คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 5 ก่อนจะเป็นแฟนเ่ก่า
ตึกสุดหรูใจกลางเมือง อันเป็นสถานที่ทำงานของคนนับร้อย ... หนึ่งในนั้น คือหญิงสาววัยกลางคน หน้าตาสวยสดใส ที่ดูยังไงก็ยังคงเด็กอยู่เสมอ
ขาเรียวยาว ก้าวฉับๆเข้าตัวตึกมาอย่างรีบร้อน แต่ทว่าใบหน้ากลับเปื้อนรอยยิ้มอยู่ตลอดเวลา ระหว่างทางเดินที่เธอเดินผ่าน บรรดาพนักงานต่างก็ยกมือไหว้เธอด้วยความนอบน้อม เธอเองก็ยกมือรับไหว้ทุกคนเช่นกัน
"พี่นกครับ หยุดคุยกับผมก่อน !"
เสียงแตกพร่าของชายหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้น ร่างสมส่วนบึกบึนของเขา วิ่งตรงเข้ามากางแขนกั้นทางเดินของเธออย่างรีบร้อน ... ส่งผลให้เธอถึงกับหยุดชะงัก ใบหน้าสะสวยก็แปรสภาพเป็นคนดุไปอย่างสมบูรณ์แบบ
เธอใช้หางตามองสภาพของชายหนุ่มคนนี้อย่างดูแคลน เขาปล่อยผมเผ้าให้ยาวรุงรัง หนวดเคราขึ้นเขียวครึ้ม แถมใบหน้าทรุดโทรมเหมือนคนอดหลับอดนอนมาหลายต่อหลายคืน
คงจะมีแต่เสื้อผ้าที่ดูเนี้ยบมากเท่านั้น ที่แสดงให้เห็นถึงรัศมีบางอย่างในตัวของเขา ... รัศมีที่เหลืออยู่น้อยลงเต็มที จนแทบจะหมดไปแล้วซะด้วยซ้ำ
"มีอะไรคะ พ่อนักเลงหนุ่มอนาคตไกล !"
เธอจงใจกระแทกเสียงทุกๆคำอย่างประชดประชัน ... แววตาคมกริบ เสมองไปทางอื่นอย่างเบื่อหน่าย ยกแขนสองข้างขึ้นมากอดอก
"ผมแค่อยากมาขอโทษพี่นกครับ ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำอย่างนั้น มันก็แค่อารมณ์ของเด็กวัยรุ่นคนนึง ให้โอาสผมนะครับ..."
ชายหนุ่มอธิบายพร้อมยกมือไหว้เธอ ใบหน้าหล่อเหลา ก้มลง สำนึกผิด สายตาอ่อนล้าทอดมองไปตามทางเดินพื้นไม้ปาร์เก้อย่างหมดแรง
"ก็เพราะเราทำตัวแบบนี้ พี่จะไปมีงานให้เราได้ยังไงแอมป์ ! ถอยพี่ไปเลย บี้ มาเอาแอมป์ออกไปซิ !"
เธอเค้นเสียงต่ำ พยายามพูดกับเขาอย่างใจเย็น .. ก่อนจะหันไปทางชายหนุ่มอีกคน ที่เพิ่งวิ่งตามมาจากในรถ ให้พา 'แอมป์' ออกไปให้พ้นทาง
"ครับ..." ชายหนุ่มที่มาใหม่รับคำ วางของพะรุงพะรังทั้งหมดลงกับมือ ก่อนจะเดินเข้าไปหยิบร่างกายที่อ่อนปวกเปียกของแอมป์ขึ้นมา ....
แต่ทว่า แอมป์กลับไม่ยอมง่ายๆ สะบัดตัวหนีการจับกุมของเขาอย่างรุนแรง ปากก็ละล่ำละลักแต่ใจความเดิมๆ
"ผมเป็นดาราในสังกัดพี่นกนะครับ ผมมาของานทำบ้างครับ พี่นก ให้โอกาสผมหน่อย !"
พอชายหนุ่มลากแอมป์ออกไปได้พ้นทาง ... เธอก็หันไปคว้าข้าวของที่เขาวางไว้ แล้วก้าวเดินฉับๆ หนีความวุ่นวายตรงจุดนั้นไปอย่างอารมณ์เสีย ...
แอมป์ดิ้นอยู่พักหนึ่ง กว่าจะยอมสงบลงเพราะอาการหมดแรง แต่ทว่ายังคงส่งเสียงร้องขอความเห็นใจไม่ขาดปาก ...
