คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 Alcohol
ในวงสนทนากว้างๆที่ดูยังไงก็ไม่ใช่เพื่อนที่จะสามารถคุยกันได้ในเรื่องที่เธอสนใจ … แอปเปิ้ลนั่งหน้าตูมกอดอกแน่นอยู่อย่างเก็บกด กว่าชั่วโมงมาแล้วที่ต้องนั่งทนฟังพี่พี่สาวสาวสวยๆ คุยกันเรื่องเครื่องสำอาง เม้าธ์ชาวบ้าน ศัลยกรรม ลุกลามไปยันเรื่องผู้ชาย แรกๆที่รู้ว่าได้มานั่งอยู่ท่ามกลางสาวๆสวยก็เก็บอาการไม่แทบไม่ได้ แต่นานๆ ไป ก็เริ่มเบื่อจนพูดไม่ออกเหมือนกัน …
พี่สาวที่นั่งหันหลังพิงไหล่เธอ ดูเหมือนจะใส่ใจน้องแต่มันก็ไม่จริง … แอปเปิ้ลสัมผัสได้ถึงความเมามันส์ในน้ำเสียงของแม่นักศึกษาจบใหม่ ที่ขุดเรื่องโคตรเหง้าศักราชมาคุยกันได้อย่างไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อย ผิดกับเธอที่นั่งเฉยๆก็เหนื่อยแล้ว
ไม่สิ วิ่งรอกจัดงานปาร์ตี้เส็งเคร็งนี่ทั้งวันต่างหาก !
เหนื่อยสุด ๆ!!!!!!!!!!!!
พี่สาวโยกตัวออกจากไหล่เธอ … ก่อนจะผินหน้าเข้ามาใกล้กันเร็วๆ
“ไปเอาคอกเทลบนโต๊ะมาให้หน่อย สามแก้ว” สุ้มเสียงที่เต็มไปด้วยการวางอำนาจดังขึ้นเบาๆ ตั้งแต่แอปเปิ้ลยังไม่ทันจะคิดจบ … และแทบจะในทันทีที่เจ้าของเสียงเลิกให้ความสนใจกับเธอ แล้วโยนความสนใจทั้งหมดกลับไปวงสนทนาตามเดิม … คำสั่งอุ่นๆเพิ่งออกจากเตาจากพี่สาวทำน้องสาวเหวอไปหมด เดือดปุดๆ และโกรธจนพูดไม่ออก แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจากอาการฟึดฟัดฮึดฮัดอย่างที่เป็นอยู่ประจำ และการเดินกระแทกกระทั้นไปทำอย่างที่พี่สาวสั่ง
แอปเปิ้ลแทบเหาะมายังดต๊ะที่ว่า ช้อนมือเข้าประคองแก้วคอกเทลสีสวยทีละใบจนครบสามใบ … กลิ่นแอลกฮอลล์ลอยฟุ้งๆเมื่อแอปเปิ้ลยกขึ้นในระดับที่ถือถนัด จังหวะการเดินกลับไปยังโต๊ะเปลี่ยนเป็นระมัดระวังขึ้นเมื่อมีข้าวของบอบบางมาด้วย แต่แอปเปิ้ลก็ยังเป็นแอปเปิ้ล … เป็นแอปเปิ้ลที่ไว้ลายความกวนบาทา แก้วคอกเทลทั้งสามใบเลยถูกกระแทกลงกลางโต๊ะจนเสียงหัวเราะสะดุดกึก !
