คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : พี่รหัส 100%---(เปลี่ยนชื่อตอนจ้า)---
“พี่ซอคะ พี่ตื่นเต้นมั้ยอ้ะ” เสียงเจื้อยแจ้วถามพี่สาวลูกพี่ลูกน้อง “นิดหน่อยจ้ะ แล้วลูน่าล่ะ” เธอหันกลับมาถามน้องสาวตัวดี “มากๆเลยอ้ะ ในที่สุดฉันก็ขึ้นเกรด10ซะที” เธอยิ้มแป้น “สวัสดีค่ะ/สวัสดีค่ะ” ทั้งสองพูดพร้อมกันพร้อมโค้งหัวลงเมื่อเดินมาถึงหน้าประตูโรงเรียน “สวัสดีจ้ะ” อาจารย์รับไหว้ “อาคารไปทางไหนหรอจ๊ะลูน่า” ซอฮยอนหันไปถามลูน่า “พี่อยู่เกรด11 งั้น ก็ไปทางเดียวกันแหละ เดี๋ยวฉันพาพี่ไปนะ” “ไปเลย พี่อยู่ห้อง4นะ รบกวนด้วยนะจ๊ะ” ไม่นาน ลูน่าก็พาลูกพี่ลูกน้องของเธอมาถึงหน้าตึกเรียนตึกหนึ่ง ซึ่งมีนักเรียนอยู่ไม่มากนักเพราะตอนนี้เพิ่งจะเจ็ดโมงกว่าๆ “ตึกนี้แหละค่ะพี่ซอ”เธอหันไปพูดกับซอฮยอน “พาพี่ไปห้องหน่อยสิ” “ได้เลย” เมื่อจบบทสนทนา ลูน่าก็คว้าแขนพี่สาวแล้วพาขึ้นตึกไป พอถึงชั้นที่2 เธอก็หยุดอยู่ตรงมุมบันได ไม่เดินต่อ “พี่เรียนชั้นนี้หรอ”ซอฮยอนหันไปถามลูน่าที่ยืนหอบแฮ่กๆอยู่ “เปล่าหรอก ...พี่เรียนชั้น3พี่เดินไปเองได้มั้ย ฉันเหนื่อยแล้วอ้ะ” “อ่า..ก็ได้จ้ะ ว่าแต่ห้องที่พี่เรียนอยู่ตรงไหนล่ะ” “พี่ก็เดินไปชั้น3แล้วก็เลี้ยวซ้ายไปแล้วก็หาห้องพี่แค่นั้นเอง” “โอเคจ้ะ เดี๋ยวเจอกันตอนเย็นนะ” “ค่ะ...ซอลลี ฉันมาแล้ว ไปแล้วนะคะบาย”ร่ำลากันเรียบร้อย ลูน่าก็วิ่งไปหาเพื่อนสาวจอมแก่นทันที ซอฮยอนเดินขึ้นชั้น3มาแล้ว เธอเดินไปเรื่อย จนถึงห้องที่4ของชั้นก็ยิ้มออกมา “ห้องนี้แหละมั้ง” เธอพรึมพรำแล้วเดินเข้าไป ตอนนี้มีกระเป๋าจับจองที่นั่งตัวเองอยู่เกือบครึ่งห้อง “ตรงนี้มีคนนังมั้ยจ๊ะ” เธอถามผู้หญิงคนนึงที่นั่งอยู่ริมหน้าต่างแถวกลาง “ว่าไงนะ”เธอถอดหูฟังออกแล้วหันมามองหน้าหญิงสาว “คือ ตรงนี้มีคนนั่งรึเปล่าจ๊ะ” “ไม่มีหรอก แล้วนี่เธอเป็นเด็กใหม่หรือไง ทำไมฉันไม่เคยเห็นหน้าเธอ” เธอจ้องซอฮยอนตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วจบลงด้วยคำตอบที่ซอฮยอนคิดไว้อยู่แล้ว “ฉันเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนมาจากเกาหลีน่ะ” คำตอบนั้นยิ่งทำให้หญิงสาวข้างหน้าขมวดคิ้วเข้าไปใหญ่ “แล้วเธอชื่อ ซอ จูฮยอน รึเปล่า” “อ่า ใช่แล้ว ทำไมรู้จักชื่อฉันล่ะ” “ฉันเป็นบัดดี้เธอนะ ครูบอกฉันตั้งแต่ตอนปลายเทอมเกรด10น่ะ นั่งนี่เลย ว่าทำไมเธอพูดภาษาจีนคล่องจังเลย” “ครอบครัวฉันทำธุรกิจทัวร์น่ะ อิอิ เธอชื่ออะไรหรอ” “ฉัน อิม ยุนอานะอีกซักพักอาจารย์คงจะมาแล้วมั้ง” ซอฮยอนยิ้มให้กับเพื่อนใหม่ “โรงเรียนนี้มีอะไรพิเศษอีกรึเปล่านะ”ซอฮยอนถามยุนอา “หมายถึงอะไรหรอ พิเศษน่ะ” “ก็เหมือนที่ฉันมีบัดดี้เป็นเธอไง” “จริงๆแล้วคนอื่นไม่มีจับคู่บัดดี้หรอก...