คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 1 ขี้เซา ...
"แด๊ดดี้............."
เสียงร่าเริงของสาวน้อยในชุดสวยเต็ม เด้งกระโดดข้ามสวนหย่อมเล็กๆหน้าบ้านแล้วโผเข้าหาคนที่เธอเรียกเต็มคำว่า 'แด๊ดดี้' กอดเต็มแรงเต็มรัก... ให้หนุ่มใหญ่ใจดีอ้าแขนรับลูกสาวของเขาเข้าเต็มอ้อมแขนอย่างคิดถึงไม่แพ้กัน ท่ามกลางบรรยากาศแสนชื่นมื่นของการต้อนรับคุณหนูกลับบ้าน ... เหล่าคนงานนับสิบในฟาร์มต่างมาหลบตามสุมทุมพุ่มไม้แล้วโผล่หน้ามาดูดาราดังอย่างตื่นเต้น ในมือแต่ละคู่ต่างถือรูปถ่ายและกระดาษ รวมไปถึงปากการอขอลายเซ็นกันยกใหญ่
เสียงซุบซิบดังเป็นระลอก ... ต่างเป็นเสียงชื่นชมชัดเจนจนคนฟังต้องยิ้มปลื้มใจ
"คิดถึงแด๊ดจังเลย... มั๊วะ"
แต่ความสนใจทั้งหมดของเธอยังอยู่ที่แด๊ด ... รอยยิ้มกว้างเต็มหน้าเต็มตาของแอปเปิ้ลถูกส่งให้เนิ่นนานก่อนที่จมูกโด่งคมจรดลงที่แก้มแด๊ดดี้อย่างแสนคิดถึง วงแขนเล็กก็โอบรอบแล้วหมุนตัวเองไปมาออดอ้อนให้คนโดนกอดได้หัวเราะชอบใจ ... พอเจอหน้าแด๊ด อารมณ์ขุ่นมัวที่ถูกปั่นซะเละเทะก่อนมาก็พลันเปลี่ยนไปโดยปริยาย ... อันที่จริง เธอโอเคตั้งแต่เท้าแตะพื้นหญ้านุ่มๆหน้าบ้านแล้วด้วยซ้ำ
ลุงหนุ่ม คนขับรถวัยจวนชรา เดินยิ้มฟันหลอถือกระเป๋าเสื้อผ้าใบโตของสาวฮอตมาวางหน้าบ้าน ก่อนจะกวักมือเรียกให้คนงานที่แอบหลบตามพุ่มไม้มาช่วยกันยกขึ้นบ้านอีกที ... เสียงโห่ฮาดังขึ้นเบาๆ เพราะสำหรับคนที่แอบมองไกลๆ คุณหนูแอปที่เห็นกันแต่ในทีวี ช่างออร่าและโดดเด่นเป็นประกายผิดชาวบ้านเสียเหลือเกิน
"เดี๋ยวแอปเซ็นให้แฟนๆหน่อยนะ เขาตื่นเต้นกันตั้งแต่รู้ว่าแอปเป็นลูกสาวแด๊ด..."
คุณเบิร์ทยิ้มไปทั้งหน้า ... ยิ้มไปทั้งนัยน์ตาอย่างมีความสุข กระซิบข้างหูลูกสาวตัวน้อยให้ช่วยเทคแคร์แฟนคลับกลุ่มใหญ่ด้วยอีกที พลางยกคิ้วสีบลอนด์ส่งสัญญาณให้เหล่าคนงานในไร่ได้ยิ้มชอบอกชอบใจ ... แอปเปิ้ลพยักหน้ารับคำกับอกแด๊ดหงึกหงัก ถึงเธอจะขี้เหวี่ยงขี้วีนจนได้ชื่อ แต่กับแฟนคลับ ... แบบนั้นทำได้ซะที่ไหน
แล้วแอปเปิ้ลก็ผละออกจากอกแด๊ดทันที เอ็นเตอร์เทนเนอร์สาวสวยยิ้มหวาน ยกแขนสองข้างขึ้นสูงแล้วกวักมือเข้าหาตัว ร้องเรียกเหล่าแฟนคลับของเธอเสียงใส ...
"Come on guy , Let's meeting !"
