คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 7.5 คำถาม โง่ๆ "
ในวันที่เขาได้พบกับเธออีกครั้งนึง
ความรู้สึกลึกซึ้งก็เกิดขึ้นมาโดยทันทีที่ข้างใน
ช่างเหมือนวันเก่า เหมือนวันที่เค้านั่งเหม่อ วันที่เขาเจอกับเธอใหม่ๆ
และไม่เคยคาดคิดว่าไม่ได้เจอกันตั้งนานและเธอ
ไม่เคยเลือนลางจากหัวใจ
ยังคง...แอบหลงรักเธอเหมือนวันก่อนๆ จนกดเก็บซ่อนไว้ไม่ไหว
เลยมีแค่คำถามโง่ๆ ปิดบังเรื่องที่ซ่อนในใจ
ไม่ได้ลึก ไม่ได้ซึ้ง ไม่ได้สมความคิดถึงที่เก็บไว้
"สบายดีไหม ?"
ตัวหนังสือที่เรียงกันอยู่ตรงหน้ากระดาษ ไม่ได้ซึมซับเข้าไปในสมองเธอแม้แต่น้อย...
ตั้งแต่แอปเปิ้ลเดินพ้นประตูห้องออกมา ... ไม่สิ ตั้งแต่แอปเปิ้ลมากับพี่ซีด้วยซ้ำ
เพราะแอปเปิ้ล แอปเปิ้ลคนเดียว !
เธอไม่สามารถจะทำอะไรโดยไม่นึกถึงแอปเปิ้ลได้เลย ตั้งแต่ได้พบหน้ากันอีกครั้ง
ในสมองวนเวียนคิดแต่เรื่องของคนคนนี้ ...
เฝ้าคิดแต่ว่า ... เธอจะต้องพูดคุยกับแอปเปิ้ลอย่างไร ไม่ให้ต้องผิดหวังกลับมา ?
เฝ้าแต่คิดว่า ... แอปเปิ้ลจะยังคงรู้สึกกับเธอเหมือนเดิมอยู่หรือไม่ ความเจ็บปวดจากความรักครั้งนั้นยังคงหลงเหลืออยู่ไหม ?
สถานการณ์นี้ มันทำให้เธอเข้าใจเพลง 'คำถามโง่ๆ' อย่างดีที่สุด
หึ...
ก็มันคิดไม่ออกนี่นะ ว่าจะถามอะไร...
แค่แอปเปิ้ลเดินเข้ามาในระดับสายตา ... สมองก็เหมือนตายสนิทไปซะแล้ว
"ค ..คะ" แอปเปิ้ลชะงักงัน หัวใจกระตุกวูบ ก่อนที่จะกลั้นใจตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา จนคนถามถึงกับใจหาย...
"เป็นไงบ้าง สบายดีไหม ?" นทถามซ้ำ... และพอถามจบ ก็มองซ้ายทีขวาทีอย่างกระวนกระวาย เธออยากจะดึงคำถามทั้งหมดนั่นกลับมานัก ... ทำไมแอปเปิ้ลถึงต้องทำท่าตกใจอย่างนั้นด้วยไม่รู้ มันทำให้เธอสูญเสียความมั่นใจที่มีอยู่เพียงน้อยนิด ให้หมดลงไปได้อย่างง่ายดาย
นท พนายางกูร...
ผู้ที่มีแต่ความสุข ผู้ที่มีแต่รอยยิ้ม ผู้ที่มาเต็มเรื่องความมั่นใจ
กี่ครั้งแล้วหนอ ที่ต้องมาพ่ายแพ้เด็กสาวธรรมดาๆ .. อย่างแอปเปิ้ลคนนี้
นี่ก็เป็นอีกครั้งที่พ่ายแพ้ แพ้อย่างราบคาบ
.
.
.
"ค่ะ สบายดี อะ..แอปขอตัว" แอปเปิ้ลทนไม่ไหวอีกต่อไปที่จะยืนอยู่ตรงนี้ แม้จะไม่ได้หันไปสบตา แต่แค่นี้ ... แค่นี้แหล่ะ
ที่ทำให้เธออยากจะหยุดหายใจไปซะให้รู้แล้วรู้รอด
ขายาวๆ ก้าวเข้าห้องนอนส่วนตัวอย่างรีบร้อนเต็มกำลัง ปิดประตูปังเข้ามาทันทีที่เหยียบพื้นห้องนอน...
ทิ้งตัวลงบนเตียงนอน ที่ปูด้วยผ้าปูที่นอนใหม่เอี่ยมอย่างหมดแรง !
ให้ตายเถอะ นี่มันบ้าชัดๆ
แค่คำไม่กี่คำ ...
ไม่กี่คำเท่านั้น มันทำให้เธอ เป็นบ้าไปขนาดนี้เชียวหรือ ?
"แอปบ้าๆ แอปบ้าๆ...."
.
.
.
นทนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม ไม่ขยับเขยื้อนไปไหน สองมือยังคงจับหนังสือเล่มนั้นไว้แน่น...
อยากจะพูดคุยกับเธอให้นานที่สุด แต่ก็ไม่มีเรื่องที่จะพูดคุยได้ยาว
พยายามคิด คิดสักเท่าไร ก็วนกลับไปได้แค่คำถามเก่า ...
อารมณ์ความรู้สึกสงบนิ่ง รู้สึกว่าตัวเองเปราะบางเกินกว่าคนปกติธรรมดาทั่วไป ...
หากต้องพบเจอสายตาที่ทำร้ายจิตใจจากแอปเปิ้ล เธอคงต้องแตกสลายเป็นแน่
นทวางหนังสือลง พร้อมกับลุกขึ้น หันหลังเดินกลับเข้าห้องนอนตัวเองอย่างเลื่อนลอย ...
คว้าเจ้าอูคูเลเล่ตัวโปรด มาเกาเบาๆ ระบายความรู้สึกที่อัดอยู่ในหัวใจ
"สบายดีไหม จะไปทางไหน เดินมายังไง มากับใครหรือเปล่า ..."
สั้นๆ เบาๆ สำหรับผู้ที่ค้างคาค่ะ 5555.
ตอนนี้กำลังปั่นตอนที่17 ><.
แต่อย่าเพิ่งคิดว่านี่เป็นฟิคสต๊อค !
ไม่ใช่ค่ะ ผิดถนัด ...
ตอนที่แปดยังไม่ได้เขียนสักตัว แต่ตอนนี้ตอนที่17เสร็จแล้ว
ฉะนั้น ฟิคเรื่องนี้คือฟิคมั่วซั่วนี่เอง 5555.
เขินอ้ะ มีคนค้างคาด้วย ><.
ดีใจ ตื่นเต้นน ..
ฝันดีนะคะ ^^
ความคิดเห็น