ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    U & Me เสี่ยวนัก รักซะเลย(fic sj + snsd)

    ลำดับตอนที่ #11 : โอ้โห ~ หล่อโค่ด

    • อัปเดตล่าสุด 10 มี.ค. 53


    Yuri Mode

                    ............

    “นักเรียนคนที่จะต้องไปช่วยงานกีฬาที่โรงเรียน...ไม่ต้องอยู่คาบอิสระนะ เดี๋ยวไปได้เลย โรงเรียนเตรียมรถไว้ให้แล้ว ส่วนใครที่ไปเองก็ค่อยไปเช็คชื่อพร้อมกันที่โน่นอีกทีแล้วกัน”อาจารย์ก่อนจะออกจากห้องไป เพราะคาบนี้คือคาบสุดท้ายซึ่งต่อไปก็คือคาบอิสระที่ฉันและเพื่อนๆอีก3คนจะต้องไปที่โรงเรียน...แล้ว

    “ไปกันเถอะ” ซอฮยอนเดินถือกระเป๋ามาหาฉัน

    “แล้วไปไงเนี่ย ไปกับคยูหรอ” ฉันถาม แล้วฉันไปไงล่ะ

    “อื้ม เธอก็ไปกับฉันสิไม่ต้องไปกับโรงเรียนหรอก” ได้เลย

    “แล้วยุนอาไปไปด้วยหรอ”ฉันพูดพลางมองหายุนอา

    “หน้าห้องไง ไม่ไปกับเราหรอก ยุนอามีสารถีประจำตัวน่ะ” ฉันหันไปทางหน้าห้องก็พบกับ...

    “นั่นคิงนี่ พี่ชายเธอทะเลาะกับยุนอาอะไรน่ะ” เขาเป็นไรกันหรอ ทำไมต้องทะเลาะกันด้วย

    “ก็ไม่มีไรหรอก มันเรื่องปกติอ้ะ ไปเหอะ” ซอฮยอนพูดพลางลากฉันไป

    “แล้วคยูล่ะ”

    “เขารออยู่ที่รถแล้วหละ ไปๆ”แล้วซอฮยอนก็ลาก(ติดมาจากคยูรึเปล่า)ฉันลงบันไดไป

    --ณ รถของคยู--

    “มัวแต่เดินคุยกันอยู่ได้ เดี๋ยวก็ไปไม่ทันหรอก”คยูตะโกนเรียกตั้งแต่หัวมุมทางเลี้ยวเข้าที่จอดรถ พลังเสียงดีจัง

    “พูดมากน่า นายก็สตาร์ทรถแล้วขับมารับฉันสิ”สองคนนี้กัดกันไม่เบื่อบ้างหรอ(แกไม่เหนมุมหวานๆของเขาเองนี่หว่าริ)

    “งั้นเธอสองคนก็รออยู่ใต้ต้นไม้นั่นแหละ” คยูแลจะยอมซอเกือบทุกอย่างเลยแฮะ

    “นี่ยัยหัวหน้า” คยูเรียกฉัน นี่ฉันยังไม่ทันได้ก้าวขึ้นรถเขาเลยนะแค่เปิดประตูเอง

    “มีอะไรหรอ”ฉันถามทันทีที่นั่งลง

    “เขาให้เราไปทำไรอ้ะ”

    “นี่นาย! โง่หรือควายอ้ะ เขาก็บอกอยู่ว่าให้เราไปช่วยงานกีฬาไง” ซอตอบ(หรือด่า)แทนฉัน

    “ก็นั่นแหละ เขาให้ไปช่วยทำอะไรอ้ะ”

    “อ่อ ช่วยทำข้าวผัด”(เกี่ยว?)

