คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Pre Chapter 1 - Apple Aitanik Intarasut
ชายหาดหัวหิน ...
จวนค่ำ พระอาทิตย์ที่เคยเป็นสีส้มกลมโตค่อยๆเคลื่อนตัวมาตกอยู่ที่สุดปลายผืนน้ำลิบๆ ... ทะเลทั้งผืนที่เคยเป็นสีฟ้าอ่อนก็เปลี่ยนเป็นแดงฉานทันใด ลมที่เคยพัดไปไม่รู้ทิศทางก็เหมือนจะพัดผ่านตัวจนอากาศเย็นขึ้นง่ายดาย ทิวต้นมะพร้าวตลอดแนวชายหาดปลิวสไว ... และมันคงเป็นภาพที่สมบูรณ์แบบแน่ๆ หากเหตุการณ์ทั้งหมด ไม่ได้มีส่วนใดส่วนหนึ่งเกี่ยวข้องกับคนคนนี้...
"โอ๊ย คันน...."
แอปเปิ้ล อิษฏ์อาณิก อินทรสูต...
"โอยยย เลิก เลิกกอง ! ไปเลยนะ เอานางแบบของพวกคุณไปก่อประสาททรายที่ชายทะเลไหนก็ไปเลย !!!!!!!"
สิ้นเสียงแหลมเล็กที่โวยวายมาตลอดเวลาเกือบชั่วโมง ช่างภาพหนุ่มใหญ่ชื่อดังของวงการ ก็ร้องโวยออกมาบ้างพร้อมกับเดินสะบัดหน้าออกจากตัวกล้องราคาเรือนแสนอย่างไม่พอใจ ... หน้าตาเข้มๆออกอาการโมโหจนหนวดกระดิก กับสภาพการทำงานที่ไม่ได้ดั่งใจ ! ถ่ายชุดว่ายน้ำริมหาดกับนางแบบที่ไม่ชอบทราย ผิวแพ้ง่าย และไม่อยากเซ็กซี่ โอ๊ยย ! อยากจะบ้า
"Hey man ! why you say like that ?"
สำเนียงภาษาอังกฤษแบบชัดเจนทุกอักขระ ของสาวน้อยในชุดว่ายน้ำแบบสปอร์ทสีสดใส ถูกส่งออกจากริมฝีปากสีเคลือบวาวไปด้วยลิปสติกสีส้มสด พร้อมกับร่างระหงของเจ้าของเสียงที่เดินตรงเข้าหาช่างภาพหนุ่มใหญ่อย่างฉุนเฉียว ... คิ้วโก่งขมวดเข้าหากันจนแทบจะถูกเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน และความอารมณ์ร้อนนั่นก็พุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆชนิดที่หากเธอคนนี้มีหนวด มันคงกระดิกตามช่างภาพท่านนั้นไปแล้วไม่ต้องสงสัย ...
เรียวขาขาวจั๊วะ ถูกจับจองด้วยเม็ดทรายสีขาวสะอาดจากหาดทรายจนคนมองอยากจะยื่นมือเข้าไปช่วยปัดๆแต่ก็ทำไม่ได้ ... สุดท้ายเลยต้องเป็นมือของนางแบบสาวเองที่ปัดไปทั่วตัวอย่างรำคาญ ... ทั้งทราย ทั้งช่างภาพคนนี้ !
ช่างภาพที่เอาแต่สั่งให้เธอนอนเกลือกกลิ้งไปตามพื้นทราบพวกนั้น ... เอาแต่สั่งให้เธอดันสายเส้นเล็กๆของชุดว่ายน้ำนี้ลง ... เอาแต่สั่งให้เธอเอนตัวด้วยท่วงท่าที่คิดว่าเซ็กซี่โจ๋งครึ่มที่สุด บ้าหรือไง ! เธอใช่คนแบบนั้นหรือไง !!?
ตาคมกริบที่ถูกแต่งให้คมจัดด้วยอายไลเนอร์ ... จิกมองช่างภาพสูงวัยราวกับจิกกล้องก็ไม่ปาน !
