คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : คู่หมั้น----> นายน่ะหรอ?
ก๊อกๆๆ~
“คุณหนูคะ ตื่นได้แล้วนะคะ” อ่าา ใครมาเรียกเนี่ย คนสวยจะหลับจะนอน
“คุณหนูคะ ตื่นเถอะค่ะ วันนี้มีนัดนะคะ”
“...”
พลั่ก...ปึง!~
“นี่ยูริ แกจะตื่นมั้ย ถ้าวันนี้ฉันไปสาย ฉันจะหักเงินแกครึ่งนึง” อะไรเนี่ยเงินอะไรกัน แม่นมจะหักเงินฉันได้ไง แต่นี่มันเสียงแม่นมหรอ?
“นม ไปเอาน้ำมา ถ้าต้องให้เอาน้ำราด แกไม่ต้องเอาเงินไปโรงเรียนเดือนนึง นี่คือคำสั่งของแม่”หาแม่มาแล้วหรอ
พลึ่บ~
ฉันรีบสปริงตัวขึ้นจากที่นอนทันที ทำไมฉันต้องไปตามนัดกับคุณแม่ด้วยเนี่ย
“เร็วๆล่ะ ฉันให้เวลาแก10นาที จะแต่งหน้าทาปากอะไรก็ให้เรียบร้อยด้วย งานนี้มีผู้ใหญ่ไปนะ อ่อนๆก็พอ” หงุดหงิดจริงๆเลย
“ค่ะ!” ฉันพูดกระแทกกระทั้นแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
10 นาทีต่อมา
“เสร็จแล้วค่ะ” ฉันเดินลงบันไดพร้อมตะโกนให้แม่ได้ยิน ไม่รู้ตอนนี้ไปอยู่ไหน
“ไปๆๆ ไปได้แล้ว เดี๋ยวๆ หันมาให้แม่เช็คสภาพแกก่อน”แม่เห็นหนูเป็นอะไรกัน
“...”
“ดูโอเคดีแล้วนะ เรียบๆงี้แหละ”วันนี้ฉันแต่งตัวเรียบร้อยที่สุดแล้วนะถ้าไม่นับวันที่เป็นยัยเฉิ่ม วันนี้ฉันแต่ตัวด้วยชุดเดรสสายเดี่ยวสีฟ้าอ่อยาวเลยเข่ามานิดนึง ไม่ถนัดเลย ถ้าเป็นกางเกงว่าไปอย่าง
“แม่ หนูว่า...หนูอึดอัดนะ มันโล่งๆไงไม่รู้”
“ไม่ต้องคิดจะเปลี่ยนสายแล้ว ไปเร็วๆเข้า อยากเจอนักไม่ใช่หรอ คู่หมั้นแกอ้ะ”
“ค่ะๆ” แล้วฉันก็ต้องจำใจเดินตามแม่ไป อยากเห็นหน้าอีตาคู่หมั้นนั่นจัง
.....งานเปิดตัว...บ้าไรไม่รู้ ช่างเหอะ ควอนยูริไม่สนอยู่แล้ว
“สวัสดีค่ะ คุณหญิง”แม่ฉันก็ทักเขาไปทั่วเลย
“สวัสดีค่ะ นี่หนูยูริหรอลูก”อะไรกัน จะรู้จักฉันทำไมเนี่ย
“สวัสดีค่ะ คุณน้า”
“แหมน้าเน้ออะไรกันจ๊ะหนูยูริ” อะไร นี่มันอะไร
“อะไรนะคะ”
“แหม เขินไปได้ ตาฮันเค้าบอกแม่หมดแล้วหละลูก ว่าคบกับลูกอยู่” อ๊ายยยยย ไอ้รุ่นพี่บ้า ไปบอกแม่แกทำไมฮ้าาา เดี๋ยวมันก็เลยเถิดหรอก
“สีหน้าเธอมันฟ้อง ว่าเธอด่าฉันอยู่นะ ควอนยูริ!” เขามาจากไหน เขามายังไง เขาเป็นผู้ใดกัน เฮือกก! ชะตาชีวิตฉันจะรอดพ้นเงื้อมมือมารมั้ย แล้วทำไมต้องก้มมากระซิบกระซาบกันด้วย คนอื่นเขาจะเข้าใจผิดว้อยย
“รุ่นพี่เอาหน้าออกไปเลยนะ”ฉันดันหน้าเขาอย่างเต็มที่
“แหม ไม่ต้องมาสวีทกันตรงนี้ก็ได้จ้ะ เดี๋ยวแม่จะเป็นเบาหวานซะเปล่าๆ คุณหญิงคะ เราไปทางนู้นกันดีกว่าค่ะ ให้หนุ่มๆสาวๆเขาคุยกันไป คิคิ” แม่นะแม่
“ไปกันเถอะค่ะ”แม่นายนี่ก็อีกคน
“ในใจเธอเรียกฉันว่าอะไร” นายเป็นหมอดูรึไง ทายอะไรบ้าบอ
“อะไรกันคะ รุ่นพี่ ฉันก็เรียกรุ่นพี่ไง”
“งั้นหรอ ช่างมันเถอะ มากับฉันดีกว่า” ว๊ากกกก ไอ้บ้า ลากฉันไปไหนอีกแล้ว วันนี้ฉันใส่กระโปรงนะให้มันเบาๆหน่อยไม่ได้รึไง และแล้ว ไม่น่าเชื่อ เขาเบามือลงทันที ไม่ใช่เพราะอะไรหรอก มันออกมานอกงานแล้วไง
“พาฉันมาที่นี่ทำไม...คะ”
“ฉันพึ่งเห็นว่าเธอใส่กระโปรง...”