แอปเปิ้ลสาดรอยยิ้มไปทั่วทั้งโต๊ะอย่างเสแสร้งไม่รู้เรื่องรู้ราว … แต่สายตาของพี่สาวก็ยังคงจ้องมองเธออย่างรู้เท่าทันกันอยู่ดี แอปเปิ้ลก็ยังเข็นรอยยิ้มแสบๆตอบไปเหมือนเดิม ไม่เป็นเดือดเป็นร้อนใดใด และสิ่งต่อไปที่ทำคือการกระแทกนั่งที่เก้าอี้อย่างคนที่อารมณ์ดีกว่าเดิม อย่างน้อย10%
ก่อนที่มือเรียวสวยของพี่สาวจะดันคอกเทลสีส้มแสบตามาไว้ตรงหน้าน้องสาว พร้อมกับความสนอกสนใจที่แอปเปิ้ลได้รับมันมาแบบเต็ม ๆ …
“หัดซะอิษฏ์อาณิก … จะได้เป็น”
น้ำเสียงหวังดีที่ได้ยินไม่บ่อยนัก แอปเปิ้ลได้ยินชัดเจนเต้มสองรูหู … น้องสาวมองหน้าพี่สาวแบบอึ้งๆ กับคำอนุญาตดื่มแอลกฮอลล์แบบสายฟ้าแล่บของพี่สาว สิ่งที่เฝ้าขอมาตั้งแต่ได้บัตรประชาชนใหม่ แม้จะเป็นคอกเทลล์อ่อนๆแต่มันก็เป็นแก้วแรกในชีวิต สองแขนอ้ากว้างก่อนจะโผกอดพี่สาวแน่น
อ้อมกอดที่ทำเอาชะงัก ก่อนจะปล่อยฮากันทั้งวง
“เย้ แอปดีใจที่สุด รักพี่แกรนด์ที่สุดเลย…”
อารมณ์พลิกพรึ่บจากหน้ามือเป็นหลังมือ เด็กตัวแสบยิ้มกว้างและไม่รอช้าที่จะคว้าแก้วแอลกฮอลล์มาซดทีเดียวหมดแก้ว … ท่าทางที่เอาพี่สาวแทบจะดึงเอาไว้ไม่ทัน
“แอป ใครเค้ากินกันแบบนั้น !” แต่เสียงเอ็ดนี้ไม่มีผลอะไรกับแอปเปิ้ลอีกแล้วในวินาที
“แอปเนี่ยแหล่ะกินแบบนี้ เย้ๆ ~ หมดงานนนนนนนนน”
เด็กตัวแสบผุดลุกขึ้นจากเก้าอี้ ก่อนจะวิ่งเข้าเคาน์เตอร์ส่วนของเครื่องดื่มแอลกฮอลล์อย่าบันเทิงใจ … พี่สาวและเพื่อนๆในกลุ่มมองตามไปอย่างเอ็นดู เห็นแอปเปิ้ลคว้าแก้วนู้นขึ้นมาจิบ แก้วนี้ขึ้นมาดม ก็เผลอหัวเราะออกมาด้วยความชอบใจ
แกรนด์คว้าแก้วน้ำหวานสีสวยของเธอมาจิบเบาๆ เป็นนิสัยปกติที่เธอจะไม่แตะต้องเครื่องดื่มแอลกฮอลล์ …ไม่เคยปฏิเสธว่ามันทำให้ปาร์ตี้สนุกขึ้น แต่ก็ไม่ยอมรับเหมือนกันว่ามันเป็นสิ่งจำเป็น เธอมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าดูแลตัวเองได้ … และสถานที่อโคจรก็ไม่ได้เป็นที่ที่เธอจะสนิทสนมด้วยสักเท่าไหร่
แต่ในกรณีของแอปเปิ้ล … ต่างกัน … เด็กเซี้ยวน้องสาวเธอคนนี้ก็ไม่ต่างจากเด็กทั่วไปที่อยากรู้อยากลองอะไรใหม่ๆ โดยเฉพาะรสชาติแอลกฮอลล์ที่พวกนักดื่มต่างโฆษณาว่ามันเยี่ยมนักหนา การอนุญาตครั้งนี้เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องที่สุดแน่ๆ … ถูกต้องที่แอลกฮอลล์เป็นอันตราย … แต่ถึงยังไงวันนึงแอปเปิ้ลก็ต้องแอบจัดเต็มมาอยู่ดี ดังนั้น หากเปิดโอกาสให้แอปเปิ้ลได้สร้างภูมิคุ้มกันมันด้วยการมีเธอในวันนี้ คงดีกว่าปล่อยให้ยัยจอมแสบไปลองแบบสุ่มเสี่ยงในวันข้างหน้า
แต่แหม … ดูจากท่าทางซดเอาซดเอาแบบไม่กลัวเมานั่นแล้ว คาดเดาได้ง่ายๆว่าแอปเปิ้ลคงกำลังเพลิดเพลินไปกับรสชาตินั่นไม่น้อย
คอยดูเถอะ อีกไม่ถึงชั่วโมงดี ยัยตัวแสบคงไม่แคล้วสลบเหมือดคาแก้วน้ำหวานอาบยาพิษนั้นแน่ๆ
ยัยเด็กต๊องเอ๊ย !