"ทำไมผมจะพูดไม่ได้ แม่หนูหน้าอ่อน เข้าวงการได้ไม่นานเท่าไร ก็ซ่าส์ซะแล้วนะ.."
จากสีหน้าเหวี่ยงจัด ... ช่างภาพคนเดิมก็เปลี่ยนเป็นแสยะยิ้มอย่างจงใจกวนประสาทเธอเล่น ภาษาไทยแบบชัดถ้อยชัดคำถูกหยิบยื่นไปกระแทกหน้าเธอ พร้อมกับปลายนิ้วมือหนานุ่มที่เลื่อนไปปัดทรายที่เรียวแขนเธอเบาๆ ... ให้นาง 'แม่หนูหน้าอ่อน' อย่างที่เขาเรียก แทบลมออกหูไปกันใหญ่ ริมฝีผากสีส้มสดเม้มจนเป็นเส้นตรง พร้อมกับที่เธอสะลัดเรียวแขนแล้วง้างมันออกสุดแรง
พาให้คนดูคนฟังทั้งหลายหน้าเครียดไปตามๆกัน เหล่าทีมงานที่ตั้งตัวกันมาสักพัก ต่างก็ลุกฮือกันทั้งกอง ... บ๊ะแล้ว ! นางแบบตีกับช่างภาพ !
"Sure , I know. You're just the freaking man"
สิ้นคำสบถสั้นๆ ร่างบึกบึนของช่างภาพหนุ่มใหญ่ก็เซถลาจวนล้มเพราะแรงกระแทกที่หน้าอก ... หญิงสาวผลักเขาเข้าเต็มแรง ก่อนจะกระชากคอเสื้อโปโลสีทึบนั่นกลับเข้ามาแล้วง้างหมัดสุดแขน เตรียมจะจัดหนักใส่หน้า โมโห ! และต้องสั่งสอน ...
ผู้ชายที่เห็นผู้หญิงเป็นแค่ความสนุกสนานทางสายตา...
เสียงทีมงานกลุ่มเบ้อเร่อร้องท้วงอย่างหวาดเสียว ... กับหมัดเล็กนั่นที่จวนจะถึงหน้าช่างภาพคนนั้นเต็มที่ ช่างภาพปากดีที่เอาแต่อ้าปากตะลึง จะปัดจะป้องยังไม่กล้าทำ ...
"แอปเปิ้ลลลลลล !"
แต่ก่อนที่ช่างภาพจะต้องร่วงลงไปนอนพังพาบ... วงแขนแข็งแรงจากหนุ่มร่างใหญ่คนหนึ่งก็พุ่งเข้ามารวบตัวนางแบบสาวเข้าไว้ได้ทันท่วงที พริบตาเดียว ... ร่างบอบบางที่แสนพยศของแม่หนูหน้าอ่อนก็ลอยหวือไปตามแรงของเขาอย่างง่ายดาย ... สำเนียงในภาษาสากลแบบเข้มลึก กล่าวขึ้นเบาๆที่ข้างหูของนางแบบคนนั้นอย่างคนที่สุขุมและโตเป็นผู้ใหญ่สมวัย
"Calm down baby..."
ดวงตาสีน้ำตาลหันมองรอบทิศ ... ราวกับสะกดและตรึงทุกคนเอาไว้ให้หยุดนิ่งอยู่ตรงนั้น แม้กระทั่งร่างบอบบางของสาวน้อยในอ้อมแขน
เขาอุ้มเธอตัวปลิวไปแล้ว ... ลับตาไปนั่นแหล่ะ เหล่าทีมงานถึงได้วิ่งกรูกันเข้ามาประคองช่างภาพหนุ่มใหญ่ให้ยืนทรงตัวได้อีกครั้ง...
พร้อมกับเสียงถอนหายใจที่ดังออกผ่านจมูกบู้บี้ของช่างภาพหนุ่มใหญ่ ...