    “หยุดเถียงกันเถอะนะ เดี๋ยวไปถึงเขาก็บอกเราเองแหละว่าจะให้ทำอะไร” ฉันพูดไปเพราะรู้สึกรำคาญ แต่ 2 คนนี้ก็น่ารักดี

    “ฉันเห็นแก่ยูริหรอกนะ ถึงยอมหยุดเถียงกับนายน่ะ”ซอฮยอนพูดแล้วหันหน้าหนีคยู

    “ฉันก็เห็นแก่หูตัวเองหรอกถึงได้หยุดเถียงกับเธอ คนบ้าไรไม่รู้เสียงแหลมชิบ”คยูพูดแล้วขับรถต่อไป

    “ชิ ฉันจะฟ้องแม่นาย”

    “เชอะใครสน”

    “นี่สองคน หยุดเถียงกันเถอะ แล้วซอกับคยูเป็นอะไรกันหรอ” ฉันบ้านนอกรึเปล่าเนี่ย

    “เป็นแฟนกำ...”ซอฮยอนเหมือนจะพูดต่อแต่คยูก็พูดขึ้น

    “กำลังรักกันหวานชื่นเลยหละ”

    “นี่นาย”

    “จริงมั้ยที่รัก”

    “หึ้ย” แล้วก็ไม่มีบทสนทนาระหว่างเราสามคน

    --โรงเรียน—

    “ขอให้นักเรียนที่มาช่วยงานกีฬามารวมกันที่อาคาร5ค่ะ” เสียงประกาศจากโรงเรียน.... ว่าแต่มันไปทางไหนเนี่ย

    “ยูริ ไปทางไหนอ้ะ” ซอฮยอนหันมาถามฉัน

    “ไม่รู้อ้ะ แปบนะ” แล้วฉันก็เดินเข้าไปหาผู้ชายคนนึง ไม่น่าจะอยู่โรงเรียนนี้ ดูท่าทางรีบๆ

    “ขอโทษนะคะ ...รู้จักท่างไปอาคาร 5 มั้ยคะ” เขาหันมามอง โอ้พระเจ้า หล่อ!

    “ผมกำลังจะไปพอดี ไปกับผมก็ได้ครับ” เขาพูดจบ ฉันก็หันไปกวักมือเรียกซอฮยอน เฮ้อ ทะเลาะกันอีกแล้ว

    “ว่าไงนะยูริ ... อะไรของนายเล่า” ยังทะเลาะกันไม่เลิกเลย

    “ตามมาสิ เขารู้ทางเร็วๆเข้า” ซอฮยอนลากคยูตามมา ซาดิสม์กันจริง

    “นาย ใช่น้องของ แทยอน ควีนโรงเรียน...รึเปล่า” ระหว่างทางเขา(ชื่อไรไม่รู้)หันหน้าไปถามคยู

    “อืม ทำไมหรอ”

    “ป่าวคุ้นๆ เหมือนเคยเห็นนายกับแทยอน นายชื่ออะไร”

    “อ่อ ผมคยูฮยอนครับ” ทำไมนายคยูถึงพูดเพราะล่ะ

    “ฉันฮันคยองนะ ม.6 ประธานนักเรียน โรงเรียน...”

    “อ่อ”

    “ถึงละ งั้นขอตัวนะ เธอชื่ออะไร” อ้าว เอาไงดีอ้ะ เขาถามชื่อฉัน

    “ควอน ยูริ...ค่ะ”

    “แล้วเจอกันนะ” แล้วเขาก็วิ่งไปทางกลุ่มของโรงเรียนเขาน่าจะมีน้อยกว่าโรงเรียนฉันที่มานะ

    “เขาปิ๊งเธอรึเปล่ายูริ”ถามอะไรเนี่ยฉันเขินนะซอ

    “ไม่รู้สิ  ไม่เคยมีความรัก” และไม่มีใครรู้จักตัวตนของควอนยูริด้วย

    “เธอลองถอดแว่นออกสิ เขาอาจจะชอบเธอนะ” โฮะๆ ฉันถอนก็สวยดิ้ คุณหนูควอนไม่เปิดเผยตัวง่ายๆหรอก

    “ไร้สาระน่า ไปรวมกลุ่มได้แล้วไป” ฉันเห็นซอฮยอนทำท่าจิ๊ปากด้วย น่ารักอ้ะ(ควอน เธอเพศไหน)

    ………………….

