คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : SP YH ความในใจ for Heenim (ขอนอกเรื่องนิดนึงนะค่ะ)
Title : ความในใจ
Author : thelisear
Couple : Yesung x Heenim
Rating : ดราม่าหน่อยได้ไหมค่ะ (‘ ‘)
Author’s note : มันคือความรู้สึกของไรเตอร์ที่อยากจะบอกคนๆหนึ่งในยู คนที่เขาคอยเชื่อใจ ใส่ใจ และห่วงใยไรเตอร์อยู่เสมอ ไรเตอร์อยากที่จะขอบคุณที่เขารักและอยู่ข้างๆไรเตอร์ไม่ไปไหน แม้ไรเตอร์จะชอบทำตัวนิสัยไม่ดี
~ถ้าเสียรักไป ฉันจะอยู่ยังไง~เสียเธอ ฉันจะทำยังไง~เมื่อเธอเป็นดั่งลมหายใจ ให้ฉันมีความหมาย~
เสียงเพลงดังคลอเบาๆทำให้คนที่ฟังคล้อยตามไปได้อย่างง่ายดาย เขาคิดตามเนื้อเพลงที่ได้ยิน
อ้อมกอดที่ผมคุ้นเคย มันไม่ใช่ของเขาคนนั้น แต่มันเป็นของเธอคนนี้ คนที่คอยโอบกอดกันเวลาที่มีความสุข คอยปลอบโยนกันในวันที่ทุกข์ใจ
ไหล่เล็กๆที่คอยเป็นที่พักพิงยามเหนื่อยล้าหรือท้อใจ มือเล็กๆที่กุมมือไว้ไม่ว่าจะเจอเรื่องร้ายดียังไง มือคู่นั้นก็ยังคอยกุมไว้ไม่ยอมไปไหน
รอยยิ้มที่ผมอยากเห็นมากที่สุด ไม่ได้มาจากเขาคนนั้น แต่เป็นรอยยิ้มจากเธอคนนี้ รอยยิ้มที่พร้อมจะถูกส่งมาให้เสมอ
คนที่ผมห่วงใย และแคร์มากที่สุด ตอนนี้มันก็ไม่ใช่เขาคนนั้นอีกต่อไปแล้ว แต่เป็นเธอคนนี้ คนเดียวที่เขาจะแคร์ คนเดียวที่ผมจะคอยห่วงใย
หากลองนึกย้อนช่วงเวลาที่ผ่าน สิ่งต่างๆที่เธอเคยทำให้ มันโอบล้อมรอบตัวผมอยู่เสมอ
คุณชอบที่จะง้องอนแฟนตัวเองไหม ฮ่าๆ แต่ผมชอบที่จะง้อน่ะและชอบทำให้เธองอนด้วย เพราะมันทำให้ผมได้แอบแต๊ะอั๋งเธอ โอ๊ะ! ไม่ใช่แหละ มันทำให้ผมและเธอพร้อมที่จะเปิดใจคุยกัน เธอชอบปิดบังความรู้สึกกับผมบางครั้งที่เธอไม่ชอบใจหรือไม่สบายใจเรื่องของผม อ่าา แบบนี้มันน่าห่วงกว่าอีกเน๊อะ
ทุกวันนี้ผมชอบน่ะที่เธอรู้สึกยังไง เธอก็จะพูดออกมาตรงๆ ไม่อ้อมค้อม หรือปิดบังอะไร มันทำให้ผมได้รับรู้ถึงความรู้สึกที่แท้จริงของเธอ
ผมมีความสุขจังกับการที่ต้องมาง้อเธอ…
“ที่รัก อย่างอนสามีเลยน่ะ”สายตาออดอ้อนถูกส่งให้อีกคน
“ไม่ได้งอน”น้ำเสียงหงุดหงิดๆที่ส่งกลับมา
“อย่าโกรธสามีเลยน้าา ที่รักก็รู้ว่าสามีไม่เคยปิดบังความชั่วของตัวเองอยู่แล้ว มีอะไรหรือเกิดอะไรขึ้นกับสามี สามีก็จะเล่าให้ที่รักฟังตลอด”
“ก็รู้”
“แล้วทำไมต้องโกรธด้วย”
“ไม่ได้โกรธ”
“จริงอ่ะ”
“อืม แต่ห้ามมายุ่งวุ่นวายกับเค้า”
“เฮ้ย ไหงเป็นงั้นไปล่ะ ไม่เอาน่ะ”
“ออกไปนั่งห่างๆด้วย”
“ไม่เอา จะกอดที่รักอ่ะ”ร่างสูงกอดเอวคนตัวเล็กกว่าไว้แน่น
“ไอ้บ้า”
“ถึงเค้าจะบ้าก็บ้ารักตัวเองน่ะ วิ้งๆ”สายตาออดอ้อนถูกส่งไปให้คนมนอ้อมกอด
“สามีบ้า!”