ชายหนุ่มปล่อยแขนของตนเองที่ล็อคแอมป์ไว้ ปล่อยเขาให้นอนยาวลงกับพื้น ทอดสายตาที่เต็มไปด้วยความเห็นใจให้
"แอมป์ ถ้านายอยากได้งาน ต้องทำตัวดีดี ไม่ใช่ทำแบบนี้ ! พี่นกเขาก็อยากจะปั้นนายอยู่แล้วนะ แต่นายทำลายมันเองทุกอย่าง..."
เขาทอดเสียงอบอุ่น อธิบายให้แอมป์ฟังอย่างใจเย็น ...
"นายต้องกลับบ้าน ไปตัดผม โกนหนวด เลิกเที่ยวกลางคืน ดูแลเสียงนายให้กลับมาดีเหมือนเดิม ... แล้วค่อยกลับมาใหม่ ระหว่างนี้พี่จะช่วยคุยให้ นายไม่ต้องกังวลหรอกนะ !"
ประโยคถัดมาที่ชายหนุ่มพูด เปรียบเสมือนน้ำทิพย์ที่หยดลงบนพื้นดินที่แห้งแล้ง แอมป์ดีดตัวผึงขึ้น แววตาแห้งผากสิ้นหวังของเขา กลับมีประกายขึ้นมา ... มีความหวังในหัวใจอีกครั้ง
"จริงนะพี่บี้ พี่พูดจริงนะ !"
จับมือของ 'บี้' แล้วละล่ำละลักถามอย่างดีอกดีใจ
บี้ยิ้มรับ พยักหน้าน้อยๆ ... เอามือลูบหัวแอมป์ด้วยความเอ็นดู ในฐานะน้องชายที่เห็นกันมาหลายปี
"กลับบ้านได้แล้วแอมป์..."
"ครับ !"
.
.
.
ชายร่างบึกบึนกำยำ ในชุดเนี้ยบหรู หล่อเต็มคราบ เดินหน้านิ่งลงจากรถเบ๊นซ์สปอร์ตราคาแพงด้วยความร้อนรุ่มใจ ระหว่างทางที่ผ่าน ก็มีสาวๆในตึกส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดเบาๆ เหมือนทุกครั้งเช่นเคย ... เขาปรายตามองสาวๆพวกนั้นอย่างรำคาญหัวใจเล็กๆ ก่อนจะก้าวเข้าลิฟท์ มุ่งหน้าไปยังห้องทำงานของ 'พี่นก' ญาติคนเดียวที่เหลืออยู่ของเขา ...
เมื่อถึงหน้าห้อง เขาเพียงแต่ปรายตามองเลขาส่วนตัวของเจ้าของห้องเท่านั้น ... เลขาสาวก็กุลีกถจอเปิดประตูให้อย่างหวั่นเกรง
เมื่อประตูห้องเปิดออก ... ขายาวๆของเขา ก็ก้าวฉับๆไปยังหญิงสาววัยกลางคน ที่นั่งก้มหน้าก้มตาอยูกับเอกสารกองโตอย่างคร่ำแคร่ง ส่งเสียงนิ่งขรึมทักทายอย่างไม่เป็นมิตรนัก
"คุณอา สวัสดีครับ" ยกมือไหว้อย่างไม่เต็มใจนัก ...
พี่นกเงยหน้าขึ้นมาจากกองเอกสาร เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นหู ... และเมื่อเห็นเป็นเขา ริมฝีปากสีนู้ดบางเฉียบ ก็กระตุกมุมปากขึ้นอย่างรู้ทัน
"สวัสดีเนส มีอะไรครับ"
ทักทายกลับ พร้อมกับย้อนถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกวนประสาท
ส่งผลให้ชายหนุ่ม ชักสีหน้าขึ้นอย่างควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ มือนุ่มบีบกันจนแน่น ...
"แอมป์โทรบอกผม ว่าอาไม่ให้งานเขาทำเลย... นี่มันอะไรกันครับ ไหนอาสัญญากับผมว่าจะปั้นเขาให้ถึงที่สุด อาผิดสัญญากับผมนี่"
ยิงเข้าประเด็นโดยไม่รีรอใดใดทั้งสิ้น สุ้มเสียงใส่อารมณ์โมโหจนกลายเป็นเหมือนตวาด พี่นกยิ้มพรายอย่างใจเย็น เอื้อมมือเรียวของตน ไปแตะมือหลานชายเบาๆ
"ไหนหลานเนสของอา ลองคิดมาดูสิคะ ว่าทำยังไง ถึงจะขุดไอ้หนุ่มฉาวโฉ่อย่างแอมป์ขึ้นมาได้..."
"แอมป์เสียงดี อาไม่ปฏิเสธนะเนส"
"แอมป์หน้าตาอินเทรนด์ อาก็รู้อยู่..."