    “เดี๋ยวอาจารย์จะให้นักเรียนจับฉลากนะว่าใครจะได้อยู่กลุ่มไหน หมายเลข1 เป็น สตาฟ 2 เป็นช่วยพิธีเปิด 3 เป็น หน่วยพยาบาล 4 เป็นประติคม 5 เป็นช่วยพิธีปิด” อาจารย์พูดจบก็ส่งกระป๋องที่มีกระดาษจับฉลากมาให้ นักเรียนก็จับกันมาเรื่อยๆ จนถึงฉัน โอ้ได้เป็น 3 อ้ะ เกิดมายังทำแผลไม่เป็นเลย

    “นี่ๆคยู นายได้เลขอะไร” อ้าว นี่มัน พี่ซีวอนพี่ชายซอฮยอนนี่

    “5”ทำไมพูดไม่เพราะเลยอ้ะ

    “นี่น้องสาวฉันได้หมายเลข1 แลกกันเหอะ” พี่ซีวอนขอร้องคยูเรอะ

    “ทำไมต้องแลก ผมได้เลขเดียวกันกับยุนอาเรอะ” ท่าจะจริงแฮะ พี่ซีวอนผงะไปช่วงนึงเลย

    “ใช่ แล้วฉันได้เลขเดียวกับน้องฉัน แลกกันได้มั้ย นี่ฉันพูดอย่างลูกผู้ชายนะ” เริ่มจะงงกับพี่ยัยซอ

    “อืม” เห้ยง่ายด้วย

    “นี่ๆ ซอๆยูริๆ เธอได้เบอร์ไรอ้ะ”ยุนอาเองหรอ

    “ฉันอ้ะเบอร์1”ซอฮยอนตอบ

    “ส่วนฉัน...3อ้ะ เกิดมายังไม่เคยพยาบาลใครเลย”ฉันตอบ

    “แล้วแกอ้ะไอ้เหม่ง”ซอหันไปถามยุนอา จะว่าไปหัวของเธอก็สะท้อนแสงใช้ได้เลยนะยุนอา

    “อ่อ ได้เบอร์ 5 อ้ะ” แสดงว่าคยูก็ได้เบอร์ 5 แล้วแลกกับพี่ซีวอนเป็นเบอร์ 1 อะดิ้ ช่างเถอะ คยูกับซอเค้าน่ารักดี สงสัยพี่ซีวอนจะเปิดโอกาสให้คยูทำคะแนนแล้วตัวเองจะได้จีบยุนอา

    “นักเรียนคงจะได้รู้แล้วนะว่าตัวเองอยู่หมายเลขอะไร ถ้าอย่างงั้นก็แยกย้ายเลยนะตามหมายเลขที่มีคนชูป้ายไว้เลยนะ แยกย้ายได้จ้ะ” แล้วฉันก็เดินแยกมาจากเพื่อนๆ เดินไปทางกลุ่มของตัวเอง งคนที่มาด้วยกันไม่มีใครอยู่กลุ่มเดียวกับฉันเลย

    “อ้าว ยูริ อยู่กลุ่มนี้หรอ” ไม่รู้ใครเรียกฉันเมื่อหันไปก็พบ โอ้วหล่อว่ะ

    “อ้าว คุณ ฮันคยอง”

    “เรียกพี่ฮันก็ได้”

    “อ่าา ค่ะ” ฉันต้องเรียบร้อยไว้ก่อน ท่าทางเขาจะเด็กเรียน (รึเปล่า)

    “อ้าว! นั่นน้องยูริรึเปล่า” เสียงใครเอ่ย

    “ค่ะ” พี่แทยอนนั่นเอง

    “หัวหน้าห้องม.5/2รึป่าวเอ่อที่น้องพี่อยู่น่ะ”

    “เปล่าค่ะ 5/4 ค่ะน้องพี่ก็ 5/4ค่ะ”พี่แทยอนทำท่าตกใจเล็กน้อย

    “ยัยบ๊องต๊องเอ๋อ แค่ห้องที่น้องชายตัวเองเรียนยังจำไม่ได้เลย” ใครอ่าา

    “แล้วนายล่ะ น้องยุนอาเรียนห้องไหนนายจำได้มั้ยนายคิบอม”โอ้ พี่คิบอม พี่ของยุนอาจริงหรอ คิงของโรงเรียนนี้เนี่ยนะ