“บ้าแล้วรักป่ะล่ะ”
“รักสิ”และความเงียบก็เกิดขึ้น เมื่อริมฝีปากหนาจูบปิดปากอีกคนไว้อย่างอ่อนหวาน
ผมมีความสุขกับการได้แกล้งเธอมากๆ…
“คิมจงอุน!!!”น้ำเสียงดุดันร้องตะโกนขึ้น เมื่อมือปลาหมึกเริ่มจะลุกลามเข้าไปในเสื้อ
“อะไรหรอครับ”มือหนาถอยมือออกจากเสื้อ เปลี่ยนเป็นแขนแกร่งโอบกอดเอวไว้แน่น
“กอดแน่นไปแล้วน่ะ ร้อน”คนในแขนดิ้นขลุกขลักเพื่อให้หลุดจากแขนที่โอบไว้
“ร้อนมากเลยใช่ไหม ผื่นขึ้นเลยดูดิ”ริมฝีปากหนาจูบที่ต้นคอขาว ก่อนจะขบเม้มจนเกิดรอยแดงไปทั่วต้นคอ
“ทะ...ทำบ้าอะไรเนี่ย ปล่อยน่ะ -////-“มือบางพยายามที่จะดันอีกคนออก
“อุ๊ย! คอที่รักผื่นขึ้นอ่ะ ตรงนี้ก็มีผื่น”สายตาทะเล้น มองต้นคอขาวอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะขบติ่งหูคนตัวเล็กกว่าเบาๆ ก่อนจะจูบที่หลังหูร่างบางจนเป็นรอย
“ตาลุงหื่น!!!”เมื่อถูกจ้องด้วยสายตาเขียวๆของร่างบาง คนตัวโตกว่าจึงยอมหยุด
“(‘ ‘)”
“ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนี้เลยน่ะ”
“(‘ ‘)”
“ห้ามเข้าใกล้เกินสองเมตร”ร่างบางลุกออกจากตักอีกคน
“แงงงง สามีแค่แกล้งที่รักเล่นเฉยๆ”
“แกล้งหรอ ต่อไปห้ามเข้าใกล้เกินสองเมตร เป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์”
“เง้ออ แบบนี้ไม่เอาน่ะ”
“อย่าเข้ามาใกล้”เสียงข่มขู่จากร่างบางร้องขึ้น เมื่อร่างสูงจะเข้ามากอด
“ต่อรองได้ไหม จากสองเมตรเป็นสองมิลได้ไหม (-3-)v”
“สองมิลนี่มันแทบจะรวมเป็นคนๆเดียวกันอยู่แล้วน่ะ”
“สะ...สองเซน”
“สองเมตร”
“ห้าเซน”
“ห้าเมตร”
“เง้ออ ห้าเซนนะครับบบ”
“ไม่! ห้าเมตร”
“ที่รักอ่าา สองเมตรก็สองเมตร (. .)”ร่างสูงคอตก
“ยอมแบบนี้ตั้งแต่แรกก็ดีแล้ว คิมจงอุน”ร่างบางยิ้มอย่างร่าเริง
ผมชอบงอนเธอด้วย มันบ้ามากเลยน่ะที่เมะจะงอนเคะ แต่จริงๆผมก็ไม่อยากงอนหรอก แค่อยากแกล้งงอนให้เธอง้อก็เท่านั้นเอง…
“จะไปไหน คิมจงอุน”
“จะไปเบียดเบียนบ้านคนอื่นอยู่”
“ไปทำไม บ้านตัวเองไม่มีอยู่หรอไง”
“จะไปเบียดเบียนบ้านใครดีเนี่ย บ้านน้องด๊อง น้องอุค น้องมิน น้องฮยอก น้องคยู น้องแท น้องเจส น้องฮวา หรือน้องฮยอนดีเนี่ย”ร่างสูงบ่นพึมพำ ทำหูทวนลมคำถามของอีกคน
“คิมจงอุน!”
“อะไรครับ (. .)”
“จะไปไหน”
“ไปหาเบียดเบียนน้องๆ”
“บ้านตัวเองไม่มีให้อยู่หรอไง”
“ก็ที่รักห้ามไม่ให้เข้าใกล้นิ (. .)”
“แค่ให้นอนนอกห้อง ไม่ใช่ให้นอนนอกบ้าน”
“แล้วมันต่างกันตรงไหน ถึงจะได้นอนในบ้านแต่ก็ไม่ได้กอดที่รักอยู่ดี”
“นี่จะไปให้ได้ใช่ไหม หรือว่าอยากจะไปอยู่แล้ว”
“(. .)”
