คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Chapter 9 เพราะว่าใจ กลัว ..
รัฐเวอร์จิเนีย สหรัฐอเมริกา...
บ้านเล็กสไตล์ยุโรป ... ในละแวกที่ห่างไกลความเจริญออกไปสักนิด ด้านหน้าบ้านเปิดเป็นร้านอาหารไทยเล็กๆ ที่เน้นทำอาหารง่ายๆขาย และมีเจ้าของร้านหนุ่ม เล่นกีต้าร์เพลงไทยบรรเลงขับกล่อมบรรยากาศในร้านอยู่ทุกค่ำคืน
ผู้คนส่วนมากที่มาทานอาหารที่ร้าน ก็เป็นชาวเอเชียที่อาศัยอยู่ในรัฐนี้ เจ้าของร้านที่มาอยู่เกือบห้าปีแล้ว แต่ยังไม่เก่งภาษาอังกฤษสักที จึงไม่ค่อยมีปัญหามากสักเท่าไหร่ ...
ภรรยาของเขา เป็นทนายความอยู่ที่สำนักทนายความเล็กๆในเวอร์จิเนียบีช... เธอเป็นสาวสวย เก่ง ความสามารถมาก จบปริญญาเอกจากมหาวิยาลัยชื่อดังในอเมริกา และทำงานอยู่ในสำหนักทนายความใหญ่ในนิวยอร์กอยู่กว่าสองปี ก่อนที่จะตัดสินใจหนีความวุ่นวายในเมืองใหญ่ รวบรวมเงินมาซื้อบ้านหลังเล็กๆอยู่ที่เวอร์จิเนีย
พิธีแต่งงานที่เพิ่งผ่านพ้นไปของเขาและเธอ เกิดขึ้นอย่างเรียบง่าย... เพราะทั้งคู่ตั้งใจว่าจะกลับไปฉลองที่เมืองไทยอีกที ในช่วงเดือนตุลาคม เพราะได้ขอลาหยุดล่วงหน้าเอาไว้ก่อนแล้ว...
"ตาม กวางหิว..." ภาษาไทยจากน้ำเสียงตะแง้วๆที่คุ้นหูเขา ดังเรียกขึ้นในยามเช้าตรู่ กวางในชุดสูทพอดีตัวสำหรับผู้หญิง ผมที่ยาวระดับบ่ามัดรวบตึงไว้อย่างเรียบร้อย กับใบหน้าสวยจัด เดินลงจากบันไดชั้นที่สอง มือเรียวๆ กุมท้องแล้วเบ้หน้าใบมาโอดโอย...
ตูมตามผละจากกองผักตรงหน้า เดินไปรับเด็กน้อยที่อยู่ในชุดผู้ใหญ่เต็มตัวที่บันได ... ด้วยการคว้าร่างเล็กนิดเดียวนั้นมาไว้ในวงแขน อุ้มพาเดินไปนั่งที่โซฟาใกล้ๆอย่างรวดเร็ว ไม่ทันให้คนสวยเนี้ยบได้ขัดขืน...
"ตูมตาม ! จะทำไรเค้า จะไปทำงานแล้ว" กวางทุบอกกว้างนั่นรัวๆ เครื่องสำอางค์บางๆที่ฉาบอยู่บนใบหน้า ไม่สามารถปกปิดเลือดฝาดที่เห่อขึ้นมาบนแก้มใสใสของกวางได้เลย...
ตูมตามยิ้มหวานตาปิด ก่อนจะก้มหน้าลงมอบจุมพิตแสนหวานให้กวางอย่างแผ่วเบา...
"มอร์นิ่งคิส..."
สำเนียงภาษาอังกฤษแบบไทยแท้ของตูมตาม ... ทำเอาคนที่กำลังเขินหน้าแดงอย่างกวางนั้น ระเบิดหัวเราะออกมาเสียงดัง
"ขำอะไรผมอ่ะกวาง เดี๋ยวจัดอีกดอกซะ !" ตูมตามเอ่ยเสียงเข้ม แต่ก็ยังคงเรียกเสียงหัวเราะเบาๆจากกวางได้อีกระลอก วงแขนเล็กๆของกวาง โอบรอบคอของตูมตามแน่น สายตาหวานซึ้งจ้องมองตอบไม่หลบไปไหน...
