คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Special>>--Taeyeon--
Special>>--Taeyeon--<< ฉันหลงทางค่ะ
ฉันเดินออกมาจากโรงเรียนที่ยัยเจสมีเรื่องไปที่เซเว่นเพื่อซื้อน้ำให้เจสสิก้า
“เอ... เลี้ยวซ้ายข้างหน้าคงจะถึงแล้วมั้ง” ฉันพูดคนเดียว(เหมือนจะบ้า)แล้วเลี้ยวซ้ายแล้วก็เจอเซเว่นจริงด้วยแสดงว่าฉันไม่หลงทาง เย่!! ฉันเดินไปหยิบน้ำเปล่า เป๊ปซี่ แล้วอย่างอื่นอีก 2-3ขวดแล้วก็เดินไปจ่ายเงิน
“75 บาทค่ะ” พนักงานคิดเงินบอกฉันจ่ายแบงก์ 100 ไปเธอทอนมาให้ 25 น่าจะถูก เมื่อได้รับเงินทอนฉันก็เดินออกมาจากเซเว่น ว่าจะกลับมันต้องเลี้ยวขวาหรือเลี้ยวซ้าย เลี้ยวซ้ายดีกว่า ฉันเดินตามทางไปเรื่อยๆแล้วก็เลี้ยวขวาไปตามตรอกเล็กๆ อ้าวทำไมไม่เจอโรงเรียนอ้ะ แต่ดันเจอตลาด ในที่สุดฉันก็หลงทางจนได้ จริงสิ โทรศัพท์ ฉันรีบควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋าแต่ทำไมไม่เจอล่ะ สงสัยคงทำหล่นบนรถหรือไม่ก็ลืมเอามา
“นี่เธอ แทยอนรึเปล่า” อ๊ะเทพบุตรที่ไหนเรียกเนี่ย ฉันรอดตายแล้ว ฉันเงยหน้าขึ้นมองเทพบุตรตนนั้นทันทีด้วยรอยยิ้ม ประมาณว่าฉันรอดตายเฟ้ย แต่ก็ต้องหุบยิ้ม
“ใช่! มีอะไร”
“ทำไมเธออ่อนหวานอ่อนโยนไม่เป็นรึไงฮะ”คิบอมมันตะคอกฉันค่ะ
“ฉันเลือกคนทำย่ะ”
“แล้วเธอมาทำอะไรที่นี่เนี่ย” เขาถาม
“แล้วมันเรื่องอะไรของนาย”
“เธอจะพูดกับฉันดีๆซักครั้งได้มั้ย”
“ได้สิ ดีๆ”
“เธอนี่ กวนประสาทจริงเลย ไปดีกว่า” อย่าเพิ่งไปคิบอมสุดหล่อ(แทเปลี๊ยนไป๋)
“อย่าเพิ่งซิ” ฉันเรียกเขาไว้
“มีอะไรอีกล่ะ”
“นาย...เอ่อ พาฉันไปส่งบ้านหน่อยดิ้” ฉันไม่ไปโรงเรียนนั่นแล้ว
“อะไรของเธอ เธอกลับบ้านไม่เป็นรึไง”
“ฉันหาทางไปไม่เจอ ไปส่งที่โรงเรียนฉันก็ได้”
“ได้แต่เธอต้องไปที่บ้านกับฉันก่อน”
“ไปทำไมอ้ะ” เขาคิดอะไรกับฉัน
“ฉันไม่พาเธอไปทำอะไรอย่างนั้นหรอก ฉันต้องไปบอกคนที่บ้าน” คิดซะไกลเลย
“มือถือไม่มีรึไงเนี่ย”
“ไม่ได้เอามา แล้วมือถือเธออ้ะ”
“ไม่รู้อยู่ไหนอ้ะ”
“ยัยโก๊ะเอ๊ย” เอ้าไอ้นี่ว่าฉันอีก ไม่เป็นไรเพื่อได้กลับบ้าน แล้วคิบอมก็เดินต่อไป ฉันก็ต้องเดินตามไป เหนื่อยจริงเลย เฮ้อ ฉันกับนายคิบอมเดินมาเรื่อยๆ จนถึงบ้านหลังหนึ่ง ใหญ่ดีนะ
“เข้าบ้านก่อนซิ”
“ฉันรอข้างนอกได้”
เปาะ แปะ เปาะ แปะ~~ ฝนตกอ้ะ
“เชิญรอตามสบายข้างนอก”