“ถามว่าอยากไปใช่ไหม”
“เปล่า”
“งั้นก็กลับเข้าไปนอนได้แล้ว”
“(‘ ‘)?”
“เข้ามาในห้องนอน” ร่างสูงเดินตามร่างบางเข้ามาในห้องนอน ร่างบางกระโดดขึ้นไปนอนบนเตียง ร่างสูงเดินมานั่งที่โซฟาใกล้ๆกับเตียง
“ทำไมไม่ขึ้นมานอนบนเตียง”
“ที่รักไม่ให้เข้าใกล้เกินสองเมตร”ร่างบางลุกขึ้นนั่งมองคนตัวสูงที่นั่งหน้าหงอยอยู่บนโซฟา
“ขึ้นมานอนบนเตียงเดี๋ยวนี้น่ะ”ร่างสูงเดินมานั่งที่ปลายเตียงนอน เว้นระยะจากร่างบางไว้
“ทำไมไปนั่งตรงนู่น ขึ้นมานอนสิ”
“เข้าใกล้ไม่ได้”
“นี่! งอนหรอไง”
“เปล่า แค่ทำตามคำสั่งที่รัก”
“ไม่ต้องทำแล้ว ยอมให้เข้าใกล้ได้เหมือนเดิมแล้ว”
“ครับ”ร่างสูงขยับขึ้นมานอนบนเตียงแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมหัวตัวเองไว้ ก่อนจะแอบยิ้มอยู่คนเดียว
“แล้วจะเอาผ้าคลุมหัวทำไมเล่า”
“....”
“งอนกันจริงหรอ”
“....”
“ไม่งอนกันนะ คืนดีกันนะ”
“หอมแก้มกันก่อนสิ”ร่างสูงโผล่ออกมาจากผ้าห่ม ลุกขึ้นนั่ง ร่างบางหอมแก้มร่างสูงซ้ายขวาฟอดใหญ่
“ฮ่าๆ”ร่างสูงหัวเราะ ก่อนจะหอมแก้มร่างบางกลับ
เวลาที่ไม่เจอกัน ความคิดถึงก็ถูกก่อตัวขึ้น ทุกวันจะต้องมีเธอ ….
“ที่รักกกกกกกกกกกก”ร่างสูงกอดร่างบางแน่น หอมแก้มร่างบางไปมาฟอดใหญ่
“แก้มช้ำหมดแล้ว”
“ไม่ช้ำหรอก รู้ไหมว่าคิดถึงมากๆๆๆๆๆๆ”
“คิดถึงมากกว่าอีก”ร่างบางกอดตอบ
“ขอจุ๊บให้หายคิดถึงหน่อยนะ”ว่าแล้ว ร่างสูงก็โน้มมาจูบร่างบางไว้
บางเวลาที่ผมรู้สึกท้อ เหนื่อยใจ หรือกดดันกับอะไร เธอคือคนที่คอยเติมกำลังใจให้กับผมเสมอ….
“ที่รัก เค้าปวดหัวจังเลย”นอนหนุนตักร่างบาง
“เป็นไรไป ไม่สบายหรอ”
“เค้ากดดันตัวเองมากไปน่ะ ยิ่งพยายามกดดันมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งจำไม่ได้เลย”
“ที่รักอย่าคิดมากสิ”
“บางทีเค้าอาจจะไม่เหมาะกับหนังสือพวกนี้ก็ได้ คนฉลาดน้อยอย่างเค้านิ อ่านอะไรก็ไม่เข้าหัว”
“ที่รักอย่าว่าตัวเองแบบนั้นสิ ที่รักต้องทำได้อยู่แล้วน่า ที่รักพยายามกับสิ่งที่ชอบ เค้าเชื่อว่าที่รักต้องทำได้อยู่แล้ว สู้ๆ ^^V”
วันที่ผมพยายามจะทำอะไรให้เธอสักอย่าง ทั้งที่รู้ว่ามันจะทำให้เจ็บแปลบๆ แต่ก็อยากจะทำเพื่อเธอ….
