คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เรื่องที่คิดไม่ถึง
บทที่ 2 : เรื่องที่คิดไม่ถึง
ฉันยืนรอยุนอาอยู่หน้าห้องเพราะไม่รู้ว่าจะนั่งตรงไหนดีที่เต็มเกือบหมดเพราะมีคนจับจองด้วยกระเป๋าใบสวยของตน ไม่นานฉันก็เห็นยุนอาเดินพ้นบันไดมาสีหน้าบอกบุญไม่รับ ไม่รู้ว่าไปกินรังต่อที่ไหนมา
“ทำไมหน้าบูดอย่างนั้นล่ะยุน” ฉันถาม
“ก็ตอนที่ออกมาจากห้องน้ำล่ะซิ เจอพวกโรคจิต น่าจะอยู่ประมาณ ม.6 หละมั้งมาขอเบอร์ฉันน่ะเสียดายนะ หน้าตาก็หล่อแต่ดันโรคจิต”ยุนอาพูดด้วยน้ำเสียงโมโหปนเสียดาย
“แล้วแกทำไงล่ะ”
“ง. งูขึ้นหัวหรอซอ ฉันก็ด่าไปชุดเบอเริ่มดิ้” ซ่าไม่เปลี่ยน
“เข้าเรียนกันดีกว่าป่ะ” ฉันว่าแล้วดึงยุนอาเข้าห้อง ว่าแต่จะนั่งตรงไหนดีล่ะทีนี้ ฉันกวาดสายตาไปทั่วห้องเจอที่นั่งอยู่ 2 ที่ด้านหลังด้านซ้ายโต๊ะที่ติดหน้าต่างมีผู้ชายคนนึงนั่งอยู่ส่วนอีกด้านนึงเป็นกระเป๋าเก๋ๆวางอยู่ดูท่าน่าจะเป็นผู้หญิงนะนั่น
“เอ่อ...ตรงนี้มีคนนั่งมั้ยจ๊ะ”ฉันตัดสินใจพูออกไปแล้วเขาก็หันหน้ามา หล่อมากเลยแหละ
“ไม่มี...ว่าแต่เธอ 2 คนอยู่ห้องนี้รึไง หรือเด็กใหม่” เขาบอกและถามทีเดียว
“อืมใช่เราเป็นเด็กใหม่เพิ่งย้ายมาน่ะ” ยุนอาตอบแทนฉัน
“นั่งได้เลย ฉันไม่ว่า แต่ก็ระวังตัวด้วยละกัน แฟนคลับฉันเยอะนะ”เขาเป็นดาราหรือไง
“นายชื่ออะไร”
“คยูฮยอน...”เขากำลังจะพูดต่อแต่
“นักเรียนนั่งที่ให้เรียบร้อย ขอต้อนรับสู่เวลาแห่งการเปิดเทอมอีกครั้ง ปีนี้ก็อยู่ม.5 กันแล้วขยันกันหน่อยนะ เกือบลืมไป ห้องเรามีเด็กใหม่ 2 คน เชิญหน้าห้องจ้ะ”อาจารย์พูดจบฉันกับยุนอาก็เดินออกไปหน้าห้อง
“แนะนำตัวซิจ๊ะ”
“หวัดดีเรายุนอา” หน่วยกล้าตาย
“สวัสดีเราซอฮยอน” เขินอย่างบอกไม่ถูก
“มีที่นั่งกันแล้วใช่มั้ย”อาจารย์หันมาถามฉันกับยุน
“มีแล้วค่ะ”
“ตรงไหนล่ะ” ฉันชี้มือไปทางที่นั่งริมหน้าต่างที่ด้านข้างมีผู้ชายนามว่าคยูฮยอนนั่งเล่นPSPอยู่อย่างไม่สนใจใครแม้แต่อาจารย์