"แอมป์พร้อมทุกอย่าง แต่ที่ไม่พร้อม คือสภาพจิตใจ วุฒิภาวะของเขาเอง เขาทำตัวเหมือนเด็ก15-16ที่หลงใหลในชื่อเสียงจนเหลิง ...เขาทำบริษัทเสียหายไปเท่าไหร่แล้วเนส กี่งานแล้วที่เขาเบี้ยว กี่รอบแล้ว ที่เขามีเรื่องมีราว ต้องมาตามแก้ข่าวไม่จบไม่สิ้น... อาเหนื่อยนะเนส"
"ไหนเนสบอกอามาซิ จะต้องทำยังไง"
คำถามนั้น กลับทำให้คนเกรี้ยวกราดอย่างเนส นิ่งลงอย่างง่ายดาย ... เขาจนปัญญาที่จะตอบคำถามนี้จริงๆ
"ถ้าคิดไม่ออก ... อาก็ไม่รู้ด้วยนะ กลับบ้านไปเถอะเนส คิดออกแล้วค่อยโทรมาบอกอา อาจะทำงานต่อล่ะ" เธอปิดประเด็นนั้นลง ก่อนจะยิ้มให้หลานชายอย่างงามสง่า ก้มหน้าลงจดจ่อกับกองเอกสารนั้นต่อไป โดยไม่สนใจเขาอีก
เนสเม้มริมฝีปากแน่น ... รู้สึกทั้งโกรธ ทั้งอึดอัด สมองของเค้าตีบตันไปหมด
ส่ายสายตาไปรอบๆห้องอย่างหนักใจ รูปผลงานเด่นๆ ศิลปินดังๆ กว่าร้อยชีวิต ถูกประดับอยู่เต็มห้องทำงานของผู้บริหารขั้นสูง อย่าง 'นก สินจัย'
ก่อนจะชะงัก ... เมื่อเห็นรูปของหญิงสาวผมฟู ที่ยืนถือไมโครโฟนร้องเพลง ยิ้มแป้นแล้นอยู่บนสเตจอย่างมีความสุข
"นท ..."
เนสพึมพำชื่อคนในรูปออกมาเบาๆ หัวสมองสว่างขึ้นมาทันที
"อาครับ ให้นทช่วยแอมป์หน่อย ให้น้องนทช่วยแอมป์หน่อย !" ละล่ำละลักพูดอย่างดีใจ .... ส่งผลให้พี่นก เงยหน้าขึ้นมามองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย
"จะให้นทช่วยอะไรแอมป์ ?"
คำถามนั้น แฝงไปด้วยน้ำเสียงคมเข้ม สายตาที่จ้องมองก็หวั่นใจไม่เบา เนสมักคิดถึงอะไรเพียงสั้นๆเสมอ ... สั้นๆในทีนี้ อาจเปรียบได้ว่า คิดถึงแต่แอมป์เสมอ
"ให้ข่าวไป ... นทหักอกแอมป์ แอมป์เลยทำไปประชดชีวิต อะไรก็ได้ครับอา ... อะไรก็ได้"
อะไรก็ได้ ...
สำหรับแอมป์ เขายอมทำอะไรก็ได้ ... แม้ว่าจะต้องเสียใครไปเท่าไหร่ กี่คนจะต้องเดือดร้อนแค่ไหน เพียงความสุขของแอมป์เท่านั้น
เขายอม อะไรก็ได้ ...
.
.
.
6ปีก่อน ...
ในเช้าวันที่อากาศเกือบจะร้อนที่สุดในรอบปี เสียงกริ่งหน้าบ้านที่ดังอย่างยาวนาน ปลุกให้ร่างสูงโปร่งของแอปเปิ้ลตื่นขึ้นมาแบบไม่เต็มตานัก ...
เมื่อหันหน้าไปทางนาฬิกาปลุกเรือนโต ... ก็พบว่าเป็นเวลาเกือบเก้าโมงแล้ว
แอปเปิ้ลสะบัดหน้าไล่ความง่วงงุนออกไปสองสามที ก่อนจะก้มมองคนในอ้อมกอด ที่หลับสนิท เสียงกริ่งหน้าบ้านที่ยังคงดังอยู่ ไม่สามารถเข้าไปกระทบโสตประสาทของเธอได้แม้เพียงนิด
น่าอิจฉานะ บางทีเธอก็อยากหลับลึกหลับสนิทแบบนี้บ้าง
แอปเปิ้ลใช้จมูกของตัวเอง สูดกลิ่นแก้มใสใสของคนในอ้อมกอดเบาๆ ด้วยความรักใคร่สุดหัวใจ ... ก่อนจะค่อยๆขยับตัว ลุกออกจากเตียงนอน ลงไปเปิดประตูหน้าบ้าน ที่ยังคงระงมไปด้วยเสียงกริ่งซ้ำไปซ้ำมา
"โอ๊ยพี่แอมป์ แอปรู้แล้วว หยุดกดซะที๊ !!!!!!!!"
