ข้อความเดิมๆ... [Heechul&Yesung]

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

 เยซอง : พี่จะทำให้ผมลืมพี่ไม่ได้เลยหรอไงกัน!!!

ความห่วงใยของพี่เก็บไว้ใช้กับคนที่พี่รักดีกว่าไหมครับ
ผมเหนื่อยกับการร้องไห้มามากพอแล้ว

ความห่วงใยที่คุณก็อยากได้จากคนที่คุณรัก
แต่ถ้าความห่วงใยนั่นมาจากคนที่เคยรักคุณ
คุณจะรู้สึกอย่างไร?

(ถ้าฟังเพลง เก็บความห่วงใยไปใช้กับคนที่เธอรัก ของ พี่พั้นช์ ไปด้วยตอนอ่านฟิค จะได้ฟิลอารมณ์ขึ้นน่ะค่ะ)

เนื้อเรื่อง

 SJ Short fic story

Title : ข้อความเดิมๆ...

Author : thelisear

Couple : Heechul x Yesung

Rating : So Sad

Author,s note : เรื่องนี้เป็นการแต่งฟิคเรื่องที่สองของไรเตอร์ อ่านแล้วเม้นให้กำลังใจไรเตอร์ด้วยนะค่ะ รักรีดเดอร์
*ไหว้งามๆ24ครั้ง* ^^

-ห้องนอนของเยซอง-

ติ๊ดๆ เสียงข้อความเข้าโทรศัพท์ดังขึ้น ทำให้ร่างบางที่พึ่งจะหลับได้ไหมนาน งัวเงียตื่นขึ้นมาเปิดดู

‘ฝันดีนะ...อากาศหนาว ดูแลตัวเองด้วย อย่าปล่อยให้เป็นหวัดบ่อยนัก หาเวลาพักผ่อนซะบ้าง ไม่ใช่ทำแต่งาน เดี๋ยวก็ไม่สบาย เป็นห่วง from…P’Heechul’ ฮึกๆ น้ำใสๆไหลลงมาจากดวงตาคู่สวย มาอีกแล้ว ไอ้ข้อความพวกนี้ พี่จะไม่ให้ผมได้ใช้เวลาทำใจเลยหรอไงกัน เหอะ! พี่ไม่ใช่ของผมอีกต่อไปแล้ว พี่เป็นของคนๆนั้น คนที่ผมไม่สิทธิ์ที่จะได้เป็นอีกแล้ว ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ไม่เคยเลยที่จะไม่มีวันไหนที่จะไม่ได้รับข้อความเดิมๆ จากคนเดิมๆ และน้ำตาจากใจช้ำๆ

     ทุกๆวันจะมีข้อความเข้าทั้งเช้า ทั้งเที่ยง ทั้งเย็น มือบางเลื่อนข้อความลงดูไปเรื่อยๆ น้ำใสๆก็อาบหน้าไม่สิ้นสุด

‘ฝันดีนะเต่าน้อย...อากาศหนาวแล้ว ดูแลตัวเองด้วย เป็นห่วง J from…พี่ฮีชอลของเต่าน้อย ’

‘ฝันดีนะเยเย่...คิดถึงจัง J from…พี่แมวของน้องเต่า’

‘เต่าน้อยนอนยังอ่ะ อาบน้ำ กินข้าวหรอยัง เป็นไงบ้าง from…พี่แมวเมี๊ยวที่น่ารักของเต่าเย่’

‘วันนี้หิมะตกทั้งวัน รักษาสุขภาพด้วยนะ เป็นห่วง from…พี่ซิน’

‘ฝันดีนะ อย่านอนดึกล่ะ เดี่ยวไม่สบาย J from…พี่ชอลลี่’

‘วันนี้เจ็บตาชะมัด แสบตา น้ำตาไหลตลอดเลยอ่ะ L from…แมวเมี๊ยวขี้อ้อนของเต่าบ๊อง’

‘นอนได้แล้วนะเต่าบ๊อง ดึกแล้ว from…พี่ฮีชอลของเย่’

‘ฝันดีนะเต่าเย่~ หนาวๆอย่าลืมห่มผ้านะ from…พี่แมวที่คิดถึงเยเย่เสมอ’

‘กู๊ดไนท์ครับเด็กน้อย คืนนี้อากาศเย็น อย่าลืมห่มผ้านะ เป็นห่วงนะครับ from…P’Heechul’

‘เป็นไงบ้าง ทำไรอยู่ พี่ปวดหัวจัง from…P’HeeHee’

‘พี่คิดถึงนายจังเต่าน้อย~ from…P’ฮีนิม’

     ข้อความต่างๆถูกส่งเข้ามาในโทรศัพท์สีเงินเครื่องบางของผมทุกวัน พี่จะทำให้ผมขาดพี่ไม่ได้หรอยังไงกัน พี่จะให้ผมจมอยู่กับความรู้สึกที่พี่ส่งมาให้ผมในฐานะน้องชาย แต่ของผม มันไม่ใช่!! ผมยังรักพี่ในฐานะที่พี่เป็นคนรักของผม ไม่ใช่พี่ชาย พี่ไม่เคยเข้าใจในความรู้สึกของผมบ้างเลย พี่จะปั่นหัวผมไปถึงไหน

     มือเล็กกดพิมพ์ข้อความตอบทั้งน้ำตา ความพยายามกั้นใจส่งข้อความให้ร่างสูง เป็นอะไรที่ยากยิ่งสำหรับร่างบาง
‘อืม~ รู้แล้วน่า พี่ก็ดูแลตัวเองเหมือนกันล่ะ เดี๋ยวจะไม่สบายเอาได้ from…little brother’s Heechul’ ร่างบางกดส่งไป มือเล็กสั่นไหวด้วยความเจ็บปวด เขาพยายามที่จะไม่แสดงอาการให้อีกฝ่ายรู้ว่าเขากำลังเสียใจ เขาไม่อยากจะให้ร่างสูงมาปลอบใจ ความอบอุ่นที่เขาไม่ต้องการที่อยากจะได้ตอนนี้