“ระวังแฟนคลับเขานะ”อาจารย์บอกแค่นี้แล้วก็เดินออกจากห้องไปเลย ฉันเดินกลับมาที่ที่นั่งของตัวเอง
“นายชื่อ คยูฮยอนใช่มั้งแล้วเมื่อกี๊ที่คุยกันไว้เหมือนว่านายจะพูดต่อ แล้วนายจะพูดอะไรหรอ”ฉันถามกลับไป
“ฉันแค่จะบอกว่าชื่อคยูฮยอน เรียกยาวๆว่า โจวคยูฮยอน OK”
“อ่อ...อืม”
“นี่ยุนเธอรู้จักเขารึเปล่า นายนี่เป็นใครกันนะ แล้วทำไมต้องระวังตัว”
“ถ้าจำไม่ผิดนะพี่คิบอมเคยบอกว่า เขาเป็นหนุ่มป๊อปอันดับ 4 เลยหละ”
“ถึงว่าดูหยิ่งๆ”
“ยังไม่พอนะเขายังป๊อปที่สุดในม.5ด้วยหละ”
“เธอพูดอย่างกับเป็นเด็กเก่าเลยนะ”อ้าวทำไมนึกจะพูดก็พูดล่ะคุณหล่อ
“ก็รู้เท่านี้แหละ”ยุนตอบไป หลังจากนั้นบทสนทนาก็จบลงเพราอาจารย์เดินเข้าห้องมาฉันนั่งเรียนบรรยากาศไม่ค่อยชินเท่าไหร่นัก จนพักกลางวันฉันกับยุนก็ลงไปกินข้าวกัน และเดินไปนั่งหลบมุมมุมหนึ่งของโรงอาหาร
“ อ้าวน้องซอฮยอนรึเปล่า จำพี่ได้มั้ยที่เดินชนกันเมื่อเช้าไง”
“จำได้ซิคะ พี่แทยอน พี่...”ใครอยู่ข้างๆพี่แทยอนไม่รู้อีก 2 คนหน้าตาน่ารักมากเลยเหมือนจะเด็กนอกด้วยซ้ำ
“อ๋อ...นี่เพื่อนพี่จ้ะ คนผมสั้นดัดๆนี่ชื่อว่าทิฟฟานี่ และนี่ก็เจสสิก้า นี่เจส ทิฟ นี่ไงที่บอกน่ะน่ารักมั้ย”
“มากเว่อเลยหละ”เป็นคำชมที่น่ากลัวนะ
“หวัดดีจ้ะพี่ชื่อเจสสิก้านะเรียกสั้นๆพี่เจสก็ได้จ้ะ” ฉันพยักหน้ารับ
“ดีจ้า พี่ทิฟฟานี่นะ เรีกพี่ทิฟเฉยๆก็ได้จ้ะ” พยักหน้าอีกรอบ
“ค่ะพี่เจสพี่ทิฟ หนูซอฮยอนค่ะ เรียกซอก็ได้ค่ะ นี่เพื่อนซอค่ะ ยุนอา”พี่มองไปทางยุนอาแล้วก็ค้างนิดๆ ใช่สิ ยุนสวยจะตายไปแต่ปากกรรไกรชะมัดเลย
“ดีค่ะ ยุนอาค่ะ หรือยุนก็ได้ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ” ยุนอาแนะนำตัวเอง
“ว่าไงยัยรั่วทั้งหลาย ยืนคุยกับสาวที่ไหนน่ารักๆทั้งนั้นเลย”เสียงคุ้นนะและเมื่อมองไปก็พบพี่ซีวอน พี่ดงแฮรึเปล่านะถ้าจำไม่ผิด แล้วใครอีกคนก็ไม่รู้เดินมาด้วยกัน
“ตัวเองจำเค้าไม่ได้หรอ” พี่ชายฉันตกใจเลยหละแต่มันเกินไปรึเปล่า
“นี่นาย/นี่เธอ”
“ซอรู้จักไอ้นี่ด้วยหรอ/ซอรู้จักยัยนี่ด้วยหรอ”ประสานกันได้อีก