ไม่ต้องสงสัยเลย ก็เธอเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนนี่เลยต้องมีฉันไว้คอยดูแล”ยุนอาชี้แจงรายละเอียด “แล้วมีอะไรพิเศษอีกล่ะ แบบที่ทุกคนต้องทำต้องมีน่ะ” “ขอนึกก่อนนะ...ตอนบ่ายนี้เราจะมีการจับฉลากเลือกพี่รหัสน้องรหัส” “ว้าว..น่าตื่นเต้นจัง” ตาเธอเป็นประกายทันที “บางทีมันอาจจะไม่สวยงามก็ได้นะ”คำพูดของยุนอาทำให้ซอฮยอนหันกลับมาทันที “ทำไมหรอ” “ก็เทื่อปีที่แล้ว ฉันจับฉลากได้พี่รหัส ตัวอ้วนกลิ่นเน่าหน้าตารับไม่ไหวล่ะสิ แถมน้องรหัสก็อย่างเกรเ แล้วยังโง่บรมอีก” ยุนอาเล่าสีหน้าของเธอเริ่มเข้าสู่ภาวะสะอิดสะเอียน “ฉันชักไม่อยากให้มีเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นแล้วสิ” สีหน้าของซอฮยอนเลยย่ำแย่ไปด้วย “นักเรียนนั่งที่ได้แล้วจ้ะ”เสียงอาจารย์หน้าห้องทำให้ยุนอาและซอฮยอนหยุดบทสนทนาไว้เพียงเท่านั้น “อย่างที่อาจารย์ที่ปรึกษาคนก่อนได้บอกไว้ตั้งแต่เกรด10นะ ว่าจะมีนักเรียนแลกเปลี่ยนมาจากประเทศเกาหลี ซอจูฮยอน!” อาจารย์เรียกเธอออกไป “สวัสดี เราซอจูฮยอนหรือซอฮยอนนะ แลกเปลี่ยนมาจากเกาหลี ยังไงก็ชี้แนะด้วยนะ” เมื่อพูดแนะนำตัวเองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เธอก็เดินกลับไปนั่งที่เดิมข้างๆยุนอา “ยุนอา ดูแลซอฮยอนด้วยนะ ซอฮยอนมีอะไรไม่เข้าใจถามยุนอาได้นะ ยุนอาพูดภาษาเกาหลีได้น่ะ”อาจารย์บอกยุนอาและซอฮยอน “ค่ะ”ทั้งสองตอบพร้อมกัน “วันนี้ไม่มีอะไรมาก พวกเธอก็อยู่ในโรงเรียนนี่แหละ สรุปก็คือวันนี้ไม่มีเรียน แต่ให้อยู่รอจนถึงช่วงบ่ายเราจะมีกิจกรรมกัน ถ้าอย่างนั้นอาจารย์ก็ไม่มีอะไรแล้วตามสบายนะ”อาจารย์พูดแล้วถือกระเป๋าเตรียมจะออกไป “ขอบคุณค่ะ” นักเรียนทุกคนกล่าวคำขอบคุณพร้อมกัน “ฉันดีใจจัง ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจอยู่ที่นี่ต่อ”เสียงเจื้อยแจ้วดังขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนสาวของตัวเองที่ไม่ได้เจอมาหลายเดือน “ฮะฮะ ก็ฉันไม่อยากกลับไปเรียนซ้ำต่อนี่นา เลยให้หม่ามี๊ทำเรื่องย้ายมาเรียนที่นี่ต่อเลย” “ไปหาอะไรทำกันเถอะ วันนี้ว่างครึ่งวัน” “นี่ นับวันยิ่งจะห้าวขึ้นนะเธอ ทีแต่ก่อนนะเรียนๆๆ แม้หัวจะสัปหงกก็ตาม แล้วนี่จะไปไหนอ้ะ” “ร้านเกมส์ ไปมั้ย” “ก็ได้ๆ แต่ฉันไม่เล่นเกมหรอกนะ ฉันจะไปคุยกะน้องสาวฉันที่อเมริกา” “ไปๆ ฮุฮุ ทางเดิม” “หอฉันอีกสินะ ไปๆ” พูดจบทั้งสองคนก็เดินไปทางด้านข้างโรงเรียนซึ่งมีช่องกำแพงโหว่อยู่ เจสสิก้าค่อยๆแทรกตัวเข้าไปในช่องปูนนั้น ตามด้วยยูริ แล้วก็ออกทางประตูหน้าหอเจสสิก้าเพื่อที่จะ...