คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : วันแรก
บทที่1 : วันแรก
“แม่คะ ซอไปเรียนแล้วนะคะ เจอกันตอนเย็นค่ะ” ฉันพูดแล้ววิ่งลงบันไดมา เปิดเทอมวันแรกก็สายซะแล้วเหลือเวลาแค่ครึ่งชั่วโมงเองจาเข้าเรียนแล้ว
“ไม่ทานอะไรก่อนหรอลูก มีแซนวิชอยู่บนโต๊ะน่ะลูก” ฉันวิ่งไปหยิบแซนวิชตามที่แม่บอก
“ก็ดีค่ะ ขอบคุณค่ะแม่บ๊ายบายค่ะ” พอพูดเสร็จฉันก็วิ่งออกมาจากบ้านทันที
“ลุงคะ ส่งซอด่วนค่ะ บินได้บินเลยนะคะ” ฉันพูดก่อนเปิดประตูขึ้นรถแล้วรถก็ออกตัวไปด้วยความเร็ว
ผ่านไป 15 นาที ถึงบ้านฉันจะอยู่ไม่ไกลมากแต่รถนี่ซิติดมากเลยโดยเฉพาะตรงทางเลี้ยวจากซอย
“เดี๋ยวซอ กลับเองนะคะลุง” ฉันพูดกับลุงคนขับรถแล้ววิ่งลงมาจากรถแล้วเดินเข้าโรงเรียนไป
ตอนนี้เหลือเวลาอีก15นาทีซินะ ที่จะต้องเข้าเรียน
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เสียงอะไรน่ะ ฉันมองหาเสียงและก็พบว่ามีนักเรียนหญิงกลุ่มใหญ่ล้อมอะไรไว้ซักอย่าง ฉันเดินเข้าไปใกล้ๆและก็พบว่าพวกเธอล้อมผู้ชายคนหนึ่งไว้ ผู้ชายคนนั้นหน้าตาดี ขาว หล่อ แต่ก็นะฉันเห็นจนชินซะแล้วหละ อย่างนี้ต้องทัก
“นี่ ซีวอน ไม่คิดจะทักเค้าหน่อยหรอ” เหวออะไรกันของพวกเธอน่ะ แล้วใยพี่ชายฉันต้องงุนงงด้วยหรือจำฉันไม่ได้
“ยัยนี่เป็นใครกันคะซีวอน”
“แล้วเธอคิดว่าฉันเป็นอะไรล่ะนอกซะจาก...”ฉันไม่ได้พูดต่อแต่ปล่อยให้ยัยพวกนั้นคิดไปกันเอง
“ไม่จริงใช่มั้ยคะซีวอน กรี๊ดดดดดดดดด ทำไมนะ”พอพูดจบยัยนี่ก็ออกไปเลย แล้วผลก็คือวงแตกค่ะเหลือฉันกับพี่ชายแค่ 2 คน
“นี่ซอ แกเป็นน้องฉันจริงๆรึเปล่าเนี่ย ทำไมทำกับฉันอย่างนี้ล่ะ”อย่าโวยได้ป่ะหละพี่
“ก็ซอไม่อยากได้พี่สะใภ้แบบนั้นนี่นา พี่ไม่รอซอก็เพราะจะมาหลีสาวใช่ป่ะล่ะ” ก็ดูซิแต่ละคนรับไม่ได้เลยอ้ะ
“ยังไงก็ระวังตัวด้วยล่ะแกไม่น่าพูดอย่างนั้นแกก็รู้ว่ายัยพวกนั้นแรง”พี่ซีวอนไม่ตอบแต่เตือนแทน
