ท่านชายแห่งนภา

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 อุบัติเหตุ...จุดเริ่มต้น (100%)

เปลี่ยนเนื้อนิดหน่อยนะ SORRYๆ อัพช้าไปหน่อย นะ -/\-  

(สึนะ:talk)

ช่วงเวลาใกล้ค่ำ
ผมขับรถออกมาเพื่อหาอะไรกินแถวๆชานเมืองนามิโมริ ระหว่างที่ขับรถหาร้านที่จะนั่งทานข้าว ผมก็นั่งคิดกับเรื่องที่ได้รู้เมื่อเช้า ก็ตกใจอยู่หรอกนะ ที่อยู่แม่ก็มาบอกว่า เรามีคู่หมั้นแล้ว แถมคู่หมั้นยังเป็นหลานสาวบุญธรรมของหม่อมที่เป็นเพื่อนของคุณปู่อีก เฮ้อ! เราต้องหมั้นกับคนที่ไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อน นิสัยจะเป็นอย่างไรก็ไม่รู้ หนักใจจริงๆ

  "อ่ะ!!" 
  เอี๊ยดด! 
ผมเหยียบเบรกทันที เพราะข้างหน้าผมนั้น มีรถยนต์คันหนึ่งคว่ำอยู่กลางถนน ที่พื้นมีรอยเลือดไหลออกมาเยอะ ดูท่ารถมันเกิดพลิกคว่ำ ผมรีบลงจากรถไปดู ใกล้รถที่คว่ำอยู่ สิ่งที่ผมเห็นในนั้นคือร่างของผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ในรถที่คว่ำ ผมจึงรีบช่วยพาเธอออกมาจากรถ
 
  "คุณๆ ฟื้นสิ" ผมพูดพร้อมเขย่าตัวเธอเบาๆ 
ร่างนั้นขยับตัวนิดหนึ่ง ตาเปิดขึ้นมาก่อนจะปิดลง ผมจึงไม่รอช้ารีบอุ้มร่างหญิงสาวขึ้นรถก่อนจะรีบขับไปโรงพยาบาลทันที


ณ โรงพยาบาลนามิโมริ
  ตอนนี้ผมกำลังนั่งรออยู่หน้าห้องผ่าตัด ในใจผมก็ขอภาวนาให้หญิงสาวคนนั้นรอดด้วยเถอะ เมื่อกี้หมอก็เพิ่งเดินออกมาบอกว่า
  'คนไข้เสียเลือดไปมาก และสมองได้รับความสะเทือนมาก"
  แม้ว่าผมจะรีบพาเธอมาส่งโรงพยาบาลเร็วที่สุดแต่ถึงกระนั้นเธอก็เสียเลือดไปมาก ตอนกรอกข้อมูลเธอ ผมก็ไม่รู้รายละเอียดเกี่ยวกับเธอเลย 

 "ใครเป็นเจ้าของคนไข้ครับ" พอเห็นหมอเดินออกจากห้องฉุกเฉิก ผมก็รีบลุกไปหาทันที
 "เธอเป็นอย่างไรครับ หมอ"
 "เธอพ้นจากอันตรายแล้วครับ เพียงแต่ว่า..."
 (สึนะ:จบ)

  ในห้องพักส่วนตัวของโรงพยาบาล ภายในนั้นมีร่างบางที่นอนราบอยู่บนเตียง ขณะนี้มีผ้าพันแผลพันรอบหัว ตามร่างกายมีบาดแผลอยู่ทั่ว แขนเรียวถูกเจาะด้วยสายน้ำเกลือซึ่งแขวนอยู่ข้างเตียง ข้างๆเตียงนั้น มีชุดโต๊ะเก้าอี้สำหรับญาติคนไข้ ซึ่งมีร่างชายหนุ่มผมน้ำตาลฟูนั่งเท้าคาง เหม่อมองไปที่เตียงผู้ป่วยนั้น นับตั้งแต่ที่เขาได้ลืมตาตื่นขึ้นมาตอนฟ้าสางจนถึงตอนนี้ ใช่แล้ว!! ตั้งแต่ร่างบนเตียงนั้นส่งมายังโรงพยาบาลจนเข้ามาพักในห้องพักนี้ เขาก็อยู่เฝ้าเธอตลอดเวลา เสื้อผ้าที่ใส่ก็ยังเป็นชุดเดิมของเมื่อวาน คราบเลือดของหญิงสาวยังติดอยู่ปะปรายตามชายเสื้อเขา

