Short FIC # 'album' THESTAR 7 .. *67 & all

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter One' full part !

Chapter One'

ร้องเถอดร้องเพลง ..

สิบโมงตรงเป๊ะ เสียงกระดิ่งกริ๊งก็ดังขึ้นแต่เช้า ... ตูมตามที่เพิ่งอุ่นอาหารกล่องแบบกึ่งสำเร็จรูปเสร็จครบ7กล่อง ก็รีบเดินไปเปิดประตูต้อนรับพี่ๆน้องๆสมาชิกในวงอย่างเร็วไว ..

"พี่ ผมหิวมากเลยเนี่ย มีอะไรให้กินไหม" เป็นจูเนียร์นั่นเอง ที่เดินทางมาถึงก่อนใครเพื่อน ขานี้มาถึงก็ยิ้มตาหยี ตลกบริโภคก่อนสิ่งอื่นใด พริบตาเดียวเท่านั้น ก็หายตัวเข้าบ้านไปเสียแล้ว ..

ตูมตามได้แต่ส่ายหัวอย่างอ่อนใจกับน้องชายคนสนิท ดีนะที่เขาอุ่นอาหารเตรียมไว้แล้ว ไม่งั้นเตรียมตัวบ้านแหกกันได้เลย

ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ต่างคนก็ต่างทยอยกันมาจนครบ ... แอมป์กับเนสที่ขับรถมาคนละคัน ต่างก็แบกของกินมาชุดใหญ่ ทั้งผลไม้ ขนม และน้ำอัดลม จัดเต็มกันทั้งคู่ ...

นทกับแอปเปิ้ล สองคนนี้ก็มาถึงพร้อมกันด้วยแท็กซี่คันเดียวกัน แต่พอมาถึงบ้าน ก็แยกกันนั่งคนละมุมโลก เหมือนทุกๆครั้ง นทนั่งเกากีต้าร์น่อยอยู่ที่มุมหนึ่ง ส่วนแอปเปิ้ล ก็นั่งอ่่านหนังสือแฟชั่นอยู่อีกมุมหนึ่ง

ซิลวี่ ขานี้ก็มาพร้อมกับของกินส่วนตัว และสมุดเพลงเล่มใหญ่ และแม้จะมาถึงหลังเพื่อน แต่ส่งเสียงมาตั้งแต่หน้าหมู่บ้านซะด้วยซ้ำ

ตูมตามเดินมาพร้อมกับกีต้าร์คู่ใจ แล้วนั่งบนโซฟาใกล้ๆกับซิลวี่ที่กำลังนั่งเปิดสมุดเพลงเล่มโต ก่อนจะเกามันเบาๆ ส่งเสียงเรียกพี่ๆน้องๆในวงให้หันหน้ามารวมตัวกันที่กลางบ้าน

"นท แอป ซิล เนียร์ แอมป์ พี่เนสฮะ รวมตัวหน่อย"

"อาทิตย์นี้รอบชิงแล้วนะพี่ วงพี่กันกดเราจมแน่เลย เห็นเขาเพิ่งได้สมาชิกใหม่ สวยซะด้วย เฮ้ออ..." จูเนียร์บ่นขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเซ็ง เอนหัวซบพี่ตูมตามของเขาพร้อมกับทำหน้าตาละเหี่ย ซิลวี่ที่กำลังหัวเราะลั้นลากับพี่นท เงียบทันทีที่จูเนียร์เอ่ย ตามสัญชาตญาณ หันไปแว้งหาเจ๊จูเสียงแหวดังลั่น

"หนูก็สวยนะเจ๊จู ! เสียงก็ดีด้วย แล้วถ้าเค้าไม่สวยเท่าเจ๊กวางก็อย่าไปพูดถึง 5555 5." พาดพิงถึงบุคคลที่แปดพร้อมกับทำหน้าตาปลื้มใจเมื่อนึกถึง 'พี่กวาง' สมาชิกอีกคนของวงที่ปัจจุบัน กำลังศึกษาอยู่ในระดับปริญญาโท ทำให้ค่อนข้างยุ่ง และมีเวลามาซ้อมกับวงไม่บ่อยนัก