ภาษาสากลชวนให้เหล่าคนงานความรู้น้อยมองหน้ากันเลิ่กลั่กอย่างทำตัวไม่ถูก ... แต่แด๊ดดี้ได้ฟังแล้วกลับระเบิดหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ ... ตลกที่ลูกสาวตัวน้อยของเขายังเพียรละเมิดกฎเสมอ จากการติดตามข่าวสารลูกสาวที่มีในรายการบันเทิงทุกวัน แทบไม่มีบทสัมภาษณ์ไหนเลยที่แอปเปิ้ลจะปฏิบัติตามกฎของเราด้วยการพูดภาษาไทยให้ชินปาก ...
แอปเปิ้ลมักพูดไทยคำอังกฤษคำจนโดนติ ... น่าเป็นห่วง ... แต่ตอนนี้ น่าตลกมากกว่า
"มาเร็ว ... ลูกสาวผมจะแจกลายเซ็นแล้ว มาเลยๆ"
พอได้คำชวนกันชัดๆ ... เหล่าแฟนคลับที่ล้วนหน้าดำมอมแมม ต่างก็กระโดดออกจากที่ซ่อนแล้วเฮละโลมาหาคุณหนูอย่างตื่นเต้นดีใจ ... ให้แอปเปิ้ลที่ทำหน้าปุเลี่ยนกับภาษาของตัวเองได้ยิ้มตอบแทบไม่ทัน ... กระดาษนับสิบแผ่น รูปนับสิบใบ ถูกยื่นมาพร้อมปากกานับสิบแท่งแบบที่ดาราดังทำตัวไม่ถูก ... มือเรียวปั่นยิกๆเซ็นชื่อตัวเองลงบนกระดาษที่มีแต่ละคนเอามือรองให้เขียนได้ถนัด ... เอาใจกันสุดฤทธิ์
ลุงหนุ่มที่แบกกระเป๋าเต็มสองมือถึงกับส่ายหน้าพรึบพรับ ... ช่างน่าตลกเสียจริงที่เขาเรียกให้มันมาช่วยยกกระเป๋าคุณหนูไม่มีใครมาสักคน ... ใครๆ ต่างก็ไปรุมขอลายเซ็นคุณหนูหมดแรงแม้กระทั่งแม่บ้านพม่าที่พูดภาษาไทยไม่รู้เรื่อง ... ทิ้งให้ลุงหนุ่มแบกกระเป๋าอยู่คนเดียว หึ ตลกดีแท้ !
คุณเบิร์ทกอดอกมองลูกสาวที่ยิ้มและพูดคุยกับเหล่าแฟนคลับของเธออย่างมีความสุข ... เห็นลูกมีความสุข เขาก็มีความสุขไปด้วยอัตโนมัติ วันนี้คงเป็นวันดีดีอีกหนึ่งวันที่ฟาร์มเล็กๆแห่งนี้มี ... วันที่คุณหนูแสนสวยของเรา กลับมาเยือนฟาร์มและจะอยู่ด้วยกันไปอีกหลายวัน
อ้อ ใช่สินะ ... เขายังไม่ได้แนะนำให้แอปเปิ้ลรู้จักกับนทเลยนี่นา ...
คุณเบิร์ทคิดแล้วก็ยิ้มออก ... ใบหน้าหนุ่มใหญ่ที่ยังคงความหล่อเหลาแบบชาวตะวันตกหันไปทางแม่บ้านอาวุโสอีกคนที่ยืนมองลูกสาวเขาอย่างปลาบปลื้ม โถ เอากับเขาด้วยหรือแม่ ?
แล้วเสียงนุ่มๆที่ติดกลิ่นอายภาษาอังกฤษก็ส่งบอกแม่บ้านให้จัดการให้เขาที...
"ถ้านทตื่นแล้ว .. วานบอกเขาให้มาทานมื้อเช้ากับผมที่นี่ด้วยนะ"
.
.
"อรุณสวัสดิ์... รัก รักนทที่สุด"
มันคงเป็นประเพณีแสนหวาน ที่คู่รักเกือบทุกคู่บนโลกจะทำในเช้าที่ตื่นนอน ... หนึ่งจูบแทนคำรักนับล้าน เนิ่นนานปลุกกันให้ลืมตาตื่น คำบอกรักที่แสนลึกซึ้ง กับการกระชอบกอดแน่นให้ร่างแน่งน้อยของอีกคนประชิดตัวแนบแน่น ... แกรนด์และนททำมันจนเคยชินและไม่เคยเลิกทำ จากวันแรกที่รักกัน ... มันยังคงเป็นเช่นเดิม อย่างไรก็อย่างนั้น
คนโดนขโมยจูบแต่เช้า ... ค่อยๆงัวเงียตื่นขึ้นมา หลังจากโดนปลุกด้วยความหอมหวานละลายใจ
"ที่รัก นทง่วงนะ..."
