คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 6 ขาว เนียน นุ่ม >/ / /
วัน | รายชื่อผู้ให้ที่พักอาศัย |
วันอาทิตย์ | โกคุเทระ ฮายาโตะ |
วันจันทร์ | ซาซางาวะ เรียวเฮ |
วันอังคาร | โรคุโด มุคุโร |
วันพุธ | โครม โดคุโร |
วันพฤหัสบดี | ซาซางาวะ เคียวโกะ & มิอุระ ฮารุ |
วันศุกร์ | ยามาโมโตะ ทาเคชิ |
วันเสาร์ | ฮิบาริ เคียวยะ |
(จะได้ไม่ลืมกันเจ้าค่ะ ^^ : ไรเตอร์)
“ระ... รุ่นที่ 10 ครับ ผมจะไม่มีวันลืมประสบการณ์ที่ได้ร่วมเตียงกับรุ่นที่ 10 เป็นอันขาดเลยครับ” โกคุพูดพลางปล่อยโฮราวกับจะขาดใจตายตรงนั้นเสียให้ได้ (คงจะเครียดที่ยังไม่ได้ทำอะไรสึนะน้อยเลยมั้งเจ้าคะ : ไรเตอร์)
“เว่อร์ไปมั้ง โกคุเทระคุง ^^;” สึนะจิ๋ว หรือ สึนาชิ ยิ้มเจื่อนๆ ให้กับโกคุ
ช่วงเวลาหนึ่งคืนผ่านไปอย่างรวดเร็ว เวลาทำคะแนนของโกคุได้หมดลงแล้ว และตอนนี้สึนะก็ได้คืนร่างกลับเป็นสึนาชิคุงเรียบร้อย
ทุกคนกำลังรวมตัวกันอยู่ในบ้านของสึนะอีกครั้ง เฉกเช่นเมื่อวาน
“เฮ้!! เจ้าหนูสึนาชิ คืนนี้ต้องมาฝึกกันให้สุดขั้วไปเลย!!!~” น้ำเสียงมีพลัง และท่าทางร่าเริงสุดขั้วนี้ คงจะเป็นของใครไม่ได้ นอกเสียจาก ‘ซาซางาวะ เรียวเฮ’
“คงจะลำบากหน่อยนะสึนาชิคุง พี่เขาก็เป็นคนแบบนี้แหละ” เคียวโกะ
คงจะเป็นเพราะคำพูดของเคียวโกะ สึนาชิจึงรีบพยักหน้าอือออทันที
Tsunashi / Tsuna part
คนนิจิวะ วะตะชิวะ ซาวาดะ สึนะโยชิ เดสุ (สวัสดีครับ ผมชื่อ ซาวาดะ สึนะโยชิครับ)
.......................................................................
จะพูดญี่ปุ่นเพื่อ...?
.......................................................................
อา~ เคียวโกะจังยิ่งมองก็ยิ่งน่าร้ากกกก =/ / / /=
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
.......................................................................
เคลิ้มแล้วหรอ เดี๋ยวหักเงินเดือนเลย
......................................................................
วันนี้เป็นวันที่ 2 แล้ว ที่ผม สึนะ ได้กลายร่างเป็น สึนาชิ และคืนนี้ ผมก็จะได้ไปพักใต้ชายคาเดียวกันกับเคียวโกะจัง แต่พักกับพี่ชายของเธอนะ
วันนี้คุณฮิบาริไม่ได้มาด้วย เห็นรีบอร์นบอกว่าจะมาอีกทีตอนมารับตัวผมไปอยู่ด้วย นั่นก็คือวันเสาร์ ซึ่งมันคงจะดีแล้วละที่คุณฮิบาริไม่ได้มาด้วย งั้นห้องนี้คงเต็มไปด้วยรังสีอำมหิตเป็นแน่แท้
และที่น่าแปลก วันนี้โคลมพอรู้ว่าคุณฮิบาริไม่มาก็จ๋อยๆ ไปเหมือนกัน เห็นเอาแต่นั่งเหม่อ ปากก็พึมพำอะไรสักอย่าง
“ท่า...มุ...โร่” เท่าที่ดูแล้ว ก็คงเป็นห่วงมุคุโร่ละมั้ง
แต่ที่น่าตกตะลึงที่สุดคงจะเป็น ยามาโมโตะ วันนี้เอาแต่ตัวติดกับโกคุเทระคุง แล้วพูดอะไรสักอย่าง คงจะเป็นเรื่องดีละมั้ง เห็นโกคุเทระคุงหน้าแดงใหญ่เลย ^^ ถ้าทั้งสองคนดีกันได้ก็ยินดีด้วย
“อ๊ะ... บอสค่ะ มานั่งตรงนี้มั้ยค่ะ” โคลมเอ่ยหลังจากผมเดินกลับมาจากการเข้าห้องน้ำ
“ขอบคุณนะ” ผมนั่งลงข้างๆ โคลม
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“ฮาฮิ~!!! คุณโกคุเทระค่ะ!!! เมื่อวานดูแลสึนาชิจังดีรึเปล่าคะ!!!!” เสียงของฮารุดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่ว
“ชิ~ เธอเกี่ยวอะไรด้วย ยัย...เอ๋อ” โกคุเทระคุงเน้นคำว่ายัยเอ๋อเป็นพิเศษจนทำให้ฮารุฉุนกึก
พลั่ก!!!
แรมโบ้วิ่งสะดุดล้มจนตัวปลิวมาโดนหัวผมเข้าอย่างจัง
อุ๊ก!!! O3O OoO
เพราะเครื่องแบบ ร.ร.โกคุโย ที่โคลมสวมอยู่มันเป็นกระโปรงสั้นๆ จึงทำให้ตอนนี้หน้าของผมกำลังซุกอยู่ตรงขาอ่อน (ขาวๆ เนียนๆ นุ่มๆ น่าลูบไล้) ของโคลม
P.S. ในวงเล็บผมไม่เกี่ยวนะ =/ / /=
“O/ / / / / / /O” โคลมหน้าแดง
“=.,=/ /” ส่วนนี่คือหน้าผมครับ หน้าที่เลือดกำเดาเตรียมหลั่ง
โชคเข้าข้างผมกับโคลม ทุกคนกำลังวุ่นวายดูการทะเลาะของ (สามี ภรรยา) โกคุเทระคุง (สามี) กับ ฮารุ (ภรรยา) จึงไม่มีใครทันสังเกตเห็น
“บะ.... บอสค่ะ - -/ /” โคลมกระดุกกระดิกเล็กน้อย
อย่าขยับมากซิ ยิ่งขยับก็ยิ่งโดนนะ -.,-++
“ช่วยลุกออกไปก่อนเถอะค่ะ” คำพูดของโคลมทำให้ผมรีบเงยหน้าขึ้นมาทันที
“ขะ... ขอโทษนะ” ผมยกมือขึ้นเกาหัว แกรกๆ (มีเหาหรอเจ้าค่ะ - -)
“คุณแรมโบ้ไม่ไหวแล้ว แง แง แง TTOTT” แรมโบ้ปล่อยโฮดังลั่น
.......................................................................................
ฉากนี้ก็จบไปด้วยดีเจ้าค่ะ
.......................................................................................
คุณรังแกฉันทำไมค่ะ T^T : โคลม
........................................................................................
ไรเตอร์เปล่านะเจ้าค่ะ ^^+
.........................................................................................
ทั้งๆ ที่ฉันจะเก็บไว้ให้ท่านมุคุโร่แท้ๆ : โคลม
.........................................................................................
ความคิดเห็น