.
.
“รักแรกกพบบบบบ แท้จริงเป็นอย่างรายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย…”
และไม่เคยผิดคาด ตรงกันข้าม … เธอกลับให้เวลากับเจ้าแอลกฮอลล์สิบห้าเปอร์เซ็นต์นั่นมากเกินไป
เสียงร้องเพลงแหกคอกแหกคีย์ กับร่างสูงโปร่งของสาวหุ่นดีที่ยึดไมโครโฟนร้องเพลงอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล ยืนยันฤทธิ์ร้ายแรงของแอลกฮอลล์พวกนั้นได้ดี … น้องสาวตัวแสบของเธอกลายเป็นยัยเมรีขี้เมาภายในพริบตา ที่เขาว่ากันว่า คนเราเมาครั้งแรกเป็นแบบไหน ครั้งต่อๆไปก็เป็นแบบนั้น … เธอคงทำได้แค่เพียงกรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลไปให้คนที่ต้องดื่มกับแอปเปิ้ลในครั้งถัดไป และภาวนาไปด้วยว่าขอให้คนคนนั้นไม่ใช่พี่สาวที่แสนดีเช่นเธอ
แกรนด์ผุดลุกจากวงสนทนา พร้อมดึงมือเพื่อนอีกคนไปช่วยประคองร่างน้องสาวที่เซไปเซมาอย่างเป็นห่วง … มากกว่าสิบสองแก้วที่แอปเปิ้ลจัดเต็มไม่พูดไม่จา ยิ่งกว่านั้น … วอดก้าสำหรับผสมคอกเทลแอปเปิ้ลก็จัดไปเพียวเกินสองจอก … บรรดาสาวคอแข็งในงานแทบจะกราบแอปเปิ้ลด้วยความนับถืออย่างแท้จริง กินเนสบุ๊คส์ต้องจารึก … ไม่มีคนไม่เคยดื่มแอลกฮอลล์ที่ไหนจะบ้าบิ่นได้เท่ายัยคนนี้แน่ๆ
“แอปไปนอนนะ … เดี๋ยวพี่ขึ้นไปส่ง โอเคไหม”
แกรนด์ก้มหน้าถามน้องสาวเบาๆ ระหว่างที่เธอและเพื่อนกำลังขนย้ายร่างหนักๆนี่ออกจากบริเวณที่ไม่เหมาะสมอีกต่อไป … แอปเปิ้ลสะอึกซ้ำๆ หน้าขาวๆแดงแจ๋ไปหมด และแทบจะเอาหน้าเข้าใกล้ไม่ได้เลย กลิ่นละมุดหอมฉึ่งมาแต่ไกล จนคนเป็นพี่สาวต้องเบือนหน้าหนีคำตอบอย่างเร็วไว
“ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แอปไปเองได้ ชิลลลลลลลลลลลมว๊ากกกกกกกกกกกกก ฮ่าฮ่าฮ่า”
แอปเปิ้ลตอบพี่สาวเสียงยานคางและมัวซัว ทั้งที่แทบจะไม่มีเรี่ยวแรงประคองตัวเองให้ทำได้แม้แต่ยืนขนาดนั้น … คำตอบของน้องสาวทำผ้เป็นพี่ส่ายหัวดิก หยุดคำถามทั้งหมด แล้วช่วยกันยกประคองยัยตัวแสบนี่ขึ้นไปแทนโดยไม่เอ่ยอะไรออกมาอีก