"คิดถึงน้องๆที่เมืองไทยเนอะ ป่านนี้ไอ้เจ้านทดังคับฟ้าไปขนาดไหนแล้วก็ไม่รู้.."
เสียงตะแง้วๆ ดังรำพึงออกมาอย่างคิดถึงจับหัวใจ ... ล่าสุดที่ได้รับข่าวสารจากเมืองไทย ก็เกือบๆเดือนที่แล้ว ที่แกรนด์ส่งอีเมล์มาบอกเรื่องผู้จัดการส่วนตัวคนเดิมจะลาออกไปศึกษาต่อที่อเมริกา หลังจากนั้นก็เงียบหาย ซึ่งกวางก็ได้แต่พยายามเข้าใจถึงความยุ่งวุ่นวายของอาชีพที่น้องสาวทำอยู่
ส่วนเจ้านทที่นึกถึง... รายนี้ไม่สนใจช่องทางการติดต่อใดใดทั้งสิ้น เคยติดต่อกันครั้งเดียวผ่านทางจดหมาย ที่ใช้เวลาร่วมอาทิตย์กว่าจะเดินทางมาถึง..
"เอาหลานไปฝากน้องสักคนไหมกวาง ?" ตูมตามแกล้งแย็บแล้วยิ้มตาหยี ... ทำเอากวางที่กำลังทำซึ้งถึงกับร้องว้าย ! ระดมฟาดมือลงบนอกของเขาไม่ยั้งๆ...
"ไอ้ทะลึ่ง !" พร้อมด่าอีกทีอย่างเขินสุด ๆ..
"อายอะไรเนี่ย ><"
.
.
.
"พี่เนส นี่ตกลงแอมป์จะได้ออกอัลบั้มคู่นทจริงๆน่ะเหรอ..." ในห้องชุดสุดหรูของเนส แอมป์ที่เพิ่งตัดผม โกนหนวดมาหมาดๆ ส่งเสียงถามพี่ชายด้วยความตื่นเต้น ... เนสหันหน้ามามองแอมป์ด้วยสายตาเข้ม พยักหน้าหนึ่งทีเป็นการยืนยัน
เรียกรอยยิ้มตาปิดด้วยความดีใจออกมาจากแอมป์ได้ทันที
"เย้ ~"
เนสเดินผละออกจากตรงนั้นไปด้วยอารมณ์ขุ่นมัว... ยิ่งเห็นท่าทางดีใจแบบนั้นของแอมป์แล้วยิ่งไม่สบายใจ เพราะหลังจากได้คุยกับผู้เป็นอาแล้ว เขาก็ได้รับรู้เรื่องบางอย่างที่แอมป์ยังไม่รู้...
"นทมีผู้จัดการส่วนตัวใหม่แล้วนะเนส ช่วยไปทำความรู้จักกับเขาที..."
"ใครเหรอครับ ชื่ออะไร ?"
"เอาประวัติไปดูสิ อยู่ในแฟ้มสีส้ม อาก็ยังไม่ได้เปิดดู ซีเพิ่งเอามาให้ดูสดๆร้อนๆ.."
และผู้หญิงคนนั้นคือ.. "แอปเปิ้ล อิษฎ์อาณิก"
อดีตที่แสนโหดร้ายในความรู้สึกของนท คนที่เป็นยิ่งกว่าหนามตำหัวใจของแอมป์...
โลกกลมแท้ๆ ...
.
.
.
"นท ตารางงานเดือนหน้าออกแล้ววว พี่บี้บอกว่า เดี๋ยวถ่ายรูปแล้วบีบีมาให้..." แกรนด์เงยหน้าจากบีบีมาเอ่ยกับนทเสียงใส นทพยักหน้าเบาๆ ยิ้มรับ ก่อนจะก้มหน้าลงจดจ่ออยู่กับเจ้าอูคูเลเล่ต่อ .. ไม่สนใจโลกภายนอกอีกต่อไป
แกรนด์ก็จมลงเข้าสู่โลกแห่งบีบี ที่นานๆทีจะได้มีโอกาสจับแบบเต็มไม้เต็มมือ เข้าทวิตเตอร์ ตามอ่านผู้คนที่เมนชั่นตัวเองไปเรือยเปื่อย เป็นการเพิ่มพูนกำลังใจที่ดีนักแล...