“แล้ว?”
“น่ารักดี” อย่าชมต่อหน้าได้มั้ย มันเขินฟ้อยยย
“แล้วตกลงว่า พาฉันมาที่นี่ทำไมคะ”ฉันพยายามปรับสีหน้าให้เป็นเหมือนเดิม
“เดี๋ยวก็รู้”อีกแล้วไอ้คำคำนี้
“แล้วฉันต้องรออีกนานแค่ไหนถึงจะรู้ล่ะคะ”
“นั่นมานู่นแล้ว เธออยากจะเปิดเผยตัวกับเพื่อนรึยังว่าเธอคือควอนยูริเปรี้ยวซ่า”
“ถามทำไมคะ”
“ตอบๆมาก็จบ จะซักไซ้ทำไม” โหดจังฟะ
“ก็ถ้ารู้ว่าคู่หมั้นเป็นใครฉันก็จะเปิดเผย”
“งั้นก็โอเค ตามฉันมา”
“สวัสดีครับคุณน้า”ฮะหา พี่แกทักใครฟะเนี่ย ต้องดูซะแล้ว นายนี่มันสองหน้าจริงๆ แต่แล้วฉันก็คิดผิดที่เงยหน้าขึ้นไปดู
“ยูริ” ทำไมมาครบกันอย่างนี้นะ ยุนอา ซอฮยอน คยูฮยอน พี่แทยอน มีแค่นี้ที่เรียกชื่อฉันพร้อมกันยังไม่เหมารวมพี่ซีวอน แล้วก็ผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ยืนอยู่ระหว่างพี่แทยอนกับยุนอา แล้วก็มีผู้ใหญ่อีก4ท่าน ซึ่งน่าจะเป็นพ่อแม่ใครซักคน
“แฮ่ๆ หวัดดีเพื่อนๆ”
“เธอมางานนี้ด้วยหรอ เธอดูไม่เหมือนทุกวันนะ”ยุนอาพูดขึ้น
“น้องยูริสวยขึ้น โอ๊ะ นี่หรือคือตัวจริงของเธอ ควอนยูริ โฮะโฮะโฮะ”แต่ละคำของพี่แทยอนแกช่าง...
