คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 8 ยิ้ม คิ_คิ
เช้าวันรุ่งขึ้น ... นทลืมตาตื่นขึ้นมาในชุดนอนสีหวานแวว ข้างๆตัว เจ้าอูคูเลเล่ตัวโปรด นอนสงบนิ่งอยู่คล้ายจะนอนเป็นเพื่อนเด็กขี้เหงาอย่างเธอ
พบพลิกตัวไป ก็พบเข้ากับ ร่างบอบบาง ที่นอนขดตัวอยู่ใกล้ๆ นทพินิจมองคนข้างๆตัวด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก
ใบหน้าที่สวยเนี้ยบตลอดเวลา กลับยังคงมีคราบเครื่องสำอางค์ประดับอยู่ทั้งใบหน้า ...
อีกทั้งเสื้อผ้า ก็ยังคงเป็นชุดเดียวกัน ก่อนที่จะออกไปอัดเสียงเมื่อคืน
นี่คงจะกลับมาดึกมาสินะ...
นทจับชุดนอนที่ตัวเองสวมใส่ แล้วยิ้มออกมาบางๆ
เมื่อคืน เธอคงเผลอหลับไป โดยที่ไม่ได้อาบน้ำเหมือนเช่นเคย ... และคงเป็นแกรนด์นี่ล่ะ ที่เป็นคนเปลี่ยนชุดนอนให้เธอเหมือนทุกครั้ง
ดวงตากลมโตของคนที่นอนขดตัวอยู่ ค่อยๆเบิกขึ้นมาช้าๆ ... และเมื่อพบเข้ากับสายตาประกายวิบวับของผู้เป็นน้อง
แกรนด์ก็หน้าแดงขึ้นมาโดยอัตโนมัติ แม้จะยังรู้สึกมึนงง และงัวเงียอยู่ก็ตาม
"มองอะไร..." ถามอีกฝ่ายอย่างเขินๆ ก่อนจะดึงผ้าห่มที่คลุมอยู่ครึ่งตัว มาคลุมหัวตัวเองไว้จนมิด เรียกเสียงหัวเราะออกมาจากนทได้เบาๆ ..
"มองคนนอนน้ำลายยืด เอาผ้าห่มออกมาน้า"
นทแกล้งดึงผ้าห่มของคนที่นอนข้างๆ ก่อนจะกลิ้งทับไปทับมาอย่างสนุกสนาน เป็นการปลุกทั้งตัวเอง ทั้งแกรนด์ให้ตื่นขึ้นมาอย่างเต็มตา...
"พอแล้วๆ พอแล้ว นทบ้า ปล่อยเค้าน้าา" แกรนด์ทั้งผลักทั้งดันนทที่พยายามจะรวบตัวเธอไว้ในอ้อมกอดอย่างเขินสุดกำลัง นทก็หัวเราะอย่างชอบอกชอบใจ ที่เห็นแกรนด์ขัดเขินได้ถึงขนาดนี้..
"ไม่งั้นจะฟ้องพี่นกจริงๆ ด้วยนะนท สายแล้ว ไปแต่งตัวไปหาพี่นกได้แล้ววว..."
"ไปทำไมอ้ะ ?" พอได้ฟังประโยคนั้นจบ การแกล้งแกรนด์ยามเช้าก็หยุดโดนสิ้นเชิง นทเขยิบออกจากกองผ้าห่มที่ยุ่งเหยิง มานั่งขัดสมาธิจ้องหน้าคนที่กำลังนอนหายใจถี่ๆอย่าสงสัย
แกรนด์เอื้อมมือขึ้นไปผลักหัวเด็กหน้ามึนอย่างหมั่นไส้
เฉลยเสียงงอนๆ
"เห็นไหมล่ะมัวแต่แกล้งเค้านะ !"
"..."
"พี่นกจะให้นทไปคุยเรื่องโปรเจคท์ใหม่คู่พี่แอมป์ ..."
แกรนด์เอ่ยออกมาแล้วยิ้มจนแก้มแทบแตก แต่นั่นกลับทำให้นทเบ้หน้าออกมาอย่างตกใจ !
"อะไรกันเนี่ย !!!"
.
.
.
นทเดินลากเท้าออกจากห้องทำงานส่วนตัวของผู้บริหารใหญ่ 'นก สินจัย' อย่างหงุดหงิดใจเป็นที่สุด ...
น้ำเสียงทรงอำนาจ ที่พูดออกมาทุกคำ บีบบังคับให้เธอต้องยอมร่วมโปรเจคท์บ้าบอนั่นอย่างปฏิเสธไม่ได้ !
