ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Summer รักนี้หัวใจวุ่นวาย

    ลำดับตอนที่ #2 : ตอน2

    • อัปเดตล่าสุด 20 ต.ค. 56


    บทที่ 2

    ชมรม และผู้ปกครองโรงเรียน

     

    (เคลียร์)

    “นี่ๆ นั่นเด็กใหม่เหรอ”

    “น่าจะใช่นะ หล่อจัง”

    ซุบซิบๆๆ

    ตั้งแต่ที่ผมเดินออกจากห้องก็มีแต่สาวมองกัน ตอนนี้ผมไม่เดินดูสำรวจสถานที่(เพราะในหัวยังไม่มีชมรมไหนเลย)

    “นี่พวกเธอฉันไปสมัครชมรมดนตรีแล้ว ให้ทายฉันเจอใคร”

    มิสซิสแอนนากับมิสซิสมารีเหรอ”

    “เปล่ามิสซิสไม่อยู่”

    “แล้วเจอใคร”

    “กลุ่มSEASON เห็นแล้วพวกนั้นสวยน่ารักทุกคนเลย อิจฉาพวกเขาจัง ทำบุญมาดีสุด”

    ผมได้ยินรุ่นปี1พูดชื่ออะไรบางอย่างรู้สึกน่าจะเป็นวง SEASON ตั้งแต่เข้ามาเนี่ยมีแต่คนพูดถึงกลุ่ม SEASONที่แปลว่าฤดูกาลตลอดเลย แต่ว่าจะเข้าชมรมไรดีเนี่ย ไปหาที่สงบดีกว่ายังไงก็ให้เลือกและอยู่ในชมรมทั้งวัน

    ที่สงบที่เงียบที่สุดคือ...ห้องเรียน ซึ่งไม่มีเพื่อนคนไหนเลย(จะมีได้ไงคนอื่นไปเลือกชมรมกันหมดแล้ว:จัส) ก่อนจะนั่งบนเก้าอี้แล้วหยิบ MP 3 มาฟัง

    (It’s amazing how you can speak right to my heart

    Without saying a word, you can light up the dark

    Try as I may I could never explain

    What I hear when you don’t say a thing)

    เพลงนี้เพราะจัง

    (The smile on your face. Lets me know that you need me. There’s a truth in your eyes. Saying you’ll never leave me. The touch of your hand says you’ll catch me

    Whenever I fall. You say it best when you say nothing at all)

    “นี่นาย!

    “เฮ้!!! นาย”

    “อ่ะ มีไรเหรอ....เมเปิ้ล”ที่แท้ก็เมเปิ้ลนี่เอง

    “ฉันไม่ใช้ยัยเมเปิ้ล นั่นมัน....ช่างเถอะ ฉันอยากถามว่านายไม่ไปเลือกชมรมเหรอ -_-

     “ฉันเด็กใหม่ เลยไม่รู้จะเข้าไหนดี^^

    ไม่ใช่เมเปิ้ลแต่ทำไมหน้าเหมือนกันเลย

    “พระเจ้า แล้วมานั่งฟังเพลงเนี่ยนะ”

    “อะ...อืม”

    “ไม่มีชมรมใช่ไหม”

    “อืม”

    เธอไม่ตอบเพียงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรหาใครสักคน

    “อากิ ชมรมเรายังรับเพิ่มไหม.........มีคนยังไม่เลือกชมรมอยู่ เด็กใหม่....ยัยน้องบ้านั่นคงช่วยไรได้.....โอเคแล้วพบกัน”

    “นี่นายตามฉันมา”เธอสั่งแล้วเดินนำ เอาวะจะได้หมดซะที่ไอ้ชมรมนี่

     

    ห้องดนตรี

    “พอดีชมรมคนยังขาดอยู่เลยจะพามาสมัคร จะเข้าไหม”

    อ้อ ชมรมนี่เหรอ

    “เข้าสิ^^

    “อากิ”เธอหันไปเรียกหญิงคนหนึ่งที่นั่งเขียนอะไรบางอย่าง

    “ไง นี้เหรอ สวัสดีจ๊ะฉัน อากิระ โยชิกะ ม.5 เรียกอากิน่ะหรือไม่ก็เรียก โยชิกะ ก็ได้แล้วแต่”

    “เคลียร์ครับ”

    “เอาล่ะลงชื่อตรงนี้นะ”

    พอลงชื่อเข้าชมรมเสร็จก็หันกลับไปหาผู้หญิงคนนั้นที่พามาแต่...หายไปแล้ว

    “หาใครเหรอเคลียร์”

    “หา เอ่อ...คือผู้หญิงคนนั้น”

    “พีทเหรอ ^_^ คงไปทำหน้าที่ของการ์เด้นแล้ว ถ้าเกิดไม่อยากอยู่ที่ห้องก็เข้ามาในห้องนี่ได้นะ จะเข้ามานั่งเล่น ฟังเพลง ก็มาได้ บางวันมีกิจกรรมให้ทำด้วย”

                หลังจากอากิบอกลายละเอียดนิดหน่อยผมก็ขอตัวออกจากห้องเพื่อไปหยิบของที่ห้องก่อน  แต่ว่าทำไมผมไม่ถามอากิว่าทำไมพีทคล้ายเมเปิ้ลจังแล้วการ์เด้นคืออะไร ไปหาเมเปิ้ลดีกว่า ถามเจ้าตัวไปเลย พูดถึงก็เจอเลยกำลังอยู่กับสวีทตี้พอดี

    “เม..”