“นี่ ยัยลูกรั่ว แกหยุดเดี๋ยวนี้นะฉันอาย”นี่คงเป็นแม่ของพี่แทยอน และนายคยูฮยอนผู้ชายดูมีอายุข้างๆคงเป็นพ่อเขาสินะ
“สวัสดีค่ะคุณน้า”
“หวัดดีจ้ะหนูเป็นแฟนกับฮันหรอ”
“ครับ”ได้ข่าวว่าเขาถามฉันนะไอ้จีนสองหน้า
“นี่ยูริ มากับฉันเลย”แงๆ ยุนอาพยายามจะดึงฉันออกมา
“คุณน้าคะเดี๋ยวขอตัวซอสักครู่นะคะ”
“จ้ะ งั้นเดี๋ยวตามแม่เข้าไปนะลูก”
“ค่ะ”
“แล้วแกจะอยู่ทำไมฮะกี้”พี่แทยอนหันกลับมาถามคยูเพราะนายนี่ไม่เดินตามเข้าไปซะที
“ช่างผมเถอะน่า ไปไกลๆไปยัยรั่ว”ตกลงนายนี่มันเห็นพี่แทยอนเป็นอะไรกันแน่เนี่ย
“ชิ ไอ้น้องบ้า”แล้วพี่แทยอนก็เดินเข้างานไป ส่วนคยูก็เดินมาร่วมวงด้วย
“ยูริ ทำไมเธอเปลี่ยนไป”น่านไง ยุนอาเริ่มสอบสวนแล้ว
“จริงๆแล้ว เดี๋ยวเธอค่อยรู้ละกัน”ฉันบอกปัดแล้วทำท่าจะเดินหนีแต่ก็มีมือมือหนึ่งมาคว้าแขนฉันไว้
“เดี๋ยวสิ”หนูกลัวแล้วนะ
“เธอเป็นแฟนกับรุ่นพี่ฮันหรอ” ทำไมเธอต้องทำหน้าเหมือนจะฆ่าฉันด้วย
(. .) (^ ^)
“แหม มีแฟนแล้วก็ไม่บอกพวกเรา ฮิฮิ คู่นี้น่ารักดีเนอะ”ซอฮยอนหันไปทางยุนอาซึ่งตอนนี้ปรับอารมณ์เป็นหมวดปกติแล้ว
“อื้ม”แต่คยูมันตอบอ้ะ
“ฉันคุยกะยุนอา นายมาเจ๋ออะไรเนี่ย”ตอนแรกยังเรียบร้อยอยู่แท้ๆ พอผู้ปกครองเข้าไปแล้วกลับมาเหมือนเดิมเลยนะซอ
“เข้าไปในงานกันเถอะ ฉันชักอยากจะรู้แล้ว” นายนี่วันๆรับรู้อะไรด้วยหรอ ว่าแต่เค้าอยากรู้อะไรอ้ะ
“อยากรู้อะไรของนาย อ๋อ เรื่องนั้นหรอ”ยัยซอก็อีกคน ลับลมคมใน
“ไปเถอะ”แล้วนายนี่ก็คว้าข้อมือซอออกไปไม่เกรงใจใครเลย
“งั้นเราก็เข้าไปกันเถอะ”ยุนอาเอ่ยชวน และถ้ายุนอาไม่ชวนก็คงไม่ได้เข้าไปหรอก
“เดี๋ยวก็รู้” จะพูดอะไรนักนะ ไอ้จีนสองหน้า
และเมื่อเดินเข้าไปก็แทบช็อค แม่ฉันยืนคุยกับพ่อแม่ของคยูแล้วก็ซออยู่ ทำไมต้องรู้จักกันด้วยก็ไม่รู้
“นี่ๆ ยูริมานี่สิ อยากรู้นักไม่ใช่รึไง”แม่กวักมือเรียกฉัน
“นี่หรอจ๊ะหนูยูริ ...คยูมานี่สิ”นี่คงจะเป็นแม่ของคยูจริงๆแหละ
“ไรแม่” ต่อหน้าผู้ใหญ่ตั้งหลายคนดูมันเรียกเหอะ
“ต่อหน้าคนมากมายแกพูดอย่างนี้กับฉันหรอ” สม โดนดุซะ
“ครับ”
“อยากเจอไม่ใช่หรอคู่หมั้นแกน่ะ”หา! อย่าบอกนะว่านายนี่เป็นคู่หมั้นชั้น
“ใครอ้ะแม่”
“นี่ไง หนูควอนยูริ”
“ ^ ^ ” <<< ---หน้าฉัน
“O O”<<< ---ยังค้างอีกนาน
“เป็นไงล่ะ”นายฮันก้มลงมากระซิบฉัน
“ฉันยอมเป็นคู่หมั้นนายนี่ดีกว่า ชิ”ฉันสะบัดหน้าหนีเขา