ไปเล่นเกม “สองเครื่องค่ะ” เจสสิก้าพูดกับเจ้าของร้าน แล้วเดินไปนั่งที่เครื่องคอมพ์ “พวกเธอสองคนไม่ไปเรียนดันหรือไง” ทั้งสองหันไปทางต้นเสียงที่อยู่ทางขวา “ฮึก” ยูริรีบเปิดเกมเล่นในทันที แต่เจสสิก้ายังหันไปคุยต่อ “ก็มันไม่มีเรียนไงฮัน,Hey! you”เจสสิก้าหันไปพูดกับฮันคยอง และทักทายเพื่อนของเขาพลางกระตุกยิ้ม แล้วเอื้อมมือไปออนเอ็ม Han n n n~~~^^ fool out of love ^^ Says: ทำไมวันนี้ยูริดูแปลกล่ะเจส Jessica---- >> I know you!! << ---- Says: ก็ไอ้เพื่อนตัวดีของนายไง! Han n n n~~~^^ fool out of love ^^ Says: ฉันนึกว่ายูริจะทำใจได้แล้วซะอีก ไม่ได้เจอกับไอ้ด๊องตั้งนาน Jessica---- >> I know you!! << ---- Says: มันคบกันนานนายจะบ้ารึไง ให้ลืมง่ายๆเนี่ยนะ ฉันอยากเห็นยูริสดใสขึ้นง่ะ จะทำไงดี Han n n n~~~^^ fool out of love ^^ Says: ฉันก็ไม่หาทราบได้ แต่จะพยายามหาวิธีนะ แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้ยูริจะดีขึ้นแล้วหละ หันไปดูสิ เจสสิก้าหันไปดูตามที่ฮันคยองบอก และก็พบว่า ยูริกำลังเล่นเกมส์สุดแสนจะเก่ากึ้ก Bomb&Bubbleนั่นเอง(เกมส์ของบริษัทNexon เกมส์ยิงปืนฉีดน้ำ) และดูเหมือนเธอจะระบายอารมณ์ไปกับเกมนั่นแล้วด้วย Jessica---- >> I know you!! << ---- Says: ฉันเคยมองว่าเกมนี้มันปัญญาอ่อน แต่ถ้ามันทำให้ยูริสบายใจฉันก็จะถือว่ามันมีสาระ แต่นายสัญญานะว่าจะหาทางแก้ให้ยูริกลับมาสดใสเหมือนเดิม ถ้ามีวิธีนายต้องบอกฉันคนแรกเข้าใจมั้ย Han n n n~~~^^ fool out of love ^^ Says: โอเค! 1.30 pm. ‘ขอให้นักเรียนทุกคนมารวมตัวกันที่ หอประชุมภายในเวลา 15 นาทีด้วยค่ะ’ เสียงประชาสัมพันธ์ของโรงเรียนดังขึ้นขัดจังหวะกิจกรรมต่างๆของนักเรียนทั้งหลาย “ยุนอาพาฉันไปหน่อยนะ”ซอฮยอนหันไปหายุนอา “อื้ม”แล้วทั้งสองก็เดินไปหอประชุมนั้น “คาดว่านักเรียนคงครบแล้วนะคะ เรามาเริ่มกันเลย อย่างที่ทราบกันว่าทางโรงเรียนของเราจัดกิจกรรมนี้ขึ้นทุกปีเพื่อกระชับความสัมพันธ์ระหว่างรุ่นพี่รุ่นน้อง และในปีนี้...”อาจารย์แจ้งจุดประสงค์ยาวเป็นพรืด “ต่อไปก็เป็นนาทีระทึกใจของแต่ละคนแล้วหละนะ เดินจับฉลากมาตามห้องเลย” ซอฮยอนและยุนอาไปตามห้องของตัวเองเพื่อจับฉลาก “ตื่นเต้นจังเลยยุนอา”เธอพูดแล้วเอื้อมไปจับมือยุนอา “ฉันเชื่อเธอ โอ้เอามือเธออกเถอะ มือเธอเย็นเป็นบ้าเลย”ยุนอาพูดดังนั้นซอฮยอนจึงเอามือเย็นๆของตัวเองออกมา “จับเลย ฉันขอให้โชคดีนะ” ซอฮยอนกล่าวอวยพรให้ยุนอาเสร็จสรรพ มือเล็กนั่นก็ค่อยๆเอื้อมลงไปหยิบกระดาษม้วนๆขึ้นมา “ฉันก็ขอให้เธอโชคดี ยัยมือน้ำแข็ง” ยุนอาหันมาอวยพรซอฮยอน