กวางเป็นคนสวย และป๊อปปูลาร์ตั้งแต่สมัยมัธยม จนมาถึงมหาวิทยาลัย ก็ถูกจับประกวดจนได้เป็นดาวมหาวิทยาลัย เสียงดีขึ้นชื่อ อยู่วงของมหาวิทยาลัยและถูกติดต่อให้ไปร่วมงานนู้นนี้หลายต่อหลายครั้ง เป็นผู้ก่อตั้งวงประสานเสียงนี้ขึ้นมาพร้อมกับตูมตาม หวานใจรุ่นน้องที่ป๊อปไม่แพ้กัน และถึงแม้จะไม่ค่อยมีเวลาซ้อม แต่ความสามารถ + ประสบการณ์ ก็ทำให้กวางโชว์ออกมาได้สมบูรณ์แบบทุกครั้งไป

"เงียบไปเลยไอ้ซิล ถ้าแกเห็นหน้าเขาแล้วจะงิ่ด คนนี้สวยจริงๆ เสียงก็ดี พี่ไปเจอมาแล้วกับตา !"

"แหม่ะเจ๊ ! ซิลก็ไม่ได้บอกซะหน่อยบอกว่าเค้าไม่สวย แต่แค่ถามว่าสวยกว่าเจ๊กวางไหม ? ทำเป็นเหวี่ยงไปได้"

"เขาสวยกันคนละแบบน่าซิล .. เจ๊กวางอาจจะสวยมากก็จริง แต่คนนี้เขาก็สวยเหมือนกัน"

สองคนเถียงกันจนตูมตามถอนหายใจออกมาเป็นรอบที่ร้อย ส่วนนทกับแอปเปิ้ลก็ได้แต่เหวอไปตามระเบียบ แม้จะอยู่กันมาร่วมสองปีแล้ว แต่เวลาที่สองคนนี้ทะเลาะกันทีไร .. ไม่ค่อยชินจริงๆ เฮ้ออ

แอมป์ทำหน้าเหยเก ยังทำอะไรไม่ถูก ไม่มีพาวเวอร์พอที่จะห้าม กลัวจะโดนหนุ่มสาวคู่นี้เตะกระเด็นออกมาแล้วบอกว่า

'พี่แอมป์อย่าจุ้น' เหมือนที่ซิลวี่พูดสลับกะจูเนียร์ในหลายๆครั้ง = ='

มีแต่เนสเท่านั้นที่ดูจะเคยชิน และตั้งสติได้ดีที่สุด เขายิ้มตามแบบฉบับคนใจเย็น แล้วกางแขนตบไหล่น้องทั้งสองคน ... พูดเพื่อเบรคการทะเลาะกันที่อาจบานปลายในอนาคตพร้อมรอยยิ้ม

"อย่าทะเลาะกันเลยครับ จูเนียร์ ซิลวี่ ..." ด้วยแรงดึงดันอะไรไม่รู้ จูเนียร์กะซิลวี่หยุดเงียบ หันหน้ามองพี่เนสพร้อมกันแบบไม่ได้นัดหมาย

"ทะเลาะกันให้ตายก็ไม่มีผลกับเขาหรอกครับ... ความจริงยังไงก็คือ ซิลก็ยังไม่สวยเท่ากวาง ส่วนจูเนียร์ก็เป็นผู้หญิงแบบกวางไม่ได้อยู่ดี "

"พี่เนสส !" ทั้งจูเนียร์ทั้งซิลวี่ เรียกชื่อพี่เนสเสียงเข้มพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย ส่วนคนอื่นๆก็ได้แต่เงียบๆไปอย่างคาดไม่ถึง

"= =' " หน้าตูมตาม

"O.o" หน้านท

" ^^' " หน้าแอปเปิ้ล

"-0-" หน้าแอมป์

"โอ๊ะ ! พี่ขอโทษครับ T^T พี่ก็แค่พูดความจริง" เนสเอ่ยขอโทษรุ่นน้องแล้วอ้อมแอ้มแก้ตัว ... แต่แหม ! ข้อแก้ตัวของพี่เนส = ='

ทำเอาซิลวี่กับจูเนียร์ลุกเป็นไฟขึ้นอีกครั้ง

"พี่เนสส !"