เฮ้ออ...
"Daddy . I'm not....."
ทันทีที่นางแบบสาวถูกปล่อยตัวให้เป็นอิสระ ปากที่ปิดฉับมาตลอดทางก็เปิดขึ้นอธิบายความผิดตัวเองเป็นภาษาถนัดแบบฉับพลัน มือไม้ของเธอเที่ยวปัดป่ายไปทั่วตัวอย่างสุดแสนจะรำคาญทรายละเอียดที่เกาะติดทุกตารางนิ้วของผิวหนัง ใบหน้าสวยจัดที่โบ๊ะหน้าด้วยเครื่องสำอางค์ก็ยุ่งเหยิงไปหมด ... แต่พูดได้ไม่ทันเท่าไหร่ นิ้วเรียวของเขาก็ยกขึ้นมาชี้คาดหน้าเธอเอาไว้ พร้อมสำเนียงภาษาไทยแปร่งหู แต่ก็ฟังดุจนคนฟังหน้าเบี้ยว
"แอปเปิ้ล อยู่เมืองไทยต้องพูดภาษาไทย"
เท่านั่นแหล่ะ ... คนโดนดุที่กำลังวุ่นวายกับเนื้อตัวจึงได้ชะงัก ทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ผ้าใบริมสระว่ายน้ำทั้งๆที่ตัวเปื้อนทรายแบบนั้น แขนสองข้างเลื่อนมากอดอกเอาไว้แน่น ตาคมคมจ้องหน้าคนที่ตัวเองเรียกชัดเจนว่า แด๊ดดี้... อย่างเด็กน้อยที่เอาแต่ใจ
ให้ผู้เป็น 'แด๊ดดี้' ได้อมยิ้มแก้มตุ่ย ... เดินตามเด็กหญิงตัวน้อยของเขาไปยืนใกล้ๆ
"แด๊ดดี้... แอปไม่ผิด ! เขาให้แอป take it down and roll on the beach ... มันคัน I can't stand !"
แล้วสำเนียงภาษาไทยแบบแปร่งๆปนอังกฤษแบบฉะฉานจากเธอก็ดังอธิบายมาอย่างใส่อารมณ์ พร้อมกับมือที่จับสายเส้นเล็กของชุดแล้วออกแรงดึงมันลงเร็วๆก่อนจะก็ดึงขึ้นไปใหม่ แสดงให้เห็นว่าช่างภาพคนนั้นสั่งให้เธอทำแบบไหน ... เธอคงโมโหมากจนทนไม่ได้จริงๆ ใบหน้ายุ่งๆของผู้พูดยืนยันออกมาแบบนั้น ... ให้ผู้เป็นบิดาที่กำลังแนๆได้หลุดหัวเราะออกมาอย่างชอบอกชอบใจ ระคนสงสารและเอ็นดูมากมาย มือหน้านุ่มของเขายกขึ้นมาโยกศรีษะลูกสาวตัวน้อยไปมาอย่างเอ็นดู ... เขารู้แล้ว เด็กน้อยคนนี้ไม่ชอบดินชอบทรายมาแต่ไหนแต่ไร เท้าไม่เคยติดดิน เลิศและเชิดมาตั้งแต่เด็กด้วยซ้ำ
เด็กสาววัยสิบแปดหย่อนๆ ... เงยหน้ามองผู้เป็นบิดาอย่างต้องการที่พึ่งและกำลังใจ
"..."
เก้าอี้ผ้าใบตัวข้างๆ ถูกจับจองโดยหนุ่มใหญ่ใจดีคนเดิม ... แขนของเขายังโอบติดอยู่กับไหล่ลูกสาวแนบแน่น ก่อนที่มันจะดึงตัวลูกสาวให้เขามาอิงแอบรับความรักความอบอุ่นจากเขาไปหมดทั้งใจ...
"แอปเปิ้ล.. อดทนนะ อดทนจนถึงวันของเรา วันที่ใครก็มาข่มเหงเราไม่ได้ อดทน"
อดทน...