เสียงงัวเงียร้องประท้วงคนตรงหน้าอย่างงอแง ... แต่ก็เลื่อนหน้าไปจุมพิตบนริมฝีปากอุ่นๆนั้นเบาๆตามความเคยชิน มือเรียวเล็กเริ่มไล้ไปตามเอวคอดที่ปราศจากเสื้อผ้าใดใดปกคลุม แล้วก็ออกแรงรัดเนื้อนวลเนียนนั่นเข้าแนบกาย ก่อนจะเป็นฝ่ายขยับตัวขึ้นเพื่อดันศีรษะอีกคนให้นิ่งลงที่อกเธอเสีย ยุติพฤติกรรมร้ายกาจที่กำลังจะเริ่มขึ้นแต่เช้า ... ให้คนที่พยายามจะปลุกเธอ ได้หลับตานอนลงเสียที ... เมื่อคืนชดเชยความคิดถึงกันจนดึกดื่น เธอตื่นไม่ไหวหรอก
ง่วงจะแย่อยู่แล้ว...
"นท ... ตื่นเลยน้า พี่อยากไปสวนดอกไม้หลังฟาร์มนี่นา ไหนบอกจะพาไปไง ?"
คนสวยขี้งอแงทุบอกนทเบาๆ ร้องประท้วงแล้วดิ้นดุ๊กดิ๊กอย่างไม่อยากยอม ... แต่ยิ่งดิ้น คนที่ง่วงนอนจนแทบไม่มีแรงลืมตาก็ยิ่งออกแรงรัดเธอเข้าแนบตัวมากขึ้นจากขยับไม่ได้ ... ไม่รู้สิ ทั้งที่ก็แค่กอดที่เธอคงดิ้นให้หลุดได้ แต่ทำไม ยิ่งแน่นเธอยิ่งหมดแรง จะละลายยังไงก็ไม่รู้ ...
ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอก็ไม่ได้อยากลุกจากเตียงนุ่มๆ กอดอุ่นๆนี่ไปไหน...
สุดท้าย คนที่ยอมแพ้ก็ต้องเป็นเธอ เธอก็ต้องยอมสงบนิ่งอยู่อ้อมกอดที่แสนอบอุ่นของนท ... นิ่งอยู่แบบนั้น ให้หัวใจได้เต้นตึกตัก ให้ดวงตาใสแจ๋วได้หลับพริ้ม ซึมซับความอบอุ่นที่ไม่ได้สัมผัสมาเนิ่นนาน
พอได้นอนกอดกันนิ่งๆ ก็เข้าใจ ... ว่าทำไมนทถึงได้ชอบเอาเนื้อตัวมากอดกันไว้นัก
"เป็นพรุ่งนี้นะคะ ... เมื่อคืนคนดีสูบแรงนทไปหมดแล้วนี่นา ตื่นไม่ไหวหรอก..."
นทยิ้มทะเล้นทั้งที่ยังหลับตา .. ก่อนที่กดจูบหนักลงที่เรือนผมสีน้ำตาลเข้มอย่างแสนรัก แนบชิดเท่าไรแต่กลับไม่รู้สึกว่ามันเพียงพอสักที นทได้แต่กระชับอ้อมกอดนั้นให้แน่นขึ้น แน่นขึ้นและแน่นขึ้น ... เธอไม่ต้องการที่ว่าง ไม่ต้องการอะไรทั้งนั้นที่จะทำให้เธอและคนในอ้อมกอดต้องห่างกัน
แต่ได้ยิ้มทะเล้นไม่ทันเท่าไร ... หมัดหนักๆก็พุ่งเข้ามาประทุษร้ายเธอจนต้องร้องโอยไม่ขาดเสียง !
"อ๊าย! พูดงี้ได้ยังไง ตัวเองนั่นแหล่ะ คนบ้า !!!"
แกรนด์ร้องโวยวายพลางระดมมอบหมัดเล็กๆใส่พื้นที่เหนือหน้าอกนทเต็มแรงอย่างเขินอาย ... ใบหน้าขาวกระจ่างตาแดงจัดเหมือนมะเขือเทศลูกสวย... กล่าวหากันนี่นา ว่าเธอสูบแรงใครไปหมดได้ยังไง ... ก็ที่มันต้องเป็นแบบนั้น เพราะใครล่ะ ... ร้องตะแง้วและวนเวียนวอแวเองทั้งคืนไม่ใช่เหรอ !!!