“โธ่เว้ย! ฉันเข้าก็ได้” ฉันเดินตามคิบอมเข้าไป
บ้านเขาตกแต่งสวยดีนะ โทนสีน่ารักๆอย่างกับบ้านของผู้หญิง หรือเขาจะเป็น... อี๋ไอ่ตุ๊ด
“นี่นาย นายเป็นตุ๊ดเปล่าเนี่ย”
“อะไรของเธออีก”
“บ้านนายตกแต่งซะหวานเชียวผ้าม่านเงี้ย สีชมพู ตามโซฟาก็มีตุ๊กตาด้วยตุ๊ดของแท้”
“เธออยากพิสูจน์มั้ยล่ะ” เขาพูดพร้อมกับเดินหน้าเข้ามาใกล้ๆฉัน พร้อมกันรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“พี่คิบอมกลับมาแล้วหรอ” เสียงนี้คุ้นๆแฮะ
“อืมกลับมาละ”
“แล้วพาใครมาด้วยล่ะ”
“ก็ ควีนโรงเรียนแก”
“หา พี่แทยอน” นั่นมันยุนอานี่
“ทำไมยุนอาอยู่นี่ได้ล่ะจ๊ะ” งงแล้วนะ
“นี่พูดกับฉันดีๆอย่างนี้บ้างสิ”
“อย่ายุ่งน่า มันเรื่องของฉัน บอกแล้วไงว่าเลือกคนน่ะ” หน้าหงอไปเลยไง
“ยุนกับพี่คิบอมเป็นพี่น้องกันค่ะ” จริงหรือเนี่ย ฉันมองหน้าคิบอมกับยุนอาสลับกัน
“ไม่น่าเชื่อ โลกกลมจัง ทำไมนายกับน้องนิสัยต่างจัง นี่พี่ตกใจยิ่งกว่าตอนที่รู้ว่าซีวอนกับซอฮยอนเป็นพี่น้องกันอีกนะเนี่ย” ไม่อยากจะเชื่อแตกต่างกัน > 3000 ขุม
“ฝนตกหรอคะพี่”
“จ้ะ ยุนพี่ยืมโทรศัพท์หน่อยสิ พอดีพี่หลงทางมาน่ะ”
“ค่ะๆ นี่ค่ะ”ยุนยื่นโทรศัพท์มือถือให้ฉัน ฉันรีบโทรหาน้องชายทันที
“นี่คยู มารับหน่อย”
(เจ๊หรอ อยู่ไหนอ้ะ)
“บ้านยุนอาอ้ะ ที่อยู่ห้องเดียวกับแก”
(ไปทำอะไรที่นั่นหรือหลงทาง)
“เออ ฉันหลงทาง”
(ฮ่าๆๆๆ ฮาชะมัดเมื่อไหร่จะจำทางได้อ้ะ)
“เออน่ารีบมานะบาย” ฉันไม่รอให้น้องชายที่รัก(ประชด)พูดอะไรต่อรีบกดวางสาย
“อยู่ทานข้าวก่อนซิคะ วันนี้พ่อกับแม่ไปงานเลี้ยง กินกับพี่คิบอมน่าเบื่อ คุยแต่เรื่องผู้หญิง”
“ก็ได้จ้ะ”
>>Seohyun Mode<<
ปี๊นๆๆๆๆๆๆ ใครมาบีบแตรหน้าบ้านเนี่ย ฉันเดินออกไปดู พบรถเก๋งคันหนึ่งจอดอยู่หน้าบ้านนั่นมันถพ่อกับแม่นี่ รถพี่ซีวอนก็อยู่ในบ้าน ฉันเดินไปดูใกล้ๆ อ้าวนั่นมัน คยูนี่เขามาทำไม
“ขึ้นรถเร็ว” คยูลดกระจกแล้วสั่งพร้อมกวักมือเรียก
“จะพาฉันไปไหนล่ะ”
“ซอ ใครมา”พี่ซีวอนตะโกนออกมาจากบ้าน
“เดี๋ยวซอมานะ พอมารับไปไหนไม่รู้”
“เออๆ”
“ขึ้นซะทีเหอะ” คยูบอกอย่างเอือมๆ ฉันจึงเดินไปเปิดประตูข้างคนขับแล้วก็นั่งลง
“จะพาฉันไปไหน”
“ไปรับพี่แทยอน” มันเกี่ยวกับฉันรึไง พี่สาวนายนะ
“มันเกี่ยวะไรกับฉันอ้ะ”
“ก็ พี่แทยอนอยู่ที่บ้านเพื่อนเธอ”
“หมายถึงยุนอาอ่ะหรอ แล้วพี่แทไปทำไมอ้ะ”