“รู้สิทั้งคู่แหละ”
“ทำไมรู้จักกันล่ะซีวอนกับซออ้ะ อย่าบอกนะว่ากิ๊กเก่านาย”พี่ทิฟถามอย่างงงงวย
“ไปซื้อข้าวเป็นเพื่อนฉันหน่อยดิ้เจส”นี่คือเสียงของพี่ดงแฮ
“แปบดิ้ อยากรู้”
“เดี๋ยวเล่าให้ฟังไปเหอะหิว”พี่ดงแฮลากพี่เจสไปแล้วล่ะ
“ก็คือว่า พี่ซีวอนกันซอเป็นพี่น้องกันค่ะ”ตกใจกันทำไม
“ทำไมน้องแกกับแกต่างกันฟ้าเหวยังเปรียบไม่พอเลยอ้ะ” พี่แทยอนพูดขึ้น
“เอ๊ะยัยนี่ ไม่เถียงกับเธอละ ไปหาไรกินดีกว่า”ว่าแล้วพี่ซีวอนก็เดินจากไปพร้อมเพื่อนๆ(พี่คนนั้นที่ไม่รู้จักแหละ)
“พี่คะอย่าบอกใครนะพี่ซอเป็นน้องของพี่ซีวอน ซอกะจะแกล้งให้สาวๆของพี่ท่านกระเจิงสักนิดน่ะค่ะ”ทำไมชั่วร้ายอย่างนี้นะซอ
“ได้จ้ะ ร้ายนะเราพี่ไปก่อนนะ กินข้าวกันต่อไปเถอะ”พี่แทยอนพูดแล้วเดินจากไป ยุนก็คงอยู่ในสภาพมึนงงและค้าง
“นั่งดิ้ยุนยืนอยู่ได้”ฉันดึงให้ยุนนั่งลง
“นั่นสาบานป่ะว่าพี่แกแท้ๆน่ะซอ” แปลกๆแฮะ จริงสิยัยนี่ไม่เคยเจอพี่ซีวอนนี่นา
“อืม ทำไมหรอ”
“ไอ้นี่ไง โรคจิตขอเบอร์ฉันหน้าห้องน้ำอ้ะ”ไอ้พี่หน้าม่อ
“จริงหรอ ฉันเชื่อเธอ”ฉันพูดจบยุนก็ตักข้าวเข้าปากเช่นเดียวกันกับฉัน
ออดดด~~ หมดเวลาพักซะแล้ว ฉันเดินมาหน้าห้อง เจอพี่แทยอนยืนอยู่หน้าห้องเหมือนกำลังรอใคร
“พี่แทยอนมาหาใครคะ”
“มาหาน้องชายจ้ะ สองคนอยู่ห้องนี้หรอ”
“ค่ะ” ฉันกับยุนตอบพร้อมกัน
“มีอะไรเจ๊”ฉันมองตามเสียง นาย คยูฮยอน โอ้วเหลือเชื่อเลย
“ทำหน้าอะไรของเธอฮะซอฮยอน” อ้าวอะไรล่ะเนี่ย
“แกอย่าไปกัดน้องสาวฉันนะไอ้คยู”เขาก็งงเหมือนกัน
“รู้จักกับ2คนนี้หรอพี่”
“อืม ตอนเย็นไม่ต้องรอพี่นะบอกแค่นี้แหละ ไปละ”พี่แทยอนวิ่งขึ้นชั้นบนไป ส่วนฉันกับยุนก็เข้าห้องเตรียมเรียนต่อไป เลิกเรียนฉันเดินไปส่งยุนอาที่บ้านแล้วกลับมารอพี่ชายที่หลีสาวอยู่ เพื่อขอกลับด้วยเพราะไม่อยากเปลืองตังค์ค่ารถน่ะสิ แต่ก็ได้กลับช้าเพราะไอ้พี่ตัวแสบหลีสาวอยู่แต่ฉันรู้นะว่าพี่ก็สนยุนอ้ะ ไม่งั้นคงไม่เจอแล้วขอเบอร์เลยหรอก
จะรีบอัพจ้า
รอนานมั้ยจ๊ะ
ความคิดเห็น