เธอก็แค่ ... ตามใจ
แต่โอ๊ยยยยยยยย นี่แน่ นี่แน่ !!! พูดอย่างนี้ได้ยังไงนท จะทุบให้ช้ำในตายไปเลย ... ฮึ้ย !
"อ่อย .. พอแล้ว อยากเห็นนทตายจริงๆหรือไง ไม่รักนทเลยใช่ไหมเนี่ย ..."
โอยแล้วโอยเล่าแต่หยุดความใจร้ายของคนสวยในอ้อมกอดไม่ได้ไม่ได้ ... นทจึงต้องยอมคลายอ้อมกอด แล้วเปลี่ยนจากมือที่ทาบสนิทอยู่กับแผ่นหลังนวลเนียนนั้น มารวบมือน้อยๆนั่นไว้แทนก่อนที่เธอจะกระอักเลือดตายไปจริงๆ แน่นหน้าอกไปหมด คนเรา ไม่น่าเชื่อนะ เห็นตัวเล็กบอบบางแค่นี้แต่แรงมากเป็นบ้า ...
ตาเรียวเล็กปรือขึ้นมองคนสวยตรงหน้าอย่างตัดพ้อ ร่ายถ้อยคำงอแงให้คนตรงหน้าอย่างจงใจออดให้ร่างคนใจยักษ์ที่สิงสาวสวยของเธอนั้นจงหายไป ... ก่อนจะย้ำพฤติกรรมการอ้อม ด้วยการนำมือร้ายกาจนั่นมาแนบแก้มเอาไว้ ... แนบไว้แน่นๆ แนบให้อบอุ่นในหัวใจ
นทขยับตัวลงมานอนในระดับเดียวกับพี่แกรนด์เหมือนทีแรก ให้คนหน้าง้ำที่นอนตะแคงค้อนเธอได้ส่งสายตาดุกันให้ถนัดหน่อย ... ก่อนที่คนทะเล้นจะฉกชิงจังหวะมาเอาเปรียบอีกคนด้วยการช้อนใบหน้านั้นมารับจุมพิตแสนหวานรัวๆ แบบไม่ทันให้ตั้งตัวสักวินาที...
"อ๊ะ น..."
นทกดจูบระรัวราวกับจะดูดกลืนทุกจังหวะหายใจของคนตรงหน้าให้หายไป ... ไม่สนใจหรอก ว่าอีกคนจะเขินหรือขืนหนีสัมผัสหนีแค่ไหน ... ก็เธอรักนี่นา รักมาก อยากแสดงออก อยากจะกลืนกินทั้งเนื้อทั้งตัวที่แสนหอมหวานนี้ลงคอไปเลยด้วยซ้ำ
สัญญากับเธอว่าจะมาตั้งแต่หลายวันก่อน แต่ก็เลทไปสิบกว่าวัน ... มาโผล่เอาตอนนี้ เธอต้องนอนกอดตัวเองทนคิดถึงตั้งนมนาน ขอรางวัลปลอบใจหน่อยไม่ได้หรือไง...
"ไม่อนุญาตให้พูดอะไร ...นอกจากว่า รักนท ... คำเดียว"
คนเอาแต่ใจประกาศคำสั่งเสียงเข้ม ... ก่อนจะบรรจงวางจูบสุดท้ายลงกลางใจอย่างแสนรัก ... คนโดนขโมยจูบแทบนับครั้งไม่ถ้วน ได้แต่พยายามปรือตาหวานฉ่ำมองหน้าคนฉวยโอกาส พยายามขืนตัวหนีห่างสัมผัสที่เธอเองก็หลงใหล ทั้งที่มันระส่ำไปทั้งใจ ... จูบนทมันจบลงแล้ว แต่จังหวะหัวใจเธอยังแค้นแรงไม่จบไม่สิ้น ... นทรั้งเนื้อตัวอ่อนๆนั่นเข้าไปใกล้ใจอีกที ก่อนที่จะทิ้งตัวเองให้ลงไปในห้วงนิทรา อย่างง่วงงุนจนไม่อาจฝืนขืนตัวมาแกล้วใครได้อีก...
"รักนท..."