    “โธ่ เรื่องแค่นี้เด็กๆ ฉันใส่ใจในตัวน้องฉันอยู่แล้ว น้องฉันอ้ะเรียนห้องม.5/3”พอกันทั้งพี่คิบอมทั้งพี่แทยอนน่าจะเกิดเป็นเนื้อคู่กันซะเลย

    “จริงหรอ ยุนอยู่ 5/3หรอยูริ”

    “เอ่อคือ 5/4 ห้องเดียวกันกับฉันค่ะห้องเดียวกันกับซอแล้วก็คยูด้วย”

    “วะฮะฮ่า! นายมันก็ไม่ต่างจากฉันหรอก นายคิบอม! ฉันใส่ใจในตัวน้องฉันอยู่แล้ว ฮะฮะฮ่าๆๆๆว๊ากก๊ากๆๆ”โอ้โหพี่คะห่วงภาพพจน์ความเป็นควีนหน่อยเถอะค่ะ ฉันหันไปมัองพี่ฮันคยอง เขาหน้าเอือมระอาอย่างเห็นได้ชัด

    “นี่นักเรียน คงจะมากันครบแล้วนะ อาจารย์จะให้พวกเธอจับกลุ่มกลุ่มละ 6คนนะ เพื่อที่จะได้แบ่งว่าที่ไหนกลุ่มไหนดูแล ครูเชื่อว่าทุกคนทำเป็นแน่นอนนะการพยาบาลน่ะ หรือถ้าใครทำไม่เป็นก็ทำหน้าที่อื่นละกัน แบ่งเลยจ้ะ” ครูบอกให้พวกเราจับกลุ่ม

    “ฮัน ฉันกับหมอนี่อยู่ด้วยได้มั้ย”โอ้ว ใครมาอีกเนี่ย ชื่อเธอเขียนว่า ลี ซุนกยู อ้าวแล้วผู้ชายคนนั้นล่ะใครกัน ลี ซองมิน

    “มาสิ ซันนี่กับซองมินก็มาด้วยจะได้กลายเป็น3 คนไงขาดอีก 3 ยูริมีกลุ่มยัง?” โอ้โหฉันอยากอยู่กลุ่มพ่ะจัง

    “เพื่อนฉันอยู่กลุ่มอื่นหมดเลยค่ะ ฉันคงไม่มีกลุ่มหรอกค่ะ” ฉันตอบตามความจริงไม่อิงหนังสั้น

    “งั้นดีเลย อยู่กลุ่มเดียวกันนะ แล้วคิบอมกับแทยอนล่ะ”

    “ฉันอยู่กลุ่มนี้ก็ได้ เพื่อนชั้นอยู่ไหนหมดไม่รู้”

    “งั้นฉันอยู่กลุ่มนี้”

    “นายน่าจะมีกลุ่มนี่ ทำไมต้องอยู่กลุ่มนี้”

    “ก็อยากก่อกวนเธอไง ยัยปลาทอง”

    “งั้นตกลงว่ากลุ่มเราครบนะ” พี่ฮันคยองพูดขึ้นเพื่อขัดจังหวะการทะเลาะกัน

    “นักเรียน ถ้าจับกลุ่มได้แล้วก็มาลงชื่อด้วยนะ แล้วก็แยกย้ายกลับบ้านได้เลย”เสียงอาจารย์ดังต่อมา

    “งั้นไปลงชื่อกันเถอะจะได้กลับบ้าน”แล้วพี่ฮันก็สรุปเช่นเคย

    “พี่แทยอนคะ มีเบอร์ซอมั้ยคะ” ฉันหันไปถามพี่แทยอน

    “ไม่แน่ใจ จะโทรหาซอหรอ โทรหาคยูก็ได้ แปบนะ”แล้วพี่แทยอนก็ควานหามือถือในกระเป๋ากระโปรง แล้วก็กดๆจิ้มๆ

    “ว่าไง ไอ่น้อง” นี่พี่แกคุยโทรศัพท์กับคยูหรอ ฟังต่อๆ

    “น้องสาวสุดสวยฉันอยู่มะ? ...ฉันจะคุย” พี่แทยอนเงียบไปซักพักนึง

    “น้องซอจ๊ะ มีคนอยากคุยด้วย” น้ำเสียงแตกต่างกันอย่างเหลือเชื่อ แล้วพี่แทยอนก็ยื่อนดทรศัพท์มาให้ฉัน