และอดทน
.
.
สาวสวยในชุดแฟชั่นจัดจ้านยาวเหยียด ยืนหลับตานิ่งระลึกถึงคำพูดนั้นของแด๊ดดี้ เมื่อสามปีที่แล้วอย่างเรียกร้องหากำลังใจ ... เป็นภาพประจำหลังเวทีที่วุ่นวาย ที่นางแบบกิตติมาศักดิ์อย่าง 'แอปเปิ้ล อิษฏ์อาณิก อินทรสูต' จะต้องขอเวลาหนึ่งนาทีเพื่อระลึกถึงอะไรบางอย่างก่อนจะก้าวขึ้นแคตวอล์ค ทำหน้าที่หุ่นเคลื่อนที่ของเสื้อผ้าตัวสวยจากดีไซน์เนอร์ชื่อดัง ขับทุกจุดเด่น เมินทุกจุดด้อยของมันด้วยสรีระสมบูรณ์แบบของเธอเอง
และเพราะเธอเป็นนักแสดงสาวสวยมากฝีมือชื่อดัง ที่ใครๆต่างก็จับตามอง... งานอีเว้นท์จึงกลายเป็น 'อี ไม่ เว้น... เลยสักวัน' ใครๆต่างก็รุมทึ้งแย่งคิวเธอราวกับได้ไปแบบฟรีๆ ทั้งๆที่หนึ่งงาน เธอก็ได้รับตัวเงินจากเจ้าของงานเหนาะๆ ไม่ต่ำกว่าเจ็ดหมื่น...
เขาว่ากันว่าเธอโด่งดังเพราะภูมิหลังลึกลับแต่น่าสนใจ ...
แอปเปิ้ลเป็นคนไทย.. โดยกำเนิด ไทยแท้ๆ โดยไม่มีเชื้อสายอะไรมาปนแม้แต่น้อย ความเป็นไทยแสดงออกชัดเจนมาผ่านหน้าตา ... ถึงจะเก๋ไก๋ออกแนว Korean ไปสักหน่อย แต่ก็มองออกว่าเป็นคนไทยชัดเจน ... แต่ที่แปลก และน่าสนใจ ก็ตรงผู้ที่เธอเรียกว่า 'แด๊ดดี้' นั้น ... เป็นชาวตะวันตกแบบเที่ยงแท้ ไม่ต้องสงสัยเช่นกัน...
และแอปเปิ้ลผลน้อย... ก็ไม่เคยจะพูดภาษาไทยชัดสักคำ ทั้งที่เธอเองก็ยืนยันมั่นเหมาะว่าใชีวิตอยู่เมืองไทยมาหลายปี แต่ไทยคำอังกฤษคำก็ยังมี จนโดนครูภาษาไทยทั่วประเทศด่ากันระนาว
นอกเหนือจากแด๊ดดี้สุดเท่... ก็ไม่เคยมีใครในครอบครัวโผล่ออกมาให้ได้ยลโฉมกัน หน้าประวัติของแอปเปิ้ลไม่เคยพูดถึงครอบครัว ไม่มีใครรู้ว่าเธอมีพี่น้องหรือไม่มี ... ถิ่นกำเนิดไม่แน่ชัด และที่ที่เธอเติบโตก็ไม่เคยปรากฏ... รัฐหนึ่งในอเมริกาคือข้อมูลที่ละเอียดที่สุด และข้อมูลที่นักข่าวจอมคุ้ยไปขุดมาได้อีกหน่อย คือเธอจบแค่เกรดสิบสอง ก่อนที่ผู้ที่เธอเรียกว่า 'แด๊ดดี้' จะพากลับมาเมืองไทยเพื่ออะไรสักอย่าง...