เสียงสุดท้ายที่เธอได้ยิน กับจูบเบาหวิวที่ข้างริมฝีปาก ... พาให้คนโดนบอกรักอดยิ้มออกมาไม่ได้ ....
อ้อมกอดแนบแน่นอบอุ่น ... ถูกสร้างขึ้นด้วยสองแขนของเธอ ... สร้างขึ้นด้วยความรัก ... เธอรักผู้หญิงคนนี้สุดหัวใจ
รักแบบที่ไม่เคยรักใครเท่านี้มาก่อนเลย
.
.
"กลับวันไหนแอป ..."
มื้อเช้าที่มีกันเพียงสองคนพ่อลูก น้อยคนแต่มหาศาลที่สุดในความรู้สึก เมนูง่ายๆ... แค่อาหารไทยรสชาติจัดจ้านที่เธอยังไม่ชินกับมันนัก กลับสร้างความสุข ความอิ่มเอิบใจได้อย่างน่าประหลาด บทสนทนาเรื่อยๆที่สลับกันไถ่ถามเรื่องราว และเปลี่ยนความคิดถึงระหว่างกัน ... คำถามยืดยาวของแด๊ดที่น่าฟังน่าตอบ มากกว่าคำถามสั้นๆที่แสนจาบจ้วงของสื่อมวลชน... เชื่อเธอเถอะ ว่านาทีนี้เธอมีความสุขกับชีวิตมากจริงๆ
"อีกสี่วันค่ะ ... แด๊ดจะไปกับแอปไหม ?"
คำตอบกับคำถามที่เปี่ยมล้นด้วยความหวัง ถูกส่งไปพร้อมกับกุ้งตัวโตจากต้มยำน้ำข้นชามใหญ่ มันเป็นคำถามประจำที่มักเปลี่ยนวลีให้เรื่อยเปื่อยไปตามสถานการณ์ แต่ใจความยังคงเดิมคือแสดงความต้องการให้แด๊ดไปอยู่ด้วยกันที่กรุงเทพ ... ดวงตาหวานวาววับ ประดับเหมาะเจาะอยู่บนใบหน้าสวมจัด แอปเปิ้ลจ้องแด๊ดดี้ตาปริบๆ ออดอ้อนด้วยท่าทางแบบเด็กที่ไม่มีวันที่ใครจะมาเห็นมุมนี้ของเธอได้ง่ายๆ
"โน ... แด๊ดไปใครจะอยู่ฟาร์ม เพื่อนแด๊ดก็อยู่ ไปไม่ได้"
คุณเบิร์ทปฏิเสธแล้วยิ้มให้ลูกสาวอย่างผู้ใหญ่ที่ใจแข็งได้เรื่อง ... ให้ลูกสาวที่นั่งตาปริบๆได้เปลี่ยนสีหน้ายกใหญ่ มือที่กำช้อนแน่นจงใจตักลึกลงไปในจานข้าวที่แทบไม่มีกับข้าว อัดลมเข้าไปจนเต็มแน่นที่แก้มทั้งสองข้าง ... แล้วก็ปล่อยมันออกดังพรืดพร้อมกับยัดข้าวเปล่าเข้าปากประชดชีวิตเสียเฉยๆ
ลองดูสิ ... แด๊ด กับ ข้าว ... อะไรจะใจ 'จืด' ใจ 'ดำ' กว่ากัน
แด๊ดอยู่แล้ว เชอะ !
"เสียดาย เพื่อนแด๊ดยังไม่ตื่น ... ไม่งั้นคงได้เห็นเด็กหญิงอายุยี่สิบเอ็ดทำตัวเหมือนหนูน้อยอายุสิบเอ็ด"
คุณเบิร์ทโคลงหัวใส่เด็กหญิงตัวน้อยอย่างนึกเอ็นดู ... โถ่ แอปเปิ้ล ถ้าหนูไม่ใช่เด็กหญิงตัวน้อยที่แด๊ดเห็นมาแต่อ้อนแต่ออก แด๊ดคงคิดว่าสิ่งที่แด๊ดเห็นมันเป็นแค่บทบาทสมมติในละครสักเรื่องของลูกแน่ๆ ...
แอปเปิ้ล ... ที่สวย เลิศ เชิด หยิ่ง ... ขนาดนั้น
"ขี้เซา.."