"โอยย โซซอรี่จริงๆค้าบผม ต่อไปนี้พี่จะเงียบ ไม่พูดและ TT"

"แอปเห็นด้วยค่ะพี่เนส แหะๆ" แอปเปิ้ลเสนอขึ้นมา พร้อมกับยิ้มแฉ่ง แต่พอเห็นสายตาทะมึนๆของจูเนียรืและซิลวี่แล้วว..

"พี่นท แอปขอยืมหลังหลบหน่อยดิ"

"ตามสบายค่ะ5555"

สองสาวสบตากันแล้วคุยกันในใจ

"พี่นท สรุปเจ๊จูเขาอยากเป็นสาวจริงดิ !?"

"พี่ก็ไม่รู้ว่ะแอป - -"

"เฮ้ย ! นทแอป คุยไรกัน ได้ยินนะโว้ย = =" จูเนียร์โวยวายขึ้นมาเมื่อเห็นสองสาวมองตากันนิ่งนาน นทกับแอปสะดุ้งโหยง ระร่ำระลักปฎิเสธ

"เปล่าพี่ ๆ ไม่ได้คุยไรกัน..."

นทก็ได้คิดในใจ

'คุยกันในใจ พี่เนียร์ได้ยินได้ยังไงว้ะ'
= ='

...

"สรุป ! เมดเลย์นิยามรักแบบข้ามเวลาหารักแล้วกัน แบ่งท่อนกันร้องตามปกติ แอปก็ไปซ้อมเปียโนมา โอเคมั้ย!"

"โอเค"

สรุปลงตัวกันก็บ่ายกว่าแล้ว ทะเลาะกันไปทะเลาะกันมากว่าจะเรียบร้อยก็เสียเวลาไปนานทีเดียว แอปเปิ้ลลุกจากวงสนทนา ไปยังเปียโนตัวสวยที่วางเด่นเป็นสง่าอยู่ตรงมุมห้อง แล้วพรมนิ้วลงไปยังลิ่มของเปียโนเบาๆ

ที่เหลือก็ต่างแยกย้ายกันไปตามมุมประจำของตัวเอง ตูมตามกับจูเนียร์ก็กระโดดขึ้นชั้นสอง เข้าห้องไปซ้อมกันสองคน ซิลวี่ก็รวมกลุ่มอยู่กับเนส และแอมป์ ...

ส่วนนท เดินลากกีต้าร์ของตูมตาม มาพิงไว้ข้างๆเปียโน แล้วนั่งนิ่งอยู่ข้างๆกีต้าร์ มองหน้าแอปเปิ้ลด้วยสายนิ่งเฉย ...

แอปเปิ้ลโดนจ้องจนรู้สึกได้ชัดเจน เหลือบตามองพี่นทเป็นระยะ ๆ  แต่ก็ยังเห็นสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความนัยบางอย่างอยู่ตลอดเวลา จึงใช้มือที่พรมอยู่บนเปียโนมาขยี้หัวคนหัวฟูเบาๆ ยิ้มหวานเฉียบ แล้วเอ่ยถาม

"อะไรของพี่นท .. มองหน้าแอปทำไมเนี่ย !?"

นทเงียบไป สายตาคู่นั้นดูจริงจังขึ้นจนแอปเปิ้ลหุบยิ้มไปนิดหนึ่งทีเดียว จ้องตาคู่สวยค้นหาความหมาย ... 

