คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 4 รีโบโกะ
.............................................................................................
ต่อจากตอนที่แล้วเลยนะเจ้าค๊า >O<
............................................................................................
“สึนาชิ~ ไปเล่นกันเถอะ คุณแรมโบ้อยากเล่นแล้ว” แรมโบ้
“ไอ้เจ้านี่เล่นสมบทบาทเกินไปหน่อยแล้วมั้งเนี่ย” สึนะ
“ฮาฮิ ฮารุเอาขนมมาเสิร์ฟแล้วค่ะ” เสียงของฮารุดังมาก่อนเจ้าตัวเสียงอีก ซึ่งเรียกความสนใจจากแรมโบ้ได้ดีมาก
“คุณแรมโบ้ขอก่อนเลยล่ะน้า” แรมโบ้พูดพลางเอื้อมมือหยิบขนม
“แรมโบ้อย่ากินหมดนะ ต้องเหลือให้ทุกคนด้วย” ตามมาด้วยเสียงแหลมของอี้ผิง
“สึนาชิคุงไม่ต้องเกร็งหรอกนะจ๊ะ” นานะ
“คะ...ครับ” สึนาชิ
“สึนาชิคุงลองทานนี่ดูสิจ๊ะ” เคียวโกะว่าพร้อมยื่นขนมมาที่หน้าของสึนะ (ชิ)
“เคียวโกะจาง~ ใจดีจังเลย” สึนะ (ใจดีตรงไหนไรเตอร์ก็มิอาจทราบได้ เจ้าค่ะ)
“เป็นไงบ้างสึนาชิ อร่อยใช่ม้า~” ฟูตะ
“อื้ม” สึนาชิ
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอกลับก่อนล่ะ” ฮิบาริ
ครืด~
พรึบ~
(เสียงตามลำดับ)
(ฮิบาริเปิดหน้าต่าง)
(ฮิบาริกระโดดออกไปพร้อมฮิเบิร์ดที่เกาะอยู่บนไหล่)
“ฉันก็ต้องขอตัวกลับก่อนเหมือนกันค่ะ พอดีว่าเคนกับจิคุสะรออยู่ ไปก่อนนะค่ะ” โคลมกล่าวแล้วจากไป
“อ๊ะ! เย็นขนาดนี้แล้วหรอเนี่ย งั้นแม่ไปจ่ายตลาดก่อนนะ” นานะ
“เดี๋นวฉันไปด้วย” เบี้ยงกี้
(ไม่ต้องเป็นห่วงสภาพโกคุเทระตอนนี้หรอก ลงไปชักดิ้นชักงอเอามือกุมท้องเรียบร้อยแล้ว)
สงสัยรีบอร์นคงเล่าเรื่องนานไป เวลาตอนนี้จึงเย็นแล้ว (แน่ใจว่าเพราะรีบอร์นเล่าเรื่องนานไปไม่ใช่เพราะเสียงโหวกแหวกของทุกคนหรอกหรือ)
“หม่าม๊า คุณแรมโบ้ไปด้วย” แรมโบ้
“อี้ผิงก็จะไปด้วยเหมือนกัน” อี้ผิง
“แล้วฟูตะคุงกับสึนาชิคุงแล้วก็รีบอร์นคุงล่ะจ๊ะจะไปด้วยกันมั้ย” นานะ
“ผมไปด้วยนะครับ” ฟูตะ
“ผมอยู่ที่นี่ดีกว่าครับ” สึนาชิ
“เหมือนสึนาชิแหละ” รีบอร์น
“งั้นหรอจ๊ะ แม่ขอฝากพวกพี่ๆ ดูแลเด็กๆ กันด้วยแล้วกันนะจ๊ะ” นานะ
และแล้วทั้งห้องก็เหลือเพียง โกคุ ยามะ สึนะ รีบอร์น เคียวโกะ ฮารุ และเลออน (ตัวสุดท้ายเกี่ยวมั้ยเนี่ย)