คนสวยเลิศเชิดหยิ่ง ตำหนิเพื่อนแด๊ดคนนั้นเบาๆอย่างคนพาล ... แด๊ดยกเพื่อนคนนี้มาเป็นเหตุผลหนึ่งแปลว่าแด๊กต้องพร้อมให้เขาเป็นแพะรับบาปแล้วแน่ๆ ... โกรธ โกรธแด๊ดแล้ว ทั้งๆที่รู้แต่แรกว่าแด๊ดจะไม่มีวันทิ้งฟาร์มไปอยู่กับเธอ ... แต่มันน่าตลก ที่วันนี้แด๊ดกลับมีอีกหนึ่งเหตุผล ? เหตุผลที่ว่าแด๊ดมีเพื่อนมาพักอยู่ด้วยกกันและนั่นทำให้ไปไม่ได้
ไม่โกรธฟาร์ม เพราะโกรธไปก็ไม่ได้อะไร ...
แต่กับเพื่อนแด๊ด เธอโกรธได้ บางทีอาจได้เรื่อง
"แอปเปิ้ล..."
แด๊ดกดเสียงต่ำสนิท ส่งสายตำหนิเพ่งมองเธอที่ผุดลุกจากเก้าอี้มาแล้วอย่างไม่ค่อยพอใจ ... แอปเปิ้ลรู้ นั่นล่ะประสงค์ของเธอ ... เด็กน้อยจอมกวนเดินวนรอบโต๊ะตัวกลมแล้วหมุนตัวพริ้วเหมือนเต้นระบำ ไปคว้าเอาขวดนมสดที่เป็นผลผลิตอุ่นๆจากไร่ เปิดฝาแล้วกระดกเอาอึกๆจนลุคส์นางเอกดังเหือดหายไปหมด ... คราบนมเลอะติดเหนือริมฝีปาก แต่มันก็ไม่ได้ทำให้แอปเปิ้ลสนใจ ... แคร์ซะที่ไหน ? ใครก็ว่าเธอสวยในทุกๆอย่างที่เป็นไม่ใช่หรือ ?
คุณเบิร์ทจ้องทุกการกระทำของลูกสาวอย่างไม่พอใจลึกๆ แต่มันก็ไม่ได้มากมายจนเขาต้องตำหนิแอปเปิ้ล ... เด็กหญิงขี้น้อยใจที่เขาไม่เคยขัดใจสักครั้ง ... นี่เป็นเรื่องเดียวที่เขาขัดใจลูกสาวมาตลอด ต้องขัดใจเพราะทิ้งฟาร์มไปไม่ได้ ... ลูกสาวเขาต้องว้าเหว่ แต่ที่นี่คืออนาคตของแอปเปิ้ล เขามีหน้าที่ดูแลมันเพื่อเป็นหลักยึดที่มั่นคงให้แอปเปิ้ลในวันข้างหน้า
ได้แต่หวังว่าเด็กน้อยจะเข้าใจ...
"แด๊ดดี้ ... ใครเขียนเล่มนี้คะ ปกสวย น่าอ่าน"
พริบตาเดียวที่เขาจมลงไปในโลกส่วนตัว แอปเปิ้ลที่เพิ่งจะงอแงได้ไม่เท่าไร ก็เบนความสนใจจากเรื่องนี้ไปเสียแล้ว ... เด็กหญิงตัวน้อยนั่งขัดสมาธิหน้าเชลพ์หนังสือหลังโต ก้มหน้ายุ่งๆมองพอคเกตบุคสีสวยอย่างตั้งใจ เสียงเล็กเสียงน้อยแบบเด็กถามต่ออย่างแสดงความสนใจเต็มที่ ...
เป็นผลให้คุณเบิร์ทยิ้มออก ทันทีที่นึกได้ว่าเชลฟ์หนังสือสีสวยนั่นมาจากไหน
ทั้งหมดนั่น ... ทั้งตู้ทั้งหนังสือ นทยกมาให้เขาเมื่อปีใหม่ที่ผ่านมา แสดงน้ำใจอันแสนบริสุทธิ์ และตอกย้ำมิตรภาพให้แบ่งบานในใจมิรู้ลืม ...
เขาตื่นเต้นและดีใจ ติดอยู่ที่เขายังอ่านภาษาไทยไม่คล่องนัก ... แต่แอปเปิ้ลไม่ใช่ ขานี้เป็นหนอนหนังสือมาแต่ไหนแต่ไร ภาษาอะไรก็ขยันอ่านเอาจนรู้เรื่องจนได้
"นท พนายางกูร..."