พลั่ก …
ร่างแอปเปิ้ล ถูกโยนลงที่โซฟาตรงส่วนของโถงรับแขกใต้บันใดของบ้าน … เสียงสาวสวยสองคนหอบหายใจจนเหมือนจะเอาปอดออกมาตากได้ แอปเปิ้ลตัวหนักและไร้ประสิทธิภาพที่สุดเวลาเมา เหนื่อยจนอยากจะกัดเนื้อนุ่มนั่นแล้วชิมเลือดเนื้อเสียให้คุ้มค่า …
แกรนด์เดินเข้าครัวเพื่อหยิบกะละมังใบเล็กๆ สำหรับการเตรียมน้ำเพื่อทำความสะอาดร่างกายให้น้องสาวตัวแสบ … เพื่อนสาวของเธอขอตัวออกไปร่วมงานปาร์ตี้ต่อแล้ว แต่เจ้าของงานยังไปไม่ได้ เธอยังต้องทำหน้าที่พี่สาวที่ดี ยังต้องดูแลน้องสาวที่เมาแอ๋ไม่รู้เรื่องรู้ราว ยังต้องทำทุกอย่างเพื่อให้น้องสาวของเธอหลับสบายที่สุดในค่ำคืนนี้
แกรนด์ค่อยๆปลดเสื้อผ้าของน้องสาวออกจากตัว คงไว้แต่ชิ้นเล็กชิ้นน้อยที่จำเป็นติดตัวเท่านั้น เช็ดหน้าเช็ดตาเสร็จ แกรนด์ก็เดินวนไปที่ตู้เย็นในห้องครัวอีกครั้งเพื่อเช็คว่าสตอร์เบอร์รี่สดที่เตรียมไว้แก้แฮงค์ให้น้องสาวในวันพรุ่งนี้เช้า ยังคงอยู่ดีมีสุขไหม ? และเมื่อเห็นมันยังวางอยู่ในจานใบเล็กๆเต็มจาน … หน้าที่พี่สาวก็จบลงที่จุมพิตเล็กบนหน้าผากเกลี้ยงเกลาของน้องสาว
ถึงจะไม่เคยแสดงออกว่ารัก แต่เธอก็รักน้องสาวคนนี้มากกว่าใครๆ
“ฝันดีนะยัยแอปเปิ้ล …”
บนโซฟานุ่มๆ แอปเปิ้ลพลิกตัวไปมาอย่างไม่คุ้นเคย … จิตใต้สำนึกฟ้องดังว่าเธอคุ้นเคยกับความอบอุ่นของเตียงมากกว่านี้ ในวินาทีสุดท้ายก่อนสติจะหายสาบสูญ สมองของแอปเปิ้ลก็วิเคราะห์ผลออกมา ได้ค่าที่ใกล้เคียงกับความเป็นจริงที่สุด
‘นอนอยู่ชั้นล่าง ไม่ได้นอนบนเตียง’
และนั่นเป็นสาเหตุให้คนเมาเกือบตายอย่างแอปเปิ้ล ต้องฝืนสังขารลุกจากโซฟาเพื่อทำตามที่จิตใต้สำนึกเรียบร้อย … อาการที่เรียกได้ว่าคลาน ดวงตาที่เรียกได้ว่าปรือเต็มที ทั้งหมดทั้งมวลกำลังขึ้นไปชั้นสองของบ้านอย่างทุลักทุเล
บันไดไม้เย็นๆ โค้งพาเธอไปจนถึงชั้นสอง รวบรวมมานะเดินอยู่หลายก้าว ... แต่แอปเปิ้ลก็ยังไม่ได้ไปถึงไหน ยังคงทำได้เพียงเดินก้าวสองสามก้าวอยู่แบบนั้น ... เนิ่นนาน กว่าที่ร่างโงนเงนจะถึงขั้นบนสุด