เธอค่อยๆเอื้อมมือน้ำแข็งของเธอไปหยิบม้วนกระดาษนั้นขึ้นมา “นี่ยุนอา ใครเป็นพี่รหัสเธอ ผู้หญิงหรือผู้ชายอ้ะ” “ฉันคาดว่าเธอรู้จักนะซอ เขาเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนมาจากเกาหลีน่ะ” “ใครหรอ” “พี่คิมแทยอน” “รู้จักดีเลย ฉันสนิทกับพี่เขาด้วยซ้ำเดี๋ยวฉันโทรตามให้นะ” เธอพูดจบก็กดโทรศัพท์หาแทยอนทันที “พี่แทคะ นี่น้องซอนะคะ” (จ้ะ มีไรหรอ) “พี่ได้เป็นพี่รหัสของเพื่อนซออ่าค่ะ” (งั้น เดี๋ยวพี่ไปหานะ แล้วซอล่ะ ใครเป็นพี่รหัสหรอ) “ขอซอเปิดดูแปบนึงนะคะ” (จ้ะ) “ยุนอา เปิดให้หน่อยสิ” “อืม ... โอ้โห เธอโคตรโชคดี” “ทำไมอ้ะ” “เธอได้รุ่นพี่โจว คยูฮยอนเป็นพี่รหัส” “ซอได้รุ่นพี่โจวคยูฮยอนค่ะ” เธอกลับไปคุยโทรศัพท์ต่อ “พี่รู้จักเดี๋วพี่พาไปด้วยนะ อยู่ไหนล่ะตอนนี้” “ยุนอา ตอนนี้เราอยู่ตรงไหนหรอ” เธอละจากโทรศัพท์มาถามเพื่อนสาว “ประตู2ทางซ้ายของเวที” “ที่ประตู2ทางซ้ายของเวทีค่ะ” (งั้นอีกแปบนึงเจอกันนะ) แทยอนกดตัดสายไป “อีกซักพักนะยุน เดี๋ยวพี่เขาก็มา” 5นาทีผ่านไป “น้องซอ” ร่างบางหันไปตามเสียง “พี่แทยอน” “ไหนหรอน้องรหัสพี่” “นี่ค่ะ ยุนอา” “สวัสดีค่ะ ฉัน อิมยุนอา”ยุนอาแนะนำตัว “จ้ะพี่คิมแทยอนนะ ชื่อเธอเหมือนคนเกาหลีเลย” “แม่ยุนเป็นคนเกาหลีค่ะ” “พี่ไปคุยกับยุนทางโน้นนะ” “ค่ะ” “นี่ซอ นั่นไงพี่รหัสเธอ” ยุนอาหันมาบอกเธอพลางพยักเพยิดหน้าไปทางคยูฮยอนที่ยืนอยู่เงียบๆ “สวัสดีค่ะ ฉันซอจูฮยอนหรือจะเรียกว่าซอฮยอนก็ได้ค่ะ” เธอแนะนำตัวต่อพี่รหัสแล้วเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าเขา ตึก..ตึ้ก....ตึกตัก..... //ใครมาตีกลองในหัวฉันนะ โหวงๆแปลก// เธอคิดในใจ “หวัดดี พี่เรียกเธอว่าน้องซอได้ใช่มั้ย พี่คยูฮยอนนะ” “ได้ค่ะ” “พี่มีอะไรจะบอก” “คะ” “เธอพูดจีนคล่องจังทั้งที่เป็นคนเกาหลี” เธอก้มหน้าลงขอบคุณเขา “ขอบคุณค่ะ พอดีว่าบ้านของซอทำธุรกิจเกี่ยวกับทัวร์น่ะค่ะเลยพอพูดได้” “อย่างนี้นี่เอง เธอมีอะไรจะพูดกับพี่มั้ย” เธอเงยหน้าขึ้นมา ใบหน้างามนั้นเป็นสีเลือดฝาด “รุ่นพี่เป็นผู้ชายคนแรกที่ทำให้ฉันใจเต้นค่ะ” เธอพูดเป็นภาษาเกาหลี เธอพูดจบก็วิ่งหนีออกไปเลย ทิ้งให้คยูฮยอนยืนงงกับคำพูดเมื่อกี้ เพราะไม่เข้าใจในตัวสาวน้อยคนนี้เลย // เธอคงจะคิดว่าพี่ฟังไม่รู้เรื่องสินะ ยัยเด็กบ้า// รีดเดอร์จ๋า ไรเตอร์หายไปนานมากกกกกกกกก ขอโต้ดด้วยน้าาา ตอนนี้อัพเยอะมาก พิมพ์จนเมื่อยมือเลย อย่าลืมเม้นให้ไรเตอร์ด้วยนะ มันน่าเศร้า ไรเตอร์ไปก่อนนะ แล้วจะมาอัพใหม่(ช่วงใดก็หาทราบไม่) รักรีดเดอร์นะ จ๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น