    “ขอบคุณค่ะ...อ่าา ซอฮยอน นี่ฉันยูรินะ”

    (มีไรหรอ ..เร็วหน่อยเดี๋ยวแบตหมด...นายรีบรึไงไอ่บ้าเอ๊ย โทษนะฉันว่าคยูน่ะ) เสียงคยูเล็ดรอดเข้ามา

    “จ้ะ ฉันจะบอกว่าฉันกลับบ้านเองนะ ไม่ต้องห่วง”

    (อืม บาย ให้นายฮันคยองอะไรนั่นไปส่งสิ เฮอะๆ...เพ้อเจ้อ...มารยาทแย่นายคยู)

    “แค่นี้นะบาย”แล้วฉันก็กดวางสายแล้วยื่นโทรศัพท์ให้พี่แทยอน

    “ไปอยู่ที่น้องตั้งแต่เมื่อไหร่” พี่แทยอนทำหน้างง สงสัยจะปลาทองของจริงเหมือนที่พีคิบอมว่า

    “ยัยปลาทองเอ๊ย เธอยื่นให้น้องเขาเองนะ” พี่คิบอมว่า

    “หรอ ไปส่งหน่อยดิ้ฉันน่ะสวย เดี๋ยวมีคนฉุด”

    “แถมสัก5ล้านเขาจะฉุดเธอรึเปล่า งั้นก็ไปละนะทุกคน”

    “ไปละนะ บ๊ายบาย บาย บาย บาย...ไอ่นายคิบอมปากหมา” ทำไมคยูไม่มีท่าทางเหมือนพี่สาวเลยนะ

    “นี่ ไปกัน”พี่ฮันหันมาพูดกับฉัน

    “ไปไหนคะฉันยังไม่ได้ลงชื่อเลย”

    “ฉันลงให้แล้ว เดี๋ยวไปส่ง”จำชื่อฉันได้ด้วยหรอ

    “ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเกรงใจ” ความจริงไม่อยากให้ใครเห็นคฤหาสน์สุดหรูของฉันแค่นั้นเอง

    “ไม่เป็นไร”

    “ก็ได้ค่ะ” ดื้อจัง เดี๋ยวฉันให้เขาไปส่งหน้าซอยดีกว่า ไม่งั้นงานเข้าแน่เลย

    “ไปเถอะ รถจอดที่ที่จอดรถน่ะ” แล้วฉันกับพี่ฮันคยองก็เดินไปที่ที่จอดรถ

    “บอกทางพี่ด้วยนะ” พี่ฮันคยองหันมาบอกฉัน ตอนขึ้นรถแล้ว ฉันก็บอกทางเขาไปเรื่อยๆ จนถึงหน้าซอยแคบๆก็บอกให้เขาหยุดรถ

    “ส่งแค่นี้แหละค่ะ”

    “ซอยไหนล่ะ”

    “ซอยเนี้ยค่ะ มันเล็กกลับรถยาก”ฉันโกหกไป จริงๆแล้วบ้านฉันอยู่อีกซอข้างๆน่ะ

    “งั้นก็ได้”

    “ไปก่อนนะคะ” ฉันลงรถแล้วโบกมือให้เขา รอจนกว่าเขาจะขับรถออกไปจึงเข้าบ้าน

    ---------------------------------

    Hankyung

                    เมื่อเขาขับรถออกมาได้สักระยะนึงแล้วก็พูดกับตัวเอง

    “อย่านึกว่าฉันไม่รู้นะ ว่าเธอคือใคร คุณหนูควอนยูริ!

     

    รอนานมั้ยคะ

     

    ไรเตอร์เพิ่งสอบเสร็จเมื่อไม่นาน บวกกับคิดพล็อตฮันริไม่ออก (แต่ตอนนี้คิดได้แล้วแหะ)
    ทำให้อัพช้า

    ถ้าใครอยากรู้ว่ายูริเป็นใครอย่าลืมติดตามนะคะ

    ตอนหน้าเราจะมารู้กัน

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×