ติ๊ดๆ เสียงข้อความดังขึ้น ร่างบางเปิดมันอ่านอย่างช้าๆ

‘รู้แล้วตลอดแหละ ก็เห็นไม่สบายทุกที ห่วงแต่คนอื่น ดูแลตัวเองซะมั้งเต่าน้อย from…P’Heenim’

ร่างบางพยายามควบคุมมือตัวเองให้กดพิมพ์ส่งร่างสูงไป

‘ก็ดูแลตัวเองดีสุดๆแล้ว แต่มันไม่สบายเองนิ จะให้ทำไงได้ล่ะ from…little brother’ Heechul’ ร่างบางนอนลงกับเตียงอย่างช้าๆ

ติ๊ดๆ ร่างบางเปิดข้อความดูอย่างช้าๆ

‘ก็ดูแลให้มากกว่านี้ไง เลิกทำงานจนดึกดื่น นอนเยอะๆ กินข้าวให้ตรงเวลา from…P’Heenim’

‘กินข้าวตรงเวลาอยู่แล้วน่ะ แต่ให้นอนเร็วอ่ะคงไม่ได้ งานเยอะจะตายไป from…little brother’s Heenim’

ติ๊ดๆ และอีกข้อความของวันนี้ก็ถูกส่งเข้ามา

‘โอเคๆ นอนเยอะๆล่ะกัน ฝันดีนะ from…P’Heenim’

‘อืมๆ จะนอนแล้ว ฝันดี from…little brother’s Heenim’

     ข้อความสุดท้ายของร่างบางที่พยายามกลั้นใจส่งออกไป เขาไม่อยากจะเสแสร้งแกล้งทำแบบนี้เลยสักนิด การที่ต้องตอบอะไรที่มันขัดกับใจตัวเองมันลำบากมากเลยน่ะรู้ไหม น้ำตาที่เอ่อรินไหลที่เหมือนจะเหือดแห้งไปก็กลับมาไหลอีกครั้ง ความเจ็บปวดที่บีบบังคับหัวใจให้เจ็บปวด ผ่านไปเป็นเดือนแล้วนะ แต่เขากับร่างสูงไม่เคยที่จะขาดการติดต่อกันเลยสักครั้ง แถมมันจะมากขึ้นกว่าตอนที่...ที่เรา...ยังเคยเป็น...เป็นแฟนกันซะอีก แล้วผมจะทำยังไงดี

    ร่างบางนอนคิดถึงเรื่องของร่างสูงไปต่างๆนานา ตุ๊กตาไหมพรมที่ตอนนี้เขาไปเก็บขึ้นมาจากพื้น ก็กองอยู่ที่หัวเตียงนอน ร่างบางยังไม่อยากที่จะถักมันต่อ แต่ด้วยความที่เคยบอกว่าจะให้ร่างสูงเป็นของขวัญวันเกิด แม้มันจะผ่านวันเกิดของร่างสูงมาหลายเดือนแล้วก็ตาม ร่างบางจึงยอมเก็บมันขึ้นมาเพื่อจะทำต่อให้เสร็จ

     เฮ้อ~ ร่างบางถอนหายใจ เขาไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดี ทั้งๆที่พยายามคิดว่า ตอนนี้เขามีทั้งเพื่อนที่หวังดีกับเขา น้องๆที่รักและเคารพเขาเสมอ และครอบครัวที่รักเขาอีก เขาต้องกลับมาเข้มแข็งให้ได้ แต่สุดท้ายเขาก็ทำมันไม่ได้ กำแพงที่เขาพยายามก่อขึ้นในหัวใจเพื่อปิดตายร่างสูงออกจากหัวใจ ถูกทะลายลงด้วยน้ำมือของร่างสูงทุกวัน ด้วยข้อความบ้าๆที่ร่างสูงส่งมาเขาทุกวัน  ถ้ามันคงจะเป็นอย่างนี้ต่อไป เขาก็คง...ต้องเสียใจ และนอนร้องไห้ไปตลอด...

~The end~

PS.รีดเดอร์ที่น่ารักค่ะ เรามาช่วยกันคิดหาแนวทางออกให้กับเยซองร่วมกับไรเตอร์ด้วยกันดีไหมค่ะ แค่รีดเดอร์บอกแนวทางในการช่วยเหลือเยซองลงในคอมเม้นต์ แล้ววงเล็บไว้ว่า (หาทางช่วยเย่) เท่านี้ รีดเดอร์ก็จะได้ร่วมเป็นส่วนหนึ่งของการแต่งฟิคของไรเตอร์แล้วล่ะค่ะ ^^

TBC.
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สองแล้วนะค่ะ อาจจะสั้นไปหน่อย ไรเตอร์แต่งสดๆตอบที่ได้ฟังเพลง ข้อความของเธอ ของ พี่แนตตี้ กับเพลง เก็บความห่วงใยไปใช้กับคนที่เธอรัก ของ พี่พั้นช์ ก็เลยฉุกคิดแต่งเรื่องนี้ขึ้นมา ชอบไม่ชอบยังไง ก็ติชมผ่านคอมเม้นต์มาได้เลยนะค่ะ ไรเตอร์จะเก็บคำคอมเม้นต์ของทุกคนไปเป็นกำลังใจ และพัฒนาฝีมือต่อไป ^^