้องสาวเธอดูมีพฤติกรรมแปลกๆชอบกล ตั้งแต่เอาปิ๊กกีต้าร์จากรุ่นพี่แปลกหน้ามาห้อยติดตัว , แถมยังสร้างสัมพันธ์ต่ออีก นี่มันผิดวิถีสาวฮอตสุดๆ !
"พี่เขาเขินน่ารักดี แอปชอบ"
นึกถึงรอยยิ้มแบบนั้นของพี่นททีไร .. แอปเปิ้ลก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ทุกที
หวังว่าพรุ่งนี้จะเจอกันอีกบ่อยๆนะคะ คนขี้อาย ...
พี่แกรนด์สุดสวย ... โผล่มาทีไรกะเลกซัสตลอด
5555555.
แอปขี้แกล้ง , พี่นทขี้อาย
น่ารักเซี๊ยะะ ><
♥.
ราตรีสวัสดิ์นะคะทุกๆคน
ความคิดเห็น