คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ใช่! ฉันขับรถไม่เป็น
>> Jessica mode<<
อ๊า....ง่วงนอนจังเลย ดีหน่อยวันนี้วันอาทิตย์ได้พักบ้างอะไรบ้าง แต่อีกใจก็อยากออกไปเที่ยวอ้ะ แต่ตอนนี้ยังเจ็บมือไม่หายเลย เมื่อวันศุกร์ไม่น่าลงมือหนักขนาดนั้นเลย ยัยนั่นสลบแต่ฉันเจ็บมือมันคุ้มกันมั้ยยะ ยัยรุ่นน้องปัญญานิ่ม
♪ I got you babe, I call, I call it chocolate love ♬ ~ ใครโทรมาอีกน้อ เซงจริงเลย
“ สิบสอง” ฉันรับโทรศัพท์
(อะไรของแกวะเจส สิบสองอ้ะ อายุสมองเรอะ) ยัยบ้ามันเป็นมุกเฟ้ย
“ไอ้บ้าแท 1 โหลมีเท่าไหร่”
(12 ...อ่อ)
“เข้าใจยัง?? แล้วนี่โทรมามีไร” ฉันอยากนอนแล้วนะนี่มันก็ 9 โมงเช้าแล้วด้วยอยากจะนอน(มันเช้าแล้วนะเจส)
(แค่จะชวนไปช้อปปิ้งง่ะ ไม่ไปก็ไม่เป็นไร)
“ฉันก็ว่างแต่ก็ไป”ฉันตอบให้พอวกไปวกมาตามสไตล์
(แกจะมีแต่เพื่ออะไรเล่า)
“มันเป็นสไตล์”
(เออๆ เจอกันที่ไหนดี) แกชวนฉันนะยัยรั่ว
“แล้วแต่แกเลย”
(หน้าโรงหนัง ตรงที่เดิม 11 โมง)
“อืมเจอกัน บาย” หลังจากที่วางสายจากแทยอน ฉันก็เดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำทันที
นี่ก็ 10 โมงแล้ว ฉันอาบน้ำเสร็จพอดีเลย ฉันนัดกับแทยอนไว้กี่โมงนะ 11 โมงรึเปล่า สงสัยอยู่กับยัยแทมากไปเลยติดโรคขี้ลืมยัยนั่นมา แต่นี่ก็ใกล้เวลาละ ไปเลยดีกว่า
“แม่คะ เดี๋ยวเจสจะไปข้างนอก อาจจะกลับซักเย็นๆหน่อยนะคะ” ฉันเดินลงมาถึงชั้นล่างก็เห็นคุณแม่นั่งตรวจสอบเครื่องเพชร เช็คนั่นเช็คนี่ก็เลยรายงาน
“จะให้จินโชวไปส่งมั้ย” ลุงจินโชวเป็นคนขับรถที่บ้านฉันเอง
“ไม่ต้องหรอกค่ะ เจสไปเองได้”
“ยัยเจส วันนี้แม่จะไปฝรั่งเศสกับเพื่อนๆแม่ แล้วพ่อก็จะไปประชุมที่อเมริกา” ฉันต้องอยู่บ้านคนเดียวหรอเนี่ย เหงาเลยงานนี้ ยัยน้องตัวแสบก็ดันเรียนโรงเรียนหญิงล้วนพักหอ นานทีจะกลับ ประมาณเดือนสองเดือนโน่นแหละ
“แล้วนี่จะกลับเมื่อไหร่คะเนี่ย” จะนานรึเปล่า
“น่าจะอีกประมาณสามเดือนนะลูก” นานได้ใจเจสมากค่ะแม่
“แล้วคุณพ่อล่ะคะ”
“อ๋อ รายนั้นพอประชุมเสร็จก็จะขึ้นเครื่องไปหาแม่ที่ฝรั่งเศสเลย”
“ใจร้ายอ่ะ ทั้งเจสให้อยู่คนเดียว คริสตัลก็นานๆทีจะกลับ อย่างงี้บ้านก็เงียบสิ” มันน่ากลัวนะบ้านหลังใหญ่
“เอาน่าลูกเดี๋ยวแม่ซื้อของมาฝาก ตอนอยู่ที่นี่ถ้าลูกจะซื้ออะไรก็ใช้บัตรเครดิตที่แม่ทำไว้ให้ 3 ใบนั้นละกันหรือไม่ก็กด ATM เอาละกันนะแม่โอนเงินให้ลูกละ”
“ค่ะแม่ งั้นเจสไปแล้วนะคะ บาย อีกสามเดือนเจอกันค่ะ” ฉันพูดแล้วเดินออกมาจากบ้าน แล้วก็เดินไปเรื่อยๆเพื่อจะไปขึ้นรถหน้าปากซอย
ปี๊น~~~ปี๊น~~~ ไม่ทราบว่าจะบีบหาพระแสงของ้าวรึอย่างไร
“จะไปไหนหรอเจส” นายเองหรอ
“ไปช้อปปิ้งอ้ะ”
“ไปด้วยกันมั้ย เดี๋ยวฉันไปส่ง” ก็ดีไม่เปลืองตังค์
“โอเคเลย” ฉันว่าแล้วขึ้นรถดงเฮไป
