ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Possible love เป็นไปได้มั้ย...ถ้าจะรัก (sj + snsd+f(x))

    ลำดับตอนที่ #5 : ‘ I hate you!’ 100%

    • อัปเดตล่าสุด 4 เม.ย. 53


    ‘ I hate you!’

     

    ตี๊ดๆ...ตี๊ดๆ เสียงมือถือของหญิงสาวที่กำลังนั่งฟุบหลับอยู่ที่โต๊ะเรียนดังขึ้น

    ออกมาหาฉันหน่อยสิ มีเรื่องสำคัญจะบอกเธอได้รับข้อความจากเขาจึงเดินออกมาพบเขาที่เดิมหลังตึกเรียนซึ่งไม่ค่อยมีใครมานัก

    “ด๊องมีไรรึเปล่า กำลังหลับสบายเลย” เธอพูดกับเขาทั้งๆที่เขายังหันหลังให้เธออยู่

    “ก็...เรื่องสำคัญไงล่ะ”เขายังไม่ยอมหันหน้ามาคุยกับเธอ

    “มีอะไรล่ะ หันหน้ามาหน่องสิ”เธอจับเขาหันหน้ามาคุยกัน

    “นี่ ถามไรหน่อยสิ”

    “อะไรล่ะ”

    “สมมตินะ ถ้าเราเลิกกัน เราจะเป็นเพื่อนกันได้มั้ย” คำถามนี้เล่นทำให้ร่างบางแต่แข็งแรงตกใจ

    “ทำไมถามอย่างงี้ล่ะ”

    “ตอบมาหน่อยเถอะ”

    “ก็คงเป็นได้(มั้ง)แต่ อาจจะไม่มองผู้ชายคนไหนอีกเลยหละ” เธอพูดพลางก้มหน้าลง

    “ทำไมล่ะ”เขาถามแล้วช้อนใบหน้าเธอขึ้นมา

    “ก็กลัวเจ็บไง ว่าแต่อะไรล่ะเรื่องสำคัญน่ะ พูดมาซะทีเถอะ” เธอวกเข้าเรื่องเพราะคิดว่าเขาพาเธอออกนอกเรื่องที่จะพูดมานานแล้ว

    “ก็คือ...”เขายังไม่พูดต่อ

    “คืออะไร...ก็พูดมาสิด๊อง” เธอพูดทั้งยิ้มแม้ภายในใจจะนึกหวั่นๆว่าเรื่องที่เขาพูดจะเกี่ยวกับคำถามที่เธอไม่อยากได้ยินเมื่อกี๊นี้

    “นี่เราคบกันมานานเท่าไหร่แล้วเนี่ย”เขาถามเธอ หน้าของเขามองขึ้นไปบนท้องฟ้า

    “ปีนึง สามเดือนได้มั้ง” เธอยิ่งงงกับคำถามเขาอีก

    “ถ้างั้น...วันนี้คงจะเป็นวันสุดท้ายที่เราจะคบกันแล้วหละ” เขาก้มหน้าจ้องมองเธออย่างจริงจัง

    “นายหมายความว่าไง”เธอมองหน้าเขา น้ำตาที่ไม่ค่อยได้ไหลเท่าไหร่กลับเอ่อล้นตรงขอบตา เธอไม่อยากได้ยินคำนั้นเลย  ไม่เลยจริงๆ
    -------------------------------------------------------------------------

    ---มาต่อเลยค่ะ---

    “ยูริ เราเลิกกันเถอะ!

    “หึ หึ หึ หึ” เธอหัวเราะสายตาเลื่อนลอย

    “ยูริๆ”

    “หึ หึ หึ หึ” เธอคงหัวเราะไม่ขาด

    “ยูริๆ เธอเป็นอะไรน่ะ”

    “ขอบคุณนะ ที่ทำให้ฉันได้รู้จักกับคำว่า เจ็บ จะได้เวลาเรียนคาบเช้าแล้ว ฉันไปก่อนนะ เรายังคงเป็นเพื่อนกัน” เธอทิ้งท้ายไว้แล้วเดินขึ้นห้องเรียนไป

    “ไปไหนมาน่ะยูริ” เธอถามยูริ สำเนียงภาษาจีนของเธอไม่ค่อยชัดนัก

    “ใครหรอ นักเรียนแลกเปลี่ยนเหมือนฉันป่ะ”เธอยังคงถามน้ำเสียงร่าเริง เพราะไม่ได้สังเกตสีหน้าของยูริเนื่องจากเธอกำลังทำการบ้านที่จะส่งในอีกสองคาบต่อไป

    “คงงั้นมั้ง แลก...จริงๆ ความเจ็บปวด ฮือๆๆๆๆ....เจส เขาไปแล้ว ฮือๆๆ เขาไปแล้วอ้ะ”เธอพูดแล้วโผลเข้ากอดเจสสิก้า

