คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 5
....................................................................................
มาต่อจากตอนที่แล้วเลยนะเจ้าค๊า
....................................................................................
“กลับกันได้ยังจ๊ะ สึนาชิคูง~” รีโบโกะ
“=[]= (สยองจนพูดไม่ออก)” สึนะ
“คุณน้าเข้ามาข้างในก่อนก็ได้นะค่ะ” เคียวโกะชวน
“งั้นดีเลยจ้า” รีโบโกะพูดแถมด้วยรอยยิ้มที่จะตราตรึงอยู่ในหัวใจของทุกคนไปอีกนาน
“อ๊ะ! ทางนี้เลยค่ะ” ฮารุตั้งสติได้จากอาการช็อก ก็รีบมานำทางให้รีโบโกะ
รีโบโกะเดินตามฮารุไป ตามด้วยคนอื่นๆ โดยที่มีสึนาชิรั้งท้าย
“ไม่มีใครดูออกเลยรึไงนะ ว่าเจ้านั่นคือรีบอร์น” สึนะ
“คุณน้าชื่ออะไรหรอค่ะ” ฮารุ
“รีโบโกะ” รีบอร์น
“^-^” ยามะยิ้ม (ไม่รู้เพราะอะไรถึงได้ยิ้ม)
“นี่เธอ!!! อย่ามาดูถูกฉันนะ!!!” รีโบโกะชี้นิ้วไปที่ยามะ
“หืม???” ยามะก็อึ่งสิครับ
“เราทำผิดอะไรน้า~” ยามะ
“=[]= เจ้ารีบอร์นทำอะไรของมันอ่ะ” สึนะ
“สึนาชิ กลับบ้านกันได้แล้วนะ” รีโบโกะ
“คะ...ครับ” สึนาชิเห็นว่ารีบอร์นคงมีแผนอะไรอยู่แน่ๆ จึงยอมไปตามน้ำ
“เธอเองก็มากับฉันด้วย” รีโบโกะชี้ไปยังโกคุ
“เรื่องอะไรฉันต้องไปกับเธอ ห๊า!!! ยัยคิ้วหนา!!!” โกคุ
“คุณโกคุเทระพูดจาดีๆ หน่อยไม่เป็นหรอค่ะ” ฮารุเอ็ด
“มันไม่เกี่ยวกับเธอนี่!!!” โกคุโต้กลับ
“หนอย~! คุณโกคุเทระ” ฮารุก็เริ่มเดือดขึ้นเรื่อยๆ
“พอทีเถอะ!!! ทั้ง 2 คน” สึนาชิแผดเสียงออกไป
“พี่โกคุเทระครับ ไปกับแม่ผมเถอะน๊า~” สึนะไปรู้จะทำอย่างไร จึงได้แต่ส่งสายตาออดอ้อนไปให้โกคุ
“อา~ รุ่นที่ 10 น่ารักจังเลย ผมจะอดใจไม่ไหวอยู่แล้วนะครับเนี่ย” โกคุ
“อ่า...ครับ งั้นฉันกลับก่อนนะ” ประโยคแรกโกคุคุยกับสึนาชิ ส่วนประโยคหลังบอกกับ ‘เพื่อน’
บัดนี้ รีโบโกะได้หายไปแล้วเหลือแต่รีบอร์นเท่านั้น
“คุณรีบอร์นมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยครับ” โกคุ
“เมื่อกี้” รีบอร์นตอบ
“หรอครับ ว่าแต่ยัยคิ้วหนาหายไปไหนแล้ว” โกคุ “ช่างมันหัวเหอะ”
“รีบอร์น เราจะไปบ้านโกคุเทระคุงกันเลยหรอ” สึนาชิ
“ก็ต้องงั้นอยู่แล้วจิ” รีบอร์นบอกแถมลูกถีบให้สึนาชิเต็มๆ
บ้านโกคุเทระ
.............................................................................................................................
เนื่องจากไรเตอร์ไม่เคยเห็นบ้านของโกคุจึงขอมั่วเลยนะเจ้าค่า
.............................................................................................................................
“นี่บ้านของโกคุเทระคุงหรอ พึ่งมาเป็นครั้งแรกเลยนะ” สึนาชิ
“ครับ เราเข้าไปข้างในกันเถอะ” โกคุ
“คืนนี้เราต้องมาค้างที่นี่กับโกคุเทระคุงจริงๆ หรอ” สึนะ
..................................................................................
จริง!!!!!! : ไรเตอร์
..................................................................................
“โกคุเทระ คืนนี้ฉันฝากนายดูแลสึนะด้วยล่ะ” รีบอร์นกล่าวแล้วจากไป
“รุ่นที่ 10 ครับ ไปทานข้าวกันเลยดีไหมครับ” โกคุชวนพร้อมยิ้มแป้น
(คงจะดีใจที่สึนะมาบ้าน)
“อะ...อืม” สึนาชิ
.........................................................................................................................
ไรเตอร์จะตัดฉากเลยนะค่ะ เอาเป็นว่าถึงที่ตอนอาบน้ำเลย
........................................................................................................................
“อ้า~ น้ำอุ่นดีจัง” สึนะ (กลับสู่ร่างปกติแล้ว)
“รุ่นที่ 10 คร้าบบบบบบบ ผมช่วยถูกหลังให้เอาไหม” โกคุ
“ไม่เป็นไรหรอกโกคุเทระคุง” สึนะ
“แต่ผมเข้ามาแล้วนะ” โกคุ
“อี๋~!!!!!!!!!!!!!!” สึนะ
และแล้วทั้งสอง ก็อาบน้ำด้วยกัน = =;;
“=/////=” สึนะ
“^___________^”โกคุ
“เรามาเข้านอนกันเถอะครับ” โกคุ “รุ่นที่ 10 นอนบนเตียงเลยนะครับ เดี๋ยวผมจะนอนที่พื้นเอง”
“เอ๋ แต่เตียงนี่มันก็กว้างพอสมควรเลยนะ โกคุเทระคุงมานอนด้วยกันเถอะนะ” สึนะยิ้ม
“อ้าก~ รุ่นที่ 10 รู้ไหมครับ ว่าตอนที่ท่านยิ้มช่างน่ารักเหลือเกิน ผมจะอดใจไม่อยู่แล้วครับ~” โกคุ
“คะ...ครับ”
การนอนก็ผ่านไปได้ด้วยดี (รึเปล่า) ตลอดทั้งคืนโกคุเทระเอาแต่จ้องหน้าสึนะจนนอนไม่หลับ แถมยังคิดเรื่องอย่างว่ากับสึนะอีกด้วย สุดท้าย โกคุเทระทนไม่ไหวจึงดึงตัวสึนะเข้ามากอด สึนะลืมตาขึ้นเห็นโกคุหลับอยู่
“โกคุเทระคุงคงจะหนาวล่ะมั้ง ช่างเถอะ กอดกันอย่างนี้ก็อุ่นดี อีกอย่างเราเองก็หนาวเหมือนกัน” สึนะ
แล้วทั้งสองตัวก็นอนหลับไปจนกระทั่งเช้า
ความคิดเห็น