"พี่อยากให้นทออกอัลบั้มคู่แอมป์... เป็นโปรเจคท์เพลงรัก สองมุมมอง มุมมองผู้หญิงติสท์ๆอย่างนท กับผู้ชายอบอุ่นอย่างแอมป์ ว่ายังไงนท ?"
จะให้ว่ายังไงล่ะ !!!
นทอยากจะตอกกลับพี่นกไปด้วยคำพูดนั้นให้แรงๆ ให้สมกับความไม่พอใจที่ฝังอยู่ภายใน
เธอไม่อยาก ไม่อยากยุ่งกับ 'ผู้ชาย' คนนี้ ไม่ว่าจะด้วยทางใด ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลไหน
เธอไม่พร้อมรับความรู้สึกดีดีจากเขา ไม่ว่ายังไงก็ตาม ...
เธอจำเหตุการณ์เมื่อเกือบๆสามปีที่แล้วได้ดี ...
ในวันที่เธอเพิ่งจบการศึกษาจากอิตาลี ... และเดินทางกลับมาถึงประเทศไทยก่อนกำหนดได้สองสามวัน
เธอไม่บอกใครสักคนว่าเธอเดินทางมาถึงเมืองไทยแล้ว ...
เพราะกลัวป๊าที่แสนเอิกเกริก จะยกโขยงคณาญาติมาล้นสุวรรณภูมิ...
เธอนั่งมองผู้คนเดินผ่านไปผ่านมาในสนามบินอย่างเรื่อยเปื่อย ไม่รีบไม่ร้อน ซึมซับบรรยากาศเมืองไทย สูดอากาศหายใจของประเทศนี้ด้วยความคิดถึงเต็มหัวใจ...
สำเนียงภาษาที่คุ้นเคย แม้จะห่างหายไปหลายปี แต่ได้ฟังกี่ที ก็ยังรู้สึกดีเสมอ ...
สองสามชั่วโมงผ่านไป อารมณ์ติสท์ของนทก็ยังคงที่ เธอยังคงนั่งมองผู้คนที่เดินผ่านไปมาด้วยอารมณ์สงบนิ่ง...
แขนสองข้างกอดอูคูเลเล่ตัวโปรด ที่ผ่านร้อนผ่านหนาวด้วยกันมาหลายปีไว้แนบอก พลางคิดว่าคืนนี้ จะเริ่มเดินทางย้อนรอยความทรงจำที่ไหนก่อนดี ?
ครู่หนึ่ง ความวุ่นวายก็มาเยือน ... เมื่อกลุ่มคนขนาดมหึมา จู่ๆ ก็ส่งเสียงกรี๊ดขึ้นมาพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย !
"บี้ ๆ แกรนด์ๆๆๆๆ..."
นทสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนจะพ่นออกมาจนโล่งปอด .. บ้าชะมัด นี่อะไรกันเนี่ย นึกว่าเรนมาเมืองไทย กรี๊ดกันซะ ...
ส่ายหัวให้กลุ่มแฟนคลับนั้นด้วยความระอา นึกในใจว่า ตอนอยู่อิตาลี ไม่เคยได้สัมผัสบรรยากาศแบบนี้เลย
แล้วผิวพรรณขาวบริ๊งค์ขาวใครบางคน ก็ลอยเข้ามาในระดับสายตาของนท ... ผู้หญิงคนนั้นมีรอยยิ้มประดับอยู่บนใบหน้าตลอดเวลา การแต่งเนื้อแต่งตัว ก็ดูดีเกินกว่าจะเป็นแค่คนธรรมดาทั่วๆไป
นทพินิจมองเธอคนนั้น ด้วยความรู้สึก 'คุ้นใบหน้า' ซึ่งนั่นก็ไม่ใช่ข้ออ้างของคนเจ้าชู้แต่อย่างใด
เธอคุ้นจริงๆ นะ ...
คุ้นมากๆ ... ขาวๆ หมวยแบบนี้ ใครกันนะ ?
ใครกันนะ ใครกัน !!
"แกรนด์.."
"ขา ><"
อ้อ หรือว่าจะเป็น พี่แกรนด์ !!!
ได้ยินเสียงแฟนคลับระดมเรียกชื่อหนุ่มสาวคู่นี้ด้วยความปลาบปลื้ม นทก็นึกออกแทบจะทันที ! บรรดาเด็กสาวที่สวมเสื้อสีชมพูและสีเขียวมากมาย ต่างก็พยายามจะเข้าใกล้ศิลปินของเขาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้...
