คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 7 เกมพระราชา 1
วัน | รายชื่อผู้ให้ที่พักอาศัย |
วันอาทิตย์ | โกคุเทระ ฮายาโตะ |
วันจันทร์ | ซาซางาวะ เรียวเฮ |
วันอังคาร | โรคุโด มุคุโร |
วันพุธ | โครม โดคุโร |
วันพฤหัสบดี | ซาซางาวะ เคียวโกะ & มิอุระ ฮารุ |
วันศุกร์ | ยามาโมโตะ ทาเคชิ |
วันเสาร์ | ฮิบาริ เคียวยะ |
(จะได้ไม่ลืมกันเจ้าค่ะ ^^ : ไรเตอร์)
ตกเย็น
“พวกผม / หนู กลับก่อนนะครับ / ค่ะ” บรรดาแขกเพื่อนสึนะได้ทยอยออกมาจากบ้าน
“ฮาฮิ~ วันนี้เคียวโกะจังจะมาค้างที่บ้านฮารุจังคร่า” น้ำเสียงเริงร่าของฮารุฟังดูแล้วช่างสดใสยิ่งนัก
“จ๊ะ ก็พวกโกคุเทระคุงจะมาค้างที่บ้านฉันนิ ^^” เคียวโกะขานรับ
สงสัยกันใช่มั้ย? (ไม่!! : คนอ่าน)
เรื่องมันเป็นอย่างนี้....
พอรู้ว่าสึนาชิต้องไปพักที่บ้านซาซางาวะ ทุกคนจึงพร้อมใจกันไปนอนค้างกับคุณพี่เรียวเฮ (ยกเว้นฮารุ กะ โคลม อ้อ! ฮิบาริก็มานะ)
“เย้ๆ คุณแรมโบ้ก็จะไปด้วย”
“ไม่ได้นะแรมโบ้ แล้วใครจะอยู่กับหม่าม๊าล่ะ” อี้ผิงปราม
“อ๊ะ จริงด้วย หม่าม๊า!!! คุณแรมโบ้หิวแล้วนะ” แรมโบ้วิ่งแจ้นเข้าไปในบ้านทันที ตามด้วยอี้ผิง
“สึนาชิคุง บ๊าย บาย” ฟูตะโบกมือลาทุกคน (เอ๊ะ! หรือแค่สึนะ)
“คนเยอะแบบๆ นี้ ห้องจะกว้างพอมั้ยเนี่ย” สึนะถอนหายใจ
บ้าน ซาซางาวะ ห้องเรียวเฮ
“ระ... รกจังเลย” ทุกคนบ่นเป็นเสียงเดียวกัน
“ไม่เห็นเป็นไรเลย ห้องผู้ชายมันก็ต้องสุดหูรูดแบบนี้สิ!!!!” เรียวเฮบอกเสียงดัง
“แตกต่างจากห้องของโกคุเทระคุงเยอะเลย” สึนะพลึมพลัม
“ไอ้เจ้าหัวสนามหญ้า!!! หัดเก็บของซะมั่งสิเฟ้ยยย!!”
“ทำไมถึงต้องเก็บล่ะ ไอ้หัวปลาหมึก ห้องรกๆ อย่างนี้สิถึงสมเป็นลูกผู้ชาย!!!” เรียวเฮเถียง
ชิ้ง~!!!
สายตาอาฆาต และรังสีอำมหิตแผ่กระจายไปรอบด้าน จนทุกคนถึงกับสั่นสะท้าน
“ไปกินข้าวกันเถอะ ฉันหิวแล้ว” รีบอร์นพูดทำลายความเงียบ
...