“ต้องขอโทษด้วยนะคะคุณหญิง เราคงต้องยกเลิกงานหมั้นของเราแล้วหละค่ะ” แม่นายคยูพูดกับแม่ฉัน
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หนูซอก็เหมาะกับคยูมากๆเลยนะ”
“ยังไงลูกๆของเราก็มีคู่ที่เหมาะสมแล้วนะ จริงมั้ยคะคุณนายซอ”
“คงอย่างงั้นแหละค่ะ” แม่ของซอ(รึเปล่า)หันไปทางซอแล้วส่งสายตาบางอย่างให้ เหมือนกับว่า เราต้องเคลียร์กันนะยัยลูกบ้า สงสัยแม่ยัยนี่ไม่รู้แหงว่ายัยนี่มีแฟนเป็นนายคยูฮยอน
“ยุน...”ฉันหันไปกะจะถามเรื่องของคยูกับซอจากยุนอาซะหน่อย แต่ก็เห็นเจ้าตัวคุยกับพี่สาวนายคยูอยู่
“นี่ยูริ มากับฉันเลย เธอด้วย ซอ นายก็ด้วยคยู” วันนี้ยุนอาดุเป็นพิเศษแฮะ
ตอนนี้ฉันออกมาข้างนอกงาน(อีกแล้ว)แล้วก็เพิ่งจะสังเกตเห็นว่า มากันครบเลย ทั้งพี่แทยอนก็ด้วย ไหนจะพี่ซีวอนอีก ขาดแต่พี่ผู้ชายคนนั้น
“เล่ามานะควอนยูริ” อ๊ากกกกกฉันกลัวเธอยุนอา
“ไหนๆก็นะ รู้กันหมดแล้ว ฉันจะเปิดเผยให้หมดเลยละกัน” ฉันเงียบไป ทุกสายตาต่างมองมาทางฉัน ยกเว้นนายจีนสองหน้าเพราะมันรู้หมดแล้ว
“...”ทำไมต้องตั้งใจฟังกันด้วยเล่า
“คือว่าแม่จะให้ฉันหมั้นกับใครไม่รู้ แล้วฉันก็บอกแม่ว่าภายใน2ปีฉันจะหาแฟนที่เพอร์เฟ็คท์มาให้แม่เชยชมแล้วจะได้ไม่ต้องหมั้นกับไอ้หมอนี่ นายนั่นแหละคยู ฉันก็เลยต้องปลอมตัวให้เห่ยเฉิ่ม เพื่อตามหารักแท้ แล้วย้ายโรงเรียนมาเพื่อไม่ให้คนรู้จัก แต่ก่อนฉันอยู่อังกฤษ” อย่าเงียบกันสิ
“ทำไมไม่บอกด้วยล่ะว่าเธอรัดหน้าอกด้วย”รุ่นพี่ผีจีนกระซิบถามฉัน
“ไม่มีใครเขาหื่นเหมือนรุ่นพี่ไง รู้ขนาดคับของฉัน ชิ”ฉันกระซิบตอบ ถ้าพูดดังไปคงมีคนเข้าใจผิดเยอะน่าดู
“แล้วเธอล่ะซอฮยอน” ยุนอาเริ่มหันไปซักไซ้ซอฮยอนต่อ
“เขาเป็นแฟนกันแล้วจ้ะยุนอา มัวแต่สวีทกับซีวอนอยู่ล่ะสิ ฮุฮุ เอิ๊กกกกกก” พี่แทยอนตอบแทนซอฮยอนแล้วยังหัวเราะประหลาดอีก นายคยูนี่ต่างจากพี่สาวจริงๆเลย
“ไม่ใช่ซะหน่อย ฉันคบกับคยูเพื่อ หนึ่งให้นายนี่ไปรับไปส่งจะได้ไม่ต้องเปลืองน้ำมันรถที่บ้าน สองนายนี่จะได้เป็นเบ๊ฉันในบางเวลา สามนายนี่มันอ้อนวอนเพื่อประโยชน์ของมันจะได้ไม่ต้องโดนคลุมถุงชน” ซอฮยอนร่ายยาว มันเป็นอย่างนี้นี่เอง
“โอ้วโนนนนนนน ไม่นะ ซอจ๋าคบกับน้องพี่ต่อเหอะนะ ถือว่าสงสารพี่สาวตาดำๆอย่างพี่”ทุกคนหน้าเหวอกันหมด มันเกี่ยวอะไรกับพี่แทยอนเนี่ยถึงต้องอ้อนวอนยัยซอขนาดนี้