"พี่แกรนด์"
นทลุกพรวกขึ้นมาจากที่เก้าอี้ ก้าวขาตนเองไปใกล้ๆคนกลุ่มใหญ่นั้นด้วยความตื่นเต้น ...
ความอลหม่านตรงหน้า ไม่ได้ทำให้ความตื่นเต้นของนทลดลงแม้แต่น้อย นทยังคงยืนมองอยู่มุมนอก ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว ชะเง้อแลมองเข้าไปในวงอย่างสนอกสนใจ...
จู่ๆ หญิงสาวที่มีผิวสีขาวเด่น ออร่าจับที่สุดในวงล้อม ก็ขอปลีกตัวออกจากตรงนี้สักครู่ วางดอกไม้ช่อใหญ่ กรอบรูป พวงมาลัย และอะไรต่อมิอะไรไว้ในรถเข็นที่เต็มไปด้วยกระเป๋าสัมภาระ ...
เธอเดินออกมาจากวงนั่นคนเดียว ... ยิ่งใกล้เข้ามา หัวใจนทยิ่งเต้นแรงเหมือนคนที่ไปวิ่ง1000เมตรมาหมาดๆ
รวบรวมความกล้าเรียกชื่อหญิงสาวคนนั้นด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ...
"พี่แกรนด์..."
เสียงแหลมเล็กของนทดังหลุดออกจากปาก และมันก็ดังพอที่จะเรียกศิลปินสาวให้ชะงักกึก ใบหน้าขาวหมวยหันมาพร้อมรอยยิ้ม จนดูเหมือนเป็นระบบอัตโนมัติ ที่ต้องแจกยิ้มให้คนทั่วไปแม้ไม่รู้จัก...
"คะ แกรนด์ขอไปเข้าห้องน้ำแปปนึงน้า เดี๋ยวแกรนด์มาหาใหม่"
ร่ายยาว พร้อมกับเตรียมจะผละไปพร้อมรอยยิ้ม ...
นทส่ายหัวไปมาสองสามครั้ง ยกห้านิ้วขึ้นมาเบรคแกรนด์ไว้ พร้อมกับเอ่ยเตือนความจำด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจ...
"พี่แกรนด์ จำนทได้มั้ย ?"
ถามคำถามพร้อมกับชี้หน้าตัวเอง ฉีกยิ้ม...
"นทอยู่วงประสานเสียงพี่กวาง พี่ตาม..."
เริ่มให้ข้อมูลทีละข้อ...
"นทไปอิตาลีเพิ่งกลับมา..."
"..."
"คุ้นๆหน้านทบ้างไหมคะ ?"
นทเลิกคิ้วถาม ... เมื่อเห็นอีกฝ่าย ทำหน้านิ่งคิดไปเสียนาน สาวเท้าเข้าไปใกล้ๆอีก แล้วโบกมือผ่านหน้าแกรนด์ไปมาอย่าง งงๆ
เห็นอีกฝ่าย อยู่ดีดีก็เบิ่งตาเล็กขึ้นมาจนสุดเปลือกตา นิ้วเรียวๆชี้ที่หน้านทอย่างตื่นเต้นไม่แพ้กัน
"น้องนท พี่จำได้แล้ว น้องนท !!!"
นทยิ้มไปทั้งปากทั้งตาอย่างดีใจ
“ถูกต้องแล้วค่ะ นทเอง”
^^
.
.
.
"นท ! ถ้าเธอจะอ่อนเพลียขนาดนี้นะ" ปัจจุบัน นทนอนหลับสนิทเป็นตายอยู่ในรถยนต์ส่วนตัวของตัวเอง ... โดยมีแกรนด์ที่เพิ่งจะอัดเสียงเสร็จ เดินลงจากตึกมาพร้อมกับแอปเปิ้ล ...
ร่างเล็กของนทขยับไปมาด้วยอาการงัวเงีย ดวงตาเรียวเล็กค่อยๆเปิดขึ้นมาช้าๆ ... เรียกรอยยิ้มบางๆจากแกรนด์ที่ยืนมองอยู่ได้เป็นอย่างดี
แอปเปิ้ลทอดสายตามองคนงัวเงียด้วยความรู้สึกแปลกๆชอบกล ... ความรู้สึกที่เธอห่างหายไปนาน
มุมปาก ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเล็กๆ ... ที่เธอเอง ก็ทำมันออกมาโดยไม่รู้สาเหตุ
คนอะไร หลับได้แม้กระทั่งในรถร้อนๆ ...