    ~ฉันหาเหตุผลที่จะทน เธอหาเหตุผลที่จะไป  ทำดีแค่ไหนทุ่มเทเท่าไรก็ไร้ค่า

    คนเราหมดรักแล้วเลือดเย็น ไม่รู้ไม่เห็นหรอกน้ำตา  รอ!แค่เธอพูดลาเมื่อไร~

    “ฮัลโหล เมเปิ้ลค่ะ..เรย์เหรอ ตอนนี้เหรอ....ก็ได้เรย์ อีก5นาทีแล้วกัน..บาย”

    “สวีทเดี๋ยวฉันมานะ”

    “เออ”แล้วเมเปิ้ลก็เดินหายไป อย่ารวดเร็ว

    “ไง สวีท”

    “อือ เคลียร์เหรอ ได้ข่าวว่านายลงดนตรีนี่ ” สตั้นไป10วิ เมื่อไม่กี่นาทีก่อนผมเพิ่งเขียนใบสมัครเองนะ

    “เอ่อ ข่าวไวจัง ^^;  ขอถามอะไรหน่อยนะ”

    “เปปนะ”สวีทตี้เปิดประตูแล้วตะโกนบอกใครสักคน “ไนต์เดี๋ยวฉันมานะ”

    “มีไรเหรอ” เราเดินมาคุยที่บันไดทางเชื่อมตึก ที่ไร้ผู้คนเลย

    “คือว่า สภาการ์เด้นมันคืออะไร??

    “ก็..เหมือนกลุ่มกรรมการนักเรียนที่ปกครองนักเรียนนั้นแหละโดยจะมีประธานชายจะเรียกว่าคิง คือไนต์  รองประธานชายเรียกเจ้าชาย คือ เรย์  ประธานหญิงเรียกว่าควีน คือ พีท  รองประธานหญิงเรียกเจ้าหญิง คือ ยูกะ แล้วก็มีโจ๊กเกอร์ คือ ดรีม เป็นเลขา จดทุกอย่างทั้งชายและหญิงและก็มีตำแหน่งรองจากนั้นอยู่5-6ตำแหน่ง แต่ล่ะตำแหน่งจะมีดอกไม้ที่ตนชื่นชอบอยู่หนึ่งอย่างเป็นสัญลักษณ์ อยากรู้อะไรเพิ่มก็ถามพวกนั้นเอานะ”

    “อืมแล้ว เอ่อ...คือว่ามีคนชวนฉันเข้าชมรมแล้วเธอชื่อพีท^//^ เธอใช่ควีนไหม และใช่พี่น้องเมเปิ้ลหรือเปล่า”

    “พีทที่ตัวสูงเหมือนเปรต หน้าตาเบื่อๆโลกและสวยและหน้าเหมือนเปิ้ลใช่ไหม -_-

    “ใช่  สูงก็ประมาณฉัน”  มันเป็นเรื่องจริง ผมไม่เคยเจอใครที่สูงเพียวตั้งเกือบ180 (พีทสูง177 เมเปิ้ล 175จ้า)

    “ไม่ใช่พี่น้องแต่เป็นฝาแฝดเลยล่ะ พีทฝาแฝดเปิ้ลและเป็นควีน 2ปีซ้อน ปีนี้ปี2นะ”

    “อืม ขอบคุณมาก”

    “ไม่เป็นไร แต่ถ้านายมีปัญหาอะไรถามพวกฉันได้^^

    “แล้วถ้าจะถามว่า....ทำไมพีทสูงแต่เธอเตี้ยจัง”

    “ไอ้บ้า อันนั้นไม่ต้องมายุ่ง ไปดีกว่าเดี๋ยวตาไนต์จะบ่น”

    “บายยัยเตี้ย”

    “ไอ้..”

    ออดดด ได้เวลาพักกลางวันแล้วค่ะทุกคน
    ----------------------------------------------------
    จบไปแล้วสองตอน หนุกไหมอ่ะ '.' เม้นกันด้วยนะ วันนี้พอแค่นี้ก่อน ถ้าเม้นกันเกิน5(ไม่โลภ) จะมาเพิ่มต่อให้ รักคนอ่านแล้วเม้น>3<♥♥  ........ส่วนพวกเงาทั้งหลายเอาโพธิ์ดำไปแทนนะ♠♠♠ 555

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×