ก่อนที่เสียงเล็กจะดังขึ้นมาพร้อมอาการเขินอายในสายตา ..

"พี่ก็แค่ ... อยากมีรัก แบบไม่ต้องแอบรัก แค่นั้นเอง"

ตูมตามเปิดคอมพิวเตอร์ แล้วรีบออนเอ็มอย่างว่องไว หลังจากใช้สมองวิเคราะห์ตึกตรองดูแล้วว่า วันนี้คงต้องซ้อมจนเย็น ไปตามนัดกับกวางไม่ทันแน่ๆ ...

เห็นอีกคนขึ้นสถานะออนไลน์ ก็ยิ้มอย่างดีใจ รีบเปิดหน้าต่างสนทนาแล้วทักอย่างรวดเร็ว

ToomTam :

กวาง เย็นนี้ผมคงไปกินข้าวด้วยไม่ได้

kwang :

อ่าว ...

ทำไมล่ะ ?

ToomTam :

ผมต้องซ้อมอ่ะดิ อาทิตย์หน้าแข่งแล้วไง ... กวางพอมีเวลาจะมาซ้อมบ้างไหม

kwang :

แบ่งท่อนบอกคีย์มาเลย เดี๋ยวกวางซ้อมเอง เจอกันวันเสาร์....

ToomTam :

ได้ครับๆ แต่กวางโอเคนะ ? ไม่โกรธผมนะ

kwang :

อืม ไม่โกรธหรอก

ไปนะตาม ...

ToomTam :

ครับผม บ๊ายบาย "รักนะคะ" :P

kwang :

จ๊ะ

กวางออฟไลน์ไปอย่างเงียบๆ สีหน้าหมองหม่นลงเห็นได้ชัด ...

มองเลยโน้ตบุ๊คไปยังโต๊ะกินข้าวขนาดเล็กที่กลางห้อง เห็นอาหารโปรดของตูมตามที่เธอทำสุดฝีมือ แล้วก็ซึมยิ่งกว่าเดิมเป็นหลายร้อยเท่า

สรุป ... เขาไม่มาอีกตามเคย

จูเนียร์มองพี่ชายคนสนิทที่ตัวเองแอบปลื้มอยู่แล้วก็ได้แต่ยิ้ม ... เห็นเขามีความสุข ก็สุขใจไปด้วยจริงๆ

ตูมตามหันมายิ้มกับน้องชาย แล้วลุกจากโต๊ะคอมมานั่งข้างๆ พลางพูดด้วยอย่างอารมณ์ดี

"โชคดีว่ะ พี่กวางเค้าเข้าใจพี่ ไม่งั้นคงซ้อมไม่เป็นสุขแน่ ไหนๆ แกจะร้องท่อนไหนเจ้าจู !"

รอยยิ้มของจูเนียร์บางลงจนแทบเหือดหาย เจ็บลึกๆในใจ ...

แต่ก็ยังยิ้มได้ ... ยังยิ้มได้ แม้รอยยิ้มจะจืดจางแค่ไหนก็ตาม

"เฮ้ยพี่ ! เห็นเพลงสำคัญกว่าแฟนไง๊ ?"

แอมป์ร้องเพลงไป ลอบมองหญิงสาวที่นั่งซบตักแอปเปิ้ลเป็นระยะๆ ด้วยความรู้สึกที่กำลังเติบโต หลังจากที่มันก่อตัวมาได้สักระยะหนึ่งแล้ว

รอยยิ้มที่สดใสเสมอ ไม่ว่าจะอยู่กับใคร และมันจะสดใสขึ้นเป็นสิบเท่า เมื่อเธออยู่กับแอปเปิ้ล เด็กสาวหน้าตาน่ารัก ... มือเปียโนขั้นเทพของวง

เขาไม่ได้คิดจะจีบ แค่คิดจะชอบ ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกว่านี้เลย ก็แค่ ... เหมือนตกอยู่ในภวังค์ ทุกครั้งที่เห็น ก็แค่นั้นเอง

เนสกับซิลวี่ปรึกษากันจุ๊กจิ๊กเรื่องการแบ่งท่อนเพลง แต่จนแล้วจนรอด ก็แก้ปัญหาไม่ตกสักที ...