  เกือบสองชั่วโมงที่เขานั่งมองร่างบางบนเตียง ซึ่งไม่มีวีแววว่าจะฟื้นขึ้นมาเลย จึงถอนหายใจ ก่อนนะตัดสินใจลุกขึ้นเดินกลับบ้านเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า เตรียมไปทำงานเมื่อมองไปเห็นว่าจะใกล้เวลาไปทำงานแล้ว  แต่ก่อนจะเดินออกจากห้อง ชายหนุ่มหันกลับมามองหญิงสาวบนเตียงพร้อมกับพูดว่า
  "หวังว่าเธอจะตื่นขึ้นมาเร็วๆนะ" เขาพูดแล้วยิ้มนิดๆก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องนั้นไป

2 วันต่อมา
หญิงสาวปริศนา ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมา สึนะเห็นว่าเธอฟื้นขึ้นมาแล้ว จึงคว้าเก้าอี้มานั่งข้างเตียงนอน
"โอย.... ฉันอยู่ที่ไหนกัน..."หญิงสาวปริศนาถามพร้อมพยายามค่อยๆลุกขึ้น
"ที่คุณอยู่ตอนนี้  คือที่โรงพยาบาลครับ"สึนะตอบ "ผมว่าคุณนอนดีกว่า"เขาพูดแนะนำ ทำให้หญิงสาวไม่คิดลุกต่อ มือข้างหนึ่งจับผ้าที่โผลกศีรษะ
"เกิดอะไรขึ้นกับฉันเหรอคะ"เธอถามต่อ
"คุณประสบอุบัติเหตุรถคว่ำนะครับ แต่ตอนนี้คุณปลอดภัยแล้ว"เขาตอบ
"รถคว่ำ.. โอย.... แล้วคุณเป็นใคร??"เธอถามพร้อมเอามือจับกุมขมับ
"ผมสึนะครับ ซาวาดะ สึนะโยชิ"สึนะแนะนำตัวเอง"ไม่ทราบว่าคุณจำชื่อตัวเองได้ไหม"เขาถามเธอกลับ
"ชื่อฉันงั้นเหรอ??"หญิงสาวถามด้วยความงง "ฉัน... ฉ...ฉันเป็นใครกัน... ฉันนึกไม่ออกเลยว่าเป็นใคร... โอ๊ย..."เธอพูดพร้อมเอามือสองข้างจับหัว เพราะรู้สึกปวดหัวแปล๊บๆขึ้นมา
"ใจเย็นนะ นึกไม่ออกไม่เป็นไรครับ " สึนะรีบพูดเมื่อหญิงสาวทำท่าปวดหัวมาก "คุณชื่อ ซาซางาวะ เคียวโกะครับ"
"คุณรู้ได้ไงค่ะ" เธอถามกลับ
"ขออภัยนะครับ ที่ผมยุ่งกับกระเป๋าเงินคุณ ผมเจอบัตรประชาชนคุณ เลยรู้ว่าคุณชื่ออะไร"
"เหรอค่ะ"
"คุณต้องพักฟื้นที่นี่ เพื่อทำกายภาพด้วยน้ำ เพราะขาของคุณหัก"
"ขาหัก! มิน่า ฉันถึงรู้สึกเจ็บๆ" เธอว่าพลางจับขาตัวเอง
"ตอนนี่ผมว่าคุณเคียวโกะพักผ่อนก่อนเถอะครับ" สึนะค่อยๆประคองเธอให้นอนลง แต่ก่อนหญิงสาวจะหลับตา เธอเพิ่งสังเกตเห็นดอกไม้สวยชนิดอยู่ข้างเตียงเธอ
"คุณสึนะ นั่นอะไรเหรอค่ะ" เธอเอ่ยถามพร้อมชี้ไปข้างเตียง
"อ๋อ สีขาวนั่น ดอกลิลลี่ ส่วนสีแดง ทิวลิปนะ"
"สวยจัง ใครเอามาเหรอค่ะ"
"ผมซื้อมาเยี่ยมคุณตอนคุณยังไม่ฟื้นนะ^^ ชอบไหม" สึนะถามเธอ มือก็เอื้อมไปหยิบดอกลิลลี่ไปวางข้างหมอนเธอ
"ชอบค่ะ ขอบคุณค่ะ" สักพักเธอก็เข้าสู่ช่วงนินทรา
  สึนะดึงผ้าห่มให้ห่มตัวเธอ มองร่างบางนั้นก่อนจะเดินไปปิดไฟในห้องและเดินไปยังโซฟาที่เขาใช้นอนประจำตั้งแต่อยู่เฝ้าเธอ และหลับตามไปในที่สุด
..........
จบไปแล้วตอนหนึ่ง เย้ๆ