นทลืมตาขึ้นมาจนเต็มตา... เห็นใบหน้าหมวยๆของรุ่นพี่สาวกำลังยิ้มอยู่อย่างเอ็นดู ก็หัวเราะออกมาอย่างขัดเขินเบาๆ ... ขยับเนื้อตัวอย่างเมื่อย เนื่องจากการนอนผิดท่า
ก่อนที่จะมองเลยไปด้านหลังอย่างไม่ตั้งใจ...
รอยยิ้มเล็กๆจากแอปเปิ้ล ... แม้จะเป็นเพียงแค่รอยยิ้มมุมปาก แต่มันกลับทำให้นทชาวาบไปทั้งตัวด้วยความรู้สึกประหลาด...
หัวใจที่อยู่ในจังหวะปกติ อยู่ดีๆ ก็เร่งจังหวะขึ้นมาก็นทรู้สึกได้...
สายตาเรียบเฉย ที่แฝงไปด้วยความนัยมากมายของแอปเปิ้ล จับจ้องอยู่ที่ใบหน้าเธออย่างไม่ละสายตา
นทช้อนตาขึ้นสบตากับแอปเปิ้ล... ด้วยความรู้สึกที่ปั่นป่วนประหลาดๆ
แค่เพียงรอยยิ้มเล็กเล็กของเธอครั้งเดียว
ก็ทำให้ฉันไม่เหลียวไปมองที่ใด
เธอสะกดฉันไว้ด้วยเวทมนตร์ที่ใช้แค่เพียงมุมปาก
ไม่เคยจะคิดว่ายิ้มของเธอคนนี้ จะทำให้ฉันนั้นห้ามใจยาก
อยากขอได้มั้ยอย่ายิ้มให้ใครอย่างนี้ ฉันขอเลยเธอ…
“ไป กลับบ้านกันนท...” แกรนด์เดินอ้อมรถไปยังที่นั่งฝั่งคนขับ ... เสียงนุ่มทุ้มนั้นเปรียบเสมือนการปลุกทั้งสองให้หลุดออกจากภวังค์ความคิดของตัวเองอย่างฉับพลัน
นทเป็นฝ่ายละสายตาออกมาก่อน... ริมฝีปากสีชมพูอ่อน เม้มเข้าหากันสนิท ใบหน้าหวานๆ นิ่งไปอย่างเก้อเขิน แกรนด์ที่หันมาเห็นใบหน้าผิดปกตินั่นพอดี จึงเอานิ้วจิ้มไปที่แก้มป่องๆของนท พลางเอ่ยเสียงสดใส
“โหยอะไร ทำหน้าแบบนี้ทำไมเนี้ยะ”
“นทง่วง เพิ่งตื่นไง ฮ่ะๆ” นทแก้ตัวเขินๆ หลบสายตาแกรนด์วูบ ก้มหน้าหลุบตาลงมองต่ำ แอปเปิ้ลลอบอมยิ้มกับตัวเองเช่นกัน รู้สึกมีความสุขกับบรรยากาศตรงหน้าแบบบอกไม่ถูก..
เห็นแกรนด์กำลังจะสตาร์ทรถ แอปเปิ้ลจึงรีบกุลีกุจอ วิ่งไปยังประตูฝั่งคนขับ เปิดมันออกมา ก็จะเอ่ยเสียงแหลม...
“พี่แกรนด์ เดี๋ยวแอปขับให้ค่ะ ไปนั่งเถอะ อัดเสียงมาเหนื่อยๆ ^^”
แกรนด์ก็พยักหน้ายิ้มๆ ก่อนจะเดินลงจากรถ ไปเปิดประตูด้านหลังนั่งอย่างสบายอารมณ์ ...
นทที่นั่งเอนเบาะอยู่ที่เบาะด้านหน้าข้างๆคนขับ ก็ลอบมองแอปเปิ้ลด้วยสายตาที่แฝงความนัยแปลกๆ
มันเกิดอะไรขึ้นก็ไม่รู้ตอนนี้ ...
แต่พี่คิดถึงอดีตของเราจริงๆนะ แอปเปิ้ล :)
ว๊า พี่นทนึกอดีตไม่จบซะงั้น....
ไรเตอร์นี่ ชอบแต่งอะไรค้างๆคาๆ เนอะ !
สำหรับผู้ที่ชื่นชอบดราม่า...
อย่างที่บอกไว้ตั้งแต่แรกค่ะ ไรเตอร์เป็นพวกหวานเลี่ยน
ดราม่าไม่ค่อยเก่งจริงๆ
ต้องมีแอบหวานเบาๆ ตามสไตล์ ><
ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคะงว๊าวว ร้อยคอมเม้นแล้วนะ เขินอ้ะ
>///< !!!
ความคิดเห็น