คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 0.1 ไม่เสียใจที่ได้รักเธอ
6ปีก่อน
ฉันก็เหมือนๆ คนทั่วไป รอคอยความรักที่จริงใจ
ไม่ต้องการจะอยู่คนเดียว
และไม่ต้องการโดดเดียวเดี่ยวดาย
มีหัวใจก็อยากจะใช้รักใครซักคน
ไม่อยากจะทนเหงาคนเดียวอีกต่อไป
แล้วก็ได้พบเจอกับเธอ เจอคนในฝันทั้งที่ลืมตา
เธอพาสิ่งดีๆ ที่ยังไม่มีใครให้กัน
มาให้ฉันซะมากมาย
ใจที่เก็บไว้ในที่สุดคงถึงวัน
ได้ลองใช้รักใครซักที
"เล่นเพลงอะไร หวานชะมัดเลยแอปเปิ้ล"
เสียงเปียโนที่ดังสะท้อนไปทั่วบ้าน ... ชะงักลงกะทันหัน เนื่องจากเสียงเล็กของนท เข้ามาขัดจังหวะก่อนจะถึงท่อนฮุกพอดิบพอดี
"ไม่เสียใจ... ที่ได้รักเธอ" แอปเปิ้ลหันไปตอบ พร้อมโปรยยิ้มหวาน
เล่นเอานทหน้าแดงแป๊ด ก่อนจะที่จะพุ่งเข้ามากอดแอปเปิ้ลไว้ทั้งตัว
"โอยย น่ารักไปแล้ว น่ารักไปแล้ว" โยกตัวแอปเปิ้ลไปมาเหมือนตุ๊กตาหมีตัวเบิ้ม ... แอปเปิ้ลกอดตอบนทแน่น เพราะกับโยกตัวไปตามแรงเหวี่ยงของนทอย่างมีความสุข
ช่วงเวลาสองสามวันที่ผ่านมา ... แอปเปิ้ลและนทอยู่บ้านหลังนี้กันเพียงลำพัง
กินก็กินเพียงสองคน ... นอนก็นอนเพียงสองคน
แต่น่าแปลก ที่ไม่รู้สึกเหงาเลยสักนิด...
"แอปฟังเพลงนี้แล้วแอปชอบมาก ๆ" แอปเปิ้ลเอ่ยเสียงหวาน ทั้งๆที่ยังคงกอดนทแน่นเหมือนเดิม...
"พี่ก็ชอบ"
นทตอบด้วยความรู้สึกเต็มตื้นในหัวใจ เธอเคยได้ยินเพลงนี้มาก่อน เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ...
ครั้งแรกที่ฟัง เธอไม่รู้สึกเลย ว่าเพลงนี้จะมีความหมายพิเศษอะไร
แต่พอวันนี้ ได้มาฟังจากน้ำเสียงของแอปเปิ้ล... จากทำนองที่บรรเลงโดยแอปเปิ้ล
นทก็รู้ได้ทันที เพลงจะพิเศษได้ มันต้องเป็นเพลงจากคนพิเศษเท่านั้น
ยิ่งนึกถึงใจความ ก็ยิ่งรู้สึกทั้งรัก ทั้งหวง ทั้งหลงใหล เด็กสาวในอ้อมกอดอย่างถอนตัวไม่ขึ้น
"งั้นก็ให้เป็นเพลงของเราแล้วกันโน้ะ !"
"โอเค... โอเคเลย"
จะมีแค่เธอคนเดียวจนถึงวันสุดท้าย
มีเธอคนนี้ตราบลมหายใจของฉันนั้นจะหยุด
สมมติว่าในวันนึงเธอนั้นจะเปลี่ยนไป
ยังไงชีวิตก็เคยได้ใช้ทั้งหัวใจเพื่อรักใครคนนึง
"แอปเปิ้ล... พี่รักเธอจริงๆนะ"
"แอปก็รักพี่นทจริงๆเหมือนกัน :)"
เพราะว่าไม่รู้วันต่อไป เลยทำวันนี้ให้ดีพอ
พอเพียงในสิ่งที่คนๆ นึงนั้นพึงจะให้กัน มันไม่มากมาย
.
.
.
.
" ...."
เสียงโทรศัพท์ ดังแทรกเสียงเปียโนของแอปเปิ้ล และเสียงร้องของนทขึ้นมา ... ส่งผลให้การบรรเลงเพลงรัก ที่หวานที่สุดในโลก ต้องหยุดชะงักลงไปอีกครั้ง
นทลุกไปรับโทรศัพท์... ก่อนจะกรอกเสียงลงไปด้วยความสงสัย เมื่อเห็นเป็นเบอร์ไม่คุ้น
"ฮัลโหล ใครคะ..."
"พี่แอมป์เอง..."
เห็นนทคุยโทรศัพท์อยู่หลายนาที แอปเปิ้ลจึงบรรเลงเปียโนต่อเพียงคนเดียวไปเรื่อยเปื่อย แล้วก็ร้องคลอไปเบาๆอย่างอารมณ์ดี
ซึ่งจะบอกและย้ำตรงนี้
ฉันจะไม่เสียใจที่วันนี้... ได้รักเธอ
นทวางสายจากพี่แอมป์ด้วยสีหน้าที่เซ็งพอสมควร ... เดินลากเท้าตรงเข้ามาหาแอปเปิ้ล แล้วทิ้งตัวนั่งลงใกล้ๆ ใช้แขนโอบเอวแอปเปิ้ลเข้ามาแนบชิดตัวเอง...
"เดี๋ยวพี่เนสกะพี่แอมป์จะมาอยู่ด้วย พี่เขาบอกว่ากลัวไม่ปลอดภัย"
ทอดน้ำเสียงเหนื่อยหน่ายส่งให้แอปเปิ้ล ... แอปเปิ้ลชะงักไปนิดหนึ่ง ความคลาบแคลงใจที่เคยมี ถูกสะกิดขึ้นมาเบาๆ แต่พอได้สัมผัสอ้อมกอดที่แนบแน่นขึ้น แอปเปิ้ลก็ตัดสินทิ้งความไม่วางใจนั่นลงไป แล้วกอดตอบนทด้วยความรักเต็มหัวใจ...
"ก็ดีสิคะ อยู่กันสามสี่คน สนุกดี"
แอปเปิ้ลเอ่ยยิ้มๆ อย่างไม่คิดอะไร ...
การอยู่ร่วมบ้านกันสามสี่ อาจจะสนุก ใช่ ไม่ปฏิเสธ...
แต่หากเป็นเรื่องรัก สองคนเพียงเท่านั้นพอ คนที่สามสี่ ไม่จำเป็นต้องมีมาให้เป็นส่วนเกิน
ซึ่งฉันเป็นสุขใจ ... ที่ได้รักเธอ
ความคิดเห็น