ปรากฏว่า... คนล้นโต๊ะ
“กินกันลำบากหน่อยนะ ^O^” ยามะผู้คึกคักตลอดเวลาพูดขึ้น
ตกดึกหลังอาบน้ำ (ใช้เวลาไม่ต่ำกว่า 3 ชั่วโมงในการอาบให้เสร็จทุกคน)
“คืนนี้เราจะทำอะไรกันดีล่ะ ซาวาดะ” เรียวเฮหันมาถามสึนะ
ป.ล. สึนะคืนร่างตอนอาบน้ำอยู่
“แล้วแต่ครับ” สึนะตอบ
“งั้นเรามาเล่นเกมพระราชากันดีมั๊ยล่ะ” รีบอร์นเสนอ
“เกมพระราชา?” ทุกคน (ยกเว้นท่านฮิ)
ตอนนี้ฮิบาริไปนั่งอยู่ที่ห่างไกลความเจริญเรียบร้อยแล้ว
“ก็ใช้ผู้เล่นทั้งหมด 7 คน นายก็ต้องเล่นด้วยนะฮิบาริ” รีบอร์นหันไปบอกท่านฮิ
“หึ~”
“ฉันจะถือว่านายตกลงก็แล้วกัน” รีบอร์นพูดเองเออเอง
“เดี๋ยวก่อนนะรีบอร์น นี่มันมีแค่ 6 คนเองนิ” สึนะแย้ง
“ก็เจ้านี่ด้วยไงล่ะ” รีบอร์นชี้ไปยังเลออน แล้วเริ่มอธิบายกติกาต่อ “ทำฉลากขึ้นมาทั้งหมดเจ็ดใบ โดยจะมีหมายเลข 1-7 กำกับไว้ หมายเลข 1 จะได้เป็นพระราชา ส่วนหมายเลยอื่นๆ ต้องทำตามคำสั่ง และเพื่อความสนุกยิ่งขึ้น ฉันจึงทำฉลากคำสั่งมาด้วย” รีบอร์นเอากล่องขนาดใหญ่ขึ้นมา
“ไม่ค่อยเข้าใจเลยแหะ แต่น่าสนุกดี” ยามะยิ้มร่า
“งั้นเริ่มเลยนะ”
ทุกคนจับฉลากที่มีหมายเลข 1-7 ขึ้นมา
“ใครได้หมายเลข 1 ล่ะ” รีบอร์นเอ่ยถาม
“ฉันเอง!!!!” เรียวเฮ ตะโกนขึ้น
“งั้น นายก็มาจับฉลากคำสั่งเลย” รีบอร์นสั่ง
“ให้หมายเลข 2 ไปนั่งตักหมายเลย
ทุกคนก้มหน้าดู คนที่ได้หมายเลข 2 และ 7 ก็คือ สึนะ กะ ฮิบาริ ตัวลำดับ
สึนะค่อยๆ ลุกไปนั่งตักของฮิบาริ ด้วยความหวาดหวั่นจึงไม่กล้านั่งลงไปเสียที จนฮิบาริต้องเอามือมารั้งเอวสึนะให้นั่งลงบนตักของตน
“หนอยย ถ้าเกิดรุ่นที่ 10 เป็นอะไรขึ้นมา ฉันจัดการแกแน่” โกคุคิดพลางมองไปที่ฮิบาริด้วยสายตาเคืองๆ
“เรามาเริ่มต่อกันเต๊อะ!” รีบอร์นที่เปลี่ยนเป็นชุดพระราชาเมื่อไรก็ไม่รู้ออกคำสั่ง
พระราชา = เลออน (!?)
“เลออนพูดไม่ได้ดังนั้นฉันจะอ่านแทนก็แล้วกัน” รีบอร์นเสนอตัว (?) “ให้หมายเลข 3 คร่อมหมายเลข
“O_O!!!!!!!~” ทุกคนดูจะตกใจกันมาก
“นี่มันคำสั่งบ้าอะไรเนี่ย” สึนะคิด
“อ่า~ ฉันได้หมายเลข 3 แหละ” ยามะพูดยิ้มๆ “แล้วใครได้หมายเลข 2 ล่ะ”
“ฉันเอง” น้ำเสียงอารมณ์เสียของโกคุดังขึ้น
-_-++ ชิ้ง~
ฮิบาริหันไปจ้องยามะอย่างเอาเรื่อง (เพราะอะไรกันหน้อ~~ ^^)
“เป็นนายเองหรอโกคุเทระ” ยามาโมโตะเห็นสายตาที่ฮิบาริมองมา แต่แกล้งทำเป็นไม่สนใจ
“ก็เออน่ะสิ” โกคุตอบ
ยามะค่อยๆ ผลักโกคุให้นอนราบลงกับพื้นแล้วขึ้นคร่อมด้วยความรวดเร็ว ราวกับทำมาหลายครั้งแล้ว (ทำกับใครน้า~~ ^^)
“โอเคยังเจ้าหนู” ยามะหันไปถามรีบอร์น
“ใช้ได้เลยแหละ” รีบอร์นชม
...................................................................................
ตอนต่อไป เกมพระราชา 2 เจ้าค่ะ ^^
...................................................................................
ความคิดเห็น