“ นี่เจส ทำไมเธอต้องเดินออกมาเองด้วย บ้านเธอก็ออกจะรวยมีคนขับรถอีกต่างหาก ทำไมไม่ให้คนขับรถมาส่งล่ะหรือไม่ก็ขับรถมาเองเลย” ไอ่นี่ฉันขับรถไม่เป็นเฟ้ย
“ก็...ก็ ฉันอยากช่วยชาติประหยัดพลังงานนี่นาอีกอย่างฉันให้คนขับรถเตรียมตัวไปส่งพ่อกับแม่ฉันที่สนามบินดีกว่า ถ้าท่านไปไม่ทันฉันก็ผิดสิ”
“เธออยากประหยัดพลังงานหรือขับรถไม่เป็นกันแน่” ตรงเกินไปมั้ยยะ
“ก็ .. เอ่อ .. นั่นแหละ ขับไม่เป็นแล้วไงล่ะ” ยอมรับจนได้เลย
“แหม ไม่เห็นจะต้องปิดบังเลย เดี๋ยวฉันสอนให้เอามั้ย วันนี้ฉันว่าง” แต่ฉันไม่ว่าง
“วันนี้ฉันนัดแทยอนอ้ะ” ดงเฮทำหน้าเศร้าแวบเดียวแล้วก็คุยกับฉันต่อ
“ไปกินข้าวกับฉันก่อนนะ เดี๋ยวค่อยไปช้อปปิ้ง”ดีเลย
“นายเลี้ยง โอเค Let’s go” ฉันมันงก (บ้านคุณเธอออกจะรวยซะ)
“โธ่!~ ยัยงกเอ๊ย” ฉันไม่สนหรอกนายจะว่าอะไรฉัน
“ฮิฮิ”
ไม่นานนักดงเฮเลี้ยวรถเข้ามาในร้านอาหารเล็กๆที่ตกแต่งภายนอกสวยงามเป็นธรรมชาติมาก
กริ๊ง~~กริ๊ง~~
ฉันเปิดประตูเข้าไปในร้าน พนักงานต้อนรับยิ้มให้ฉันกับดงเฮอย่างสุภาพ ดงเฮให้ฉันเป็นคนเลือกที่นั่ง ฉันเลือกนั่งมุมที่ติดกับกระจกซึ่งมองเห็นบรรยากาศธรรมชาติข้างนอก เฮ่อ~ สบายจังเลย
“จะรับอะไรดีครับ” บริกรชายเข้ามารับออเดอร์พร้อมยื่นเมนูให้ฉันกันดงเฮ
“เจสสิก้า เธอสั่งเลย”
“นายสั่งเหอะฉันกินอะไรก็ได้” ฉันพูดจบดงเฮก็หันไปสั่งอาหารกับบรกรคนนั้น ไม่นานนักอาหารที่สั่งก็มาเสิร์ฟ
“เจส วันนี้เธอจะกลับกี่โมงให้ฉันไปรับมั้ย” ดงเฮถามฉัน
“ไม่ต้องหรอก ฉันกลับเองได้”
♪ I got you babe, I call, I call it chocolate love ♬ ~ ใครโทรมาเนี่ยกำลังจะตักของกิน
“มีไรแท” ทำไมเธอต้องก่อกวนเวลากินด้วยนะ
(ฉันจะบอกว่า ฉันไปกับแกไม่ได้แล้ว อยู่ดีดี พ่อกับแม่ฉันก็โทรมาบอกว่า ให้ไปรับที่สนามบินกลับมากันตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เซงเลย) อ้าว สรุปฉันต้องกลับบ้านใช่มั้ยเนี่ย
“อืมแต่ก็ ไม่เป็นไรหรอก แค่นี้นะ บาย” ฉันว่าแล้วกดตัดสาย
“ดงเฮ” ฉันเรียกดงเฮ
“หืม”
“กินข้าวเสร็จแล้วนายไปส่งฉันที่บ้านละกันนะ” ฉันอยากกลับไปนอน
“ไม่ไปแล้วหรอ”
“ไม่อ้ะ พ่อกัยแม่แทกลับบ้านน่ะสิ แทมากับฉันไม่ได้”
“งั้นวันนี้เธอก็ว่างสินะ”
“อืม ทำไม” เค้าคิดอะไรอยู่เนี่ย
“งั้น วันนี้ฉันสอนเธอขับรถละกัน”เรียนฟรีอย่างนี้ฉันจะไม่สนได้ไง
“อืม งั้นใช้รถฉันละกันนะ เดี๋ยวเอารถนายไปไว้ที่บ้านฉันละกัน” ฉันว่า
“ก็ได้เดี๋ยวตอนเย็นค่อยแวะไปเอา” แล้วฉันกับเขาก็ทานข้าวจนอิ่ม เริ่มจะขี้เกียจแล้วสิ
“คิดเงินโต๊ะนี้ด้วยครับ” ดงเฮเรียกบริกรมาเก็บเงินค่าอาหาร ต่อไปคงจะต้องเริ่มหลักสูตรสอนขับรถแล้วซินะ
(................%) ไม่รู้ว่าเท่าไหร่อ้าาา
อัพแค่นี้ก่อนได้มั้ยอ้ะ
คิดไม่ค่อยออกเลยจ้า
อาทิตย์หน้า จะเปิดเทอมละ อาจไม่ค่อยมีเวลาอัพนะ
ส่วนคู่ฮันริอาจจะอยู่กลางๆเรื่องจ้า อิอิ~~
ใช่! ฉันขับรถไม่เป็น !
ความคิดเห็น