“ช่างเถอะพี่ แรงมาก็แรงตอบซิ ดีเลยซอจะได้ดัง ตั้งแต่ปีแรกที่ย้ายมา”ทุคนคงจะสงสัยล่ะซิว่าทำไมเป็นปีแรก คือว่าตอนนี้ฉันอยู่ ม.5 แล้วแต่เพิ่งย้ายมาเลยถือว่าเป็นปีแรก
“งั้นซอไปก่อนนะ นัดยุนไว้อ้ะเจอกันเมื่อชาติต้องการนะพี่”ฉันพูดแล้วเดินไปที่ตึกเรียน ทุกคนคงสงสัยว่าฉันมีเพื่อนได้ไงในเมื่อนี่เป็นปีแรที่ฉันเข้ามาเรียนที่นี่ ยุนอาเป็นเพื่อนที่โรงเรียนเก่าของฉันหละย้ายมาด้วยกันเพราะฉันชวนบ้านของยัยนี่อยู่ใกล้โรงเรียนแต่ดันอยากอยู่หอเลยไปเรียนที่โรงเรียนเก่า และปรากฏว่าฉันกับยุนทนกฎไม่ได้ทั้งคู่เลยย้ายมาด้วยกันซะเลย
“ฉันนึกว่าเธอจะไม่มาซะแล้ว รอตั้งนาน ไปกันเถอะจะเรียนอยู่แล้ว” หลังจากที่มองหายุนอานานแสนนานก็เจอแล้วแม่คุณก็ลากฉันขึ้นห้องไป
ตุ้บ~ ฉันชนใครเนี่ย
“ขอโทษค่ะ เป็นอะไรมั้ยคะเดี๋ยวซอช่วยเก็บค่ะ”ฉันชนใครก็ไม่รู้รู้แค่น่ารักมากเลยอ้ะ
“ไม่เป็นไรจ้ะ น้องอยู่ม.5หรอจ๊ะ ชื่ออะไรล่ะ น้องน่ารักมากเลย”พี่ชมอย่างนี้ซอก็ลอยซิคะ
“ชื่อซอฮยอนค่ะ พี่ก็น่ารักมากเลยนะคะ”
“พี่ชื่อแทยอนจ้ะ มีปัญหาปรึกษาพี่ได้นะ”
“ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ ปวดฉี่กระทันหัน เจอกันที่ห้องเลยนะ” ฉันพยักหน้าให้ยุนอาแล้วยัยนั่นก็วิ่งออกไปเลย
♪ คือเร โย นันนอนซารังแฮ♬ ~ จู่ๆเสียงโทรศัพท์พี่แทยอนก็ดังขึ้น
“แกอยู่ไหนล่ะเจส....อืม เดี๋ยวไปนะ” พี่เจสหรอชื่อน่ารักดีนะอยากเจอจังเลย
“พี่ไปก่อนนะซอ แล้วเจอกันนะ”
“บ๊ายบายค่ะ” ฉันบอกลาพี่เจสแล้วเดินขึ้นห้องเรียนตัวเอง
(ด้านของยุนอา)
“รีบมั้ยจ๊ะน้องขอเบอร์หน่อยสิ” ใครกันนะโรคจิตจริงๆ
“นี่เธอ ฉันขอเบอร์ได้ยินป่ะ” เรียกใครฉันรึเปล่านะ
“เรียกฉันหรอไอ้โรคจิต หน้าห้องน้ำแท้ๆยังไม่คิดจะเลิกหลีสาวนะ ปัญญาอ่อนจริงๆ งี่เง่า ฉอดๆๆๆ” ฉันรัวคำด่าใส่ผู้ไม่พึงประสงค์พวกนั้น
"ผู้หญิงอะไรปากจัดชะมัด"ไอ้โรคจิตพูดแล้วเดินออกไป แล้วฉันก็เดินขึ้นห้องเรียนไปหาซอทันที
จะรีบอัพตอนใหม่นะ
ตอนต่อไปจะยาวกว่านี้นะ ตอนนี้สั้นไปหน่อย^^
ตอนนี้ยังไม่ค่อยว่างเท่าไหร่เลยล่ะ
ความคิดเห็น