“ไม่เป็นไรหรอกยัยพี่รั่ว ถึงเขาจะไม่คบกับผมต่อ”ดูนายนี่จะไม่รู้สึกรู้สาจริงๆแฮะ
“ได้ไง ไอ้น้องบ้า”
“ก็ในเมื่อผมจะจีบยัยนี่อยู่แล้ว ยัยพี่บ้า” นายโคตรตรงเลยว่ะคยู
“ฉันรักแก ไอ้น้องบ้า” ยังไงคยูมันก็บ้าอยู่ดีโว้ย
“นี่พอละๆ น้องสาวฉันหน้าแดงหมดแล้วนะ นี่ฉันเปิดทางให้แกนะน้องเขย” พี่ซีวอนเอ๊ย นึกว่าจะหวงน้อง
“นี่พี่ไม่คิดจะหวงฉันหน่อยหรอ”นั่นสิถูกของยัยซอ
“ฉันดีใจต่างหากที่น้องฉันขายออก ฮ่าๆ”
“ฉันขอให้ยุนอาไม่รับพี่เป็นแฟน เชอะ”แล้วซอฮยอนก็วิ่งเข้าไปในงาน ทิ้งให้ทุกคนหัวเราะ แต่หน้าพี่ซีวอนสิ คำว่าเครียดมันขึ้นตรงหน้าผากแล้ว
“ไอ้น้องบ้า แกตามไปเลยคยู ก่อนที่ฉันจะไม่ยกน้องให้แก” อะไรของพี่แกเนี่ยแทนที่จะไล่แต่ดันให้ตามไป
“อ่า หะ อืมๆ”นายนี่ก็พูดบ้าบอไรไม่รู้ แล้วก็วิ่งตามซอเข้าไป
“กลับกันดีกว่าที่รัก”ว๊ากกกกไอ้ผีจีนมันเดินมาโอบไหล่ฉัน
“ไม่ไปๆ ฉันจะไปหาแม่ ฉันรักแม่”ถ้าแม่ไม่จับหนูคลุมถุงชนกับไอ้หน้าจีนนี่ต่อ
“คุณน้าควรจะรู้เรื่องนี้มั้ยนะ ถูกลูกสาวตัวแสบหลอกมันคงจะแย่เนอะ” ไอ้ย้านี่เอาอีกแล้ว
“รุ่นพี่คะ พาฉันกลับบ้านเถอะ “แล้วฉันก็ต้องยอมมัน
“แค่นี้ก็จบ ทำให้มันเนียนๆแค่นี้เอง แม่เธอจะได้เชื่อ โทรไปบอกแม่ซะ”ตกลงเขาช่วยฉันหรอ แต่ยังไงก็ขอสาบานว่าจะไม่หวั่นไหวกับไอ้ผีจีนเจ้าเล่ห์นี่เด็ดขาดเชอะ ฉันยังรอคอยที่รักฉันอยู่นะ ถึงแม้ตอนนี้จะจำหน้าเขาไม่ได้ก็เถอะ
“แม่คะ” ฉันกำลังโทรหาหม่ามี๊อยู่
(แกอยู่ไหนทำไมไม่เข้างานมาซะที เขาเข้ามาในงานกันหมดแล้วนะเพื่อนๆแกน่ะ) คำพูดของแม่ทำให้ฉันต้องหันไปมองรอบข้าง ไม่มีใครแล้วจริงๆด้วย
“หนูจะกลับบ้าน”
(ไม่ได้)
“พี่ฮันไปส่งหนูนะ”
(กลับไปเลยจ้ะ รักลูกนะบาย)ทำไมแม่ทำกับฉันแบบนี้นะ แค่บอกว่าไปกับไอ้ผีจีนแค่นี้ก็ให้ไปแล้ว
“เรียบร้อยรึยัง” นั่นไงยื่นหน้าเข้ามาถามอีกแล้ว กลัวบ้านหนีรึไงเนี่ย
“ค่ะ...ตกลงนายเป็นใครกันแน่นะ”ไอ้คำหลัง ฉันพึมพำเบาๆนะ
“สักวันเธอก็จะรู้”
ยาวดีมั้ยรีดเดอร์ที่รัก
ไรเตอร์ไม่ได้มาอัพนาน(แอบตันแต่ตอนนี้หายแล้ว)รีดเดอร์หายหมดยังน้อ
ยังไงก็ติดตามกันต่อไปนะ เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ด้วยล่ะ ก่อนเปิดเทอมวันที่ 26นี้ไรเตอร์อาจจะมาอัพนะ(ถ้าขยันพอ) บ๊ายบายรีดเดอร์ทุกคน อ่านให้สนุกนะ
ความคิดเห็น