แอปเปิ้ลเปิดสมุดตารางงานในเดือนนี้ดู พลางจดรายละเอียดที่สำคัญๆเอาไว้ใน 'สมุดส่วนตัว' ของตัวเอง ... เห็นตารางงานที่แน่นเอี๊ยะนั่นแล้วแอปเปิ้ลก็แอบลำบากใจเล็กๆ เพราะรู้สึกว่า ความหายนะจะเข้ามาเยือนแทบทุกวัน...
25/06/11
8.00 - 16.00น. แกรนด์ อัดเสียงอัลบั้มใหม่
10.00 - 13.00น. นท งานพรีเซนเตอร์
14.00 - 15.30น. นท ฟิตติ้งเสื้อผ้าละคร
17.00 - 19.00น. ประชุมคอนเสิร์ต นทแกรนด์แอมป์บี้
26/06/11
10.00 - 14.00น. นท แกรนด์ ถ่ายแบบ
15.00 - 17.00น. นท โชว์ตัว
16.00 - 21.00น. แกรนด์ อัดเสียง
19.00 - 21.00น. นท อัดรายการ
22.00 - 00.00น. ประชุมคอนเสิร์ต นทแกรนด์แอมป์บี้
.
.
.
และอื่นอื่นอีกมากมาย ...
แอปเปิ้ลเงยหน้ามองนทกับแกรนด์ที่น่งอยู่ข้างๆกันบนโซฟาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความลำบากใจ ...
มันยากเหลือเกิน ที่จะร่วมงานกับนทโดยไม่พูดจา ไม่มองตา ไม่ใกล้ชิด ... มันยาก และเป็นไปไม่ได้เสียด้วยซ้ำ
แต่จะให้ทำยังไง ในเมื่อกลัวเหลือเกิน ที่จะต้องสูญเสียความเป็นตัวเองไปอีกครั้ง
กลัวเหลือเกิน ว่าความรู้สึกเก่าๆ ที่ยังคงแจ่มชัด จะเผลอแสดงออกมาให้คนๆอื่นได้รับรู้...
กลัวเหลือเกิน....
.
.
ตกดึกคืนนั้น ... แกรนด์รีบอาบน้ำแต่งตัวออกไปอย่างเร่งรีบ แทบไม่ได้ร่ำลาทุกคน ... เนื่องจากเพิ่งได้รับงานด่วนที่เพิ่งได้รับรู้เมื่อเกือบชั่วโมงที่แล้ว
พอแต่งตัวเสร็จ ผลุนผลันออกจากห้องนอนตัวเองมา ก็ไม่พบใครเลย จะปลุกนทมาเพื่อบอก... เจ้าเด็กขี้เซาก็ไม่ยอมตื่นเสียนี่
จะเคาะประตูห้องแอปเปิ้ล ก็สนิทกันน้อยเกินกว่าที่จะทำอย่างนั้น มันดึกแล้วนี่นะ ... เที่ยงคืนกว่าแล้ว
หันรีหันขวางสักพัก แกรนด์ก็พบสมุดเล่มหนาเล่มหนึ่ง ที่วางสงบนิ่งอยู่บนโต๊ะกระจก ... และด้วยความรีบร้อนนั้นเอง แกรนด์จึงคว้าสมุดเล่มนั้นขึ้นมาเปิดๆ ก่อนจะจรดดินสอลง ด้วยลายมือที่แสนจะไก่เขี่ย
'งานเข้าจริงๆ ... พรุ่งนี้มีบวงสรวงหนังใหม่ที่เพชรบุรี ต้องรีบไปแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้โทรหานะ..
แกรนด์'
แล้วก็คว้ากระเป๋าสะพายใบหนึ่ง กึ่งวิ่งกึ่งเดินออกจากห้องไป ... โดยไม่ทันได้สังเกต ว่ามีอะไรบางอย่าง ร่วงอยู่ข้างๆกับสมุดเล่มหนานั่น...
บรรยากาศเย็นๆริมระเบียง ชวนให้คนนอนไม่หลับอย่างแอปเปิ้ล ต้องเดินออกมานั่งกินลม ชมบรรยากาศยามดึกของตึกในกรุงเทพ ด้วยอารมณ์สุนทรีย์...
ลมเย็นๆที่พัดมาปะทะกับใบหน้า แสงไฟวิบวับที่สะท้อนกระพริบไปมา ช่วยขับกล่อมความเงียบเหงาให้ดูมีสีสันขึ้นมาได้อย่างประหลาด
และความเงียบนั่นเอง ที่ดึงแอปเปิ้ลให้หลุดไปในโลกแห่งความหลังอีกครั้ง ...