เดากันว่า... แอปเปิ้ล เป็นลูกสาวตัวน้อยสุดน่ารักของครอบครัวใดครอบครัวหนึ่งในเมืองไทย และคงโดนพ่อแม่ทิ้งเสียไม่ใยดี แต่เรื่องที่แอปเปิ้ลถูกเลี้ยงมาโดยแด๊ดดี้ได้อย่างไรนั้น เป็นข้อสงสัยที่ยังไม่มีใครกล้าสรุป
เหอะ ! ก็แด๊ดดี้ของแอปเปิ้ลดุเสียขนาดนั้น !!!!!!
"ลูกแอปจ๋า ... เติมคิ้วหน่อยนะ"
เมคอัพอาร์ทติสท์ชื่อดัง เดินมาดึงตัวแอปเปิ้ลพร้อมเรียกเสียงอ่อนหวาน ให้แอปเปิ้ลได้หลุดออกจากการรวบรวมสมาธิแล้วเดินตามไปด้วยใบหน้านิ่งเรียบนิ่ง ... ดั่งร่างเสมือนที่ไม่ใช่แอปเปิ้ลจอมซนอย่างที่ทุกคนรู้จัก คิ้วที่เข้มหนาอยู่แล้วถูกเติมให้แน่นเข้าไปอีกจนมันชัดเจนเด่นเด้ง ไม่เพียงเท่านั้น สีปากที่ยังคงจัดจ้านก็ถูกเติมขึ้นมาอีกเช่นกัน ... สีสันเต็มเนื้อตัวและหน้าตาจนเหมือนไม่ใช่แอปเปิ้ล
"ป่ะลูก... ไปใส่รองเท้าเตรียมตัวเลยค่ะ"
มือเนียนนุ่มดันแผ่นหลังที่เกือบเปลือยของแอปเปิ้ลให้เดินไปยังซุ้มขนาดย่อมที่วางรองเท้าไว้ไม่ต่ำกว่ายี่สิบคู่ ... ทีมงานประจำซุ้มย่อตัวลงรอ แล้วถือวิสาสะจับปลายเท้าเรียวเล็กของแอปเปิ้ลสวมลงในรองเท้าส้นสูงที่จำกัดไซส์มาแล้วพอดิบพอดี เสร็จสิ้นทั้งสองข้าง ... แอปเปิ้ลในคราบนางแบบเต็มตัว ก็เดินเชิดระหงไปยืนสแตนด์บายตรงทางขึ้นเวทีที่มีนางแบบตัวกระจ้อยรีรออยู่หลายคน
ดวงตาคมกริบคือสิ่งเดียวที่ปรุงแต่งไม่ได้ ... แอปเปิ้ลใช้มันกวาดมองไปแต่ละคนอย่างเชิดหยิ่ง ไม่มีรอยยิ้ม ไม่มีความเป็นมิตรในสีหน้านั้น ... มีแต่สาวสวยดังระดับซุปตาร์ ที่พร้อมจะเดินเชิดเหยียบหน้าข้ามทุกคนไปไกล
เมินเสียเถอะ ... เรื่องที่เธอจะแคร์สายตาไร้ความหมายของนางแบบตัวเล็กๆพวกนั้น
เพราะเธอคือแอปเปิ้ล...
แอปเปิ้ล อิษฏ์อาณิก อินทรสูต
ผู้หญิงที่คุณก็รู้ดี ว่าไม่มีวันละสายตาไปจากฉันได้ ... ไม่มีวัน
555555555555
แอปเปิ้ลออกแนวเมเทอเรียลเกิร์ลสาวสวยสมบูรณ์แบบขี้วีนขี้เหวี่ยงเอาแต่ใจ
ตึ่งโป๊ะ !!!!!!
ส่วนพี่นท ... เป็นไง เราต้องติดตามกัน
จริงๆสไตล์ก็คล้ายๆเดิม ต่างแค่เหตุการณ์ และสิ่งที่ต้องเจอ :)
สุดท้าย เรื่องนี้มีพี่แกรนด์ด้วยนะ <3
จุ้บๆค่ะ
#โปรดติดตามตอนต่อไป.
ความคิดเห็น