เนสจึงไล่สาวสวยหนัก เสียงดีตัวป่วนให้ขึ้นไปคุยกับตูมตามใหม่อีกครั้ง เนื่องจากเธอมักจะร้องลามมาถึงท่อนของเขาอยู่เรื่อย ... เขายิ่งสมาธิน้อยๆอยู่

"ไปเลยนะซิล มั่วจริงๆเรา ไปถามตูมตามดิ๊ สรุปเราร้องถึงท่อนไหน !"

"ก็ได้พี่ แหม่ะ ! ไปถามให้น้องหน่อยก็ไม่ได้ ชิ"

แล้วตัวป่วนก็สะบัดบ๊อบถือเนื้อเพลงขึ้นไปชั้นสองอย่างประชดประชันเล็กๆ เนสมองตามไปยิ้ม ๆ ส่ายหัวให้กับท่าทางของเด็กน้อย ..

ก่อนจะผินหน้าไปทางแอมป์ ที่ยิ้มค้างมองไปทาง 'นทแอป' อย่างรู้ดี

ถอนหายใจออกมาเบาๆ ... เขามองออกทุกสิ่งทุกอย่าง 

รู้ว่าแอมป์ชอบนท รู้ว่านทชอบแอปเปิ้ล รู้ว่าแอปเปิ้ลเองก็มีใจให้นทไม่น้อย

ร่างสูงโปร่งลุกจากที่นั่งของตัวเอง ไปแตะไหล่เพื่อนสนิท แล้วส่งยิ้มอ่อนโยนให้

"ไปโดนแดดสักหน่อยไหมแอมป์ ในนี้ไม่มีแสงเลย ... นายตัวซีดหมดแล้ว"

ซิลวี่เดินขึ้นบันไดตึงตังไปแล้วเปิดประตูพรวดเข้าไปแบบไม่ต้องเคาะ ...

เห็นภาพจูเนียร์กำลังนอนตักตูมตาม พลางร้องเพลงไปยิ้มไปอย่างมีความสุข แล้วก็ชะงักไปนิดหนึ่ง รอยยิ้มสดใสร่าเริงเหือดแห้งไป...

"ว่ายังไงซิล มีอะไร ?" ตูมตามเงยหน้้าขึ้นมาถามซิลวี่ด้วยน้ำเสียงที่ดูจริงจังเป็นพิเศษ

ซิลวี่รีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติ ละสายตาจากใบหน้าของเจ๊จู ! แล้ววิ่งไปหาพี่ตูมตามพร้อมรอยยิ้มสดใส และพยายามจะสดใสกว่าเดิม

"พี่ ๆ หนูต้องร้องถึงท่อนไหนนะ..."

ตูมตามผลักหัวจูเนียร์ออกไปจากตักเพื่อจะได้อธิบายให้ซิลวี่ฟังเข้าใจขึ้น ... และแทบจะทันที จูเนียร์ก็หน้าตาอารมณ์เสียขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

ซิลวี่เม้มปากแน่น เหลือบสายตาไปทางจูเนียร์แล้วก็ใจเสีย

เธอรู้ดี รู้ดี ... เจ๊จูคู่กัดของเธอ ไม่มีทางมองเธอเป็นคนที่จะรักได้
เธอได้แต่พยายามใกล้ชิดด้วยการแว้งกัดเขาไปวัน ๆ เป็นความสุขเล็กๆ ที่ไม่เคยบอกใคร

เพราะถึงยังไง เขาก็จะมองเธอเป็นได้แค่ เด็กหญิงตัวน้อยๆ ที่น่าเอ็นดูในสายตา แค่นั้นเอง ...