“สึนาชิคุงบ้านอยู่แถวไหนหรอจ๊ะ” เคียวโกะ
“ก็...แถวๆ นี้แหละครับ” สึนาชิ
“งั้นหรอจ๊ะ” เคียวโกะ
“เย็นป่านนี้แล้วคุณพ่อ คุณแม่ไม่เป็นห่วงหรอค่ะ สึนาชิจัง” ฮารุ
“ไม่หรอกครับ” สึนาชิ
“แล้วเธอจะไปยุ่งอะไรกับเขาล่ะ” โกคุเทระพูดมาด้วยน้ำเสียงหาเรื่อง
“คุณโกคุเทระมาเกี่ยวอะไรค่ะ สึนาชิจังเขากลัวหมดแล้วเห็นมั้ย” ฮารุ
“โอ๋ๆ สึนาชิจังไปเป็นไรใช่มั้ยจ๊ะ” ฮารุหันมาพูดกับสึนาชิ
“จะเว่อร์ไปไหนยะ หล่อน” สึนะ
“อะ...อ้าว เจ้าหนูจะไปไหนล่ะ” ยามะถามเมื่อเห็นรีบอร์นลุกเดินจากไป
“ธุระนิดหน่อยน่ะ” รีบอร์น
“อ้าว อย่าชิ่งสิรีบอร์น TOT” สึนะ
แล้วทั้งห้องก็เต็มไปด้วยความวุ่นวายพักใหญ่ จน...
กริ๊ง~! ก๊อง~!
อยู่ก็มีเสียงออดหน้าบ้านดังขึ้น
“เดี๋ยวฉันไปเปิดให้เองจ๊ะ” เคียวดกะลุกออกไป
“ใครมากันนะเวลาป่านนี้แล้ว” สึนะ
“สึนาชิคุง~!!! คุณแม่มารับแล้วจ้า” เสียงเคียวโกะตะโกนมาเรียกความสนใจของทุกคน
“จะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อรุ่นที่ 10 ก็คือสึนาชิ แล้วใครกันล่ะที่แอบอ้างว่าเป็นแม่ของรุ่นที่ 10 ถ้าเห็นตัวเมื่อไหร่ พ่อเจื๋อนทิ้งแน่!!!” โกคุ
“เฮ้ย!!! เราจะมีแม่ได้ยังไงเล่า” สึนะ
“แม่ของสึนาชิจังหรอ จะหน้าตาเป็นยังไงน้า” ฮารุ
“แม่งั้นหรอ?” ยามะ
ด้วยความสงสัย ทั้งห้องจึงลุกออกไปกันหมดไปเหลือแม้แต่คนเดียว
“อะจ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” นี่คือเสียงของทุกคน (ยกเว้นเคียวโกะ ยามะ) เมื่อเห้นหน้าแม่ของสึนาชิ
มันเป็นอะไรที่หยดหยองมากเลย ß ความคิดทุกคนตอนนี้ (ยกเว้นคนเดิม)
“ฮ่าๆๆๆๆ แม่ของสึนาชิตัวเล็กจังเลย” ยามะ
“อย่ามาดูถูกฉันนะ” แม่ของสึนาชิ (ใครคุ้นบ้างเอ่ย กับคำพูดแบบนี้)
“รีบอร์น!!! มันทำไปได้” สึนะ
รีบอร์นตอนนี้อยู่ในชุดผู้หญิงพร้อมเอามือจับผมยาวสีดำแล้วคาบไว้ที่ปาก คิ้วดำทรงสี่เหลี่ยมหนาเตอะ น่ากลัวยิ่งกว่าผีซะอีก
หากใครจำไม่ได้ก็จะเฉลยให้ นั่นก็คือ...
รีโบโกะ นั่นเอง!!!!!!
.................................................................................................
แถมรูปสุดสยองของรีโบโกะเจ้าค่า
.................................................................................................
ตัวเนี่ยแหละ v
v
ความคิดเห็น