Blind Lily มนตราสัตยารัก

"Blind Lily สัตยารักข้างความตาย"

จากใจผู้เขียน อัพสัปดาห์ละตอน ไม่มีดองและไม่เลิกแต่งกลางคัน 
ภาคเดียว 30 บทจบ(อาจเกินกว่านี้) 

ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับ แฟนคลับที่ยังกลับมาอ่าน และผู้ที่หลงเข้ามาอ่านนะคะขอให้สนุกค่ะ

คำเตือน : เนื้อเรื่องมีแต่ รัก รัก รัก แฟนตาซีแค่ฉากและตัวละครเล็กน้อย ปมปริศนาของเรื่องไม่ค่อยมี เน้นเรื่องราวความรักเป็นหลัก 
 คำเตือนที่สอง : ไม่เหมาะกับผู้ที่ชอบตัวละครแนวสีขาวแสนดีนะคะ
ฉากบู๊น้อย ถ้าใครหวังเสียใจด้วย 
คำเตือนที่สาม : คนชอบฟินจิกหมอนอ่านเรื่องนี้ต้องอดทน ฉากหวานน้อยถึงปานกลาง 
*แต่ก็ยังแนวโรแมนติกนะจ้ะ 
คำเตือนนี้วัดตามมาตรฐานของผู้เขียน ใครไม่เห็นด้วยขออภัย

คำเตือนสี่ (ล่าสุด) : บทนำเป็นส่วนหนึ่งของเนื้อเรื่องนะคะ เป็นตัวเกริ่นนำเรื่อง มีตัวละครและจุดเริ่มดำเนินเรื่อง (ไม่ใช่ข้อความไร้สาระจากผู้เขียนถึงผู้อ่าน) จำเป็นต้องอ่านนะคะ 

"ประกาศ ประกาศ แต่งจบแล้วค่ะ ขอบคุณที่ติดตามและยินดีต้อนรับผู้ที่หลงทางเข้ามา ขอให้ชอบนะคะ 

อ่านจบคอมเมนต์หน่อยก็ได้นะ เผื่อมีพิจารณาแต่งตอนพิเศษเพิ่ม^^"

เนื้อเรื่องเบื้องต้น 

         ลิลลี่ไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองจึงเลือกที่จะตามนักฆ่าหนุ่มที่ตนไม่รู้แม้แต่ชื่อออกมา ทั้งที่มีทางเลือกที่จะได้อยู่อย่างสบายแต่นางก็เลือกเส้นทางที่ไม่มีจุดหมายแน่นอน ต้องตามติดนักฆ่าที่เร่ร่อนไปทั่ว ไร้ที่ซุกหัวนอน ทำไม? นางจึงเลือกเส้นทางที่แสนลำบากและอันตรายนี้

          “ท่านเจ้าคะ!” นางตะโกนเรียกชายหนุ่มที่เดินไกลออกไปเรื่อยๆหวังให้เขาได้ยิน  แต่ถึงได้ยิน เขาก็คงไม่หันกลับมา เขาตั้งใจทิ้งนางไว้แล้ว

          แต่นางอยู่ที่นี่ไม่ได้ นางต้องการไปกับเขา... แต่ทำไมล่ะ ทำไมจึงต้องเป็นเขา

          “ท่าน! ท่าน!” จะเรียกชื่อก็ยังไม่ได้ แต่ถึงต้องเรียกอย่างนี้ตลอดไปก็ไม่เป็นไร ขอได้ไปกับเขาเท่านั้น

           ลิลลี่วิ่งไป ชนคนอื่นๆไปจนในที่สุดก็ล้มลง เสียงเกือกม้ากระทบพื้นดังเข้าในโสตประสาท  ลิลลี่กลอกตามองตามเสียง เห็นม้าร่างสูงเพรียว ขนเป็นมันปลาบดูคุ้นตา

          หญิงสาวลุกขึ้นมาและเงยหน้ามองอย่างไม่เชื่อสายตา “ท่าน...”

          ร่างของชายหนุ่มที่นางพยายามวิ่งตามนั่งอยู่บนหลังม้า ใบหน้าเขาแสดงออกถึงความยุ่งยากในใจ แต่ก็ยังไม่มีคำเอ่ยใดๆอีกเช่นเคย นอกจากมือที่ยื่นมาให้นาง

           นางจับมือเขา สายตามองใบหน้าที่แสนเย็นชาของชายหนุ่ม หัวใจนางเต้นเร็วและรู้สึกขอบตาร้อนเมื่อตระหนักได้ว่าเขากลับมาอยู่ตรงหน้าอีกครั้ง และจับมือนางไว้

           คำตอบของความรู้สึกนี้มีเพียงคำเดียว

           นางรักเขา