/~ขอ ฉันนั้นขอดูแลเธออยู่ตรงนี้~พร้อม ก็ฉันพร้อมที่เข้าใจ ใส่ใจ มอบสิ่งดีๆ~จะวันนี้หรือพรุ่งนี้ จะทำให้เธอมั่นใจ~/
เพลงที่เธอชอบฟังมากที่สุด มันกลับเป็นเพลงที่ผมไม่ชอบฟังมากที่สุด เมื่อได้ยินมันครั้งใด ผมก็จะรู้สึกเจ็บจี๊ดๆที่อกข้างซ้าย
“ขอบใจนะที่ร้องให้ฟัง แต่ไม่ต้องฝืนร้องก็ได้นะ” เธอรู้ดีว่าผมไม่ชอบเพลงนี้เพราะว่าอะไร
“ก็ที่รักชอบเพลงนี่นิ แม้ตอนร้องจะเจ็บแปลบๆ แต่มันก็ไม่เป็นไรแล้วล่ะ”
“ยังรักคนๆนั้นอยู่ใช่ไหม”คำถามนั่นหลุดออกมาจากปากของเธอ ผมจะตอบเธอยังไงดีน่ะ เธอจะเชื่อที่ผมพูดหรอเปล่า
“ตอบตามความจริงนะ เค้ายังรู้สึกดีๆกับคนๆนั้นอยู่ เพลงความหมายดีๆแบบนี้จะเสียเพราะคนๆนั้น แต่ในเมื่อมีอีกคนที่ชอบมันมากขนาดนี้”
“มันเจ็บมากไหม”
“ตอนแรกก็เจ็บแปลบๆ แต่พอฟังบ่อยๆขึ้น ก็ฟังได้”
“หรอ” คำพูดของเธอทำให้ผมกลัว ผมกังวลไปทุกอย่าง กลัวเธอจะเสียใจ กลัวเธอจะทิ้งกันไป ผมกลัว กลัวไปทุกอย่าง น้ำตาผมมันเอ่อปริ่มรอบดวงตา ผมพยายามที่จะปกปิดความอ่อนแอของตัวเองไม่ให้เธอรู้
“จำได้ไหม ตอนที่คบกันแรกๆ เค้าไม่กล้าที่จะเอ่ยคำว่ารักกับตัวออกไป เพราะเค้ายังลืมคนๆนั้นไม่ได้ แต่ตอนนี้เค้ากล้าที่จะพูดคำว่ารักออกมา เค้ารีบมีแฟนใหม่ไม่ใช่เพราะต้องการจะรีบลืมคนๆนั้น แต่เป็นเพราะอยากจะรักใครได้อีกสักครั้ง และเค้าก็รักตัวเองเพราะเค้าอยากรัก ไม่ใช่เพราะอยากจะลืมใคร”
“อื้ม”
“ไม่ขอให้เชื่อหรอกน่ะ แค่อยากให้ฟัง”
“ก็ฟังอยู่นี่ไง”
“(. .)”
“เค้าเหมือนยาลบเลยเน๊อะ ^^”
“(. .)”
“อย่ามาทำหน้าแบบนี้น่ะ คิมจงอุน!”
“(‘ ‘)”
“ถ้ายังทำหน้าแบบนั้นอีก จะจิ้มตาแตก!”
“^_^”
“คิมจงอุน!!!”
“Y_Y”
“เป็นอะไร”
“อย่าทิ้งกันไปไหน”ร่างสูงโอบกอด
“ก็อยู่นี่ไง”ร่างบางกอดตอบ แล้วยิ้มให้ร่างสูงอย่างจริงใจ
ความในใจของผมที่อยากบอกให้เธอรู้ มันมีมากมายเหลือเกิน เวลาที่ผมจะพูดอะไรหรือทำอะไรที่ต้องมีเธอเข้ามาเกี่ยวข้อง มันทำให้ผมเขิน จนพาลให้พูดไม่ออกเลยทีเดียว
/~ฉันไม่เคยรับ ไม่เคยรู้~ว่าชีวิต มันดีเช่นไร~เมื่อได้มีบางคนข้างกาย~เมื่อได้มีเธออยู่เคียงข้างกัน~ฉันมอบชีวิต ต่อจากนี้ไปจนนิรันดร์~ทั้งหัวใจคือเธอเท่านั้น รักของเรา~จะอยู่จนวันตาย~/
.......................................................................................................................................................
ฟิคเรื่องนี้เค้าตั้งใจแต่งให้ที่รักนะ มันอาจจะไม่ใช่อะไรที่ดีเลิศ แต่เค้าก็อยากบอกความในใจให้ที่รักได้รู้
ปล.เค้าเขินจนแต่งต่อไม่ไหว จึงจบฟิคแบบตัดฉับๆเลย แฮะๆ^^;
ปล.2 ที่รัก เค้าอยากบอกที่รักว่า ‘เค้ารักตัวเองนะ’ และขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ทำให้กัน ขอโทษที่ไม่ค่อยมีเวลาให้ที่รักเลย แถมยังชอบงี่เง่าไม่เข้าเรื่องจนเผลอพูดอะไรทำร้ายจิตใจที่รักตลอดเลย (‘/\’)
ความคิดเห็น