ดวงตาของแอปเปิ้ลเปิดบ้างปิดบ้าง ตามสติของเธอที่มีบ้างไม่มีบ้าง … ไม่รู้ว่าที่นี่เป็นที่ไหน รู้แต่เพียงเธออยู่ที่บ้านและกำลังจะตรงไปห้องนอนเท่านั้น … สิ่งที่รู้กำลังพาเธอตรงไปยังห้องนอนห้องหนึ่ง ห้องที่ใกล้และชิดบันไดกว่าห้องไหน … ห้องที่ตำแหน่งใกล้เคียงจนแทบจะเป็นแห่งเดียวกับห้องนอนของเธอที่บ้าน ห้องที่แอปเปิ้ลที่กึ่งตะเกียกตะกายอยู่บนพื้นไม้ปาร์เก้ ต้องยกมือขึ้นบิดลูกบิดประตู เพื่อพาตัวเองเข้าไปในที่สุด…
และในทันทีที่ร่างไร้สติสัมปชัญญะหลุดเข้าห้องมา … รังสีแห่งความอบอุ่นก็แพร่กระจายเสียจนแอปเปิ้ลรู้สึกได้ อาการโลวแบตลดลง จนแอปเปิ้ลคลานเร็วๆไปถึงเตียงนอนได้ในเวลาอันสั้น … หัวสมองร้องเฮ ! ถึงแล้ว เตียงอุ่นๆที่คุ้นเคย ผ้าห่มนุ่มๆที่ห่มทีไรก็หายหนาว …
หลับตาอยู่ใต้ผ้าห่มแล้ว … ขาดเพียงหมอนข้างใบโปรดเท่านั้น แอปเปิ้ลพลิกซ้ายทีเดียว ก็พบเข้ากับหมอนข้างที่สนิทสนมกันเป็นอย่างดี … แขนขาวๆวาดเข้าครอบครองหมอนทั้งใบ ขยับเนื้อตัวเข้าซุกไซร้ และใช้จมูกยีๆเข้าที่ตัวหมอนอย่างได้ใจ … คุ้นเคยดีอยู่แล้วกับหมอนใบนี้
เพียงแต่คิดว่า … ทำไมวันนี้ เตียงมันถึงได้แคบผิดปกติ ผ้าปูที่นอนก็ดูจะลื่นๆไปเมื่อเทียบกับคืนก่อนหน้านี้
เพียงแต่คิดว่า … ทำไมวันนี้ ผ้าห่มถึงได้มีกลิ่นหอมแปลกๆ ทั้งที่ปกติ กลิ่นตุตุคือกลิ่นประจำของผ้าห่มแท้
เพียงแต่คิดว่า … ทำไมวันนี้ ตุ๊กตาตัวโปรดบนหัวเตียงถึงหายไป หัวเตียงโล่ง ๆ ดูไม่ค่อยแน่นไปด้วยฝุ่นเหมือนที่เคยเป็น
และเพียงแต่คิดว่า … ทำไมวันนี้
หมอนข้างเนื้อเย็นที่เคยนอนกอดทุกค่ำคืน ถึงได้ใบใหญ่ขึ้น อุ่นขึ้น นิ่มขึ้น และหอมขึ้นทันตาเช่นนี้
ติดใจ …
และชอบใจ
วันนี้ใครมาจัดห้องนอนให้ใหม่กันนะ…
โอยย ... ชอบกลิ่นหอมนี้จัง
เย้ วับวาวอุ่นๆก่อนนอน :)
เรามาฝันดีไปพร้อมๆกันเถอะ'
ใครอยากได้ตอนพิเศษวาเลนไทน์เลิฟซีนมั่ง .... !?
(ถามไม่เอาคำตอบ :p)
ฝันดีค่ะ
ปล. แอลกฮอลล์นี่ ไม่ดีนะคะ 5555555555555555
ความคิดเห็น