    “อะไรๆ ฉันงงนะ ใครไปไหน”เธอพูดแล้วยกมือกอดตอบยูริ

    “ดงแฮ...เขาไปแล้ว เขาบอกเลิกฉัน”

    “ไม่เป็นไรนะ ฌะอยังมีฉันอยู่ เฮ้ยๆ อาจารย์มาแล้วนะ เลิกร้องไห้ได้แล้วน่า เธอเข้มแข็งนะ เดี๋ยวก็โดนอาจารย์ถามหรอก”

    “อื้ม”

    -พักกลางวัน-

    “ลงไปกินข้าวก่อนนะ เดี๋ยวฉันตามลงไป”เจสสิก้าพูดกับยูริ

    “เธอจะปไหนอ้ะ”

    “ไปห้องน้ำน่ะ”

    “งั้น...เดี๋ยวฉันจองโต๊ะให้นะ”แล้วทั้งสองก็แยกกันไป

                    ยูริหารู้ไม่ว่า เจสสิก้าจะไปจัดการใครบางคน เมื่อเจสสิก้าแน่ใจแล้วว่ายูริลงไปข้างล่างแล้วก็ออกมาจากที่หลบ ไปอยู่ตรงบันไดทันที เพื่อรอใครบางคน และไม่นานเขาก็ออกมาจากห้องเรียน เจสสิก้าก็รีบปราดเข้าไปที่หน้าเขาทันที

    Hey you!(ไง!)”เธอเรียกดงแฮ

    “อ้าวนึกว่าใคร แล้วทำไมเธอต้องพูดภา...”

    Shut up! & Listen to me(หุบปากแล้วฟังฉัน!)”

    “อะไรเนี่ย” ดงแฮหน้าเหวอทันที

    Stop your mouth & Follow me(หยุดพูดน่าแล้วก็ตามฉันมา)” แล้วเจสสิก้าก็จัดการลากเขามาในที่ๆคนไม่เยอะไม่มีเลยก็ว่าได้ นั่นก็คือ ดาดฟ้า

    “มีอะไร”

    Listen to me (ฟังฉัน)”เจสสิก้าแสยะยิ้มเย็น

    “...”

    I hate you very much (ฉันโคตรเกลียดนายเลย)”

    “อะไร เรื่องยูริ”

    Shut up! Shut up! Shut up! Listen to me . You don’t speak when I speak. Understand?(หุบปาก! หุบปาก! หุบปาก! นายห้ามพูดตอนที่ฉันพูดอยู่ เข้าใจ๊?)” ดงแฮพยักหน้า

    Why! Why you left her (ทำไม! ทำไมถึงทิ้งเธอ)”

    “...”

    Tell me(บอกฉัมาสิ)”

    “ฉันบอกไม่ได้มันยังไม่ถึงเวลา จะต่อย จะตี หรือตบฉันก็เชิญ” เขาพูดคุกเข่าลง เงยหน้าพร้อมรับหมัดจากเธอ

    Ok! This punch is for Yuri’s tear(โอเค! หมัดนี้ สำหรับน้ำตาของยูริ)”เจสสิก้าพูดจบก็ต่อยหน้าดงแฮอย่างแรง

                    ~ พลั่ก~   เขาล้มลงแต่เธอยังไม่พอใจ จึงดึงคอเสื้อเขาขึ้นมาอีก

    And this punch is for me because I hate you(และหมัดนี้ก็สำหรับฉัน เพราะว่าฉันเกลียดนาย)” เจสสิก้าพูดจบก็ต่อยเข้าไปอีก

    เธอดึงคอเสื้อเขาขึ้นมาอีก

    I won’t punch you(ฉันจะไม่ต่อยนายแล้ว)”เจสสิก้าแสยะยิ้มเย็น มองหน้าดงแฮซึ่งตอนนี้เลือกลบปากเต็มไปหมด

    “...”

    Bye boy. I hope I won’t meet you(ลาก่อน ฉันหวังว่าจะไม่เจอนายอีกนะ)” เธอพูดจบแล้วเดินจากไป

     

    อ่าาา~ มาอัพครบร้อยแล้วค่ะ อาจจะน้อยไปหน่อย

    ไรเตอร์ภาษาอังกฤษพอได้นิดหน่อย ภาษาอาจจะไม่สวยเท่าไหร่นะคะ

    มาอธิบายเรื่องกัน

    คือว่า เจสเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนจากอเมริกาในปีที่เจสอยู่ม.5 เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นตอนที่เจส ยูริ ฮัน คยู ด๊อง อยู่ม.6 ซึ่งน้องซออยู่ม.5ซึ่งน้องซอเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนจากเกาหลีค่ะ

    ถ้าสงสัยเม้นถามได้นะคะ เดี๋ยวไรเตอร์จะมาตอบ

     

    ฝันดีนะคะ^^

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×