6ปีก่อน ...
"แอปเปิ้ล พี่ไปจ่ายค่าโทรศัพท์ ไปไหม ?" นทเดินลงมาจากชั้นสองหน้าจ๋อยๆ สะกิดถามแอปเปิ้ลเสียงอ่อน ...
แอปเปิ้ลเงยหน้าขึ้นมามองหน้านทแบบหาเรื่องสุด ส่ายหัวพรึบ กระแทกกระทั้นเสียงเสียจนน่าหมั่นไส้ !
"ไม่ไป.." ก่อนจะลุกพรวกหนีขึ้นชั้นสองไปด้วยความงอนเล็กๆ ทิ้งนทให้มองตามไปด้วยอารมณ์จ๋อยอย่างสุดซึ้ง ...
ก้มลงมองตั๋วหนังในมือ ที่อุตส่าห์ซื้อจองล่วงหน้าเอาไว้นาน ก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยความผิดหวัง
แอมป์เดินพ้นประตูห้องน้ำออกมา เห็นนทยืนจ๋อยอยู่ สีหน้าก็สลดลงไปด้วยความสงสารทั้งตัวเอง สงสารทั้งนท
สาวเท้าเข้าไปใกล้ๆน้อง ก่อนจะอดเสียงอบอุ่นถาม พร้อมรอยยิ้มบางเบา
"จะไปไหนนท.."
นทได้ยินคำถามของแอมป์ แล้วก็ถอนหายใจออกมาเป็นครั้งที่สองอย่างท้อใจ เงยหน้าขึ้นมาสบตาผู้พี่ ก่อนจะส่งรอยยิ้มฝืดเฝือให้
"ไปดูหนังกันพี่แอมป์ รอบมิดไนท์ ! ที่นั่งสวีท !!!"
แอปเปิ้ลเข้าห้องนอนมาพร้อมรอยยิ้มเล็กบนใบหน้า พอใจนิดหน่อยที่ได้เห็นใบหน้าจ๋อยๆของคนเป็นแฟน ... ประกายตาสดใสขึ้นมา เมื่อนึกถึงไปว่า อีกไม่นาน พี่นทของเธอ จะต้องวิ่งขึ้นมางอนง้อแน่นอน...
เล่นตัวสักพักดีกว่านะ ><
ก๊อกก๊อก ...
นั่นไง มาแล้ว ไวจังเลย !
แอปเปิ้ลรีบปรับสีหน้าของตัวเองให้ขรึมโดยไว ... ลุกขึ้นจากโซฟาช้าๆ เดินช้าๆ เปิดประตูช้าๆอย่างรักษาอาการ !
"แอปเปิ้ล ! ไม่ไปกะพี่นทกะพี่แอมป์เหรอ ?"
ผิดคาด ! แอปเปิ้ลทำหน้าตาผิดหวังอย่างที่สุด เมื่อเปิดประตูออกมาแล้ว พบว่าคนที่ยืนอยู่นั้น ไม่ใช่นท แต่เป็นพี่เนส...
แถมประโยคร้ายๆที่หลุดออกมาจากปากเนส ... ยิ่งทำให้แอปเปิ้ล ช๊อค ผิดคาด ผิดหวัง ไปกันใหญ่ !
แต่ทว่า เสียงโทรศัพท์ที่ดังแทรกขึ้นมา ... ทำให้แอปเปิ้ลไม่ได้ส่งคำถามไปอย่างที่ใจอยากถาม ร่างสูงโปร่งของแอปเปิ้ล กระแทกส้นไปยังต้นเสียงโทรศัพท์ด้วยความเสียใจอย่างสุดซึ้ง !
คว้าเจ้าโทรศัพท์เครื่องเล็กมากดรับสาย กระแทกเสียงลงไปอย่างโมโห !
"ฮัลโหล ใคร !"
"..."
"ฮ้ะ ! อะไรนะแม่ พี่อ๊อฟเข้าโรงบาล !!!"
ตอนหน้า นทแอปจัดเต็มค่ะ !!!!!!!!
อาจจะคืนนี้ ถ้าทัน ?
ถ้าไม่ทัน ก็พรุ่งนี้แน่น๊อนน เย๊ :D
ความคิดเห็น