พอเห็นว่าเป็นใคร แอปเปิ้ลก็ตะโกนออกไปสุดเสียงด้วยความรำคาญสุดติ่ง อีตาพี่แอมป์บ้า กดอยู่ได้ !
ร่างสูงโปร่งขาวใสของพี่ชายทั้งสอง ยืนอยู่เคียงข้างกันหน้ารถเก๋งสีบรอนซ์ของพี่เนส ...
ข้างๆตัวของแต่ละคน มีกระเป๋าเดินทางคนละใบ ประหนึ่งจะเข้าไปอยู่อาศัยในบ้านเอเอฟไม่มีผิดเพี้ยน
"มากันแต่เช้าเลยนะคะ พี่นทยังไม่ตื่นเลย !"
แอปเปิ้ลเอ่ยระหว่างเปิดประตูรั้วๆให้ชายหนุ่มทั้งสอง ก่อนจะคว้ากระเป๋าลากของเขา ลากเข้าบ้านไปอย่างไม่คิดอะไร ... ไม่ทันสังเกต แววตาแข็งกร้าวของแอมป์ ที่ฉายวาบขึ้นมาทันทีที่ได้ยินชื่อนท...
แอมป์บีบมือตัวเองแน่น คิ้วสองข้างขมวดเข้าหากันอย่างแสนจะหงุดหงิด ... จนแนสที่ยืนอยู่ข้างๆ ต้องโอบไล่แอมป์ให้เข้ามาชิดใกล้อย่างเข้าอกเข้าใจ
"เก็บอาการหน่อยดีไหม น้องพี่ ?"
"โหยพี่แอมป์ เข้ามาบ้านไม่ซื้ออะไรมาให้นทกินเลยนะ อยู่กะแอปเปิ้ลสองคน กินแต่แอปเปิ้ล แอปเปิ้ล ๆ จนจะขาดสารอาหารตายอยู่แล้วเนี่ย" นทที่เพิ่งลุกจากเตียงนอนมาในสภาพดั้งเดิม ... โอบไหล่แอปเปิ้ล เดินเข้ามาทักทายแอมป์ด้วยประโยคน่ารักๆ ที่ฟังแล้วดูกำกวม จนเรียกเสียงหัวเราะของแอปเปิ้ลออกมาได้เบาๆ
"พี่นท !" ก่อนที่ แอปเปิ้ล จะหวีดเสียงขึ้นมาด้วยความเขินอาย พวงแก้มใสใสขึ้นสีแดงจางๆ
แอมป์ฝืนยิ้มเฝื่อนๆขึ้นมาบางๆ เห็นภาพความสนิทสนมนั้นแล้วรู้สึกรวดร้าวไปทั้งหัวใจ ...
เนสเห็นสถานการณ์ตรงหน้า ก็เดินผ่าเข้ามากลางวงอย่างตั้งใจ เสียงนุ่มของเขาดังขึ้นมาขัดจังหวะเสียงหัวเราะให้เงียบลงไปอย่างฉับพลัน
"พ่อนทโทรมาหาพี่ บอกว่าโทรหานทไม่ติดน่ะ ... ท่านฝากถามว่า นทจะเอาไงเรื่องไปเรียนต่อที่อิตาลี ท่านให้โทรหาด้วยนะ..."
ประโยคยาวๆนั้น ส่งผลให้เด็กสาวตัวสูงอย่างแอปเปิ้ล เอียงคอมองไปทางแฟนสาวด้วยความสงสัย
ส่วนนท ... ก็ได้แต่ทำตาหลุกหลิก หน้าซีดเผือดอย่างรู้สึกหวั่นใจเล็กๆ ...
เนสลอบยิ้มกับแอมป์อย่างสาแก่ใจ ...
เริ่มแล้วสินะ ภารกิจทำลายความรักครั้งนี้ของนทแอป มันเริ่มขึ้นแล้ว
ย้อนอดีตนิดๆ สำหรับท่านที่อยากรู้ ...
(รู้สึกจะอยากรู้กันทุกท่าน ๕๕๕๕.)
ค่ะ !
พบกับอดีตอีกนิด ในตอนหน้า :))
จุ้บๆ จัดตารางเรียนไปเรียนหนังสือพรุ่งนี้กัน เย้ ~
ความคิดเห็น