คุณเบิร์ทพูดแล้วยิ้มบางๆ ... ตาจดจ่อรอปฏิกิริยาของลูกสาวที่คงจะตื่นตาตื่นใจขึ้นเรื่อย
"นี่เล่มใหม่เหรอคะเนี่ย ถึงว่าแอปไม่เคยเห็นเลย .. หืมม แด๊ดมีครบเซตเลย ..."
แอปเปิ้ลตาโต .. มือเรียวไล้ไปตามหนังสือนับสิบเล่มในเชลฟ์อย่างหลงใหล ปากก็บ่นอุบอิบอย่างนึกน้อยใจในโชคชะตาตัวเอง ... ถ้าเป็นไปได้ เธอก็อยากจะมีเวลาเดินเข้าร้านหนังสือซื้อผลงานของนักเขียนคนนี้มานอนอ่านเล่นเหมือนกัน ... แต่ชีวิตจริงเธอทำอย่างนั้นไม่ได้ แค่กระดิกตัวข่าวก็มา ... ที่มีเก็บอยู่ที่บ้าน ก็เป็นอภินันทนาการจากแฟนคลับทั้งนั้น
เห็นว่าตอนนี้นักเขียนชื่อดังพักงานเขียนไปอีกหลายๆปีอย่างน่าเสียดาย ... ร่ำลือกันสะเทือนวงการนักอ่านว่าเพราะนทกำลังจะเริ่มชีวิตใหม่ ... กับผู้หญิงที่ทุกคนน่าจะคุ้นหูบ้าง
แอปเปิ้ลหยิบหนังสือเล่มสดใสขึ้นมาเล่มหนึ่ง เปิดไปมาเพื่อดูรายละเอียคร่าวๆอย่างประทับใจ ... มุมมองความคิดดีดีของเขา ความรักที่ถูกถ่ายทอดแบบอุ่นๆผ่านบล็อกที่นักอ่านติดกันงอมแงมแทบทั้งประเทศ ... มันทำให้เธอนึกอิจฉาผู้หญิงคนนั้นสุดใจ ... อิจฉาผู้หญิงที่เธอไม่รู้จัก ที่ได้ครอบครองคนที่เธออยากจะรู้จัก ... ทั้งๆที่เธอก็ไม่ค่อยเข้าใจตัวเองเท่าไร เธอรู้ดีตั้งแต่แรกแล้วว่านทเป็นผู้หญิง...
นทเป็นผู้หญิง ... ที่เธอมีคนรักเป็นผู้หญิง
เหมาะเจาะอีกนิดที่เธอเป็นผู้หญิง ...
มันน่าเขินไหมล่ะ ?
คุณเบิร์ทยิ้มกว้างขึ้นมาอีกระดับเมื่อเห็นลูกสาวดูจะหลงใหลกับแต่ละเล่มเช่นนั้น ... เสียงเข้มลึกที่ถูกปรับให้นุ่มนวลเตรียมจะปล่อยประโยคถัดไป ... ประโยคที่เขามั่นใจเหลือเกินว่า
"นท พนายางกูร ... เพื่อนแด๊ดเอง"
แอปในเรื่องนี้ก็คงจะเป็น มินิคอนเสิร์ต แอปเปิ้ลสามรส อะไรกันไป 5555555.
ตอนเปิดตัวแอปเป็นยังไง ก็ลืมๆแล้วมาเจอแอปรสเผ็ดได้แล้วค่ะ
^________________^
นทแกรนด์ไม่ทำให้ใครช้ำใจ คิคิ <3
(ก่อน)ปล แอปรูปนี้เซเลปมากก
ปล พรุ่งนี้เค้าอัพวับวาวแน่ เกี่ยวก้อยสัญญา
ปล2 จบวับวาวจะเริ่มอัพเลิฟซีนและเรื่องนี้ไปพร้อมๆกัน
ปล3 ลูกไม้กำลังจะขึ้นมอหกแล้ว การอัพของลูกไม้จะน้อยลงถนัดตาแบบไม่ต้องสงสัย
ปล4 เม้นตอนที่แล้วมีซัมวันพูดถึงโจรสองคน ... เดี๋ยว ลูกไม้งงง 55555555555555555555555.
จุ้บๆ.3
รักและแคร์ทุกความต้องการของทุกคนค่ะ
#โปรดติดตามตอนต่อไป
ความคิดเห็น