“พี่ฉันหลงทาง”
“ฮะ พี่แทยอนเนี่ยนะ หลงทางไม่อยากเชื่อ”
“เธอไม่รู้จักเจ๊ดี ยัยนั่นรั่วยิ่งกว่าขันไม่มีฐานอีก บอกทางมาซิฉันไปไม่ถูก”ขนาดนั้นเลย
“นี่คือเหตุผลที่ฉันต้องมากับนายหรอ”
“อืม”
ฉันบอกทางเขามาเรื่อยๆจนถึงบ้านยุนอา ทางบ้านยัยนี่ตอนกลางคืนเปลี่ยวดีจริงๆ
“ถึงแล้วหละ” ฉันบอกเขาหยุดรถทันที่หัวแทบทิ่ม
“อ่ะ”เขายื่นโทรศัพท์ให้ฉัน
“ให้ฉันหรอ”
“ป่าว ให้เธอโทรหาเพื่อนเธอ”
“ฉันก็นึกว่าให้ซะอีก” ฉันกดโทรหายุนอาทันที
(ฮัลโหล ยุนอาค่ะ)
“ฉันเองซอฮยอน”
(เอาเบอร์ใครโทรมาล่ะ)
“คยูอ้ะ”
(แกอยู่กับนายนั่นรึไง)
“อืมมารับพี่แทยอน”
(พี่แทกินข้าวอยู่กับฉัน แกเข้ามาเลย)
“อืมๆ แค่นี้นะ” ฉันตัดสายแล้วหันไปหาคยู
“ไป”
“ไปไหนของเธอ”
“เข้าไปยุนบอกว่า พี่แทกินข้าวอยู่”
“อืม” ฉันกับคยูเดินลงจากรถไปด้วยกับ เมื่อเข้าไปในบ้านก็เห็นพี่แทยอนนั่งเถียงกับพี่คิบอมที่โต๊ะกินข้าว
“จะกลับมั้ยเจ๊”
“อ้าวมาแล้วหรอ ซอมาไงเนี่ย” พี่แทยอนหันไปหาคยูก่อนหันมาถามฉัน
“ก็เจ๊เล่นไม่บอกทางเลยนี่ ผมก็เลยไปรับยัยนี่มาบอกทาง” ได้ข่าวว่าพี่เขาถามฉันนะ
“ฉันถามซอฮยอนย่ะ”
“ตกลงจะกลับหรือนอนนี่”
“กลับซิ”
“ยุนพี่ไปก่อนนะ บ๊ายบาย”
“ค่ะ”
“อย่าหลงทางอีกล่ะ ยัยโก๊ะ”
“ย่ะ”
“ไปกันเถอะ”พี่แทยอนจับมือฉันเดินออกมา
“ไปส่งฉันด้วยนะ” ฉันพูดกับคยู
“รู้แล้วน่าจะให้ส่งถึงห้องเลยมั้ย” ทะลึ่งละไอ้นี่
“ไม่ต้อง แค่หน้าบ้านพอ”
ฉัน พี่แท คยูขึ้นรถกลับบ้านกันตลอดทางจนถึงบ้านฉันพี่แทกัดกับคยูไม่หยุดปากโดยฉันเงียบตลอดมารู้จะคุยอะไร ง่วงนอนจริงๆเลย
“ซอฮยอนถึงบ้านแล้วจะนอนไปถึงไหน น้ำลายยืดเต็มเบาะฉันแล้ว” ฉันง่วงนะ ยังไม่เช้าเลย
“ยังไม่เช้าเลย ขอนอนต่อนะพี่ซีวอน”
“ฉันไม่ใช่พี่เธอ ฉันคยูฮยอน” อ้าวเฮ้ย ฉันอยู่บนรถเขานี่
“อ้าว ฉันอยู่บนรถนายนี่เนอะ”
“ก็ใช่ไง จะให้ส่งถึงห้องมะ”
“จะลงแล้วๆ แปบนึงตะคริวกิน”
“แกพูดดีๆกับน้องสาวันหน่อยไอ้คยู”
“ชิ ฉันก็น้องเธอนะยัยพี่สุดรั่ว”
“ไอ้นี่ นั่งเฉยๆเลย”พี่แทหันไปดุคยู
“ซอไปก่อนนะคะ แล้วเจอกันค่ะ”
“บายจ้ะ”
“บ๊ายบายค่ะ” ฉันเปิดประตูแล้วลงรถไปง่วงจัง อาบน้ำนอนเลยดีกว่าไม่ไม่กินมันแล้วข้าว เพราะนาย คยู!!
อัพแล้วนะ
บอมแทตามสัญญา
เม้นกันเยอะๆนะคะ
ว่าแต่ตอนหน้าแต่งด๊องเจส คยูซอหรือวอนยุนดี??
เม้นบอกกันก็ดีนะคะ
ความคิดเห็น